เย่เฉินยกมือขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้เตียวเมิ่งพูดต่อ จากนั้นก็กล่าวว่า
“ให้ยาแก้พิษแก่มัน”
เตียวเมิ่งลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อมอบยาแก้พิษขับเหงื่อของชาวมองโกให้กับหัวหน้าของหมู่บ้านชิงหลาง
เย่เฉินไม่ได้มองไปที่หัวหน้าหมู่บ้าน เขาเดินตรงออกจากห้องโถงไป
เมื่อออกมาข้างนอก เย่เฉินก็ขยับมือขวาเล็กน้อยหอกสังหารก็ปรากฏขึ้นในมือทันที จากนั้นเขาก็รอให้หัวหน้าหมู่บ้านชิงหลางออกมา
ผ่านไปไม่นาน หัวหน้าหมู่บ้านชิงหลางที่สวมชุดเกราะสีดำสนิทถือหอกขนาดใหญ่ ก็เดินออกมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง
ลอร์ดแห่งหมู่บ้านชิงหลาง: หมาป่าเขียว (แม่ทัพระดับปีก)
เลเวล: 93
พละกำลัง: 91
รากฐานกระดูก: 60
พลังวิญญาณ: 80
โชคชะตา: ซ่อนอยู่
เทคนิค: ทลายภูผา (ระดับ ราชา), ศรอัสนีบาต(ระดับ ราชา)
อุปกรณ์: เกราะเมฆดำ (ระดับ ซวน), หอกสายฟ้า (ระดับซวน)
มีกำแพงกั้นระหว่างพละกำลัง 90 กับ 91 และถ้าคุณก้าวข้ามไปได้
คุณจะก้าวไปสู่ขอบเขตต้นกำเนิด
ผู้นำหมู่บ้านชิงหลางมีพละกำลัง 91 ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นแม่ทัพระดับขอบเขตต้นกำเนิด
นอกจากนี้เขายังมี ทักษะระดับราชาเหมาะสมกับเขา และเป็นขุนพลระดับราชา
อำนาจของระดับราชานั้นไปใช่เรื่องที่ผู้บัญชาการทหารทั่วไปจะเทียบได้
แม้แต่เตียวเมิ่งเมื่อเทียบกับอีกฝ่ายแล้ว ในตอนนี้ไม่มีทางจะชนะได้เลย
ผลของการต่อสู้ของทั้งสองมีความเป็นไปได้สูงที่ เตียวเมิ่งจะถูกชิงหลางไห่ตัดหัว
และความแข็งแกร่งของเย่เฉินในตอนนี้นั้นยังต่ำกว่าเตียวเมิ่ง!
เย่เฉิน: บารอน ขั้นสอง
เลเวล: 90
ชื่อเสียง: 150,000 (เพื่อเพิ่มความน่าสนใจของบุคคลในประวัติศาสตร์)
บุญบารมี: 220,000
พละกำลัง: 90
รากฐานกระดูก: 80
พลังวิญญาณ: 100
โชคชะตา: ซ่อนอยู่
เทคนิค: 9 โคจรศักดิ์สิทธิ์(โกลาหล), เทพอัสนีบาต (โกลาหล)
อุปกรณ์: หอกแห่งการสังหาร (เศษชิ้นส่วน) (สมบัติต้นกำเนิด), เกราะหมิงกวง (เงิน)
เงิน: 315800 ทอง
“ข้าจะฆ่าเจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้าแน่นอน!” ชิงหลางไห่มองไปที่เย่เฉินและกัดฟันกล่าวออกมาอย่างโหดเหี้ยม
เขาเป็นผู้นำหมู่บ้านชิงหลางและมีเหล่าโจรอยู่ในอาณัติมากกว่า 10000 คนที่ พลังของเขาก็แข็งแกร่งมาก แต่ตอนนี้เหล่าลูกน้องของเขาทั้งหมดถูกมัดรวมกันเป็นบ๊ะจ่าง
ไอ้เด็กนี่ยังไม่ก้าวสู้ขอบเขตต้นกำเนิดเลยด้วยซ้ำ
ข้าเกลียดมัน! ข้าต้องการแก้แค้น! แม้ว่าจะมีสายตาห้าพันคู่ที่จ้องมองมาที่เขาอย่างใกล้ชิด แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชนะ แต่จุดจบของเกมนี้ก็น่าจะเป็นความตายของเขาอยู่ดี!
เขาต้องการแก้แค้น!
“ หยุดพล่ามไร้สาระ!” เย่เฉินหรี่ตาและแทงหอกสังหารออกไปโดยไม่ลังเล
เรียบง่ายแต่รุนแรง ไม่มีกระบวนท่าใด ๆ มันแทงไปยังหมาป่าเขียวอย่างรวดเร็ว
“ดี เข้ามา!” ชิหลางไห่คำรามออกมาด้วยใบหน้าที่ดุร้าย แล้วเขาก็แทงหอกสวนกลับไปทันที
“อะไรกัน!!“
การแทงของเย่เฉินถูกชิงหลางหยุดไว้อย่างรวดเร็ว
“ รณหาที่ตาย!”
เสียงโห่ร้องดังออกมาจากปากของชิงหลางไห่ หอกในเมือเขาก็ทิ่มแทงไปยังหัวใจของเย่เฉินอย่างรุณแรง
มือขวาของเย่เฉินรู้สึกชา และสายตาของเขาเห็นหอกที่แทงเข้ามา ดวงตาของเขาหดลงทันที
และเท้าขวาของเขาก็เบี่ยงออกไปในเวลาเดียวกันร่างกายของเขาเอียงไปด้านข้าง
และพยามหลบหลีกหอกของชิงหลางไห่ที่แทงเข้ามา
รอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จปรากฏบนใบหน้าของชิงหลางไห่
เป็นรอยยิ้มที่น่าขยะแขยงอย่างมาก
“ ตายซะ!” ชิงหลางไห่ยังคงไม่พอใจและแทงหอกสายฟ้าไปยังเย่เฉินทันที
“ นายท่าน!” เตียวเมิ่งตะโกนด้วยความตกใจ
ทันในนั้นเอง มีแสงไฟสว่างวูบในช่วงเวลาสั้นๆ ปลายปืนชี้มายังหัวใจของชิงหลางไห่
รอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าของชิงหลางไห่หายไปทันที
เขาไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะตอบสนองได้เร็วขนาดนี้ เขาต้องหยุดแทงหอกใส่เย่เฉินและกระโดดถอยหลัง
“ไม่คาดคิดว่า เจ้ายังเยาว์วัยกลับมีประสบการณ์มากมายขนาดนี้”
ชิงหลางไห่มองไปที่เย่เฉินด้วยความสีหน้าเคร่งขรึมและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
“ยัง มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เจ้าไม่คาดคิด” เย่เฉินกล่าวด้วยสีหน้าว่างเปล่า
ในตอนนี้ เย่เฉินเริ่มจดจ่อกับพลังงานของเขาและตั้งใจที่จะโจมตีครั้งต่อไป
“อย่ามาล้อเล่น! เจ้ายังไม่ถึงขอบเขตก่อกำเนิด เจ้ามันแค่คนไร้ยางอาย
วันนี้ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าเห็นชัด ๆ ว่าถ้าหากพวกเจ้าไม่ใช้วิธีสกปรก พวกเจ้ามันก็แค่มดปลวก! “
ชิงหลางไห่ ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะดังลั่นและกล่าวออกมาอย่างเหยีดหยาม
ในวินาทีถัดมา ชิงหลางไห่ก็ยกหอกสายฟ้าขึ้น ออร่าอันทรงพลังถูกรวบรวมทันที
จากนั้นก็ชี้ปลายหอกไปหาเย่เฉิน
ใบหน้าของเตียวเมิ่งเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ แต่เมื่อเขาต้องการเตือนเย่เฉิน
เขาก็ปิดปากที่เปิดอยู่ทันที
เนื่องจากสภาพของเย่เฉินในขณะนี้มีบางอย่างไม่ถูกต้อง มันดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้น
เห็นได้จากดวงตาของเขามันมีแสงเย็นยะเยือกที่ไร้ความปรานีอยู่ในนั้น
เย่เฉินในขณะนี้ กำลังจ้องมองไปข้างหน้าดวงสายตาที่จดจ่อ
พลังต้นกำเนิดของชิงหลางไห่ระเบิดแรงกดดันออกมาในพริบตา
ใบหน้าของเย่เฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ท่าทางของเขายังเหมือนเดิม
เมื่อหอกสายฟ้าของชิงหลางไห่เริ่มมีแสงสีฟ้าแผ่ออกมา
เย่เฉินก็เริ่มปลดปล่อยออกร่าที่เบาบางออกมา
ทันทีที่การเครื่อนไหวนี้นี้ปรากฏขึ้นมันก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นก็แข็งแกร่งขึ้นจนหน้าหวาดหวั่น
“ บ้าเอ้ย!” ใบหน้าของชิงหลางไห่เปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากร่างกายของเย่เฉิน
เตียวเมิ่ง มีความสุขอย่างมาก
“รนหาที่ตายตาย!” ชิงหลางไม่ต้องการรออีกต่อไป เขารีบโจมตีใส่เย่เฉินทันที
สายลมกรรโชกรุนแรงสายฟ้าส่งเสียงคำราม
“ฆ่า!” ออร่าของเย่เฉินก็เพิ่มขึ้นถึงจุดสูงสุด ดวงตาของเขาเบิกกว้าง แผงไปด้วยความดุดัน
เขาแทงหอกออกไปอย่างเรียบง่ายตรงไปตรงมาไม่มีความงดงามไม่มีกระบวนท่า
ในขณะนี้ปลายหอกปรากฏแสงสีดำสนิทราวกับว่ามันกำลังจะกลืนกินทุกสิ่ง
“ ตูม”
พลังของทั้งสองเข้าปะทะกัน
ชิงหลางไห่ราวกับถูกแช่แข็งชั่วขณะ หอกสายฟ้าในมือเขาเริ่มสลายกลายเป็นฝุ่นลอยหายไปในสายลม
แต่หอกสังหารยังคงพุ่งเข้าหาหลางชิงไห่
ทันใดนั้นชิงหลางไห่รู้สึกถึงการคุกคามของความตาย ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
แต่มันสายเกินไป
“ฉึบ” ก็มา
หอกสังหารเจาะเกราะเมฆดำทะลุหัวใจของผู้นำหมู่บ้านชิงหลางในทันที