ตอนที่ 57 คือเลขาคนนั้น
เธอเห็นร่างบางนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางสุภาพและแต่งกายด้วยชุดสำนักงานที่ดูดีและมัดผมอย่างเรียบร้อย บุคคลนั้นเป็นผู้หญิง
ตอนนี้เธอตกใจมากและไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีอีกคนอยู่ในห้องนี้
เธอพยายามหรี่ตามองให้ชัดเจน แต่ห้องนั้นมืดสลัวจนมองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นได้
เหมือนเธอจะคุ้นเคยกับเสียงนี้แต่ก็จำได้ไม่ชัดเจน ไม่นานเธอก็ตกใจขึ้นชั่วขณะ
“คุณคือ….”
เมื่อเห็นว่าเธอตื่นแล้วผู้หญิงคนนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างและเปิดผ้าม่านออก
แสงส่องเข้ามา หญิงสาวหันกลับมาอย่างสุภาพและในที่สุดหยุนซือซือก็เห็นรูปลักษณ์ของเธอคนนั้นอย่างชัดเจน
เธอดูคุ้นมาก คุ้นจริงๆ ต้องเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อนแน่ๆ แต่จำไม่ได้…
เลขาหลี่เห็นว่าหญิงสาวยังคงมึนงงแต่ก็ไม่สนใจ เธอหยิบแก้วน้ำอุ่นและยาเม็ดเล็ก ๆ แล้วส่งให้หญิงสาวด้วยความเคารพ “ คุณหยุน ทานยานี้นะคะ”
หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หยุนซือซือก็ระมัดระวังมากในสิ่งที่คนแปลกหน้ามอบให้ เธอจ้องมองเลขาและไม่ยอมกินยา
เลขาลี่เข้าใจความกังวลของเธอและยิ้ม “มั่นใจได้ค่ะ! นี่เป็นยาคุมกำเนิด คุณหยุนคงไม่อยากมีปัญหาอื่นตามมาดังนั้นโปรดทานยานี้เถอะค่ะ”
หยุนซือซือกินยาและตามด้วยน้ำอุ่นด้วยความงุนงง
หลังจากรับประทานยาแล้วริมฝีปากของเธอก็สั่นสะท้านจากความวิตกกังวล
เลขาหลี่ไม่เสียเวลา จึงนำชุดใหม่พร้อมชุดชั้นในมาให้เธอเปลี่ยน
ทั้งหมดพอดีกับเธออย่างสมบูรณ์แบบ
หยุนซือซือหน้าแดงและอยู่ไม่สุขกับชุดชั้นใน เลขาเข้าใจการกระทำของเธอจึงออกจากห้องไปอย่างสุขุม จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่
เมื่อหยุนซือซือเปิดประตูก็เห็นเลขายืนอยู่ด้านนอก เห็นว่าเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเลขาก็ถามด้วยรอยยิ้มสุภาพ “ทุกอย่างพอดีมั้ยคะคุณหยุน?”
รอยยิ้มของเลขานำความทรงจำที่ฝังลึกอยู่ในตัวเธอกลับคืนมา
เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้….
เธอเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อและชี้นิ้วแข็งไปที่เลขา “คุณคือ….”
ผู้หญิงคนนี้เพิ่งให้ยาคุมกำเนิดกับฉัน?
มันน่าขัน เมื่อหกปีก่อนที่เนื่องมาจากสัญญาผู้หญิงคนนี้จึงต้องดูแลเธออย่างระมัดระวังในทุกรายละเอียดเพื่อทารกในครรภ์
เราพบกันอีกครั้งในหกปีต่อมาและเขาก็ให้ยาเม็ดคุมกำเนิดกับเธอ
เลขาหลี่ไม่ตอบสนองต่อปฏิกิริยาที่ตกใจของเธอ เขากล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า “ท่านประธานต้องการพบคุณค่ะ”
“ฉันไม่ไป!” เธอปฏิเสธทันทีและเสริมว่า “ฉันไม่อยากเจอเขา ฉันไม่ไป!”
เธอจะไม่ลืมผู้หญิงคนนี้และในทางกลับกันเธอจำมันได้ดี!
แม้ว่าเธอจะจำไม่ได้ในทันที แต่เธอก็จำเลขาของนายจ้างที่อยู่กับเธอเป็นเวลาแปดเดือนในช่วงตั้งครรภ์เมื่อหกปีก่อนได้!
หัวใจของเธอยังคงเต็มไปด้วยความกังวลและคำถามมากมาย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเป็นคนแรกที่เธอเห็นเมื่อเช้า
เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เกี่ยวข้องกับชายคนนั้นหรือเปล่า?
จะเป็นไปได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้……
อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ใช่แล้วจะเพราะเหตุผลอะไรล่ะ?
…โย่วโย่ว!
หรือว่า…ผู้ชายคนนั้นรู้เรื่องการมีชีวิตอยู่ของโย่วโย่วแล้ว และ…ตามหาเธอเพื่อเอาโย่วโย่วคืนไป!?
หรือเขาต้องการคิดบัญชีที่เธอซ่อนโย่วโย่วไว้งั้นเหรอ!?