เวลากลางคืน ณ บ้านฮินางิคุ
ตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน ฮินางิคุก็เอาแต่หลบอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา
แม้แต่ตอนกินข้าวเย็น เขาใช้อาหารอร่อยไปล่อ แต่เธอก็ไม่ยอมออกมา
ต้องออกอาการถึงขนาดนี้เลย?…..
วู่หยานบ่นอุบอิบในใจไม่หยุด นี้ก็เป็นครั้งแรกของเขาเหมือนกันนะ ยังไม่เห็นทำตัวโอเวอร์แบบนั้นเลย เขาก็แค่ใจเต้นเร็วนิดหน่อย อายนิดหน่อย และอึดอัดนิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่นี้เธอจำเป็นถึงกับต้องหลบหน้ากันเลยเหรอ?
เป็นความคิดที่เลวและไร้ความรับผิดชอบมาก ท่านประธานยังเป็นสาวน้อยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาอยู่ ไม่มีผู้ชายคนไหนได้แตะต้องเธอมากว่าสิบห้าปี ตอนนี้จูบแรกที่เธอเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีกลับเสียไปแบบนั้น ดังนั้นท่าทางที่เธอแสดงออกมาจึงถือว่าปกติมากๆ
แต่เมื่อเห็นท่าทางของฮินางิคุ ก็ยิ่งทำให้วู่หยานคิดอยากจะ ‘ฝึก’ เธอมากกว่าเดิม……
ในเมื่อมันไม่มีประโยชน์ที่จะเดินวนไปมาหน้าห้องฮินางิคุ วู่หยานจึงทำได้แค่เดินกลับเข้าห้องตัวเอง ยังไงซะพรุ่งนี้เช้าเธอก็ต้องยอมออกมาจากห้องแน่นอน เพราะพรุ่งนี้เช้าเขาจะไปม่านกักกันไงละ
ใช้แล้ว วู่หยานคิดที่จะพาฮินางิคุไปด้วย!
ไม่ใช้อะไรหรอก เขาก็แค่ไม่อยากแยกกับเธอ ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนกำลังอยู่ในสถานะกำกวมก่อนที่จะเลิฟๆกัน……
แน่นอนเพื่อไม่ให้เธอได้รับอันตราย เขาจึงต้องทุ่มสุดตัว
ตอนนี้ในห้องตัวเอง วู่หยานกำลังพูดคุยกับระบบ
“ระบบ ตอนที่ฉันจะไปจากโลกนี้แล้ว มีวิธีอะไรบ้างไหมที่จะพาคนอื่นไปด้วย?” วู่หยานถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง นี้เป็นเรื่องสำคัญมาก ถ้ามันไม่มีทางจริง เขาอาจจะอยู่โลกนี้ต่อ
“ยูสเซอร์ ไม่จำเป็นต้องพาตัวละครจากโลกนี้ไป ขอเพียงแค่ยูสเซอร์กลับไปโลกซิลวาเรีย แล้วใช้แต้มอัญเชิญในจำนวนที่แน่นอนก็สามารถอัญเชิญตัวละครที่ต้องการได้” ระบบตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นอกจากวู่หยานก็ไม่มีใครสามารถได้ยินได้
“อัญเชิญ?” วู่หยานขมวดคิ้ว “ถ้าเป็นแบบนั้น แล้วคนที่ฉันอัญเชิญมาจะเป็นคนๆเดียวกับที่ฉันรู้จักรึเปล่า?”
“ยูสเซอร์ แต่ละรายการในหน้าต่างอัญเชิญเป็นเอกลักษณ์ที่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น สิ่งที่ยูสเซอร์อัญเชิญออกมาจะมีแค่หนึ่งไม่มีมากกว่านั้น!”
“งั้นเหรอ?” วู่หยานถามต่ออย่างข้องใจ “จะทำยังไงถ้าคนที่ฉันอัญเชิญมา เป็นคนก่อนที่จะมารู้จักฉัน”
“เป็นไปไม่ได้ ตอนที่ยูสเซอร์อยู่ในโลกซิลวาเรีย โลกดันเจี้ยนทั้งหมดจะอยู่ในสภาวะหยุดนิ่ง ตัวอย่างเช่นโลกอนิเมะ ถ้ายูสเซอร์อัญเชิญตัวละครที่ไม่เคยพบกันมาก่อน ตัวละครที่อัญเชิญมาจะเป็นตัวละครที่อยู่ในช่วงเวลาก่อนที่เนื้อเรื่องในอนิเมะจะเริ่มต้นขึ้นหนึ่งวัน”
“เป็นแบบนี้นี่เอง…..” พยักหน้าอย่างเข้าใจ คนที่เขาอัญเชิญมา จะเป็นคนก่อนที่เนื้อเรื่องจะเริ่มต้นหนึ่งวัน ต้องระวังเรื่องนี้ไว้สักหน่อยแล้วแฮะ ถ้าดันไปอัญเชิญตัวร้ายที่ยังไม่กลับใจเช่นไอ้หงอกที่มีพลังเวกเตอร์ เขาคงโดนมันฆ่าแน่
“จะเป็นยังไงถ้าฉันอัญเชิญคนที่รู้จัก? เช่นคนในโลกนี้?”
“เมื่อยูสเซอร์ทำเควสสำเร็จหมดแล้ว ในเวลาเดียวกันกับที่ยูสเซอร์กลับมาซิลวาเรีย โลกดันเจี้ยนนั้นก็จะถูกหยุดไว้หรือก็คือเวลาหยุดเดินไป และตัวละครที่ยูสเซอร์อัญเชิญมา จะเป็นตัวละครที่อยู่ในช่วงเวลายูสเซอร์ออกมาจากโลกนั้น”
ได้ยินปุป วู่หยานก็ยิ้มออกมา “หรือก็คือ ถ้าตอนนี้ฉันออกไปจากโลกนี้ เวลาก็จะถูกหยุดตามไปด้วย และคนที่ฉันอัญเชิญออกมาเป็น คัตซึระ ฮินางิคุ ก็จะเป็นตัวเธอในตอนนี้ที่กำลังแอบอยู่ในห้องใช้ไหม?”
“ถูกต้อง ขอเตือนยูสเซอร์อีกครั้ง รายการในระบบอัญเชิญจะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น แต่ละรายการจะสามารถอัญเชิญได้ครั้งเดียวไม่มีการอัญเชิญรายการเดิมซ้ำสองเด็ดขาด โปรดอัญเชิญอย่างชาญฉลาด!” (@คือคนที่วู่หยานอัญเชิญมาจะมีได้แค่2กรณี คือ 1.ตัวละครที่อาศัยอยู่ในช่วงเวลาที่เนื้อเรื่องยังไม่เริ่มต้นหนึ่งวัน 2.เป็นตัวละครในช่วงเวลาที่วู่หยานมันออกไปจากโลกใบนั้นแล้ว)
“ระบบ ฉันอยากถามว่าตัวละครที่อัญเชิญออกมาจะมีอะไรแตกต่างจากตัวละครดั้งเดิมในอนิเมะไหม?” ปกติวู่หยานไม่ได้ใส่ใจระบบอัญเชิญเพราะตอนแรกเขาอ่อนแอเกินไป แต่ตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นแล้ว จิตวิญญาณลุกโชนมันถึงเวลาแล้วที่เขาจะอัญเชิญสาวน้อยคนแรก
ถึงแม้เลเวล30อย่างเขา จะไม่สามารถต่อสู้กับพวกมีพลังโอเวอร์ทั้งหลายในอนิเมะ แต่อย่างน้อยๆเขาก็ไม่ได้กากที่สุดเหมือนเมื่อก่อนละกัน……
“ตัวละครที่อัญเชิญมาจะเหมือนกับต้นแบบทุกอย่าง และหลังจากที่ตัวละครถูกอัญเชิญ ชีวิตจะถูกผูกมัดกับยูสเซอร์!”
“หมายความว่าไง?” วู่หยานถามด้วยสีหน้าสงสัย
“เมื่อซัมมอนถูกยูสเซอร์อัญเชิญมา ชีวิตของเขาหรือเธอจะไม่เป็นของตัวเองอีกต่อไปแต่เป็นของยูสเซอร์ ชีวิตจะถูกหลอมรวมกับยูสเซอร์ เมื่อยูสเซอ์ตายตัวละครที่ถูกอัญเชิญมาก็จะตายตามไปด้วย แต่ถ้ายูสเซอร์ไม่ตาย แต่ซัมมอน(ผู้ถูกอัญเชิญ)ตายก็จะสามารถคืนชีพได้ในร่างกายยูสเซอร์!”
“ในร่างกาย!” วู่หยานรู้สึกตัวเย็นวาบ หัวเราะแห้งๆ วู่หยานพูดด้วยความรู้สึกขนลุก “ระบบ นายคงไม่คิดให้ฉันให้กำเนิดคนที่ตายหรอกนะ?”
“เป็นเช่นนั้น!”
‘เฮือกก!’ วู่หยานสูดหายใจเข้าอย่างหนาวเหน็บ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนฟ้าดินถล่มทลาย ใบหน้าซีดเผือดตัวแข็งค้าง วู่หยานอ้าปากพึมพำ
“มันไม่ใช้เรื่องจริง……..มันไม่ใช้เรื่องจริง……มันไม่ใช้เรื่องจริง…….” วู่หยานพูดซ้ำๆกันไม่หยุด ดุจเครื่องจักรที่พังแล้ว น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความเสียใจที่มากจนไม่สามารถอธิบายได้
“พูดง่ายๆคือ ถ้าซัมมอน(ผู้ถูกอัญเชิญ)ตาย ฉันก็ต้องมาตั้งท้องให้กำเนิด นายหมายถึงแบบนี้ใช้ไหม?” วู่หยานยิ้มบิดๆเบี้ยวๆ ก้าวเดินไปตรงหน้าต่าง ถ้าระบบมันตอบว่าใช้ เขาจะกระโดดลงไป แถมเอาด้านหัวลงด้วย เพื่อทำให้ไอ้ความทรงจำตอนนี้หายไป
“เมื่อซัมมอนตาย เขาหรือเธอจะใช้พลังชีวิตของยูสเซอร์เพื่อถือกำเนิดใหม่ ไม่ใช้ทางตั้งท้อง แต่เป็นการแบ่งแยกตัวออกมา”
รอยยิ้มพังๆของเขาหายไปทันที วู่หยานปิดหน้าต่างดัง ‘ปัง!’ แล้วหยิบกาแฟบนโต๊ะขึ้นมา วู่หยานบรรจงดื่มดุจดั่งขุนนาง ราวกับว่าเรื่องเมื่อกี้ไม่ทำให้จิตใจเขาสั่นไหวได้
ระบบเอ็งมันนิสัยไม่ดีจริงๆ…….
แต่เขาก็ได้ยินข่าวดีละนะ ตราบใดที่เขาไม่ตาย คนที่เขาอัญเชิญมาก็จะอยู่เป็นนิรันดร์!
“การชุบชีวิตมันมีข้อเสียอะไรไหม?”
“ยูสเซอร์จำเป็นต้องจ่ายแต้มอัญเชิญในการชุบชีวิต โดยใช้แต้มครึ่งหนึ่งของแต้มที่ใช้อัญเชิญครั้งแรก ก็จะสามารถชุบชีวิตได้!”
“ได้! ฉันรู้อยู่แล้วว่าโลกนี้มันไม่มีอะไรฟรี!” ด้วยท่าทางฉันคิดไว้แล้ว วู่หยานตอบด้วยสีหน้าใจเย็น ยังไงซะนี้ก็ไม่ใช้ครั้งแรกที่เขาถามไอ้ระบบขี้งก
“ที่แกบอกว่า ‘จำเป็นต้องจ่ายแต้มอัญเชิญในการชุบชีวิต โดยใช้แต้มครึ่งหนึ่งของแต้มที่ใช้อัญเชิญครั้งแรก’ หรือก็คือถ้าตอนแรกฉันใช้แต้มอัญเชิญไป100,000 ตอนชุบชีวิตก็ต้องใช้50,000 ถูกไหม?”
“ถูกต้อง! นอกจากนี้ ซัมมอนก็จะใช้ระบบเลเวลเหมือนยูสเซอร์ นอกจากสองอย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากตัวละครต้นแบบ ดังนั้นยูสเซอร์สบายใจได้!”
“ระบบเลเวล?” ขณะที่กำลังยกซดกาแฟ วู่หยานก็ถาม “พูดให้ชัดๆหน่อยดิ!”
“ซัมมอนจะใช้ระบบเลเวลเหมือนยูสเซอร์ อาทิเช่น ปราบศัตรู ฆ่าศัตรู จะสามารถได้รับค่าEXP เพื่อให้ยูสเซอร์และซัมมอนเลเวลอัพ!”
“เอาจริงดิ!” วู่หยานดีใจระคนประหลาดใจ “หมายความว่าฉันจะได้ค่าEXPครึ่งหนึ่งจากคนที่ฉันอัญเชิญใช้ไหม?”
“ไม่ใช้! ยูสเซอร์จะได้รับค่าEXPเหมือนซัมมอนทุกประการ!”
ได้ยินดังนี้ วู่หยานตะลึง “ถ..ถ้าฉันให้ซัมมอนไปฟาร์ม ฉันก็จะได้EXPเหมือนกันงั้นเหรอ?”
“ถูกต้อง!”
ตอนนี้เขารู้สึกอยากทุบตีตัวเองมาก ถ้ารู้แบบนี้เขาก็คงอัญเชิญใครสักคนมาตั้งนานแล้ว เขาจะได้ไม่ต้องใช้ชีวิตในป่าสัตว์อูรตัวคนเดียวแบบนั้น……
แต่ถ้าให้กลับไปเลือกอีกครั้ง บางที เขาก็คงทำแบบเดิม ก็เพราะความภาคภูมิใจไร้สาระของตัวเองอ่ะนะ……..
เปิดเมนูอัญเชิญ เขาเจอชื่อฮินางิคุอย่างรวดเร็ว
เพื่อป้องกันเหตุการ์ไม่คาดฝัน เขาควรอัญเชิญฮินางิคุก่อน ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ อย่างน้อยๆก็สามารถใช้แต้มชุบชีวิตเธอได้ เมื่อไม่ต้องห่วงเธอ เขาก็จะได้สู้อย่างเต็มที่
ยิ่งกว่านั่น ฮินางิคุมาเป็นซัมมอนของเขา เวลาเขาฆ่าตัวอะไรเธอจะได้EXPด้วย นี้มันยิงปืนนัดเดียวไดนกสองตัวชัดๆ เมื่อเธอเลเวลอัพจนถึงจุดๆหนึ่งก็จะกลายมาเป็นผู้ช่วยของเขาได้ โอกาสในการเคลียภารกิจในม่านกักกันก็จะสูงกว่าเดิมด้วย
แต่ต่อมาเขาก็ต้องแปลกใจ เพราะเขากดอัญเชิญฮินางิคุไม่ได้!
“ระบบ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ละ ชื่อเธอก็เป็นสีเทาด้วย?” วู่หยานรีบถามอย่างกังวล กังวลขนาดไหนนะเหรอ จากปกติแค่คิดในหัวก็คุยกับระบบได้ แต่ตอนนี้เขากลับตะโกนออกมาไง
ถ้าไม่สามารถอัญเชิญฮินางิคุได้………..
“เตือนยูสเซอร์ เมื่อยูสเซอร์อยู่โลกของคนที่ต้องการอัญเชิญจะไม่สามารถทำได้ นอกเสียจากยูสเซอร์จะออกจากโลกนี้ไปแล้วถึงอัญเชิญคนของโลกนี้ได้!”
ได้ยิน วู่หยานก็โล่งอก ก่อนจะถอนหายใจ แผนเดิมเขาเจ้งไปแล้ว
“ระบบ ถ้าคนที่ฉันจะอัญเชิญตาย แล้วฉันยังสามารถอัญเชิญได้อยู่ไหม?”
“เตือนยูสเซอร์ เมื่อตัวละครตายจะไม่สามารถทำการอัญเชิญได้ อย่างที่บอกไปว่าซัมมอนมีเพียงหนึ่งเดียว ในกรณีโลกที่ยูสเซอร์ยังไม่เคยไป ยูสเซอร์สามารถอัญเชิญได้แค่หนึ่งรูปแบบคือตัวละครที่อยู่ในช่วงเวลาก่อนเนื้อเรื่องเริ่มต้นหนึ่งวัน และในกรณีที่ยูสเซอร์ถาม ถ้าตัวละครที่คิดจะอัญเชิญตาย ก็จะไม่สามารถอัญเชิญได้อีกตลอดกาล!”
วู่หยานตัวสั่น ก่อนที่สายตาจะเป็นประกายมุ่งมั่น
พรุ่งนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องปกป้องฮินางิคุให้ได้!!
คิดได้ดังนี้ วู่หยานก็เปิดรายการอัญเชิญอีกครั้ง
เขายังพอปกป้องตัวเองได้ แต่ฮินางิคุ….เธออ่อนแอเกินไป…….
เพื่อหาผู้ช่วยและคนปกป้องฮินางิคุ ยังไงตอนนี้เขาก็ต้องอัญเชิญ!
และคนๆนั้นก็ต้องแข็งแกร่งด้วย!
ดังนั้น วู่หยานจึงเริ่มกวาดตามองแต่ละรายการ วู่หยานไม่คิดอัญเชิญอะไรนอกจากสาว2D และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฮินางิคุยังอยู่ในช่วงพัฒนา เขาจึงต้องเลือกอย่างรอบคอบ สาวที่จะอัญเชิญต้องเข้ากันได้กับนิสัยฮินางิคุ
นิสัยฮินางิคุเป็นยังไงนะเหรอ? ก็มี ซึนเดเระ ชอบแข่งขัน หัวดื้อ ห้าวคล้ายผู้ชาย และเป็นคนไม่ชอบแพ้ แถมยังชอบใส่กางเกงขาสั้นไว้ใต้กระโปรงด้วยไง
ในเมื่อตัดสินใจอัญเชิญคนที่เข้ากันได้กับฮินางิคุ อย่างแรกเลยอายุต้องไม่ห่างกันมากเกินไป ยิ่งกว่านั้นยังต้องมีนิสัยชอบแข่งขัน และสำคัญที่สุดต้องโมเอะ(น่ารัก)ด้วย!
ซึนเดเระ ชอบแข่งขัน หัวดื้อ อายุใกล้เคียงฮินางิคุ ไม่ชอบแพ้ เป็นคนเข้าถึงง่ายและต้องแข็งแกร่ง แถมยังชอบใส่กางเกงขาสั้นไว้ใต้กระโปรง
วู่หยานนึกออกแค่คนเดียว
มิซากะ มิโคโตะ : ตัวละครในเรื่อง อินเด็กซ์ คัมภีร์คาถาต้องห้าม และ เรลกัน แฟ้มลับคดีวิทยาศาสตร์ เป็นอันดับ 3 ในเอสเปอร์ระดับ 5 ที่มีเพียง 7 คน ของเมืองแห่งการศึกษา / 70,000แต้มอัญเชิญ!
ภายใตการคลิกอัญเชิญของวู่หยาน ก็เกิดแสงสว่างระยิบระยับขึ้นและไม่นานนักก็ค่อยๆเผยให้เห็น สาวน้อยผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน อยู่กลางแสงสว่างนั้น!
เรลกัน! มิซากะ มิโคโตะ มาแล้ว!!
ติดตามข่าวสารได้ที่นี้ – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล มีกลุ่มลับแล้ว