บทที่ 19 พ่อดีเด่น!

บทที่ 19 พ่อดีเด่น!

“พ่อจ๋า นี่คือของขวัญเหรอ?” ถังเหมียวเหมี่ยวรู้สึกผิดหวัง

“เหมียวเหมี่ยว พวกมันล้ำค่าจริง ๆ นะ ทั้งพู่กัน หมึก กระดาษ และจานฝนหมึก นี่เป็นสิ่งดี ๆ ที่บรรพบุรุษของเรามอบให้” โจวอี้พบว่าลูกสาวของเขาไม่สนใจ และเข้าใจว่าเธอไม่ชอบสิ่งเหล่านี้เมื่ออายุเท่าเธอ ดังนั้นเขาจึงกล่าวต่อ “พ่อเห็นพู่กันและรูปที่ยังไม่เสร็จของหนูบนโต๊ะน้ำชา”

“ใช่ มันเป็นการบ้านที่ครูให้มา เด็กทุกคนควรวาดรูป” ถังเหมียวเหมี่ยวพยักหน้า

“พ่อให้สิ่งเหล่านี้มาเพื่อสอนวิธีเขียนและวาด หนูต้องการไหม! ถ้าหนูวาดภาพที่สวยงามที่สุดในบรรดานักเรียนคนอื่น ๆ ในชั้นเรียน ครูจะสรรเสริญหนู เพื่อนร่วมชั้นจะอิจฉาหนูด้วยนะ”

โจวอี้พยายามเกลี้ยกล่อม

ใช่แล้ว!

เมื่อได้ฟังคำของโจวอี้ จิตวิญญาณของถังเหมียวเหมี่ยวก็ฟื้นขึ้น หัวเล็ก ๆ ของเธอหันมองดูด้วยความสนใจ แล้วพูดอย่างสงสัย “แต่พ่อสอนหนูวาดได้จริง ๆ เหรอ?”

“ใช่”

โจวอี้ยิ้มและพูดว่า “นอกจากนี้ พ่อยังวาดรูปสวย หนูอยากให้พ่อวาดรูปให้หนูไหม?”

“ได้!” ถังเหมียวเหมี่ยวตกลงอย่างง่ายดาย

โจวอี้ไม่ได้ใช้ชุดวาดภาพชุดนี้ที่ซื้อมา แต่เขาเปิดกระเป๋าเป้ใบใหญ่ หยิบพู่กัน หมึก กระดาษ และจานฝนหมึกออกมา ทั้งหมดนี้เขานำมันมาจากภูเขาด้วย ก่อนจะลงมือผสมสี

เขาวาดรูปคนเก่ง

ดังนั้นในเวลาเพียงสิบนาที เขาก็วาดรูปลูกสาวของเขาออกมาได้

เธอไว้ผมหางม้า ริมฝีปากของเธอแดงเรื่อ และฟันของเธอเป็นสีขาว คิ้วของเธอโค้งราวกับดวงจันทร์ แก้มของเธอแดงเปล่งปลั่งเหมือนลูกแพร์ และแววตาที่สดใสของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา

มันเหมือนจริงและดูสดใสอย่างมาก

“พ่อจ๋า นี่หนูเอง พ่อวาดสวยจัง!” ถังเหมียวเหมี่ยวประหลาดใจ เธอยังมองไปที่โจวอี้ด้วยความเคารพ พลางคิดในใจว่า รูปนี้เหมือนเราเลย!

“เพราะเหมียวเหมี่ยวสวยที่สุด นั่นคือเหตุผลที่พ่อวาดภาพนี้ได้อย่างสวยงาม” โจวอี้ยกย่องลูกสาวตัวเล็ก ๆ ของเขา ซึ่งทำให้ถังเหมียวเหมี่ยวมีความสุขมาก

“คุณโจว ภาพวาดของคุณสวยมาก ดีกว่าจิตรกรข้างถนนพวกนั้นซะอีก!” เหม่ยหลานอุทานอย่างจริงใจ

“จิตรกรข้างถนน?” โจวอี้พูดติดตลก “ตราบใดที่เหมียวเหมี่ยวชอบ ผมก็พอใจแล้ว!”

“พ่อจ๋า หนูชอบมันมาก ขอให้หนูได้ไหมคะ?” ถังเหมียวเหมี่ยวถาม

“แน่นอน อะไรที่ลูกสาวของพ่อชอบ พ่อจะให้ทุกอย่างที่หนูต้องการ!” โจวอี้ยิ้มอย่างมีความสุข

“พ่อจ๋าใจดีที่สุดเลย!”

ถังเหมียวเหมี่ยวปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ ยืนเขย่งกอดคอของเขาไว้ ก่อนจะแล้วจูบลงที่แก้มของเขา

โจวอี้เกือบใจละลาย

“ลูกสาวที่รัก เดี๋ยวต่อไปพ่อจะสอนหนูวาดรูป ตกลงไหม?”

“อื้อ ๆ เหมียวเหมี่ยวก็อยากวาดรูปสวย ๆ เหมือนกันนะ!” ถังเหมียวเหมี่ยวพยักหน้าอย่างหนัก

ต่อมาโจวอี้ก็ให้ลูกสาววาดรูปครอบครัว โดยมีเขาและถังหว่านเล่นด้วยกันบนพื้นหญ้า จับมือลูกสาวที่อยู่ตรงกลาง

อย่างไรก็ตาม เวลาที่ใช้ไปกับลูกสาวมักสั้นเสมอ

ครั้นถึงเวลาสามทุ่ม เขาก็รอลูกสาวอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มนั่งข้างเตียงของเธอ เล่าเรื่องราวที่น่าสนใจในภูเขาหมาป่า และค่อย ๆ พาเธอเข้านอน

โรงแรมมอร์ดอร์ พาร์ค ไฮแอท

ถังหว่านมีสีหน้าที่ดูเหนื่อยล้า เธอยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองดูไฟและแสงสีข้างนอกอย่างเงียบ ๆ พลางคิดถึงสิ่งที่เหม่ยหลานพูดจากโทรศัพท์มือถือของเธอ

“คุณถัง คุณโจวชอบเหมียวเหมี่ยวมาก ฉันเห็นดวงตาของเขาเมื่อมองไปที่เหมียวเหมี่ยวดูเหมือนจะเป็นประกาย มันบ่งบอกว่าเขารักเหมียวเหมี่ยวจริง ๆ!”

“เขาเก่งจริง ๆ เหมียวเหมี่ยวชอบของเล่นแกะสลักไม้ที่เขาทำเองด้วย!”

“เขาเลี้ยงเหมียวเหมี่ยวด้วยตัวเอง และเกลี้ยกล่อมให้เธอกินมาก ๆ”

“เขาพาเหมียวเหมี่ยวไปเล่นที่สนามเด็กเล่นในชุมชน เขาไปกับเธอนานกว่าหนึ่งชั่วโมง และยังพาเหมียวเหมี่ยวไปเยี่ยมบ้านใหม่ของเขาด้วย”

“ยังไงก็ตาม คุณโจวยังได้มอบชุดสมบัติทั้งสี่ให้กับเหมียวเหมี่ยว เขาบอกว่าเขาจะสอนเหมียวเหมี่ยวให้เขียนและวาดภาพในอนาคต เขายังวาดภาพเหมือนของเหมียวเหมี่ยวด้วย มันสวยมากจริง ๆ!”

“…”

ถังหว่านฟังอย่างเงียบ ๆ แต่อารมณ์ของเธอนั้นซับซ้อนมาก

โจวอี้ได้รับการยอมรับจากลูกสาวแล้ว…

จิตใจของเธอพลันสั่นไหว และเธอก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่ง

โจวอี้มาที่จินหลิงด้วยความสามารถของเขา ดูเหมือนเขาจะตั้งใจจริง ๆ!

เขารู้วิชาแพทย์แผนจีน วาดรูปเก่ง ทำอาหาร แกะสลัก เล่นพิณโบราณ รู้จักพิธีชงชา และเล่นหมากรุกได้ดี

แต่ถังหว่านไม่ต้องการไปต่อกับชายคนนี้

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอถูกดึงดูดจากพรสวรรค์ของโจวอี้ และตกหลุมรักเขาอย่างรวดเร็ว เวลาหลายเดือนที่เธอใช้ร่วมกันกับเขาเป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเธอ

แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขมักสั้นเสมอ!

เธอกับโจวอี้ต้องเผชิญกับการกีดกันของพ่อแม่เธอ คำติฉินนินทาจากญาติและเพื่อนฝูง และแรงกดดันจากการเรียนและการทำงานที่มารุมเร้าเธอในเวลาเดียวกัน และนั่นทำให้เธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและเกิดความลังเลในการดูแลลูกสาวตัวเอง

เหนื่อยแต่ต้องกัดฟันอดทน!

หลายปีที่ผ่านมา เธอพยายามตามหาโจวอี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่หลังจากร้องไห้อย่างหนัก เธอมักจะเช็ดน้ำตาและบังคับตัวเองให้ลืมคนใจร้ายที่ไม่ต้องการออกจากภูเขาเพื่อไปกับเธอ!

จู่ ๆ เธอก็นึกอยากกลับบ้าน เธออยากอุ้มลูกสาวไว้ในอ้อมแขน และสัมผัสความอบอุ่นจากลูกสาวตัวน้อย

วันต่อมา…

โจวอี้ตื่นแต่เช้าตรู่ เขาซื้อวัตถุดิบอาหารมามากมายจากร้านบริเวณใกล้เคียง

ระหว่างทางกลับ เขาก็คิดขึ้นได้ว่าควรสอบใบขับขี่และซื้อรถให้ได้

เขาอยากขับรถไปรับลูกสาวกลับจากโรงเรียน ไปรับส่งถังหว่านถึงที่ทำงาน และพาภรรยาพร้อมลูกสาวไปเที่ยวสวนสนุก และไปปิกนิกที่ชานเมืองเมื่อเขาว่าง

“สามารถซื้อรถได้เมื่อได้รับใบขับขี่ และจำเป็นต้องซื้อรถหรูที่ทนทานและป้องกันการชน” โจวอี้แอบตั้งเป้าหมายอย่างลับ ๆ

เมื่อเขากลับถึงบ้าน เขาก็เริ่มจัดเตรียมส่วนผสมต่าง ๆ รวมถึงล้างผัก และหั่นเนื้อ

เจ็ดโมงตรง…

ซาลาเปาที่มีอยู่สี่ไส้ถูกจัดเรียงในหม้อนึ่ง และยังมีอาหารสี่จาน และซุปหนึ่งชามบนโต๊ะอีกด้วย

จากนั้นเขาก็มาที่บ้านข้าง ๆ และเห็นว่าลูกสาวของเขาเพิ่งตื่น จึงรอให้เธอแต่งตัวและอาบน้ำ จากนั้นก็พาเธอมาที่บ้านและเริ่มกินอาหารเช้า

โจวอี้เรียกเหม่ยหลานมาด้วย แม้ว่าเธอจะปฏิเสธไปหลายครั้ง แต่เธอก็ยังถูกดึงไปที่โต๊ะเพื่อทานอาหารเช้าด้วยกัน

เหม่ยหลานรู้สึกอบอุ่นใจจากพฤติกรรมของโจวอี้ และรู้สึกว่าเธอทำได้ดีแล้วที่สรรเสริญโจวอี้ให้ถังหว่านฟังทางโทรศัพท์เมื่อคืนนี้

“เหมียวเหมี่ยว วันอาทิตย์หนูไม่ต้องไปโรงเรียนเหรอ?” โจวอี้ถาม

“อืม เราไปโรงเรียนอนุบาลวันจันทร์ถึงวันศุกร์ และหยุดในวันสุดสัปดาห์” ถังเหมียวเหมี่ยวกินซาลาเปาและเต้าเจี้ยว หัวเล็ก ๆ ของเธอดูเหมือนไก่ที่กำลังจิกข้าว

“หนูอยากไปไหนหลังอาหารเช้า?”

“หนูไปสวนสัตว์ได้ไหม เหมียวเหมี่ยวอยากดูหมีแพนด้า” ถังเหมียวเหมี่ยวถามอย่างคาดหวัง

“ไม่มีปัญหา พ่อจะพาไปสวนสัตว์ ไปดูหมีแพนด้า” โจวอี้เห็นด้วย แต่เขาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

หากแพนด้ายักษ์ไม่ใช่สัตว์สงวนของรัฐบาล เขาคงเอามันกลับมาเล่นกับเธอที่บ้านด้วย

“พ่อจ๋าใจดีที่สุดเล้ย!” ถังเหมียวเหมี่ยวหลงใหลความรักและความเอาใจใส่ของโจวอี้ เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพร้อมยิ้มหวาน

“นั่นเพราะพ่อคือ พ่อที่ดีที่สุดในประเทศจีนไงล่ะ!” โจวอี้ยืดอกขึ้น และพูดอย่างภาคภูมิใจ

“ฮิ ๆ…”

หลังอาหารเช้า โจวอี้และลูกสาวของเขาก็ออกจากช็องเซลิเซ่ ลานติง วิลล่า และตรงไปที่สวนสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง

ทว่าเขาไม่ทราบว่าอาจารย์แพทย์แผนจีนผู้หนึ่งกำลังจะมาถึงคฤหาสน์ตระกูลหวงตั้งแต่เช้าตรู่

และเวลาที่คนผู้นั้นเฝ้าคอยก็กำลังจะสิ้นสุดลง