วันต่อมา
ซาเองุสะซัง และฉันสัญญาว่าจะไปที่สวนสาธารณะด้วยกันในวันเสาร์หน้า
เมื่อเราไปถึงโรงเรียนในตอนเช้า เราต่างก็รู้สึกตัวและสิ่งต่างๆก็เริ่มอึดอัดเล็กน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งต่างๆก็กลับมาเป็นปกติ
ผลการทดสอบของซาเองุสะซังได้รับกลับมาในวันนี้ และเป็นไปตามคาด เธออยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้นเรียน
ในทางกลับกันฉันอยู่ในอันดับที่ 7!
ตามธรรมชาติแล้ว ฉันเทียบซาเองุสะซังไม่ได้ แต่ฉันรู้สึกประหลาดใจที่ได้อันดับหลักเดียว
ฉันรู้สึกขอบคุณที่ซาเองุสะซังสอนฉัน วิธีการเรียนภายใต้ชื่อกลุ่ม และฉันก็หลงรักในพรสวรรค์และความงามของเธออีกครั้ง
อย่างไรก็ตามทาคายูกิอยู่ในอันดับที่ 15 และชิมิซุซังอยู่ในอันดับที่ 18
เช่นเดียวกับฉัน พวกเขาทั้งคู่มีความสุขที่ได้รับการจัดอันดับที่สูงกว่าที่คาดไว้มาก
และซาเองุสะที่ยิ้มและพูดว่า “ยินดีด้วย” กับพวกเราที่มีความสุขที่ได้รับผลลัพธ์ที่ดี เธอคือนางฟ้าตัวจริง
นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนฉันจะมาทำงานที่ร้านสะดวกซื้อหลังเลิกเรียน
ขณะที่ฉันจ้องมองไปที่ร้านค้าว่างเปล่า หัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยความสุขที่สอบได้เกรดดีและสัญญาว่าจะไปสวนสาธารณะกับซาเองุสะในวันเสาร์
เสียงเพลงของประตูอัตโนมัติดังขึ้น
ฉันตอบรับเสียงนั้นและพูดว่า “ยินดีต้อนรับครับ!” ขณะที่ฉันตรวจสอบลูกค้าที่เข้ามาในร้าน
ฉันเห็นซาเองุสะซังสวมหน้ากาก แว่นตาขอบหนา และกระเป๋าทรงพิลึก ที่ดูน่าสงสัย
เมื่อมองดูเธออีกครั้ง ฉันรู้ว่าเธอแต่งตัวน่าสงสัย
แต่ไม่ว่าเธอจะแต่งตัวยังไง ความจริงที่ว่าคนที่ฉันคิดถึงเมื่อกี้ ปรากฏตัวต่อหน้าฉันทำให้ใจฉันเต้นแรง
ไม่ว่าจะเป็นยังไง! มาเริ่มวันนี้กันเลย
ถึงเวลาสำหรับ “การจับตามองซาเองุสะซัง” ที่รอคอยมานาน
ซาเองุสะซัง เข้ามาในร้านและมุ่งหน้าไปยังแผนกนิตยสาร
ฉันจำได้ว่าครั้งล่าสุดฉันเห็นเธอดูนิตยสารของร้านกาแฟ ดังนั้นฉันจึงเริ่มเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเธอ
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะสามารถกลั้นหัวเราะได้ในครั้งต่อไปที่ฉันถูกเซอร์ไพรส์ เหมือนตอนที่อยู่ในร้านกาแฟ
นี่เป็นการต่อสู้ที่แปลกประหลาด ดังนั้นฉันจึงจดจ่ออยู่กับทุกการเคลื่อนไหวของ ซาเองุสะซัง
เหมือนปกติซาเองุสะซังถือนิตยสารอยู่ในมือ
ฉันคิดว่านิตยสารนั้นเป็นนิตยสารเกี่ยวกับการทำอาหาร
ฉันสงสัยว่าเธอแค่ดู …… คราวนี้ ฉันคิดว่าฉันจะต้องระมัดระวังมากขึ้นแต่เนื่องจากฉันกำลังมองซาเองุสะซังฉันจึงระวังตัวไม่ได้
อย่างไรก็ตามซาเองุสะซังกำลังอ่านนิตยสารตามปกติในขณะที่ม้วนหน้าขึ้น
ฉันคิดมากไปเองรึเปล่า? ขณะนี้ฉันสงสัยว่าฉันคิดมากไปหรือเปล่า เธออ่านนิตยสารจบและเอื้อมมือไปอ่านนิตยสารเล่มถัดไป
เมื่อฉันเห็นนิตยสารเล่มถัดไปในมือของเธอ ฉันก็มั่นใจ
– เป็นนิตยสารทำอาหารอีกเล่มหนึ่ง
จากจุดนั้น มันเป็นการต่อสู้ระหว่างฉันกับซาเองุสะซัง
ฉันพยายามอย่างมากที่จะสรุปความเชื่อมโยงระหว่างนิตยสารทำอาหารกับซาเองุสะซังคนปัจจุบัน
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!
ฉันตรวจสอบพฤติกรรมของซาเองุสะอย่างระมัดระวังโดยคิดถึงคำพูดดังกล่าว แต่ฉันไม่สามารถหาคำตอบได้
หลังจากที่เธออ่านนิตยสารจบ ดูเหมือนเธอจะพอใจและหยิบตะกร้าสินค้าของเธอและเริ่มเดินดูของในร้าน
ไม่มีทางที่ฉันจะเห็นเธอจากหลังเครื่องคิดเงิน ดังนั้นฉันจึงลงเอยด้วยการไม่รู้ว่าเธอมีอะไรอยู่ในตะกร้าของเธอในวันนี้
หลังจากนั้นไม่นานซาเองุสะซังก็มาถึงแคชเชียร์และวางตะกร้าสินค้าของเธอลงและพูดว่า “คิดเงินด้วยคะ” และเวลาของฉันก็หมดลง
ฉันตัดสินใจแล้วเริ่มนับของในตะกร้าของเธอด้วยความกลัว
ชาเขียว โยเกิร์ต สลัด และข้าวกล่องเล็กๆ …… ไม่ ฉันไม่รู้ว่านี้มีไว้ทำอะไร
ฉันรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าซาเองุสะซังวันนี้เป็นปกติจริงๆ และบอกจำนวนเงินกับเธอ
“ทั้งหมด 78….—“
“นี่ค่ะ!!”
อ๊ะ ก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยคซาเองุสะซังก็หยิบแบงค์พันเยนออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของเธอและยื่นให้ฉัน
ฉันรับเงินและจ่ายบิลและยื่นเงินทอนให้เธอ
ตามที่คาดไว้ เธอโอบมือฉันและรับเงินทอน จากนั้นเก็บใส่กระเป๋าแล้วหยิบถุงช้อปปิ้งของเธอออกมา
“อะ-คือว่า!!”
ฉันรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยโดยคิดว่าดีจริงๆวันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และจู่ๆซาเองุสะซังก็พูดกับฉัน
“ค-ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
ฉันตอบโดยแสร้งทำเป็นไม่สังเกตว่านั่นคือซาเองุสะซัง และแสร้งทำเป็นเสมียนพนักงานขายตามปกติ
“คุณเป็น……คนทำขนมปังหรือเปล่า หรือรับมาขาย? หรือคุณเป็นคนทำกับข้าวกล้อง!”
จู่ๆ ซาเองุสะซังก็ถามคำถามนี้กับฉันด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ
เอ๊ะ อะไรนะ! ฉันตัวแข็งทื่อ ไม่สามารถเข้าใจคำถามลึกลับที่จู่ๆ ก็ถามฉันขึ้นมา
ซาเองุสะซังที่จู่ ๆ ก็ถามพนักงานร้านสะดวกซื้อว่าฉันเป็นคนทำขนมปังหรือข้าวหรือเปล่า วันนี้เธอทำตัวน่าสงสัย
“อืม พอดูแล้ว… …… ฉันว่าฉันน่าจะเป็นคนทำกับข้าวกล้อง”
“ขอบคุณมาก!!”
ฉันตอบไปตรงๆอย่างลังเลว่าฉันเป็นคนทำกับข้าวกล้อง
จากนั้นซาเองุสะซังก็ตอบอย่างร่าเริงพร้อมกับสูดอากาศราวกับว่าเธอมีความสุขที่ได้ยินคำตอบของฉัน และเดินออกจากร้านสะดวกซื้ออย่างอารมณ์ดี
ขณะที่ฉันดูซาเองุสะซังที่ดูแปลกๆเดินออกไป ฉันก็ผงะเล็กน้อยและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
จะมีประโยชน์อะไรในการรู้ว่าฉันเป็นคนทำขนมปังหรือเป็นคนทำกับข้าวกล้อง? …… ซาเองุสะที่มีพฤติกรรมน่าสงสัยนั้นตลกมาก หลังจากฉันถูกทิ้งก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา