ตอนที่ 44 สังคมป่าเถื่อน
ทันทีที่หยุนซือซือก้าวเข้าไปในสถานที่ที่เลวร้ายนี้เธอก็สำลักควันที่คละคลุ้งอยู่ภายใน
ภายใต้การนำของพนักงานเสิร์ฟ เธอเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวที่ชายในโทรศัพท์พูดถึง ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในห้อง จมูกของเธอก็ถูกกลิ่นบุหรี่แรงและกลิ่นแอลกอฮอล์ ห้องนั้นเต็มไปด้วยควันและเสียงเพลงดัง หนุ่มสาวหลายคนที่มีทรงผมทันสมัยกำลังดื่มด่ำกับสิ่งเหล่านี้
เธอกวาดสายตาไปทั่วห้องก็เห็นหยุนนานอนเมาไร้สติอยู่บนโซฟา
พวกอันธพาลบางคนรู้สึกได้ถึงการมาถึงของเธอและเงยหน้าขึ้นอย่างต่อเนื่องผิวปากอย่างลามก “โอ้ เธอมาจริงๆ!”
“เฮ้ สาวน้อยคนนี้สวยจังแถมยังหุ่นดีอีกด้วย! ดูดีกว่าผู้หญิงพวกนั้นอีก!”
เธอได้ยินเสียงใครบางคนพูดออกมา “จริงด้วย! สาวบริสุทธิ์แบบนี้ ฉันสงสัยจังว่าเธอจะเป็นยังไงเวลาอยู่บนเตียง พนันได้เลยว่าเธอสวยมาก!”
คำพูดลามกนั้นสุดจะทน
หยุนซือซือฟังคำพูดเหล่านั้น หัวใจของเธอสั่นไหว สักพักเธอได้ยินเสียง “ปัง” ตระหนักว่าบริกรที่อยู่ข้างหลังเธอปิดประตูอย่างสุภาพ เธอยืนอยู่ที่นั่นอย่างเชื่องช้าและไม่สามารถก้าวไปได้
พูดตามตรงว่าหลังจากที่เธอได้พบกับพวกอันธพาลในบริษัทครั้งก่อนเธอก็เริ่มกลัวพวกเขา ดังนั้นตอนนี้เธออยากจะออกไปจากที่นี่จริงๆ เธอกำลังเคลื่อนย้ายตัวออกไป
ชายคนหนึ่งที่มีรอยสักบนแขนเป็นรูปมังกรเขียวยืนขึ้นและจ้องมองมาที่เธอจากอีกฟากของโต๊ะเขาเดินเข้าหาเธอและจับข้อมือเธอไว้แน่น เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ไร้ความปรานี “เพิ่งมาถึงจะไปแล้วเหรอ? แล้วพี่สาวของเธอล่ะ?”
เธอเลื่อนสายตาไปมาระหว่างประตูกับยุนนาอย่างลังเลและรวบรวมความ
กล้าที่จะพูดว่า “ฉันจะพาเธอกลับไป เราจะออกไปแล้ว … “
“จะไปแล้วเหรอ?” ชายคนนั้นแสยะยิ้มและย่นคิ้ว “อย่าเพิ่งสิ! เธอกำลังทำลายความสนุกนะ! มาดื่มกับพวกเราก่อนสิ!”
ชายคนนั้นโอบไหล่ของเธอ เขาชี้ไปที่ผู้ชายสองสามคนบนโซฟาแล้วพูดว่า “มาสิให้ฉันแนะนำเธอ! นี่คือเจ้าของบาร์นี้และเป็นพี่ใหญ่ของถนนแห่งนี้ ลูกพี่เฉียง! ข้างๆเขาคือลูกพี่เสือ…. “
หยุนซือซือไม่สามารถยืนนิ่งได้เธอผละออกจากการรั้งของชายคนนั้นและพูดว่า “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อดื่ม! ฉันมาที่นี่เพื่อ… พาหยุนนากลับบ้าน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ชายคนนั้นก็เย้ยหยัน“ ไม่ดื่มเหรอ โอเคงั้นทำอย่างอื่นกับฉันสิ!”
ดวงตาที่ละโมบของเขามองไปที่หน้าอกของเธอจากนั้นเขาก็เอื้อมมือมาหาใบหน้าของเธอ!
หยุนซือซือหลบด้วยความตื่นตระหนกโดยสัญชาตญาณ เธอตกใจกับการกระทำของเขา เธอขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “แกจะทำอะไร?!”
“ฉันจะทำอะไร? แน่นอนว่าฉันกำลังจะทำกับเธอ!” ชายคนนั้นเอียงศีรษะของเขาและตอบด้วยท่าทางที่ค่อนข้างติดตลก
ข้างหลังเขามีชายคนหนึ่งมีรอยแผลเป็นบนใบหน้าตะโกนว่า “เธอชื่ออะไรนะ…หยุนซือซือใช่ไหม! อย่ามัว แต่ยืนอยู่ตรงนั้น มานั่งตรงนี้สิ! ให้พนักงานไปเปิดวิสกี้สักขวดสิ! “
เธอส่ายหัวอย่างฉุนเฉียวจากนั้นก็เหลือบมองไปที่หยุนนาอย่างลังเล“ ฉันไม่ดื่ม! ฉัน…จะกลับแล้ว!”
พูดจบ เธอจึงหันกลับมาและกำลังเดินออกไป ชายหนุ่มรีบคว้าข้อมือของเธอและดึงเธอกลับมาอย่างแรง
เธออุทานด้วยความกลัวและเริ่มต่อสู้อย่างดุเดือด แต่เธอจะเอาชนะผู้ชายที่จับข้อมือของเธอด้วยกำลังเพียงเล็กน้อยได้อย่างไร
เขามองเธออย่างหยาบคายตั้งแต่หัวจรดเท้าและพูดอย่างผิดหวังว่า “เฮ้ เฮ้ อย่าทำอย่างนั้นสิสาวน้อย โอเคเธอคนนี้ยังเด็กดังนั้นในฐานะพี่สาวของเธอ เธอควรจะเข้าใจกฎนะ? “
หยุนซือซือขมวดคิ้ว “แกหมายความว่าไง?”
“ฉันหมายความว่าไงเหรอ?” ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ คนที่อยู่ข้างหลังเขายิ้มเยาะ “พี่สาวของเธอที่ไม่รู้กฎและมาหาเราเพื่อเล่นสนุกโดยที่ไม่มีเงิน ติดอยู่กับเราทุกวันจนเป็นหนี้ 200,000 บาท! “