48 ลิตตี้ เยือนสมาคมนักอัญเชิญ
ประตูทางเข้าของสมาคมนักอัญเชิญ อยู่ในเมืองหลวงแห่งราชวงศ์ มันสร้างเกินจริง จนมันดูผิดไปได้ว่าเป็นปราสาทได้
ด้วยหลังคาและหน้าต่างไม่กี่บาน ที่ทั้งสามเหลี่ยม กระบอก และอย่างอื่นที่ไร้รูปร่าง มันชัดเจนว่าเป็นอาคารที่พิเศษ อยู่ชานเมืองของของเขตชนชั้นกลางที่เมืองหลวงแห่งรางวงศ์
“ยังไงซะ เข้าไปด้วยท่าทางที่ใหญ่โตกันเถอะ”
“คาตาลาน่า พี่จะทำอะไรกันคะ?”
“ชั้นจะระเบิดพวกมัน ขึ้นอยู่กับว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง”
“ระเบิดพวกเค้าเหรอ!?”
คาตาลาน่าถีบประตู และผู้หญิง ที่โต๊ะพนักงานต้อนรับ ตกใจกับการกระแทกกระทันหัน ความสวยงามฮู้ดทรงสามเหลี่ยม ตอบโต้ผู้มาเยือนที่รุนแรงทันที
ผู้หญิงวาดบางอย่างในอากาศ ด้วยไม้เท้าในมือหนึ่ง และยูนิคอร์นที่มีขนขาว ปรากฏตัวออกมา มันเป็นม้า ที่มีเขาเดียวงอกออกมาจากหัวของมัน
“ยูนิคอร์นมันหยุดชั้นไม่ได้หรอกเธอ แต่ ชั้นจะคุยกับพูดจัดการสาขา”
“ชั้นให้เค้าเจอกับผู้บุกรุกที่รุนแรงแบบเธอไม่ได้หรอกนะ”
“ชั้นมาสืบสวน โดยอำนาจของสำนักงานใหญ่”
คาตาลาน่าแสดงบัตรนักผจญภัย และผู้หญิงกลายเป็นซีดเผือก เธอรีบก้าวมาข้างหน้ายูนิคอร์น และคำนับอย่างใหญ่โต
“ขออภัยในเรื่องนี้ค่ะ! อืม บางอย่างเกิดขึ้น ที่เกี่ยวกับสมาคมของเราเหรอคะ…?”
“ชั้นขอคุยกับผู้จัดการสาขา”
ลิตตี้ลูบยูนิคอร์นที่อยู่ต่อจากผู้หญิง เขาส่งเสียงครางและดมลิตตี้ ขณะที่เขาเลื่อนหัวมาซบเธอ ซึ่งนั่น ทำให้ผู้หญิงตกใจ
“นั่นผิดปรกติจัง ชั้นแทบไม่เชื่อเลยว่ายูนิคอร์นของชั้น จะเชื่องกับคนอื่นนอกจากชั้น…”
“เวทมนตร์อัญเชิญมหัศจรรย์จังเลยค่ะ! หนูอยากจะใช้มันด้วย!”
“เงื่อนไขเดียวสำหรับกรทำสัญญากับยูนิคอร์นคือความบริสุทธ์ ดังนั้น บางที แม้แต่เธอก็ทำสัญญาได้”
“บริสุทธิ์”
“โอเค ได้เวลาไปแล้ว!”
คาตาลาน่ารีบไปที่ห้องด้านหลัง ดั่งเธอพยายามจะปกปิดบางอย่าง จากนั้นพนักงานพูดถึงว่า การทำลายความบริสุทธิ์ของคนหนึ่ง จะเป็นการละเมิดสัญญา และผู้อัญเชิญ จะถูกแทงโดยยูนิคอร์น
ไม่มีทั้งผู้หญิง หรือคาตาลานา ที่อธิบายเรื่องนี้กับลิตตี้เลย พวกเธอ ตัดสินใจไปว่า มันไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องมอบความรู้ที่ไม่บริสุทธิ์ ให้กับสาว ที่แค่อยากจะมียูนิคอร์น
คูฟา ในทางกลับกัน ผิดหวัง ที่เธอทำสัญญากับยูนิคอร์นไม่ได้ เพราะเธอนั้นเป็นขโมย อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ทราบเลย ว่า {ความบริสุทธิ์} อะไร ที่ผู้หญิงคนนั้นพูดถึง
***
ลิตตี้ถูกนำทางเข้ามา ในห้องทำงานของผู้จัดการสาขา ที่มีของหลายต่อหลายอย่างแสดงอยู่ ที่ลิตตี้ ไม่เข้าใจเลย
มีชายชรา นั่งอยู่ที่เก้าอี้ โดยมีข้อศอกอยู่บนโต๊ะและแขนทับกัน เขาแต่งตัวในผ้าคลุม โดยมีหนวดที่เหมือนกับปลาดุกเลย ชาย ต้อนรับคาตาลาน่าและคนอื่นๆ ด้วยรอยยิ้ม
“ยินดีต้อนรับ อะไรพามาตลอดทางจากสำนักงานใหญ่มาที่นี่ด้วยตัวเอง?”
“รู้เกี่ยวกับคูฟา-จัง ใช่มั้ย? และเรื่องที่สามารถอัญเชิญปีศาจได้”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว เด็กที่ไม่มีความรู้เรื่องอัญเชิญ ที่อัญเชิญปีศาจได้สำเร็จ เธอได้รับการรับรู้ของสมาคมเรา”
“นายไม่ได้อธิบายอะไรเลย เกี่ยวกับปีศาจให้สาวคนนี้ฟังเลยเรอะ?”
“ตอนนี้ ถ้าอย่างนั้น ดูเหมือนจะมีความแตกต่างบางอย่างกับเรื่องนั้นนะ”
ผู้จัดการสาขาแปรงนิ้วไปที่หนวดของเขา และมองคูฟาอย่างใจแป้ว เลี่ยงสายตาของเขา คูฟาเข้าไปชิดใกล้กับลิตตี้ จากการเฝ้าดูนี้ ลิตตี้คิดว่า ผู้จัดการสาขาคนนี้ ไม่ใช่คนดี
“แน่นอน ชั้นอธิบายมันดีแล้วนี่ ใช่มั้ย? ชั้นแน่ใจว่าคูฟาตรงนั้นก็รู้เรื่องนั้นด้วย”
“ชื่อของปีศาจสะท้อนกับนิสัยของมัน และมันมีหลายคนที่ถูกฉีกทั้งกายและใจ โดยการไปเซ็นสัญญากับพวกมัน พวกมันบางตัวรับมือได้ง่าย แต่บางตัวมันยากที่จะดูแล ใช่ม้ย?”
“ใช่ นั่นใช่แล้ว โชคดี ปีศาจที่เธอไปทำสัญญามันแรงค์ต่ำกว่า ดังนั้นมันไม่ได้ดูเหมือนจะจริงจัง…”
“นายจะมาล้อเล่นกับชั้นเหรอ?”
ผู้จัดการสาขาถอยไป และเขา รู้สึกท่วมท้นโดยคาตาลาน่า ด้วยมือของเธอที่อยู่บนโต๊ะ คาตาลาน่าเคลื่อนหน้าของเธอไปถึงปลายจมูกของผู้จัดการสาขา
“สาวแทบจะไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น ไม่มีใครตั้งคำถามเธอ แทนที่จะทำแบบนั้น พวกเค้าทั้งหมดชมเธอ เพียงแค่เพราะเธออัญเชิญบางอย่าที่หายาก แต่รู้มั้ย ว่าอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น?”
“แต่ แต่เธอเห็นมั้ย มันเป็นมารยาทที่ไม่ดี ที่จะไปลงรายละเอียด เกี่ยวกับสัญญาของนักอัญเชิญ”
“อย่างน้อยนายก็ขอให้บางคน ทำการประเมิณผลได้นี่ ด้วยผู้จัดการสาขาอย่างนายอยู่รอบๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม มันไม่มีนักผจญภัยดีๆอยู่รอบๆน้ำ”
“…ชั้นสงสัยว่านั้นเป็นปัญหาของเรา”
ผู้จัดการสาขารู้สึกพ่ายแพ้ จ้องกลับไปที่คาตาลาน่า ลิตตี้คิดเกี่ยวกับการสนทนาที่มีอยู่ตอนนี้ ซึ่ง มันทำให้เกิดบรรยากาศที่เป็นศัตรูกัน
มันไม่มีความอบอุ่นที่ลิตตี้รู้สึก เมื่อคุยกับผู้จัดการสาขาสมาคมนักดาบอยู่เลย หรือความอ่อนโยน ที่อยู่ภายให้ความแข็ง ของผู้จัดการสาขาสมาคมนักรบหนัก ความประทับใจแรกของผู้จัดการสาขาคนนี้ คือเขาดูเย็นชา
“งั้นเธอคิดว่าชั้นควรทำยังไงล่ะ?”
“นายมาถามเรื่องนั้นกับชั้นเนี่ยนะ? นายยืนยันสัญญาได้นี่ แล้วก็ดูมัน ว่ามันจะดีสำหรับคูฟา-จังมั้ย และดูว่าเธอจะเติบโตขึ้นในอนาคตได้มั้ย หรือมันมีอัญเชิญที่เหมาะกับเธอมากกว่านั้นมั้ย นั่นมันมันความรับผิดชอบของสมาคมของนาย ใช่มั้ย?”
“เธอมันปกป้องมากเกินไป เธอไปคาดหวังให้เรา ไปรับมือกับสถานการณ์ของคนอื่นเหรอ?”
“นั่นมันหน้าที่ของนายโว้ย ไอ้ผู้จัดการสาขาหน้าโง่”
“นั่นมันมากเกินไปสำหรับเราที่จะสนใจแล้ว เฮ้ เข้ามา!”
ผู้จัดการสาขาปรบมือของเขา และนักอัญเชิญหลายคนเข้าห้องมา ตอนนี้ ลิตตี้อยู่ในความระวังสูง เพราะสถานการณ์
ตราบใดที่มันชัดเจน ว่าผู้จัดการสาขาจะใช้กำลัง มันไม่มีเหตุผลสำหรับพวกเธอ ที่จะไม่ป้องกันตัวเอง
“งั้นไอ้พวกคนแบบนนายมันนั่งไปทั่วแล้วทำตัวไร้สาระอะไรแบบนี้ ชั้นไม่เชื่อเลยมานักผจญภัยดีๆจะโตขึ้นในสมาคมแบบนี้”
“มันไม่สำคัญว่าเธอจะมาจากสำนักงานใหญ่มั้ย ได้โปรดอย่ามาพูดกับผู้จัดการสาขา”
“พวกนายอยากจะทำบางอย่างกับชั้นจริงๆเหรอ?”
“เอ่อ…”
ลิตตี้ประทับใจกับความสามารถของคาตาลาน่าจริงๆ เธอไม่ให้พวกเขา ผู้ฝึกสอน ทำเธอกลัว
“นายรู้ว่าทำไมชั้นมาตลอดทางจากสำนักงานใหญ่ ถึงเมืองหลวงแห่งราชวงศ์มั้ย? ชั้นเป็นคนที่จะดูนักผจญภัยที่นายพาขึ้นมา อย่างน้อยชั้นอยากได้นักผจญภัยซักคน ที่ไปภูมิภาคที่ไม่ถูกสำรวจได้ นี่มันไม่ใช่เกม นายเข้าใจมั้ย?”
“ครับ แน่นอน ผมเข้าใจเรื่องนั้น”
“งั้นแกก็ทำหน้าที่ของแกให้ถูกต้องสิวะ!”
หมัดของขาตาลาน่า กระแทกหน้าของผู้จัดการสาขา และผู้จัดการสาขา ไหลลงจากเก้าอี้ หน้าของเขา ปกคลุมไปด้วยเลือด จากหมัดของนักผจญภัยแรงค์สูง ผู้จัดการสาขาคลานอยู่ที่พื้น เลือดไหลออกจากจมูกของเขา หมัดนั้น ค่อนข้างแรง
“แกเกือบจะทำลายคนมีพรสวรรค์ที่มีแนวโน้มดีๆแล้ว! แกเข้าใจมั้ย? เฮ้!”
“ยะ ยุ้ดความรุนแรง”
“ถ้าเธอไม่เจอลิตตี้ เธอจะแค่ถดถอย! เก้าอี้นายมันแค่เอาไว้อุ่นตูด ระหว่างที่สนญ พยายามทุกอย่างที่จะสำรวจบริเวณให้มันมากกว่านี้เหรอไงวะ?”
“ผม…ผมก๋อ โต้ด…”
เสียงที่โกรธาของคาตาลาน่า ถูกรู้สึกโดยลิตตี้ การเปลี่ยนแปลง มันมากมาย คนแม้แต่ลิตตี้ ผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้อง รู้สึกหวาดกลัว
คูฟา ในทางกลับกัน เลือที่จะดันตัวเธอไว้กับลิตตี้ เธอกลัวมาก มากเสียจนเธอน้ำตาแตก แค่จากการฟังการตำหนิของคาตาลาน่า
“งั้นนายจะทำอะไรเกี่ยวกับคนพวกนี้?”
“โอ้ นาย พวกนายกลับไปที่ตำแหน่งของนายได้…”
ผู้ฝึกสอนรีบหนีออกจากห้องทันที แค่เมื่อผู้จัดการสาขาสั่งเสร็จ
คาตาลาน่ายองลง และพูดกับผู้จัดการสาขา ที่ยังคลานอยู่บนพื้น ผู้จัดการสาขาจับจมูกของเขาด้วยมือ น้ำตาออกมาเป็นสายน้ำ ลงบนหน้าของเขา
“นายควรจะไปที่สมาคมอาชีพอื่นเพื่อที่จะฝึกใหม่ ชั้นแนะนำเมืองโทปาส พวกเค้ามีความเป็นผู้นำดีที่นั่น”
“ฮา ฮาฮิ้…”
ผู้จัดการสาขาสมาคมนักดาบ พยายามที่จะเชื่อในคนแบบโรไก จนถึงท้ายที่สุด แต่ในที่สุดแล้ว เขาทำการตัดสินใจที่โหดและเนรเทศเขา แน่นอน ว่ามันเพื่อความดีต่อทั้งหมดของความเป็นสมาคม และดีต่อคนอื่นๆ
ผู้จัดการสาาขาของสมาคมนักรบหนัก ก็ทำการเสียสละการพักผ่อนของเขาให้รุ่นน้อง เมื่อพวกเธอสู้ที่รังสคาร์ป นี่ก็เป็นการตัดสินใจเพื่อผู้อื่น และเหนือสุดของทั้งหมด เพื่อเห็นให้สามาชิกที่เด็กกว่าของสมาคม
ผู้ฝึกสอนก็ให้ความสนใจมากกับแต่ละคน และเฝ้าดูลูกน้องอย่างระวัง ลิตตี้ก็เชื่อว่านั่น มันขึ้นอยู่กับวิธีที่ผู้ฝึกสอน รับมือกับนักผจญภัย มันจะแสดงให้นักผจญภัยเหล่านั้นเห็นว่าจะมีปฏิสัมพันธ์ยังไง ในที่สาธารณะ
“พูดถึงแล้ว ชั้นมีคำแนะนำ”
“นั่นคืออะไร?”
“ให้ชั้นใช้สถานที่ของนาย ชั้นจะสอนคูฟา-จังและลิตตี้-จัง วิธีเรียกอัญเชิญที่ถูกต้อง”
“ฮ่า… เธอพูดถึงเรื่องอะไร?”
“ชั้นจะแสดงให้นายดูว่านายแย่แค่ไหน นี่เป็นอะไรดีๆอย่างเดียว ที่ชั้นทำให้นายได้”
ผู้จัดการสาขา ไม่มีทางเลือกเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาพยักหน้าซ้ำๆ และยอมรับ
มันเป็นสิ่งดีสำหรับลิตตี้ด้วย เธอไม่ได้ไม่มีความเห็นอกเห็นใจผู้จัดการสาขา แต่เธอให้ลำดับความสำคัญการพัฒนาตัวของเธอเองมาก่อน
“แล้วก็ เมื่อชั้นช่วยสองคนเสร็จแล้ว ชั้นจะให้พวกเธอเผชิญหน้ากับนักอัญเชิญที่นี่ แน่นอน ว่าชั้นจะปล่อยการเลือกไว้ให้นาย”
“จริงจังเหรอ?”
“ชั้นไม่คิดว่ามันจะเป็นความคิดที่แย่ แม้แต่จะสำหรับนาย ชั้นหมายถึง นายต้องอารมณ์เสียแน่ ใช่มั้ย?”
“โอเค โอเค… ได้”
“งั้น มันจะเป็นแบบนั้น น้องๆสองคน”
คูฟา ตามการสนทนาไม่ทันอีกแล้ว
เธอยืนขึ้นในสภาพที่กึ่งจะหมดสติ คาตาล่าน่ายืนมือของเธอไปหน้าคูฟา แต่เธอไม่ตอบ
“ชั้นเดาว่ามันมากไปหน่อยที่เธอจะรับมันเข้าไป” (คาตาลาน่า)
“หนูไม่คิดว่าคูฟ้าอยากจะต่อสู้ ไม่ต้องพูดถึงหนูเลย?” (ลิตตี้)
“พี่ไม่สนว่าน้องเค้าจะทำอะไรหลังจากที่สู้ แต่น้องเค้าจะตายซักวันถ้าเธอไม่สนใจ ว่าอะไรเกิดขึ้นรอบข้างเธอ แน่นอนว่า ถ้าเธอตัดสินใจจะไม่เป็นนักผจญภัยต่อ พี่จะไม่บังคับน้องเค้าเลย พูดถึงแล้ว จากสภาพของน้องเค้าตอนนี้ พี่ไม่คิดว่าน้องเค้าจะสามารถตอบได้” (คาตาลาน่า)
“คูฟา-ซัง คูฟา-ซัง” (ลิตตี้)
ลิตตี้เขย่าเธอ แต่คูฟาแค่ส่าย ไม่มีทางเลือก ลิตตี้อุ้มเธอไว้ที่หลังของเธอ และนำเธอออกไปจากห้อง
หลังจากที่กลุ่มออกไป ผู้จัดการสาขาเกาะโต๊ะ และจ้องอย่างโกรธเคืองไปที่ประตู
“เวรเอ้ย…เธอแค่ทำตามใจ จะเป็นไปได้ไงว่าเธอจะมาเข้าใจว่านักอัญเชิญคืออะไร? ฮึ่ม!”
หลังจากที่เตะเก้าอี้ในความโกรธเคือง ผู้จัดการสาขา มีความคิดที่ดีแว้บเข้ามา เขาหัวเราะและสร้างเพลิงที่ลุกโชนจากมือของเขา
“เธอพดถึงว่ามันเลือกได้ตามใจ ใช่มั้ย?นั่นหมายถึงมันรวมถึงชั้นด้วย อีงี่เง่า… แกยังไม่รู้เลย ว่าอัญเชิญของชั้นคืออะไร…”
ไฟลอยรอบผู้จัดการสาขา การเคลื่อนไหวที่เต็มไปด้วยทักษะ ดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับใจของผู้จัดการสาขา เขาเห็น เห็นโอกาสที่จะชนะ
“นี่มันเป็นโอกาสดี ชั้นจะขยี้อีบ้านั่นอย่างทั่วถึง”
ผู้จัดการสาขายิ้ม ถูกส่องสว่างด้วยไฟ เหมือนกับปีศาจ ที่เต็มไปด้วยเจตนาที่ชั่วร้ายที่หนักหน่วง
ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท
ขอบคุณสำหรับเงิน 20 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 120/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook