51 เล่ม 2 สถานการณ์ที่คาดไม่ถึง
“พวก ได้มาเยอะ ได้ มา เยอะ”
รอยยิ้มที่กว้าง ก่อขึ้นบนหน้าผม ขณะที่ผมดูกองแล้วกองอีกของวัตถุดิบหายาก และลูทที่เราสามารถได้มา จำนวนของโลหะหายากไม่ได้มาก แต่จำนวนของไฮเทคที่ดูแพงๆมันค่อนข้างจะเยอะ มันดูเหมือนแน่นอนเลยว่าเรารอคอยกำไรจากการขายของพวกนี้ได้เลย
“ดูเหมือนไม่ได้เก็บของที่อันตรายมาครั้งนี้”
“เอ่อ… ใช่ ชั้นเดา”
“และ การตอบสนองนั้นมันอะไรกัน มิสเตอร์”
“เอ๋? ชั้นไม่ได้เจออะไรแปลกๆนะ รู้ป่ะ…”
ผมเมินการจ้องที่ทะลุหัวของเอลม่า และ สภาพที่ค่อนข้างกลัวของมีมิ และปิดลิสต์ของ ยังไงซะ ยังเราก็คาดหวังไม่ได้ที่จะได้อะไรมาเหมือนของพวกนั้นในทุกภารกิจ มันดูเหมือนครั้งนี้มันกระสุนเปล่า ช่างโชคร้าย
ผบ.ลท.เซเรน่าก็ได้ส่งการประกาศจบภารกิจมาก่อนหน้าแล้ว ดังนั้นผมเดาว่า มันได้เวลาที่เราจะกลับไปที่ท่าจอดแล้ว แม้ว่ามันดูเหมือนยังมีครูซเซอร์และเดสทรอยเยอร์ จอดอยู่ที่พื้นผิวของฐานโจรสลัดที่ถูกทำลาย; มันดูเหมือนพวกเขายังยุ่งอยู่กับการตรวจข้างในที่นั่น ยังไซะ ผมเดาว่าทหารอิมพีเรียลระดับอีลิทจะไม่ให้พวกโจรสลัดง้องแง้งได้สะกิดพวกเขาหรอก ดังนั้นมันไม่มีความจำเป็นต้องไปกังวล อุปกรณ์ของพวกเขา ก็ไม่ใช่ระดับเดี่ยวกันเลยตั้งแต่ทีแรก
อาวุธและอุปกรณ์ที่มีอะไรก็ใช้ไอนั่นที่โจรสลัดได้ประกอบใส่ตัวเอง จะไม่ได้มายืนเทียบพาวเวอร์อาร์เมอร์และอาวุธหนักไฮเอนด์ของกองทัพได้
แล้วผมล่ะ คุณถาม? ผมไม่มีเจตนาอย่างแน่นอน อย่างแน่นอนเลย ที่จะไปเต้นแทงโก้กับทหารอิมพีเรียลที่ฝึกมา ด้วยแค่เนื้อกับเลือด แม้ว่าปืนเลเซอร์ของผม มันจะคุณภาพสูง มันยังไม่ได้มีความสามารถพอ ที่จะทำลายพาวเวอร์อาร์เมอร์ในการยิงทีเดียว และถ้าเอามาพูดกัน ทั้งหมดมันจบสิ้น ถ้าอาวุธของพวกเขากระเด็นมาโดนผมซักแหมะ แต่ ผมไม่คิดว่าผมจะแพ้ง่ายๆ ถ้าผมใช้พาวเวอร์อาร์เมอร์ส่วนตัวของผมที่เก็บอยู่ในยานนะ
แต่มันไม่มีโอกาสใดเลย ที่จะได้ใช้เจ้านั่นหลังๆมานี่ แต่มันจะมีประโยชน์จริง ถ้าเราดันเอาตัวเองเข้าไปในการยิงระยะใกล้ในบางโอกาส ดังนั้น ผมยังเก็บมันให้ใช้งานได้อย่างน้อยๆ ไม่ใช่ว่าผมคิดว่าจะได้ใช้มันเร็วๆนี้หรอกนะ สำหรับตอนนี้ มันยังอยู่ให้ฝุ่นจับอยู่ในมุมของห้องคาร์โก
“ยังไงซะ ถ้างั้น กลับกันเลยมั้ย?”
“ด-เดี๋ยวเลยนะ! แน่ใจนะ ว่าไม่ได้เก็บอะไรแปลกๆมาครั้งนี้ ใช่มั้ย!?”
“ม-มันน่าจะโอเคนะ พี่เอลม่า-ซัง……!”
หลังจากสองสาว รีบเช็คลูทที่เก็บได้ในความตื่นตกใจ ในที่สุด เราก็กลับไปสู่โคโลนี่เอลีนที่สาม เพราะทั้งหมด ห้องคาร์โกของเราได้เต็มปริ่มแล้ว ดังนั้นเราเก็บอะไรกลับไปอีกไม่ได้แล้ว
อย่างโชคร้าย ที่เราต้องทิ้งลูทที่เหลือที่เราเก็บกลับมาไม่ได้ ยังไงผมก็มั่นใจว่าคนเก็บซาก จะมีวันที่สนุกกับมันนะ มันมีคนโผล่ขึ้นมาบนเรดาร์แล้ว มันน่าจะเป็นพวกเขาแหละ
“ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ เริ่มชาร์จ ปลีกตัวกันนะ”
“ด-เดี๋ยวก่อน! มันใจนะ? แน่ใจอย่างแน่นอนผลเป็นบวกนะ?”
“มันโอเคน่าชั้นจะบอก ชั้นไม่ได้ไปเจออะไรแปลกๆ มันไม่มีของอันตรายครั้งนี้เลย พวกมันทั้งหมดเป็นของปลอดภัย มั้ง”
“มั้งเหรอ!!!?”
ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟถูกใช้งาน ขณะที่เอลม่ากรีดร้องอย่างกระสับกระส่าย และกฤษณะหายไปจากอวกาศธรรมดา หลังจากเสียงระเบิด
“แค่แผลทางใจพวกเธอลึกแค่ไหนกัน ที่มันถูกสร้างโดยคริสตัลร้องเพลงนะ พวกเธอสองคน? ชี้ชชชช”
“ทุกคนจะได้แผลทางใจกับสิ่งสัตว์ประหลาดแบบนั้น เจ้างี่เง่าเวร!”
“จริง?”
“‘จริง’ แหน่ะ เค้าถาม…… ชั้นคิดว่าจริงๆแล้วมันอันตรายยิ่งไปกว่าตอร์ปิโดรีแอคทีฟอีกนะ โอเคมั้ย? มันจะเป็นภัยพิบัติแน่นอนเลย ถ้านายไปทำไอนั่นหล่นน่ะ ใช่มั้ย?”
ตอร์ปิโดรีแอคทีฟ ประเภทอาวุธยุทโธปกรณ์ทำลายล้างสูง ที่ใช้ทำลายยาน ที่โล่ใหญ่และหนัก และมีเกราะ ผมไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันทำงานยังไง แต่มันพูดกันว่าเจ้าสิ่งนั้นมันทรงพลังยิ่งไปกว่าระเบิดนิวเคลียร์และไฮโดรเจน และพวกมันมีพลังที่จะทำลายแบทเทิลชิพทั้งลำได้ในทีเดียว ดังนั้นผมเดาว่ามันทรงพลังจริงๆเหมือนที่พวกเขาว่ากัน
และเธอ พูดว่าคริสตัลร้องเพลงมันอันตรายยิ่งไปกว่านั่นอีกเหรอ เมื่อมาเทียบกันน่ะ? ยังไงซะ มันขึ้นอยู่กับว่าคิดยังไงเกี่ยวกับมัน ผมเดาว่า เพราะทั้งหมด ฝูงสิ่งมีชีวิตคริสตัลที่เชิญมามันอยู่นานกว่า และสร้างความเสียหายได้กว้างกว่า ในแง่หนึ่ง
“เข้าใจแล้ว”
“เข้าใจแล้ว……? นั่นน่ะนะที่นายจะตอบ?”
“มันเป็นฮิโระ-ซามะน่ะ ดังนั้น……”
เอลม่า มองผมอย่างโกรธา ระหว่างที่มีมิเสียงค่อนข้างจะภาคภูมิใจ น้องจะภาคภูมิใจอะไรกัน มีมิ-ซัง?
“เดาว่านายจะไปใช้เวลากะเจ้าหญิงอีกแล้ว เมื่อเรากลับโคโลนี่……”
เมื่อในที่สุดเธอก็สงบนิดหน่อย เอลม่าถอนหายใจเบาๆ
“มันแค่อีกอาทิตย์เดียวก่อนสัญญาจะหมด เราทำอะไรหลังจากนั้นดีพี่?”
“ไประบบดาวที่มีงานดีกว่านี้ฟังดูเป็นไง? ด้วยทักษะและความสามารถของกฤษณะ ไม่ทันไรเงินก็เทมาแล้วแหละ”
“มึม แต่ชั้นไม่ค่อยอยากจะไประบบดาวที่วุ่นวายกว่านี้เลยนะ เพราะเธอจะไม่มีเวลาที่จะผ่อนคลายในที่แบบนั้นเลย”
ในความเป็นจริง มันเกร็งมากๆที่จะอยู่ในระบบดาวแบบนั้น เพราะกองทัพจะกังวลเรื่องการวินาศกรรมและอะไรเทือกๆนั้น ดังนั้นกฎที่ถูกใช้มันจะเข้มงวด ในเกม ตลาดเปิดและร้านส่วนตัวมันจะปิด และคุณทำได้แค่การบำรุงรักษาพื้นฐานกับเติมเสบียงยาน ผมสงสัยว่ามันจะเป็นยังไงในมิตินี้? มันค่อนข้างยากที่จะจินตนาการ
“อืม เราจะสามารถไปดาวเคราะรีสอร์ตได้ถ้าเรากระโดดสามทีจากเซ็คเตอร์นี่ผ่านไฮเปอร์เลน และมันดูเหมือนมันมีโจรสลัดเยอะที่โจมตียานโดยสารส่วนตัวที่นั่นค่ะหลังๆ”
“หืม ดาวเคราะห์รีสอร์ตเหรอ ล่าโจรสลัดระหว่างเที่ยวไปด้วยไม่ได้ฟังดูแย่เลยนะ”
“แต่ราคาค่าอยู่ที่นั่นก็จะสูงด้วยนะ แต่เราจะตามอะไรก็ตามที่นายตัดสินใจกัปตัน และเที่ยวก็ฟังดูดีด้วย”
“อื้ม ถ้างั้น ทำอย่างนั้นกันเถอะ”
ผมมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ในการซื้อบ้านเดี่ยวที่มีสวนบางวัน แต่มันไม่เหมือนว่าผมรีบที่จะเติมเต็มเป้าหมายนั้น และผมก็ไม่ได้อยากจะหาวิธีกลับโลกเก่าของผมด้วยดังนั้นผมคิดว่าอ้อมนิดๆเพื่อพักและผ่อนคลายไม่ได้ฟังดูแย่ มามีความสุขกับอะไรที่มาละกันนะ
ในที่สุดเราก็มาถึงน่านฟ้าของโคโลนี่เอลีนที่สาม และเลิกใช้งานไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ จากนั้นเราส่งคำร้องขอจอด……หืม?
“ไม่ใช่โคโลนี่มันดูแปลกๆยังไงไม่รู้เหรอ?”
“เอ๋? ใช่ มันดูแปลกนะพี่ ส่วนนึงนั่นมันไฟดับนี่ ใช่มั้ย?”
“น้องพูดถูก พี่สงสัยว่ามีอะไร? อ้า ไฟแดงกระพิบที่ท่าจอดยาน”
ขณะที่เรามองดู ยานหลายลำออกตัวไปจากท่าจอดยานทีละลำทีละลำ เหมือนวิ่งหนีหรืออะไรบางอย่าง
“เกิดอะไรขึ้น?”
“โนไอเดียเลย……มีมิ ติดต่อคนบริหารท่าให้พี่ได้มั้ย?”
“ค่ะ หนูจะส่งมันไปที่จอหลัก”
มีมิใช้งานคอนโซลและเปิดสายกับสำนักงานบริหารท่าเอลีนที่สาม ปรกติแล้วมันจะต่อติดทันที แต่มันใช้เวลานานมาก เรารอซักพัก และในที่สุดก็ต่อติด
『ครับสำนักงานบริหารท่าจอดยานครับ! ตอนนี้เรายุ่งอยู่ครับ!』
“เฮ้ย เฮ้ย ใจเย็นพี่ นี่กัปตันฮิโระจากกิลด์ทหารรับจ้าง เราเพิ่งกลับมาจากปฏิบัติการปราบโจรสลัด มีอะไรเกิดขึ้้นในโคโลนี่มั้ย? มีอะไรครับ?”
『งั้นเป็นทหารรับจ้างเหรอ!? เฮ้ย มีพาวเวอร์อาร์เมรอ์พร้อมต่อสู้อยู่ในยานมั้ยครับ!?』
“หือห์? เอ่อ มี ว่างั้น ทำไมเหรอ……?”
ผมสับสนหลังจากถูกถามคำถามที่ฟังดูแล้วแปลกประหลาด และตอบไปแบบแปลกประหลาด หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ท่ายานที่อีกฝั่งของสายร้องออกมา
『ได้โปรดช่วยเราด้วย! โคโลนี่เราถูกโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตที่พิสูจน์ไม่ได้จากข้างใน!』
เจ้าหน้าที่ท่ายานที่อีกฝั่งของจอขอร้อง มันกระทันหันมาก ดังนั้นเราล้มเหลวในการตอบมันทันที และมองหน้ากันในความสับสน
“เอ่อ แม้ว่าคุณจะพูดแบบนั้น…”
“เราเป็นทหารรับจ้างนะ รู้มั้ย? ชีวิตเราไม่ถูกจนเราจะเสนอช่วยฟรีนะ”
เอลม่าพยักหน้ากับคำพูดผม และสองเรามองหน้ากันและส่ายหัว แต่มีมิขยุกขยิกอยู่หน้าคอนโซลโอเปอร์เรเตอร์นะ; โดยไม่รู้จะพูดอะไร ยังไงซะ มันช่วยไม่ได้น่ะ
『คุณยังถามหาเงินในเวลาแบบนี้อีกเหรอ!?』
“เราจะถามหาค่าตอบแทนในทุกสถานการณ์นะครับ เราต้องการมากเท่านั้นเพื่อเสี่ยงชีวิตของเรา มันธรรมชาติ ใช่มั้ยครับ? คุณส่งคำร้องทางการไปที่กิลด์ทหารรับจ้างรึยัง?”
『น-น่าจะ ผมก็ไม่มั่นใจ』
“งั้นคุณก็ไม่มั่นใจ ไม่ว่าจะแบบไหน โปรดนำเราไปที่โรงจอดใกล้ที่สุด คุยเกี่ยวกับรายละเอียดทีหลัง
『ด-ได้เลย…… เอ่อ ท่าจอดเบอร์ 32…… ไม่ เบอร์ 3 ได้โปรดจอดที่โรงจอดเบอร์ 3!』
“เข้าใจแล้ว เคลื่อนที่”
เราตัดสายและตามแสงไฟนำทางจาก่ท่า
“เราจะเข้าจริงๆเหรอ? ชั้นว่าจะดีกว่าที่ไม่ยื่นหัวเข้าไปในอะไรที่มีปัญหานะ”
“ชั้นก็ไม่มั่นใจเกี่ยวกับสถานการณ์ แต่ชั้นมีความรู้สึกว่ามันจะมีค่าบางอย่าง มาแค่ฟังพวกเค้าก่อนตอนแรกเถอะ มันไม่ได้ดูเหมือนจะแย่มาก ที่จะหาเงินมากกว่านี้ ก่อนผบ.ลท.เซเรน่าจะกลับมา”
“เราจะโอเคมั้ยคะพี่……?”
“พี่ไม่คิดว่ามันจะอันตรายขนาดนั้นนะ ถ้าเราใช้พาวเวอร์อาร์เมอร์น่ะ มั้งนะ”
ไม่ว่าจะกรณีไหน ยังไงเราก็ยังต้องรับค่าหัวข้างในโคโลนี่เอลีนที่สาม มันจะปัญหาเยอะถ้าเอลีนที่สามเละเพราะเหตุการณ์นี้
หลังจากทที่เราจอดในท่าจอดที่สาม ผมปล่อยเอลม่าและมีมิให้ดูยาน และติดต่อกิลด์หารรับจ้าง จากนั้นผมมุ่งหน้าไปที่ห้องคาร์โก เป้าหมายของผมคือพาวเวอร์อาร์เมอร์ที่เก็บอยู่ที่นั่น
“พอมาคิดดูแล้ว ชั้นไม่ได้มีดกาสที่จะใช่นี่แม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่มาที่มิตินี้ หือห์……”
พาวเวอร์อาร์เมอร์พื้นฐานแล้วเป็นชุดเกราะจักรกล มันจะให้ผู้ใส่มีการป้องกันและเกราะที่หนา และเสริมกำลังของพวกเขาไปถึงระดับที่เหนือมนุษย์ มันจะอนุญาติให้พวกเขาถืออาวุธหนักที่ทำลายล้าง ที่ถูกมอบพลังงานด้วยแกนพลังงานที่เฉพาะของมัน มันเป็นอาวุธอนาคตที่มอบการป้องกันและความคล่องตัวให้บุคคล ด้วยกันกับพลังการทำลายล้าง ที่เทียบได้กับรถังในแพกเกจที่กระทัดรัดและคล่องตัวกว่า
ยังไงซะ มันมีตลอดในเกมแนวไซไฟหรือนิยาย ผมว่า ในความเป็นจริง มันค่อนข้างที่จะยากที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ใส่พาวเวอร์อาร์เมอร์ โดยไม่ใส่ของตัวเองในการแข่งขันเมเลในสเตลล่าออนไลน์
ตัดสินจากคำถามเจ้าหน้าที่ท่ายานก่อนหน้า สิ่งที่โจมตีโคโลนี่ มันอันตรายพอที่จะต้องการพาวเวอร์อาร์เมอร์ หืม แต่ผมไม่คิดว่าผมเจออีเว้นท์แบบนี้ตอนที่เล่นสเตล่าออนไลน์นะ ผมเดาว่าความเป็นจริงมันต่างออกไปจากเกมจริงๆ นี่แน่นอนว่ามีปัญหา
ผมขึ้นพาวเวอร์อาร์เมอร์ และเริ่มขั้นตอนบูทเครื่องและปล่อยถอนหายใจ อย่างเงียบๆ
ขอบคุณสำหรับเงิน 100.48 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook