ตอนที่ 51 งานหมั้นถูกยกเลิก
“อา!” มู่เทียนซิงยื่นขาไก่ทอดไปใกล้ๆริมฝีปากของเขา“อ้าปากเร็วๆสิ!”
ซึ่งจริงๆแล้วเธอไม่คิดว่าเขาจะกินจริงๆ แต่เห็นท่าทางที่เขาไม่เต็มใจแล้ว เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้เขาสนใจทันที
เธอเอาชุดถังครอบครัวในอ้อนกอดมาวางไว้ข้างๆ แล้วยื่นขาไก่ไปให้หลิงเล่กิน เห็นเขาขมวดคิ้ว เธอจึงยิ้มจนตาตี่ แล้วใช้นิ้วเปิดปากของเขา เพื่อยัดขาไก่เข้าไปในปากเขา!
“ฮ่าๆ!”
เธอหัวเราะ
แต่หลิงเล่ไม่ขยับตัวเลย เหมือนโดนจี้จุดยังไงยังงั้น
มือสองมือเล็กๆ ที่ทั้งผิวขาวและนุ่มนวล กำลังคลำหาอะไรบางอย่างตามอำเภอใจอยู่บนตัวของเขา แต่เห็นลูกกระเดือกของเขาจึงลูบขึ้นลงอยู่ไม่นาน และในที่สุดเธอก็คลำไปที่กระเป๋ากางเกงของเขาแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา
เมื่อเจอรหัสผ่าน เธอจึงลองเอานิ้วของเขามาลองสแกนทีละนิ้ว
เขาก็ไม่ขัดขวาง และปล่อยให้เด็กผู้หญิงทำตามอำเภอใจในอ้อนกอดของตัวเองไป!
เมื่อปรับโหมดกล้องถ่ายรูปเสร็จ เธอยิ้มแย้มอย่างสวยงามเหมือนกับดอกไม้ พร้อมพูดว่า “อา คุณเคยดู candle in the tomb ไหม? ด้านในของ ghoul เจอแค่เจียงซือ และให้รางวัลกับกีบลาสีดำหนึ่งตัว ซึ่งมันก็หยุดนิ่งในทันที!”
จั๋วหรันทั้งกลัวทั้งกังวล
ฉวีซือเหวินกลั้นหัวเราะเอาไว้
มู่เทียนซิงพูดอีกว่า“ท่าทางอาตอนนี้ ก็เหมือนกับเจียงซือ!ฉันให้ขาไก่คุณ ก็คล้ายกับการจัดการกับกีบลาสีดำอย่างคุณ!”
จริงๆแล้วหลิงเล่ไม่เข้าใจว่าเธอพูดเรื่องอะไร แต่เห็นเธอถือโทรศัพท์ของตนเองแล้วถ่ายรูปด้วยความสนใจ เหมือนกับต้องการจะเก็บเรื่องราวในตอนนี้ไว้เป็นที่ระลึกตลอดไป
แล้วเธอจึงส่งรูปภาพไปในโทรศัพท์ของเธอเอง และเอาโทรศัพท์ยัดกลับไปในกระเป๋ากางเกงของเขาอย่างเดิม
เห็นเธอไม่เล่นแล้ว หลิงเล่จึงหยิบกระดาษทิชชูแล้วเอามาห่อขาไก่เอาไว้ เมื่อหยิบขึ้นมา ก็ได้ยินเด็กผู้หญิงน้อยๆพูดว่า “อา คนอื่นเขาบอกว่า ของดีๆต้องแบ่งปันให้กับคนที่ตัวเองรัก ฉันไปฉี่ก็ไม่ลืมที่จะซื้อไก่ทอดมาฝากคุณ คุณมั่นใจใช่ไหมว่าจะไม่กินสักคำ?”
เธอมองเขาอย่างน่าสงสาร ราวกับว่าถ้าคุณหยิบขาไก่ขึ้นมา น้ำตาของเธอจะไหลออกมาทันที
หรัน ในคำพูดของเธอเมื่อกี้ เหมือนจะมีคำบางคำที่โดนใจเขาอีกครั้งแล้ว
แล้วเป็นท่าทางที่ต้องการจะหยิบขาไก่ขึ้นมา แต่เปลี่ยนมาเป็นท่าทางที่จับขาไก่และกัดเบาๆ
ริมฝีปากมีเศษผงของแป้งไก่เปื้อนอยู่เล็กน้อย และหลังจากที่เขากลืนลงไปหนึ่งคำ ก็ยิ้มอย่างให้ความรักความห่วงใยให้เธอไม่หยุด “อร่อยมาก!”
ดูเหมือนว่าจะเริ่มจากช่วงเวลานี้ ที่ทำให้บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
ไม่มีใครรู้ว่าคืนนี้ซื่อซ่าวกินคนเดียวทั้งหมดในชุดถังครอบครัวนี้ได้ยังไง แต่ว่า คู่สามีภรรยาจั๋วหรันจะบอกคุณเอง ซึ่งบรรยากาศในรถก็เงียบมากๆ เข้ากันได้ดีมาก และสงบสุขมาก
บางทีขาและเท้าของหลิงเล่ก็ไม่สัมพันธ์กัน และพวกเขาไม่ได้ลงจากรถไปช้อปปิ้งหรือดูหนัง
ได้ยินว่าเมือง H ที่สวนสนุกมีงานการแสดงตอนค่ำ แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้ไป
รถวงไปรอบๆเมือง H และหลังจากที่กลับมาถึงโรงแรม มู่เทียนซิงเข็นรถเข็นของหลิงเล่เอง แล้วเดินบนทางเดินยาวที่สวยงาม
ถามเธอว่าทำไมถึงต้องทำดีกับหลิงเล่ด้วย?
เพราะว่าเธอค้นพบว่าเขาทำดีกับตัวเองจริงๆ
เขาสามารถหาความสุข โดยม่หยุดที่จะทรมานเธอและทำให้เธอลำบากใจ แต่เขาจะไม่หาความสุข โดยทำให้ตัวเองต้องลำบากใจ
จริงๆแล้วเขาไม่ชอบกินของประเภทนี้ แต่ทำเพื่อเธอจึงกินหมดทั้งถัง แถมเป็นเวลาไม่นานหลังจากที่เขาเพิ่งจะรับประทานอาหารเย็นเข้าไปด้วย
เขาทำให้ตัวเองลำบากใจแบบนี้ เพราะว่าอยากเอาอกเอาใจเธอ?
ในสมองของมู่เทียนซิงสับสนเล็กน้อย เธอคิดถึงคำพูดของฉวีซือเหวินที่เคยพูดกับตนเองเอาไว้ทันที และเมื่อเข็นเขากลับไปที่ห้องแล้ว เธอมองเขา“อา เพราะว่าคุณไม่ค่อยคบค้าสมาคมกับใครใช่ไหม ถึงไม่รู้ว่าจะต้องคบค้าสมาคมกับคนอื่นยังไง?”
หลิงเล่“．”
มู่เทียนซิงพูดอีกว่า“จริงๆแล้วในใจอยากจะใกล้ชิดฉัน แต่ไม่เป็นดั่งใจหวังเพราะยิ่งผลัก ฉันก็ยิ่งไกลห่างออกไป?”
หลิงเล่“．”
มู่เทียนซิงนั่งยองๆตรงหน้าเขา มือทั้งสองวางบนขาของเขา“ดังนั้นอา คุณชอบฉันใช่ไหม? คุณชอบฉัน แต่ไม่รู้จะแสดงออกยังไง และทุกครั้งที่คุณทำให้เรื่องมันแย่ลง แล้วเห็นฉันเสียใจคุณก็ไม่สบายใจด้วย และเพื่อทำให้ฉันมีความสุข คุณจึงยอมที่จะทำให้กระเพาะอาหารคุณพังและก็ไม่สนใจด้วยใช่ไหม?”
หลิงเล่ตกอยู่ในสายตาของมู่เทียนซิงที่อ่อนโยนและกำลังจะมีน้ำไหลออกมา
มือใหญ่ๆได้จับมือเล็กๆเอาไว้ และเมื่อเขากำลังจะพูด ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือที่คุ้นเคยดังขึ้น
ทุกคนในบ้านเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
พี่น้องตระกูลจั๋วยังถอนหายใจ เพราะในที่สุดคุณหนูมู่ก็เข้าใจความรู้สึกของซื่อซ่าวสักที!
ฉวีซือเหวินยังเสียใจ เพราะถ้ารู้เร็วกว่านี้ว่าชุดถังครอบครัวเพียงหนึ่งชุดจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ เธอจะได้ไม่ต้องทรมานขนาดนี้!
เมื่อมู่เทียนซิงได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอจึงรีบลุกขึ้นและวิ่งไปทางห้องหนังสือของหลิงเล่ และในขณะที่เธอลุกขึ้น เธอก็ตะโกนออกไป“พี่เสี่ยวหลง!”
ตูม!
ทุกคนแค่รู้สึกว่าไม่ง่ายเลยที่จะรอให้ถึงฤดูใบไม้ผลิ และทันใดนั้นก็มีหิมะขาวบริสุทธิ์พัดปลิวมา
มองหลิงเล่อีกครั้ง เขานั่งอยู่บนรถเข็นอย่างโดดเดี่ยว แล้วนั่งหลังตรงและพิงพนักเก้าอี้ ซึ่งมือทั้งสองข้างก็จับราวไว้แน่นมากๆ ราวกับที่จับจะหลุดออก!
จั๋วหรันพวกเขาไม่รู้ว่าจะปลอบใจยังไง แต่ในบรรยากาศนี้ได้ยินแต่เสียงที่เด็กน้อยพูดออกไปอย่างดีอกดีใจซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ดีจังเลย! ฉันกลับไปแน่นอน! พี่เสี่ยวหลง ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันสบายดี รอฉันกลับไปเมือง M แล้วครอบครัวของพวกเราก็จะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเนอะ!”
เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จ เรื่องราวทั้งหมดก็ผ่านไปสิบนาทีแล้ว
หลิงเล่ไม่แน่ใจว่าระยะเวลาการคุยโทรศัพท์กับคนรักจะใช้เวลานานแค่ไหน เพราะตั้งแต่เขาเกิดมามีชีวิตอยู่นี้ คุยโทรศัพท์นานที่สุดคือไม่เกินหนึ่งนาที
เด็กน้อยกระโดดโลดเต้นกลับมา และในมือยังถือโทรศัพท์ของเธออยู่
ในเมื่อหาเจอแล้ว เธอก็ไม่ต้องคืนให้หลิงเล่ ช่วยเก็บรักษาให้ตนเองอีกแล้ว
ตอนคุยโทรศัพท์เมื่อกี้ เมิ่งเสี่ยวหลงบอกว่า รอเมิ่งเสี่ยวหวีกลับมา แล้วถือโอกาสไปเที่ยวประเทศอินเดียเพื่อใช้วันหยุดฤดูร้อนด้วยกัน
เมื่อมู่เทียนซิงกลับถึงห้อง ก็พูดไม่ยอมหยุด“อา คุณเคยไปประเทศอินเดียไหม? ฉันยังไม่เคยไปเลย ฉันอยากจะไปดูทัชมาฮาล ที่นั่นน่าจะเป็นการก่อสร้างอนุสรณ์สำหรับความรักและความงดงาม!”
การแสดงออกทางความรู้สึกของหลิงเล่ค่อนข้างจะเย็นชาเล็กน้อย
เธอก็พูดต่ออีกว่า“อา คุณเคยได้ยินเรื่องราวของทัชมาฮาลไหม?เป็นเรื่องราวของความรักที่น่าประทับใจมากๆ”
หลิงเล่ก้มหน้าลง และริมฝีปากก็ขาวเล็กน้อย
ก็ไม่ได้มองหน้าเธอ และขยับรถเข็นไปทางประตู
เสียงของเขาเบามาก เบาจนเหมือนจะไม่ได้ยิน และสามารถซ่อนตัวอยู่ในอากาศได้ “คุณพักผ่อนเถอะ!”
เขาเดินไปทั้งแบบนี้
หลังจากปิดประตูห้อง มีมู่เทียนซิงคนเดียวกับโทรศัพท์ที่อยู่เป็นเพื่อนซึ่งกันและกัน
เธอรู้สึกว่าในใจนั้นว่างเปล่า ไม่สบายใจมากๆ นี่มันคืออะไรกัน? ก่อนหน้านี้ยังมีความสุขอยู่กับเรื่องที่อยากไปประเทศอินเดียอยู่เลย
และผู้ชายในห้องหนังสือ กับกาแฟหนึ่งถ้วยและกาแฟหนึ่งถ้วยก็อยู่แบบนี้จนสว่าง
และในเวลานี้ หลิงหยวนก็โทรศัพท์เข้าทันที“เสี่ยวสื้อ”
หลิงเล่ยังคิดว่า วันนี้เป็นวันครบรอบการถึงแก่กรรมของแม่ และที่พ่อโทรมาจะต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอนเลย
แต่คาดไม่ถึง เมื่อหลิงหยวนกำลังพูดประโยคต่อไปออกมา“เรื่องงานแต่งของคุณกับคุณหนูมู่ยกเลิกแล้ว แล้วเรื่องนี้ผมได้อธิบายให้ตระกูลมู่ฟังแล้ว ตระกูลมู่ก็เข้าใจ และเห็นด้วย ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ว่าเป็นตระกูลเมิ่งของเมืองชิงเฉิง ถ้ารู้เร็วกว่านี้ว่าคุณหนูมู่เป็นสะใภ้ ฮ่าๆๆ พวกเราไม่สามารถจะแย่งคนรักของคนอื่นได้ และคุณก็ไม่ต้องรับภาระในการแต่งงานนี้แล้ว สามารถหาคนที่ตัวเองชอบได้!”