43 ลิตตี้ ไปใต้ดิน
ลิตตี้มองไปรอบๆก่อน แรงกระแทกจากการตกมันไม่ได้มากมายอย่างที่เธอคาดไว้ เมื่อเธอมองขึ้นไปเพื่อดูว่ามันลึกหรือไม่ มันกลายเป็นว่ามันค่อนข้างที่จะลึก
เธอสงสัยว่าเธอออกไปได้ด้วยการกระโดดมั้ย โดยใช้กำแพงถ้ำเป็นที่เหยียบ แต่ที่ยืนมันไม่มั่นคง ดังนั้น ดูสถานการณ์แล้ว เธอสรุปว่ามันอันตรายเกินไปที่จะลองมัน
ลิตตี้ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วและตะโกน “คาตาลิน่า-ซัง!”
ไม่มีการตอบ ถ้าไม่ใช่เสียงของเธอไม่ได้ถูกตอบกลับมา งั้นคาตาลิน่าก็ไปเรียกหาความช่วยเหลือแล้ว
แต่จากนั้น เมื่อลิตตี้พิจารณานิสัยขอคาตาลิน่าใหม่ ถ้าลิตตี้ขอความช่วยเหลือที่นี่ เธออาจจะแค่คิดว่าลิตตี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแรงค์ 3
ลิตตี้รู้สึกพอแล้วกับคาตาลิน่า และนั่นมันไม่ใช่ประเด็น จากวิธีที่เสียงลิตตี้สะท้อนไปก่อนหน้านี้ บริเวณนี้ มันกว้างกว่าที่เธอคาด
***
“คนในฮู้ดผ้าพันคอหนา! เธอลอดภัยมั้ย?”
ลิตตี้อยากจะยืนยันความปลอดภัยของพวกพ้องเธอ แต่ยังไม่มีการตอบกลับมา แต่ลิตตี้จำได้ ว่าคนคนนี้จะไม่ตอบแม้การคุยกันธรรมดา
เมื่อลิตตี้รู้ว่าเธอปลอดภัยสำหรับตอนนี้ เธอเดินต่อไปในถ้ำ โดยใช้เวทมนตร์แสงที่โรม่าสอนเธอ เพื่อสองสว่างในบริเวณนี้ที่มันดูออกมาแล้วเป็นถ้ำหินปูน
“โว่ว!”
ลิตตี้หลบการโจมตีไม่ทันตั้งตัวจากเหนือหัว มันเป็นค้างคาวเหล็ก ที่ตอบสนองจากการโดนเวทมนตร์แสง
พวกมันเป็นมอนสเตอร์แรงค์ 5 แต่ปรกติแล้วอยู่กันเป็นฝูง มันมีการพูดกันว่า ถ้าคนหนึ่งเจอพวกมันหนึ่งตัว ถ้าเช่นนั้นมันจะมีอีกประมาณ 20 ตัวในบริเวณนั้น ในเวลานั้นเอง พวกมันทั้งหมดกระพือปีกและมุ่งหน้ามาใส่ลิตตี้
เป้าหมายมันขนาดเล็กและโบยบินอยู่ ลิตตี้จึงคงความใจเย็นของเธอไว้ เพื่อทำให้มั่นใจ ว่าเธอไม่รับมือพวกมันผิดพลาด พวกมันค่อนข้างที่จะรวดเร็ว แต่ พวกมันยังเป็นมอนสเตอร์แรงค์ 5 เช่นกันกับก็อบลิน พวกมันไม่ได้ว่าจะเป็นภัยมากกับลิตตี้
“ฟฟฟฟู่…”
เมื่อเสร็จเรียบร้อยกับค้างคาวเหล็กแล้ว ลิตตี้วางมือไปที่กำแพง และปิดเวทมนตร์แสง ส่วนหนึ่งเพื่อเก็บพลังเวทมนตร์ของเธอ แต่ก็ยังเพื่อที่จะไม่ดึงดูดฝูงค้างคาวใหม่ด้วย
นอกจากนี้ ด้วยพลังเวทมนตร์จำนวนน้อยของลิตตี้ เวลาที่ปลดปล่อยได้ มันจำกัดเพียงระยะเวลาสั้นๆ คลำกำแพงของถ้ำอย่างระวัง และเดินหน้า ลึกเข้าไปในถ้ำ
ลิตตี้สงสัยว่าสาวฮู้ดผ้าพันคอหนาปลอดภัยมั้ย เธอเงียบขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? ลิตตี้มั่นใจ ว่าสาวไม่ได้เกลีดเธอ เพราะเมื่อลิตตี้ช่วยเธอจากก็อบลิน ฮู้ดผ้าพันคอหาได้คำนับหัวเธออย่างบางเบา
มันมีผู้คนยู่หลายแบบในโลกนี้ ลิตตี้ตัดสินใจ ที่จะค่อยๆใช้เวลา และสื่อสารกับสาวคนนั้นอย่างช้าๆ
จากนั้น ลิตตี้หยุดกระทันหัน มันมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่บนพื้น มันมืดเกินไปที่จะเห็นทั้งหมด แต่แค่หัวมันอย่างเดียว ใหญ่เท่าเอวลิตตี้
ตัดสินใจ ว่าเธอควรจะเลี่ยงการต่อสู้ในความมืด ลิตตี้กระโดดอย่างพิถีพิถันข้ามหัวของอะไรก็ตามที่ไม่รู้จัก ด้วยรองเท้าขนนก
“ฟุกก้าา?!”
มอนสเตอร์ตื่นขึ้นจากการเคลื่อนไหวของเธอ ขณะที่ลิตตี้พุ่งออกไป ท่าแรกของลิตตี้ คือการใช้เวทมนตร์แสงเพื่อรู้เรื่องรอบข้าง ภูมิศาสตร์ และมอนสเตอร์
มอนสเตอร์ทำการโจมตีไม่ทันตั้งตัวจากข้างหลัง ในรูปของกรงเล็บยาว
มันเป็นมอนสเตอร์ตุ่น ขนตัวสีน้ำตาลเข้ม แรงค์นั้นไม่ทราบได้ และภูมิศาสตร์นั้นเป็นความได้เปรียบของมัน
หลังจากที่วิ่งไปซักพัก คาดไม่ถึงว่าลิตตี้ไปเจอกับทางตัน จากนั้น…
“ร้อยการแทง!”
ทักษะที่มีเจตนาเป็นการเตือนถูกปัดป้องจากกรงเล็บของตัวตุ่น มุ่งมั่นที่จะเผชิญหน้ากับมันซึ่งหน้า ลิตตี้ยิ้ม
ในสถานการณ์นี้ และด้วยมอนสเตอร์ตัวนี้ ชั้ดเจน ว่าลิตตี้อยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง แต่ลิตตี้ยังยิ้มกว้าง มันเป็นความอิ่มเอมใจเดียวกัน กับที่เธอสู้กับนิลส์
“กรงเล็บที่ใช้กันมันแข็ง แต่การโจมตีของชั้นน่าจะผ่านผิวของมันไปได้ เพราะมันเป็นตุ่น มันควรจะขุดเพื่อหนีหรือโจมตี ถ้าเป็นอย่างนั้น…”
มันเป็นทันทีหลังจากที่ลิตตี้คิดถึงความคิดที่จะโจมตีสวน ระเบิดโจมตีตุ่นยักษ์จากด้านข้าง สร้างความเสียหายให้มันอย่างหนัก แรงกระเบิดมันก็ทำให้ลิตตี้กระเด็น ส่งเธอไปที่กำแพงถ้ำ
“เกิดอะไรขึ้น…?
ในทิศทางทางซ้ายของตัวตุ่น มีฮู้ดผ้าพันคอหน้า และข้างเธอมีมอนสเตอร์ที่ไม่คุ้นเคย
มันมีหน้าเหมือนลิงตัวใหญ่ที่มีเขา และปีกค้างคาวที่เกินจริงบนหลัง งอตัวหลังคร่อมอยู่ในท่าหมอบ มันอะไรที่คนหนึ่งจะเรียกว่าปีศาจ
“มอนสเตอร์นั่นคืออะไร?!”
ความสัมพันธ์ระหว่างฮู้ดผ้าพันคอหนาไม่ชัดเจน แต่สำหรับตอนนี้มันไม่มีสัญญานการโจมตีจากมอนสเตอร์ตัวนั้น
ปีศาจขยับกาย และสะกิดขาของฮู้ดผ้าพันคอหนาเบาๆ
“เฟร่ะเก่ะเ่ะเก่ะ ข้าช่วยเจ้า เจ้าควรจะขอบคุณข้ามั้ย?”
“ใช่ ขอบคุณ และนายเป็นอะไร?”
“ข้าเป็นอัญเชิญ ปีศาจ”
“ปีศาจ… โอออ้ เธอเป็นนักอัญเชิญเหรอ?!”
ฮู้ดผ้าพันคอหนาไมได้ตอบเพื่อยืนยัน แต่ปีศาจพูดว่าใช่ การพบเจอที่คาดไม่ถึงทำให้ลิตตี้อยากจะถามคำถามไปมากกว่านี้ แต่ฮู้ดผ้าพันคอหนาน่าจะไม่ตอบ แม้แต่ตอนนี้ เธอมองไปทางอื่น
“งั้นนายก็เป็นอัญเชิญของคนนั้น?”
“นั่นใช่แล้ว เจ้านี้เธอโชคดี หือห์? เธอโชคดีที่เป็นเพื่อนกับปีศาจเอกเหมือนข้า”
“โชคดี?”
“เวทมนตร์อัญเชิญมันยาก มันโอเคถ้าเจ้าอัญเชิญสิ่งที่เจ้าอยากหาได้ แต่ถ้าเจ้าใช้มันไม่เก่ง มันอาจจะต้องจ่ายเป็นชีวิตของเจ้า และแม้ว่าเจ้าจะไม่ถูกฆ่า มันทำลายชีวิตเจ้าได้”
“มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ไอลิซแนะนำให้ลิตตี้ไปหาสัตว์อัญเชิญ แต่ลิตตี้เริ่มจะคิดๆมันใหม่นิดหน่อยแล้ว ดั่งจะเห็นทะลุความคิดของลิตตี้ ปีศาจหัวเราะออกมาอีกครั้ง
“มันมีราคาสูงที่ต้องจ่ายกับสัญญากับอัญเชิญที่แข็งแกร่ง แต่เพราะข้าดี ข้าทำสัญญาในราคาถูก รู้มั้ย?”
“ราคาถูก?”
ปีศาจจะให้ฮู้ดผ้าพันคอหนาเห็นด้วย แต่ฮู้ดผ้าพันคอหนาไม่พยักหน้า ลิตตี้รู้สึกไม่สบายใจอย่างบางเบา เธอเฝ้าดู แต่ไม่มีคำตอบที่ชัดเจนจากคู่หู
ไม่ว่ากรณีไหน มันจริงที่พวกเธอช่วยลิตตี้ มากกว่านั้น ลิตตี้ไม่ไล่ตามประเด็นไป เพราะเธอได้เป็นพยานพลังของปีศาจแล้ว
“มันจะลำบากถ้าเจ้าอยู่กับเธอต่อไป ไม่ว่ายังไง เรียกข้าเมื่อเจ้าต้องการข้า เจอกัน”
ด้วยนั้น ปีศาจหมุนและหายไปจากนั้นฮู้ดผ้าพันคอหนา เดินในถ้ำที่เงียบงัน
ลิตตี้ยังกล้าที่จะเดินต่อจากเธอ และแม้แต่แอบมองเพื่จะดูหน้าเธอ ลิตตี้ได้รู้ว่าคนนี้เป็นสาวน้อย น่าจะเด็กกว่าที่เธอเป็นฮู้ดผ้าพันคอหนาหันหนีไปจากลิตตี้เล็กน้อย และไม่มองเธอเลยซักนิด นอกจาก ตรงไปข้างหน้า
“ปีศาจนั่น เค้าดูเก่งนะ อัญเชิญทั้งหมดเก่งขนาดนั้นมั้ย?”
อีกครั้ง คำพูดของลิตตี้ถูกเมิน อย่างไรก็ตาม ลิตตี้ไม่สนใจเลยซักนิด และทำการพูดต่อ ลิตตี้อยากจะหาเจตนาที่แท้จริงสาวสาวออกมา
“ชั้นสงสัยว่าถ้านี้ลึกแค่ไหนกัน ชั้นไปลุยรังสคาร์ปก่อนหน้านี้ครั้งนึง และมันน่าทึ่งไปเลย”
ฮู้ดผ้าพันคอหนาไม่โต้ตอบกับการพูดไปเรื่อยของลิตตี้ ในทางตรงกันข้าง เธอก้มหน้าก้มตา นี่มันทำให้เธอสะดุดและเกือบล้ม แต่ลิตตี้จับเธอไว้
“เธอต้องมองดูทางด้วยนะ ไม่งั้นเธอจะอยู่ในอันตราย”
“โอ้ โอ้ ขอบคุณ…”
สาวพูดคำที่เหมือนการขอโทษออกมา ในน้ำเสียงที่อ่อนแอ อย่างไรก็ตาม ทันทีหลังจากนั้น เธอเคลื่อนที่ตีห่างจากลิตตี้อย่างรวดเร็ว เธอเดินเร็วเท่าที่สุดเท่าที่เธอทำได้ สางระยะห่างใหญ่ระหว่างพวกเธอ
“ชั้นก็ถูกเธอช่วยด้วยเหมือนกัน และชั้นก็ซาบซึ้งนะ เรื่องนั้น!” (ลิตตี)
ความเร็วในการเดินของเธอ เร็วขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตาม ลิตตี้ตามเธอไปทันที คิดว่า มันจะอันตรายถ้าเธอสะดุดอีกครั้ง สาวค่อนข้างตกใจ ที่ลิตตี้ทำเช่นนั้น
จากนั้น เธอมองดูลิตตี้เป็นครั้งแรก ลิตตี้ยิ้มตอบกลับไป แต่โดยไร้สีหน้าใดๆ จากนั้นเธอยังมองไปที่อื่น
ลิตตี้พอใจกับการตอบสนองของสาวนี้ เพราะตอนนี้เธอได้ยืนยัน ว่าเธอไม่ถูกเกลียด
“มันยังอันตรายถ้าไม่มีแสง อืม ถ้ามอนสเตอร์โจมตีเรา มาสู้ด้วยกันเถอะ”
สาวพยักหน้าตอบกลับมาจริงๆ เธอยังไม่พูด แต่นี่เป็นการก้าวใหญ่ไปข้างหน้า
ลิตตี้คิดว่ามันโอเคถ้าเธอเกลียดลิตตี้ แต่เธอ ก็ไมอยากให้เธอเกลียดลิตตี้ด้วยเหมือนกัน
และเพราะพวกเธออยู่ในอายุรุ่นราวคราวเดียวกันหรือใกล้เคียง ลิตตี้อยากจะรูจักเธอดีกว่านี้ถ้าเธอทำได้
“พูดถึงแล้ว มันควรจะเกือบค่ำแล้ว มาหาที่ตั้งแคมป์ให้เร็วที่สุดเถอะ ถ้ำมันเต็มไปด้วยความมืดตอนนี้ แต่เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นมาเช้าวันต่อไปมันอาจจะมีแสงมาจากบางที่”
แม้ว่าถ้ำจะเป็นที่ที่เธอไม่คุ้นเคย เธอยังสามารถที่จะหาจุดตั้งแคมป์ได้อย่างง่ายๆ แต่ต้องขอบคุณการฝึกของเธอ และรังสคาร์ป
อย่างไรก็ตาม ลิตตี้กังวลว่ามันจะปลอดภัยน้อยกว่าในเวลานั้น เพราะมอนสเตอร์ตุ่น
ลิตตี้เริ่มเตรียมอาหารในตอนเย็น สาวก็ช่วยเธอด้วย
สาวที่เสร็จการเตรียมตัวของเธออย่างขยันหมั่นเพียร วางหม้อน้อยๆไว้ที่ไฟ จากนั้นเธอเทอาหารทั่วไป ที่ร้อนอย่างช้าๆ ลงในแก้วและมอบมันให้ลิตตี้
ลิตตี้กินเต็มปากเต็มคำโดยไม่ลังเล
“มันอร่อย! เธอทำอะไรกับมื้อนี้กัน?”
“น้ำตาล”
“น้ำตาลเหรอ? ชั้นปรุงมันปรกติตลอดเลย”
เสียงของเธอยังแหบๆ แต่ตอนนี้เธอมองเข้าไปในตาของลิตตี้ ตัดสินใจว่ามันเป็นสัญญานที่ดี ลิตตี้ขยับไปนั่งข้างๆ แต่แค่จากนั้นเอง สาวสะดุ้ง และขยับออกไปจากลิตตี้
“อืม…โทษนะ”
“โอ้”
ลิตตี้เสียดายกับสิ่งที่ทำ เธอกังวลว่าสาวอาจไม่ชอบเธอแล้วเพราะสิ่งที่เธอเพิ่งทำลงไป แต่สาวชำเลืองมองลิตตี้ จานั้นมองไปสู่พื้น
มันน่าหงุดหงิดใจ ที่ไม่รู้ว่าเธอหมายความว่าอย่างไรในความเป็นจริง แต่ ลิตตี้ไม่ได้รีบ แม้ว่าเธอไม่เข้าใจว่าสาวพยายามจะทำอะไรกันแน่ พวกเธอสองคนยังอยู่ในที่ที่ไม่รู้จัก และมันแม้แต่มีความเป็นไปได้ ว่าพวกเธอจะไม่สามารถออกไป แม้ด้วยความร่วมมือที่ทำทั้งสองฝ่าย มันยังมีเวลาอยู่มากมาย ที่อยู่ในมือของเธอ
ลิตตี้อยากจะทำให้ระยะมันใกล้ชิดกว่านี้ ระหว่างพวกเธอ ให้มัน ไปถึงจุดที่ว่า มันจะไม่มีผลไปสู่การต่อสู้
“ชั้นจะดูให้ก่อน เธอไปพักก่อนเลยนะ”
นั่นคือทั้งหมดที่ลิตตตี้ทำได้ตอนนี้ ขณะที่เธอมองสาวที่หลับไป มันขึ้นมาในใจของลิตตี้ ถ้าเกิดว่าสาวคนนั้นอัญเชิญปีศาจนั่นออกมา
แต่ลิตตี้ตัดสินใจที่จะไม่ขอให้เธอทำแบบนั้น เมื่อเห็นปีศาจนั้น ลิตตี้ไม่มีความรู้สึกดีๆกับมัน นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ว่าทำไมลิตตี้เลือกที่จะคอยเฝ้าระวังระหว่างที่สาวงีบหลับไปใกล้ๆ
เป้าหมายเดือน 7/66
เป้าค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook