ตอนที่ 16 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (16)
หลายคนที่กำลังรับชมการถ่ายทอดสดเริ่มมีความคิดแบบเดียวกัน
“ฉันไม่ยอมยกย่องเธอหรอก! ฉันกลัวว่าเธอจะเหลิงน่ะสิ!”
สวี่หลิงอวิ๋นเหลือบมองหน้าจอ “ใช่แล้ว ไม่ต้องมายกย่องฉันหรอก! หากพวกคุณสรรเสริญฉันแล้ว ฉันจะขายเครื่องปรุงรสราคาแพงให้พวกคุณในอนาคตได้ยังไงล่ะ?”
…..
“องค์หญิงสามนี่เหลือเกินจริง ๆ พูดจาดีสักวันแล้วจะตายหรือไง? พูดดี ๆ เป็นบ้างไหม? พูดดี ๆ เป็นไหม?”
“แน่นอน!” สวี่หลิงอวิ๋นในร่างองค์หญิงสามตอบอย่างเคร่งขรึม เธอเป็นผู้ค้นพบแหล่งแร่พลังงานขนาดใหญ่และพิชิตปลาหมึกยักษ์ได้ด้วยดาบเลเซอร์ เธอพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “ต่อไปเป็นฉากโปรดของคุณ การทำอาหารไงล่ะ!”
“คุณทำได้แค่ดูไปก่อนเพราะคุณยังไม่มีเครื่องปรุงอะไรเลย! ฮ่า ๆๆ!”
ผู้ชมไม่ได้พูดอะไรออกมา พวกเขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง…ไม่แปลกใจเลยที่มีข่าวลือว่าเธอเป็นคนโง่เขลา เธอปากเสียขนาดนี้ใครจะชอบล่ะ!
สวี่หลิงอวิ๋นไม่สนใจเรื่องนี้ ในเมื่อเธอได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แล้วทำไมถึงไม่ทำให้ชีวิตของตัวเองดีขึ้นอีกสักหน่อยล่ะ?
ทำหม้อไฟจะไม่ใช้น้ำมันได้ยังไงกัน? โชคดีที่เธอเก็บไขมันชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่งไว้ก่อนที่จะจากมา ซึ่งเป็นการดีที่สุดที่จะนำมาเจียวเพื่อเอาน้ำมัน
เหล่าทหารมองสวี่หลิงอวิ๋นที่กำลังยุ่งอยู่ บางคนรู้สึกเกรงใจจึงต้องการเข้าไปช่วยเหลือ สวี่หลิงอวิ๋นโยนขิงและกระเทียมจำนวนมากให้พวกเขา “เอ้า ช่วยปอกสิ่งนี้ให้ฉันที!”
แน่นอนว่าต้นหอมเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง
เธอปลูกสิ่งเหล่านี้ไว้แล้วเพื่อรอการเก็บเกี่ยว
เธอหยิบพริกไทยเสฉวนที่เก็บไว้ออกมา เธอทำความสะอาดกิ่งก้านแล้วเด็ดให้เป็นเม็ดเล็ก ๆ เมื่อน้ำมันร้อนได้ที่ก็ใส่ต้นหอม ขิง และกระเทียมลงไป จากนั้นใช้ไม้พายขนาดใหญ่ทุบพริกไทยเสฉวนแล้วโยนลงไป
“ว้าว!” รสชาตินี้!
สวี่หลิงอวิ๋นกดปุ่มแชร์กลิ่น ผู้ชมน้ำลายไหลออกมาทันทีเมื่อได้กลิ่นหอมอันเย้ายวนใจ
เมื่อล้างพริกเสร็จแล้วก็หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ใส่ลงไปด้วย ซึ่งทำให้จานนี้มีรสชาติเผ็ดชาเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
“โธ่ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีเครื่องเทศอย่างโป๊ยกั๊กและอบเชย ไม่อย่างนั้นมันจะสมบูรณ์แบบมากกว่านี้อีก!”
สวี่หลิงอวิ๋นคิด เครื่องเทศเหล่านี้ยังต้องเก็บไว้อย่างดีเพราะไม่รู้ว่าจะหาเพิ่มได้อีกหรือไม่
ตอนนี้พวกทหารรู้สึกว่าน้ำลายของตัวเองกำลังหลั่งไหลออกมาอย่างไม่รู้จบ ดวงตาของพวกเขาจ้องมองไปที่หม้อก้นลึกใบนั้น
กลิ่นรสอันเผ็ดร้อนทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อเอเลี่ยนสัมผัสได้ถึงกลิ่นนี้จากระยะไกล พวกมันก็แทบทานทนรอไม่ไหวที่จะหนีห่างไปอีกสักสองสามร้อยไมล์ น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ทหารยังคงไม่ทราบว่าหม้อไฟหม้อนี้ช่วยให้พวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีจากปลาหมึกยักษ์อีกระลอกหนึ่งได้
สวี่หลิงอวิ๋นหมักเนื้อเอเลี่ยนปลาหมึกบางส่วนด้วยเกลือและเครื่องปรุงรสอื่น ๆ จากนั้นก็นำไปทอดแล้วเติมน้ำลงไป ตามด้วยปรุงรสซุปให้กลมกล่อม
ผู้ชมรู้สึกว่าท้อง ปาก และสมองแยกออกจากกัน!
ท้องบอกไม่ต้องการอาหาร แต่ปากและสมองยังร่ำร้องว่า อยากกิน! อยากกิน!
หลายคนไปซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อเนื้อเอเลี่ยนอีกครั้ง
ถึงจะไม่อร่อยเท่าฝีมือขององค์หญิงสาม แต่เมื่อลองทำตามขั้นตอนด้วยตัวเองแล้วก็คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอก!
อย่างน้อยพวกเขาก็ได้เรียนรู้วิธีเจียวน้ำมันออกจากไขมันสด
หลายคนไปซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อเนื้อที่มีไขมัน ซึ่งปกติแล้วพวกเขาไม่เคยซื้อมากินเลย ผู้คนมากมายในจักรวรรดิเริ่มออกไปซื้อวัตถุดิบกันอย่างบ้าคลั่ง!
รัฐมนตรีการคลังแทบสติแตก เขาลองคำนวณรายได้ของทั้งจักรวรรดิในช่วงสองวันที่ผ่านมาแบบคร่าว ๆ ก็พบว่า ปริมาณความต้องการเนื้อเอเลี่ยนและเนื้อติดมันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาดีใจจนน้ำตาแทบไหลเลยทีเดียว!
“หากสถานการณ์ทางการเงินแบบนี้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เราก็จะสามารถแซงหน้าจักรวรรดิเหมยรุ่ยได้อย่างแน่นอน!”
จักรวรรดิเหมยรุ่ยและจักรวรรดิชิงเหย้าเป็นสองอาณาจักรใหญ่ที่อยู่เคียงข้างกัน โดยราชินีแห่งจักรวรรดิชิงเหย้าเป็นองค์หญิงของจักรวรรดิเหมยรุ่ย ทั้งสองจักรวรรดิจึงเป็นพันธมิตรทางการทูตที่ดีเสมอมาและยังร่วมมือกันต่อสู้กับเอเลี่ยนด้วย
เมื่อพระราชาทรงเห็นว่าพระธิดาอันเป็นที่รักของพระองค์ต่อสู้กับเอเลี่ยนอย่างกล้าหาญในตอนเช้า พระองค์ก็ภาคภูมิใจมากที่สุดในชีวิต
พระองค์ประทับบนบัลลังก์ด้วยความปลื้มปริ่ม เมื่อเห็นว่าอำมาตย์เข้ามารายงานสถานการณ์ ก็อดไม่ได้ที่จะคุยโวเรื่องพระธิดาของตน
“วันนี้เจ้าได้ดูการถ่ายทอดสดหรือไม่? หึหึ ลูกสาวของข้าเป็นสายเลือดอันสูงส่งในราชวงศ์ของข้าอย่างแท้จริง!”
อำมาตย์ย่อมต้องการประจบประแจงอยู่แล้ว อีกทั้งการกระทำขององค์หญิงสามในครั้งนี้ก็ช่างน่าประทับใจเหลือเกิน
ครั้งนี้แหล่งแร่พลังงานถูกค้นพบโดยองค์หญิงสาม!
“ฝ่าบาท เราควรสำรวจทรัพยากรบนดาวรกร้างนั่นให้ทั่วหลังจากซ่อมแซมทางเชื่อมมิติหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” คนจากแผนกเทคโนโลยีถาม
ดาวเคราะห์สิบดวงอาจไม่มีแหล่งพลังงานเลยก็ได้ เรื่องนี้จะต้องตรวจสอบอย่างระมัดระวัง!
แน่นอนว่าพระราชาเห็นด้วย…
“ต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการซ่อมแซมทางเชื่อมมิติ?” พระราชาตรัสถาม
“อีกประมาณสิบวันพ่ะย่ะค่ะ” คนจากแผนกเทคโนโลยีปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก เขาคิดไว้แล้วว่าพระราชาต้องถามคำถามนี้อย่างแน่นอน
สิบวันดูเหมือนจะไม่นานเท่าใด แต่สำหรับดาวเคราะห์ที่เต็มไปด้วยเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์นั้น สิบวันนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย!
ใบหน้าของพระราชาเคร่งขรึมขึ้นมาทันที รัฐมนตรีการคลังเห็นเช่นนั้นก็ลมแทบจับ
“ให้เวลาไม่เกินห้าวัน! ข้าไม่สนว่าเจ้าจะใช้วิธีไหน!” พระราชากำหนดระยะเวลาด้วยใบหน้าจริงจัง
“อะไรนะ? ห้าวันเหรอ? เวลาเท่านี้น้อยเกินไปหน่อยพ่ะย่ะค่ะ” หัวหน้าแผนกเทคโนโลยีคิดว่าเวลาน้อยเกินไป
“ไม่ได้ ข้าให้แค่ห้าวันเท่านั้น!” ก่อนที่พระราชาจะพูดต่อ รัฐมนตรีการคลังก็ตะโกนว่า “คิดถึงแหล่งแร่พลังงานไว้สิครับ!”
จริงด้วย ต้องยอมทำทุกอย่างเพื่อแหล่งแร่พลังงาน!
หัวหน้าแผนกเทคโนโลยีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้า ก่อนจะรีบวิ่งไปแจ้งข่าวด่วนแก่ช่างเทคนิคของเขา
“หากสามารถซ่อมแซมทางเชื่อมมิติได้ภายในห้าวัน คุณจะกลายเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิ!”
อย่างไรก็ตาม ตัดภาพไปที่สวี่หลิงอวิ๋นอีกครั้ง
เมื่อซุปหม้อไฟพร้อมแล้ว สวี่หลิงอวิ๋นก็โยนปลาหมึกหั่นชิ้นทั้งหมดลงไป ขณะนั้นก็หันไปเตรียมชามซุปสำหรับตัวเอง เธอใส่กระเทียมสับและต้นหอมสับลงในชามก่อนจะเทน้ำซุปลงไปอีก จากนั้นปลาหมึกที่สุกพอดีก็ถูกตักออกมาใส่ชาม
“เจ๋ง!” สวี่หลิงอวิ๋นกดปุ่มแชร์รสชาติ ทำให้ผู้ชมได้ลิ้มรสความอร่อยของหม้อไฟเนื้อปลาหมึกยักษ์เป็นครั้งแรก
รสเผ็ดชากระจายไปทั่วทั้งปาก รสชาติแบบนี้ช่างอร่อยเกินห้ามใจเสียจริง!
“อร่อยใช่ไหมล่ะ? แต่น่าเสียดายที่ไม่มีวัตถุดิบอื่นอีก ถ้าคุณมีก็ใส่เพิ่มลงไปได้เลย คุณสามารถใส่อะไรก็ได้ตามที่คุณต้องการเช่น ผัก แตงกวา มันเทศ และอย่างอื่นอีกตามใจชอบ”
เหล่าทหารเตรียมชามซุปเลียนแบบองค์หญิงสาม พวกเขาปีนขึ้นไปบนหม้อแล้วใช้แขนของเครื่องจักรกลตักน้ำซุปและเนื้อปลาหมึกขึ้นมา
“มันอร่อยมาก! โว้ว! เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ได้เป็นทหาร!” นี่คือเสียงที่เปล่งออกมาจากจิตวิญญาณของเหล่าทหาร
โอคาซีก็กินมันเหมือนกัน
พลเอกหนุ่มมองดูองค์หญิงสามที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ขณะที่กำลังกลืนซุป จากนั้นก็หันไปมองดูเหล่าทหารที่กำลังพึงพอใจมาก ความสงบสุขปรากฏขึ้นในใจของเขาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน