“ การปลูกสมุนไพรเป็นเรื่องยากขนาดนี้เชียวหรือ?” หลี่เหนียนฟานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“ ข้าคิดว่ามันไม่ยากลองดูสิ”
ยาครอบจักรวาลดีๆเช่นนี้ ถ้ามันหมดไปคงน่าเสียดาย
ต้าจี อ้าปากและก่อนจะไม่พูดต่อ
เขาไม่เคยปลูกมาก่อนแต่กลับรู่ว่ามันปลูกได้
ถ้าปรมาจารย์ หลี่ต้องการปลูกมัน ตราบเท่าที่เขามีความสุข
ต้าจีให้กำลังใจจากด้านข้าง
หลังจากนั้นไม่นานหลี่เหนียนฟานก็ยิ้มเล็กน้อย“ โอเคข้าจะนำสมุนไพรไปที่สวนหลังบ้านและหาดินมาปลูกสมุนไพรเพิ่ม”
ต้าจี ปัดเส้นผมด้านหน้านางและพูดิย่างคาดหวังว่า: “ข้าไปกับท่านได้ไหม”
นางอยากรู้เกี่ยวกับสวนหลังบ้านของปรมาจารย์หลี่
สวนหลังบ้านที่สามารถปลูกแตงโมมหัศจรรย์ชนิดนี้ได้มันจะหย้าตาเป็นยังไง?
“ แน่นอน” หลี่เหนียนฟานพยักหน้า
ต้าจี ดูมีความสุขและรีบเดินตาม หลี่ เหนียนฟ่าน นางทั้งกังวลและคาดหวัง
เมื่อเดินไปตามทางที่ปูด้วยหิน ข้างในจะมีซุ้มโค้งรูปพระจันทร์ปรากฏอยู่ด้านหน้าและด้านหลังเป็นประตูไม้สีแดงสด
ประตูไม้ดูเก่ามันมีร่องรอยชองกาลเวลาที่ผานพ้นไป
เมื่อนางเดินเข้าไปใกล้ประตูไม้ความตึงเครียดในใจของ ต้าจี ก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ และนางก็ยังอยากจะวิ่งหนี
จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมีจิตวิญญาณและมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก
นางรู้สึกว่ามีความน่ากลัวอยู่หลังประตูนี้และในเวลาเดียวกันก็มีโอกาสครั้งยิ่งใหญ่รออยู่
ต่อไปข้ากลัวว่าจะได้เห็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ!
”หากมีอันตราย ปรมาจารย์ หลี่จะปกป้องข้าได้” ต้าจีเหลือบมองไปที่ด้านหลังของ หลี่ เหนียนฟ่าน ความกังวลของนางก็สงบลง
แอ๊ดดดดด
ประตูเปิดออก
ตูม!
ด้านหลังประตูพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้พุ่งเข้าหาต้าจีอย่างท่วมท้นและนางรู้สึกราวกับถูกกลืนหายไปในมวลวิถีเต๋า
การฝึกฝนนับพันปีของนางและความรู้สึกทั้งหมดของนางกลายเป็นเรื่องตลกต่อหน้าวิถีเต๋าเหล่านี้
เมื่อเผชิญงกับมันนางรู้สึกเหมือนหยดน้ำที่หยดลงไปในมหาสมุทรก่อนถูกกลืนกินและหายไป
“ มีอะไรเหรอ?” เสียงของหลี่เหนียนฟานดึงนางออกจากภวังค์
ใบหน้าของ ต้าจี ซีดเผือดนางมองไปที่ประตูที่เปิดอยู่ด้วยความกลัว เหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาทั่วร่างกาย
เพียงแค่เศษเสี้ยวแห่งวิถีเต๋ามันกลับทำให้นางกลัวมาก
มีข่าวลือว่าเมื่อมีคนเข้าใจในวิถีเต๋า เขาจะทิ้งเศษเสี้ยวเต๋าไว้ในที่ตรงนั้น
แม้ว่าเขาจะออกจากสถานที่แห่งนี้ แต่ร่องรอยของ วิถีเต๋าก็ยังคงอยู่
ทำไมสวนหลังบ้านถึงมีร่องรอยของวิถีเต๋าที่แข็งแกร่งเช่นนี้ คนที่ทิ้งร่องรอยเต๋านี้ไว้จะแข็งแกร่งเท่าใดกัน?
เทพ? ไม่แน่นอน!
แข็งแกร่งยิ่งกว่าเทพ!
ดวงตาที่สวยงามของ ต้าจี มองไปที่ หลี่ เหนียนฟ่าน และหัวใจของนางก็ไม่สามารถสงบลงได้
ปรมาจารย์ หลี่แข็งแกร่งขนาดไหนกัน?
หลี่ เหนียนฟ่าน มองนางอย่างกังวล: “อาการบาดเจ็บกำเริบหรือ?”
ต้าจี หายใจเข้าลึก ๆ ส่ายหัวและกล่าวว่า “ปรมาจารย์หลี่ข้าสบายดีไ ปต่อกันเถอะ”
หลี่ เหนียนฟ่าน พยักหน้าและพา ต้าจี เข้าไปในสวนหลังบ้าน
ทันทีที่เขาเข้าไปในสวนหลังบ้าน ต้าจี ก็สัมผัสได้ถึงพลังของวิถีเต๋ได้ามากยิ่งขึ้น
ในสวนหลังบ้านนี้มีวิถีเต๋าอยู่ทุกๆที่
แม้ว่าวิถี เต๋า เหล่านี้จะรั่วไหลออกไปเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ฝึกฝนนับไม่ถ้วนต่อสู้กันจนตายกันไปข้างหนึ่ง!
นางมองดูสิ่งต่างๆที่ปลูกไว้ในสวนหลังบ้าน
ทั้งหมดกลับเป็นผลไม้และพืชผลธรรมดา แต่ถ้ามองดูดีๆเจ้าจะรู้สึกได้ว่าผลไม้และพืชเหล่านี้ไม่ธรรมดาเลย!
“ ไม่น่าแปลกใจ แตงโมนั้นเติบโตมาในวิถีเต๋า ต่อให้คนธรรมดาก็กลายเป็นเทพได้!” ต้าจี คิดกับตัวเอง
สวนหลังบ้านมีขนาดใหญ่มากและโขดหินโดยรอบก่อตัวเป็นรั้วธรรมชาติซึ่งทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกโล่งและสบายในแวบแรก
นอกเหนือจากการปลูกไม้ผลและพืชผลต่างๆแล้วยังมีพืชบางชนิดที่มองเห็นได้ไกลภายนอก
กลางสวนมีสระน้ำที่สะท้อนแสงกับท้องฟ้า น้ำดูนิ่งราวกับกระจก
ช่างเป็นโลกมหัศจรรย์
ต้าจี รู้สึกราวกับว่านางถูกแยกออกจากโลกใบเดิมและถูกส่งมาอีกโลกหนึ่ง
ยิ่งไปกว่านั้นนางมองไปรอบ ๆ นางมักจะรู้สึกว่านางมองข้ามบางสิ่ง มันไม่ได้เรียบง่ายอย่างแน่นอน แต่นางสามารถมองเห็นได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ สวนหลังบ้านของข้ามีทัศนียภาพที่สวยงามใช่ไหมล่ะ” หลี่เหนียนฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม
นอกจากนี้เขายังรู้สึกอารมณ์ดีเล็กน้อยในใจทุกครั้งที่เขามาที่สวนหลังบ้านเขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากที่เขาถูกบีบโดยระบบ
เป็นเวลาห้าปี เป็นเวลาห้าปีแล้วที่ข้าไม่เพียงได้เรียนรู้ภาษาคณิตศาสตร์และความเป็นจริงที่นี่ แต่ยังเปลี่ยนจากเด็กน้อยธรรมดาเป็นผู้ใหญ่ที่เชี่ยวชาญในการทำฟาร์มและกำจัดวัชพืช
อย่างไรก็ตามหลังจากสอนไปมากระบบก็ออกไปในที่สุด!
เจ้ารู้ไหมว่าข้าใช้เวลาห้าปีที่ผ่านมาอย่างไร?
ข้าจะร้องไห้ถ้าทำต่อไป
“ เรามาปลูกสมุนไพรที่นี่กันเถอะ” หลี่เหนียนฟานพบพื้นที่โล่งแห่งหนึ่ง
เครื่องมือปลูกต้นไม้ ในสวนหลังบ้านมีครบให้หมดแล้ว หลี่เหนียนฟานก็หยิบพลั่วขึ้นมาอย่างเชี่ยวชาญและเริ่มขุด
“ดินนี้ … ”
ต้าจี เห็นดินที่ หลี่ เหนียนฟ่าน จุดไว้และดวงตาของนางก็แข็งค้าง
ดินเป็นสีแดงเข้มและดูธรรมดามาก แต่ ต้าจี สังเกตเห็นว่าดินทีนี่นั้นปกติเกินไป!
มันคิอดินธรรมดา
ดินธรรมดาจะผสมกับกรวดรูปร่างและสีของดินจะแตกต่างกันและขนาดของอนุภาคดินก็จะแตกต่างกันด้วย
อย่างไรก็ตาม ดินนี่แตกออกมาได้เหมือนกันทุกเม็ดแบบเป๊ะๆ!
ผืนดินใต้เท้านี้ดูเหมือนจะประกอบด้วยอนุภาคขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนของดินชนิดเดียวกัน!
นางอดไม่ได้ที่จะก้มลงหยิบขึ้นมาดูอย่างอยากรู้อยากเห็น
มันดูเหมือนดินธรรมดา แต่มันหนักมากขนาดนางยังยกไม่ขึ้น!
ดินชนิดนี้?มันหนักมาก!
มันถูกนำลงมาจากโลกแห่งเทพหรือ?
!
มีทะเลพายุก่อตัวอยู่ในใจของ ต้าจี และจำนวนครั้งที่นางตกใจในวัยยี้มากกว่า1000ปีที่นางฝึกฝนมารวมกันซะอีก
ทัศนคติทุกอย่างเหมือนจะถูกลบออกไป
นางอดไม่ได้ที่จะยิ้มในใจพลางคิดถึงผลกำไรและความสูญเสีย:“ ข้าเคยกังวลว่าปรมาจารย์หลี่จะไม่สามารถปลูกสมุนไพรได้ ดินนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะปลูกสมุนไพรได้เช่นกัน ข้าไม่มีคุณสมบัติที่จั้งคำถามกับปราจารย์หลี่ และหวังว่า ปรมาจารย์ หลี่จะไม่ตำหนิข้า “
”ว้าว.”
ในบ่อน้ำที่เงียบสงบคลื่นน้ำเหมือนเนินเขาก็ลอยขึ้นมา
คลื่นน้ำสูงขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดก็ค่อยๆลดลงมาาเผยให้เห็นเต่ายักษ์ที่อยู่ข้างใน
เต่าช้างตัวนั้นลอยอยู่บนน้ำมองไปที่หลี่เหนียนฟานและต้าจื่ออย่างเกียจคร้านจากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากน้ำนอนบนพื้นหลับตาและงีบหลับ
ต้าจีผงะและประหลาดใจ: “นี่คือ … เต่าช้าง?”
หลี่เหนียนฟานพยักหน้า “ข้าลืมแนะนำมันชื่อเหลากุ่ยข้าจำได้ว่าตอนที่ข้าซื้อมันใหญ่กว่าฝ่ามือของข้าเพียงเล็กน้อยข้าไม่ได้คาดหวังว่ามันจะโตเร็วขนาดนี้ในครี่งเดือน. “
ข้าจำได้ว่าข้าซื้อเต่าช้างเพราะข้ากังวลเกี่ยวกับสัตว์สูรในบ่อน้ำ แต่กลับได้สัตว์อสูนมาอยู่ที่นี่แทนได้ยัไง