มันจบแล้ว!

เว่ยเจียงตูรู้สึกว่าฟ่านก็คงจะกลัวไปอีกคน

แม้ว่าเขาจะไม่แสดงความคาดหวังใด ๆ ในตอนแรก

แต่เมื่อเห็นท่าทางของซูฟ่านแล้ว เว่ยเจียงตูก็มีความคาดหวังเล็กน้อยเช่นกัน

แต่ตอนนี้มันแตกสลายไปแล้ว

พูดได้ว่าหัวของโจวฟู่เหิงนั้นไม่ปกติ

ตอนร้านนี้เขาสามารถใช้งานได้เขากลับไม่กระตือรือร้น

แต่เมื่อเขาได้ยินว่าเว่ยเจียงตูพบผู้ซื้อรายใหม่แล้ว โจวฟู่เหิงก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

เขารีบส่งลูกน้องไปสร้างปัญหาทันที

เขาแค่ต้องการให้เว่ยเจียงตูชดใช้ที่ปฏิเสธเขา!

“เรียกเจ้านายพวกแกออกมา!”

“ไม่ขอโทษครับ เจ้านายของเราไม่อยู่ที่นี่ ”

“ไม่เหรอ? พวกแกพูดบ้าอะไร!”

เสียงตะโกนสาปแข่งยังคงดังมาชั้นล่าง

ใบหน้าของเว่ยเจียงตูดูน่าเกลียดมาก

“เป็นลูกน้องของโจวฟู้เหิงที่มาที่นี่”

เว่ยเจียงตูกระซิบกับซูฟ่าน

แต่ใบหน้าของซูพ่านนั้นดูสงบมาก

ซูฟ่านเตาไว้แล้วว่าคนของโจวฟู่เหิงจะมาข่มขู่เขา

นอกจากนี้จากข้อมูลภายใน ซูฟ่านยังพบว่าพนักงานของเว่ยเจียงตูเป็นหนอนให้กับโจวฟู่เหิงด้วย

แต่ซูฟ่านไม่สนใจพนักงานคนนั้น แม้ว่าพนักงานคนนี้จะไม่รายงานแต่โจวฟู่เหิงก็จะใช้วิธีอื่นในการได้รับข่าวและมาจัดการเว่ยเจียงตูอยู่ดี

พูดง่าย ๆ ว่าไอหมอนี้จะไม่ยอมรามือเว้นแต่เขาจะเล่นงานเว่ยเจียงตูให้ตาย

เมื่อเผชิญกับความโกลาหลที่ชั้นล่างซูฟ่านก็เดินออกไปอย่างไม่รีบร้อน

ฉินเสี่ยวหยุนได้เห็นสถานการณ์แบบนี้แต่เธอไม่รู้เรื่องความแค้นระหว่างเว่ยเจียงตูกับโจวฟู่เหิงและเธอไม่รู้ว่าทําไมคนของโจวฟู่เหิงถึงมาสร้างปัญหา

“ไม่มีปัญหานะ?”

ฉินเสี่ยวหยุนถามซูฟ่าน

หากจําเป็นฉินเสี่ยวหยุนสามารถเรียกคนหลายร้อยคนมาช่วยได้ทันที

ต่อหน้าฉันเสี่ยวหยุน ตระกูลอย่างโจวฟู่เหิงเป็นได้แค่ก้อนกรวด

ซูฟ่านส่ายหัวอย่างสงบ

“ไม่เป็นไร

หลังจากพูดซูฟ่านก็ยืนขึ้น

หลังจากที่เขายืนขึ้น คนของโจวฟู่เหิงก็ขึ้นมาชั้นบน

พนักงานชั้นล่างกลัวคนของโจวฟู่เหิงจนถึงกับย่อตัวอยู่ที่มุมห้องไม่กล้าขยับ

เมื่อเห็นคนของโจวฟู่เหิง เว่ยเจียงตูก็นั่งตัวแข็งที่อด้วยความกลัว

ซูฟ่านและฉินเสี่ยงหยุนนั้นสงบมาก

โดยเฉพาะฉินเสี่ยวหยุนเมื่อเธอเห็นซูฟ่านลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนพวกนี้ เธอก็ลุกขึ้นยืนทันทีและยืนข้างซูฟ่าน

เธอจะไม่ยอมให้ชายที่เธอรักเผชิญอันตรายเพียงลําพัง

เดิมที คนของโจวฟู่เหิงคิดว่ารัศมีของพวกเขาที่ชั้นล่างอาจทําให้ผู้คนชั้นบนหวาดกลัวได้เมื่อรู้ว่าพวกเขาขึ้นมา แต่พอพวกเขาเห็นชายหญิงคนนี้ยืนตรงอยู่ที่นี่

อีกฝ่ายดูไม่ได้เห็นเขาในสายตาเลย

พวกเขาสับสนอย่างกะทันหัน

แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

คนที่เป็นหัวหน้าเห็นเก้าอี้อยู่ข้างหน้าเขา

เขาเตะอย่างแรงจนเก้าอี้หักและล้มลงกับพื้น

ผู้คนหลายสิบคนต่างมองไปที่ซูฟ่านที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา

“แกไม่รู้เหรอว่าภูเขามันสูงแค่ไหน หา ?”

“แกไม่ฟังสิ่งที่ประธานโจวบอกงั้นเรอะ?”

“กล้าที่จะมาครอบครองเลี้ยงตูบาร์บีคิ้ว อย่าทําเป็นไม่เห็นหัวคุณโจวสิวะ!”

“ไม่งั้นฉันจะทําให้แกคุกเข่าต่อหน้าคุณโจวและให้แกก้มหน้ายอมรับความผิดพลาดของแก!”

เสี่ยวผิงโถวพูดอย่างเย่อหยิ่ง

ก่อนที่ซูฟ่านจะพูดอะไร ฉินเสี่ยวหยุนก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

เธอไม่สามารถยอมรับการปฏิบัติต่อซูฟ่านอย่างเย่อหยิ่งเช่นนี้โดยผู้อื่นได้

เธอก้าวไปข้างหน้า และพยายามดาเสี่ยวผิงโถว แต่ซูฟ่านก็หยุดเธอจากข้างหลัง

“ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดที่จะต้องถูกปกป้องจากผู้หญิงหรอกครับ คุณจะต้องระมัดตัวเองเอาไว้ต่างหาก

ยูฟ่านกระซิบกับฉินเสี่ยวหยุน

ฉินเสี่ยวหยุนที่เคยแข็งแกร่ง แต่บรรยากาศของซูฟ่านทําให้ฉันเสี่ยวหยุนรู้สึกตกใจและสบายใจอย่างยิ่ง

เธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เมื่อเห็นซูฟ่านปกป้องตัวเอง ฉันเสียวหยุนก็เกือบจะตัวลอย!

“โจวฟู่เหิง โจวเหิงที่แสนไร้ค่านั่นสมควรที่จะถูกเรียกว่าประธานด้วยหรือเปล่า?”

ซูฟ่านกล่าว

เห้ย!

ทั้งคนของโจวฟู่เหิงและเว่ยเจียงตูต่างก็ตะลึง

ไม่มีใครคิดว่าซูฟ้านจะดูถูกโจวฟู่เหิงว่าเป็นคนไร้ค่า!

เสี่ยวผิงโถวรับสวนกลับ

“แกกําลังมองหาความตายอยู่หรือไง!”

หลังจากพูดจบเสี่ยวผิงโถวก็ยกไม้เบสบอลที่เขาถืออยู่และกระแทกลงไปที่ซูฟ่าน

“อย่า! หัวหน้า! อย่า!”

คนที่อยู่ด้านหลังเสี่ยวผิงโถวพูดด้วยความหวาดกลัว

แต่มันก็สายเกินไป

ไม้นี้ถูกเหวี่ยงไปทางซูพ่าน!

ในขณะนั้นซูฟ่านก็หยุดฉันตสี่ยวหยุนที่ต้องการขวางไม้นั้นให้กับเขา

ในอีกด้านหนึ่งเขาก็จับไม้ที่ฟาดลงมา

ถ้าเป็นคนธรรมดาคงไม่จบแค่รอยช้ำ

แต่ซูฟ่านไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

เขาถือไม้และคว้ามันไว้ทันที จากนั้นบิดไม้ทันที

“โอ๊ย!”

เสี่ยวผิงโถวคร่ำครวญ แขนนี้ปิดไปแล้ว 80%!

“ไอ้บ้าเอ้ย ช่วยฉันสิ!”

เสี่ยวผิงโถวคําราม

“อย่านะ หยุด!”

“หยุดทําบ้าอะไร แกโง่หรือไง!”

เสี่ยวผิงโถวตะโกนต่า

การแสดงออกของเด็กหนุ่มที่พยายามหยุดเสี่ยวผิงโถวดูเศร้าโศก เขาโน้มตัวเข้าใกล้หูของเสี่ยวผิงโถว

“ หัวหน้า คุณจําได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นในบาร์ของจางหวังไคเมื่อไม่กี่วันก่อน?”

จากที่พูดมาเสี่ยวผิงโถวก็จําได้อย่างแน่นอน

แม้ว่าตํารวจจะปิดกั้นข่าว แต่การกระทําของซูฟ่านกับศัตรูหนึ่งร้อยคนก็ยังลอดออกมาอยู่ดี

ทุกคนสงสัยว่าซูฟ่านคนนี้คือใคร

ชายคนนั้นมีความสามารถมากจนไม่เพียงแต่เข้ายึดร้านของจางหวังไคซึ่งครอบครองมาหลายปีแล้ว แต่ยังยิงและฆ่าหวังฟูกุยด้วยมือของเขาเองด้วย

แน่นอนว่าไม่มีข่าวลือว่าซูฟ่านช่วยตํารวจจับกุมหวังฟูกุยและลูกชายของเขา

แต่เป็นข่าวว่าจางหวังไคทําให้ชายหนุ่มขุ่นเคือง

ชายหนุ่มจัดการกลุ่มอันธพาลทั้งหมดในบาร์

แต่หวังฉางเจียงและลูกชายของเขาโชคไม่ดีและได้เจอกับเหตุการณ์ดังกล่าวขณะหลบหนี

หลังจากนั้นชายหนุ่มที่โกรธเคืองก็บังเอิญไปพบกับหวังฟูกุยที่กําลังวิ่งหนี เขาจึงยิงหวังฟู่กุยจนตาย

และข่าวลือต่าง ๆ เกี่ยวกับซูฟ่านก็เริ่มชั่วร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ และบางคนก็บอกว่าซูฟ่านฆ่าคนของจางหวังไคทั้งหมด

“เขาเป็นคนที่จัดการจางหวังไคและฆ่าหวังฟู่กุย!”

คืนนั้นชายหนุ่มคนนี้อยู่ในบาร์และเขาก็เห็นทุกอย่างด้วยตาของเขาเอง

เสื้อผ้าของซูฟ่านในตอนนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด

และตอนนี้เขาก็ยังกลัวอยู่ในขณะนั้นเขามีหยางลิลี่ อยู่ข้าง ๆ ซูฟ่านและชายหนุ่มต้องการไปคุยกับเธอ

ถ้าเขาเป็นคนที่ไปยุ่งย่ามในตอนนั้น เกรงว่าเขาคงจะไปลงนรกแล้ว

เมื่อชายหนุ่มพูดแบบนั้นใบหน้าของเสี่ยวผิงโถวก็ดูน่าเกลียดในทันที

คุณต้องรู้ว่าแม้ว่าอํานาจของโจวยั่วจุนจะสูงกว่าจางหวังไคมาก

แต่จางหวังไคทําได้ทั้งธุรกิจขาวดําทําให้โจวยั่วจุนก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุจางหวังไค

ยิ่งไปกว่านั้น เบื้องหลังของจางหวังไคคือหวังฉางเจียงที่ครั้งหนึ่งเคยร่ำรวย

ระดับของเขาไม่สูงไปกว่าโจวทั่วจุนมากนัก!

และหวังฟูกุยลูกชายของหวังฉางเจียงก็ถูกซูฟ่านฆ่า

ซูฟ่านไม่ได้รับการลงโทษใด ๆ เช่นกัน

เขามองไปที่ซูฟ่านอย่างไม่อยากเชื่อ

การแสดงออกที่หยิ่งผยองบนใบหน้าของเขาหายไป

“ ช่วยฉันด้วย!”

แขนของเสี่ยวผิงโถวยังเจ็บอยู่

แต่เขาไม่สามารถกระตุ้นซูฟ่านได้

ถ้าซูพ่านโกรธจริง ๆ คนหลายสิบคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูฟ่านเลย!

“ผมขอโทษ ผมไม่รู้เองว่าภูเขามันสูงแค่ไหน ผมไม่ควรยั่วโมโหคุณ!”

หลังจากเสี่ยวผิงโถวพูดจบ เขาก็กัมคํานับซูฟ่านแต่คนข้างหลังเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงและทําตามหัวหน้าตัวเองด้วยความงุนงง

เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ดวงตาของเว่ยเจียงตูก็เบิกกว้าง!

สถานการณ์นั้นเปลี่ยนเร็วเกินไป!

คนของโจวฟู่เหิงโค้งคํานับซูฟ่านเพื่อยอมรับความผิดพลาดของพวกเขาเอง!