น้ำแอปเปิ้ลล้นออกมาจากมุมปากของจิ้งจอกวิญญาณหกหางทำให้เสียงเคี้ยวกรอบยิ่งทำให้นางดูตะกละขึ้น
“ แอปเปิ้ลอะไรกัน ทำไมมันอร่อยจัง”
หูทั้งสองข้างของจิ้งจอกวิญญาณหกหางตั้งขึ้นและนางไม่สนที่จะพูดเพิ่มหยิบแอปเปิ้ลอีกลูกมากินต่อทันที
แอปเปิ้ลกรอบนอกและเต็มไปด้วยความน้ำชุ่มช่ำอยู่ด้านใน
มีความหวานที่อร่อยอย่างลงตัวลัมีรสเปรี้ยวแทรกตัดทำให้มันยิ่งอร่อยขึ้นมันทำให้นางหยุดกินไม่ได้เลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกินน้ำที่ไหลออกมาจากผลแอปเปิ้ลเข้าไป ความสุขนี้ทำให้ร่างเล็กๆของจิ้งจอกตัวน้อบสั่นสะท้าน
สุดยอด!
ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าแอปเปิ้ลจะอร่อยขนาดนี้
นี่ไม่ใช่แอปเปิ้ลธรรมดา แต่เป็นผลไม้เทพ!
ข้าควรจะเดาได้นานแล้วว่าพี่สาวของข้าจะคิดว่าแอปเปิ้ลธรรมดาเป็นสมบัติได้ยัไง
”คักกะ -“
เพียงไม่กี่ลมหายใจจิ้งจอกวิญญาณหกหางก็กินแอปเปิ้ลหมดไปแม้กระทั่งกลืนแกนแอปเปิ้ลเข้าไปด้วย
นางลูบท้องอย่างมีความสุขและเลียริมฝีปากด้วยความพึงพอใจ“ อร่อยมาก นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่ข้าเคยกิน!”
ต้าจี อดไม่ได้ที่จะเตือนว่า: “อย่าพึ่งชะล่าใจ”
จิ้งจอกวิญญาณหกหางผงะไปชั่วขณะและทันใดนั้นก็รู้สึกมีความร้อนกำลังแผดเผาที่ท้องน้อยราวกับว่านางกลินโอสถลงไป
นอกจากนี้จู่ๆเสียงเทศน์ที่ลึกลับและคลุมเครือก็ดังขึ้นในสมอง
นางวั่นชั่วตรู่ก่อนลุกยืน
จิตใจของนางว่างเปล่า มีเพียงเสียงเส้นทางแห่งเต๋าที่เหลือยอู่
หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ลืมตาอย่างว่างเปล่า
ข้ารู้สึกว่าสมองของข้าปลอดโปร่งขึ้น ความรู้สึกนี้ข้าไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้ ราวกับว่าพรวรรค์ด้รับการยกระดับแล้วและปัญหาที่ข้าไม่เข้าใจมาก่อนก็สามารถแก้ไขได้แล้ว
จิ้งจอกวิญญาณหกหางยืนขึ้นด้วยความตกใจและพูดด้วยความประหลาดใจ: “พี่สาวมีวิถีเต๋าในแอปเปิ้ล!”
”เจ้าไม่โง่เกินไปเ จ้าไม่ได้ทำให้แอปเปิ้ลนี้เสียเปล่า” ต้าจีกล่าวด้วยรอยยิ้ม
แอปเปิ้ลพวกนี้ นางแอบเก็บไว้ระหว่างอาหารค่ำ
จิ้งจอกวิญญาณหกหางมีคำถามมากมายและถามอย่างสงสัย: “พี่สาวเกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านมีแอปเปิ้ลนี้อยู่?”
สมุนไพรทั้งสามที่นางนำมาแม้จดรวมกันไม่สามารถเทียบได้กับหนึ่งในสิบของแอปเปิ้ลนี้ได้
พี่สาวของข้ายังคงเป็นพี่สาวของที่สุดยอดของข้าอยู่ดี!
“ แอปเปิ้ลต้นนี้ปลูกโดยนายท่าน แต่นายท่านชอบเดินไปทั่วด้วยร่างกายที่เป็นของมนุษย์ธรรมดา เจ้าจะต้องไม่ทำให้เขาขุ่นเคืองในอนาคต” ต้าจีเตือน
”เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของโลกที่ซ่อนเร้นอยู่จริงหรือ!” จิ้งจอกวิญญาณหกหางปิดปากของนางและหางทั้งหกของนางก็ยืดออกด้วยความตกใจ
มันแย่มาก ข้ามีความคิดที่จะสั่งสอนเขาหลายครั้ง แต่โชคดีที่ข้าไม่เริ่มไม่งั้น ผิวหนังของข้าอาจถูกเลาะออก
จิ้งจอกวิญญาณหกหางรีบถามอย่างคาดหวัง: “พี่สาวเขาสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของท่านได้ไหม?”
“ นายท่านของข้าเริ่มรักษาข้าแล้วและอาการบาดเจ็บของข้าก็ดีขึ้นมากแล้ว” ต้าจีพยักหน้า
”เยี่ยมมาก!” จิ้งจอกวิญญาณหกหางร้องไห้ด้วยความสุขและเหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขนของ ต้าจี หางของมันโบกพริ้วตามอย่างมีความสุข
ต้าจีลูบนางด้วยความรักและพูดว่า “ข้าควรกลับไปได้แล้ว เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี มาดูกันว่าเวลาไม่มีข้าอยู่เจ้าจะคิดถึงข้าไหม
จิ้งจอกวิญญาณหกหางพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า“ พี่สาวกลับไปเร็ว ๆ อย่าทำให้นายท่านไม่พอใจ”
ต้าจี บอกลาจิ้งจอกหกหาง ก่อนกลับไปที่ลานบ้าน
แต่ข้าเห็นร่างที่ยืนอยู่ตรงประตูลานมองดูตัวเองอย่างสงสัย
”ท่านหลี่” ต้าจีสะดุ้งเล็กน้อยและกัดริมฝีปากอย่างประหม่า
ข้าไร้เดียงสาเกินไปข้าจะซ่อนตัวจากปรมาจารย์หลี่ได้ยังไง ข้าควรทำอย่างไรดีถ้าเขาโกรธ
หลี่เหนียนฟานถาม“ มันดึกแล้วเจ้าออกไปทำไหม?”
ดาจีก้มศีรษะลงและพูดอย่างอ่อนแรง: “ข้าขอโทษข้าให้แอปเปิ้ลเลี้ยงแก่น้องสาวของข้า”
“ เจ้ามีน้องสาวด้วย?” หลี่เหนียนฟานมองไปที่ต้าจื่อด้วยความประหลาดใจ
ต้าจี พยักหน้า “อืมมันเป็นจิ้งจอกตัวน้อย”
“ ไม่น่าแปลกใจที่ข้าได้ยินเสียงสุนัขจิ้งจอกดังมาจากข้างนอก” หลี่เหนียนฟานพยักหน้า
ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตลกเล็กน้อยเด็กผู้หญิงมีความสนใจและชอบที่จะเรียกสัตว์ตัวเล็กๆว่า น้อง ส่วนเด็กผู้ชายยิ่งน่าสนใจกว่าและพวกเขาชอบที่จะเรียกสัตว์ตัวเล็ก ๆ ว่า ลูก
“ ท่านหลี่ ท่านไม่โกรธข้าเหรอ?” ต้าจีมองไปที่หลี่เหนียนฟานอย่างกังวล
“ ทำไมข้าต้องโมโห มันเป็นแค่แอปเปิ้ล เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก?” หลี่เหนียนฟานอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวผู้หญิงยุคโบราณมักมีความรอบคอบและฐานะทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจ
“ ยังไงซะ จิ้งจอกตัวนี้ไม่มีหกหางหรอกใช่ไหม?” หลี่เหนียนฟานถามอย่างลวก ๆ
เมื่อพูดถึงสุนัขจิ้งจอกเขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงจิ้งจอกหกหางที่เขาช่วยชีวิตไว้เมื่อสามปีก่อน
เมื่อเห็นว่ามันมีหกหางและได้รับบาดเจ็บสาหัสในตอนนั้นเขาก็รู้สึกสงสาร เขาจึงช่วยรักษามัน
ข้ายังจำได้ว่าหลังจากการช่วยเหลือมัน จิ้งจอกถูตัวเขาด้วยหางทั้งหก หางของมันนุ่มและสบายมาก
เขาระลึกอดีตขึ้นก่อนเดินจากไป
ดวงตาของ หลี่เหนียนฟ่าน แสดงอาการย้อนนึกอดีต
มีโอกาส 8 ส่วน ที่จิ้งจอกตัวนั้นจะเป็นเทพ ข้าไม่รู้ตอนนี้มันเป็นยังไงบ้าง?
ข้าจดจำในตอนนั้นไว้เสมอและข้าไม่รู้จะตอบแทนบุญท่านได้อย่างไร
ต้าจี ตกตะลึง ข้าไม่สามารถซ่อนอะไรจากหลี่กงซีได้จริงๆ
นางพยักหน้าและกล่าวว่า: “นายน้อยหลี่ น้องสาวของข้าเป็นจิ้งจอกวิญญาณหกหาง”
”ห๊ะจริงเหรอ?” หลี่เหนียนฟานมองไปที่ต้าจีด้วยความประหลาดใจ แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ “ข้าไม่เคยคิดว่าข้าจะโชตชะตาเกี่ยวข้องกับมันและถ้ามันกลับมาอีกครั้งในอนาคตเจ้าสามารถให้อาหารมันนได้มากขึ้น “
แม้ว่าจิ้งจอกตัวนี้จะเป็นเทพ แต่ข้าก็กลัวว่ามันจะไม่แข็งแกร่งพอครั้งสุดท้ายที่ข้าเห็นมันได้รับบาดเจ็บสาหัสครั้งนี้มันมาขออาหารจริงๆ มันดูแย่มาก
”จริงเหรอ?” ใบหน้าของ ต้าจี ดูตื่นเต้นอะไรก็ตามนี่เป็นสมบัติสำหรับโลกภายนอก หลี่กงซีเต็มใจที่จะให้ข้าจริงๆ?
เดิมทีนางแอบซ่อน แอปเปิ้ล และพร้อมที่จะถูกตำหนิจาก นายน้อยหลี่ แต่สุดท้ายนางกับได้รับความสุขกลับมาแทน
หลี่กงซีกล่าวถึงโชคชะตามันบ่งบอกถึงอะไร?
เป็นไปได้ไหมที่เราสองพี่น้องควรมารับใช้เขาด้วยกัน?
ถ้าเป็นแบบนั้น น้องสาวจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ!
“ มันดึกแล้วรีบพันอนเถอะ” หลี่เหนียนฟานหาวและหันกลับไปที่ห้องอย่างช้าๆ
เมื่อเขามาถึงโลกใบนี้ เขาได้พัฒนานิสัยในการเข้านอนเร็วและตื่นเช้า เขานอนได้ดีมากเมื่อตื่นเช้าเขาจะมีพลังงานและความกระตือรือร้นมากในระหว่างวัน
วันถัดไป.
ท้องฟ้าสว่างและ ฉินม่านหยุนได้มาที่ร้านอาหารแล้ว
นางดูเคร่งขรึม ประหม่าและมีความคาดหวัง
คำพูดของเมิ่งจุนเหลียงทำให้นางนอนไม่หลับทั้งคืนและเอาแต่เฝ้ารอวันรุ่งขึ้น
”นักปราชญ์าให้ข้ามาฟังเรื่องเล่าในวันนี้ ถ้าข้ามีความเข้าใจมากพอข้าจะสามารถเข้าใจความลึกลับนี้ได้ มันคือการทดสอบความเข้าใจของข้า?”
ข้าง ฉินม่านหยุน ลั่วซือหยู ยังคงหาวและมีรอยคล้ำอยู่ใต้ตาของนาง
เมื่อวานนางไม่ได้นอนเหมือนกัน แต่ถูกฉินม่านหยุลากไปเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นของ”ไซอิ๋ว”ให้นางฟัง