สนามประลองของงานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์นั้นแปลกประหลาดสักหน่อย
ผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาสร้างมันบนผืนน้ำหรืออะไรสักอย่าง แต่ มันมีมวลน้ำขนาดใหญ่ที่มากพอจนทำให้เกิดคลื่นอยู่ระหว่างตัวสนามประลองและที่นั่งของผู้ชม
ถ้าจะบอกถึงรูปร่างของมัน คงเป็นสนามประลองที่มีมวลน้ำล้อมรอบ
นี่คงอาจจะเป็นสนามประลองที่จำลองขึ้นให้คล้ายๆกับสนามประลองจริงของเมือง Galarie
ช่างเหมาะกับชื่อของมัน “มหานครแห่งน้ำ” เป็นที่แน่นอนแล้วว่าจะต้องมีสนามประลองแบบนี้อยู่ที่เมือง Galarie ด้วยแน่ๆ
「「「โว้วววววววววว!!」」」
ผมที่อยู่ในชุดเอี้ยมที่มีตัวเลข 36 ถูกเขียนอยู่ทั้งด้านหน้าและหลังของผม ตอนนี้ผมถูกห้อมล้อมด้วยสายตาที่จ้องมาทั้งผู้เข้าแข่งขันด้วยกันและจากที่นั่งของผู้ชม
ถึงมันจะไม่มีที่นั่งเยอะเท่ากับอารีน่าในเมืองลิสวาเดีย แต่ว่ามันก็เต็มจนไม่มีที่จะยืน
ขนาดแค่รอบคัดเลือกผู้ชมยังแทบคลั่ง แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมทราบว่า งานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์นั้นเป็นที่นิยมขนาดไหน
เอาล่ะ ขณะกำลังเดินขึ้นไปพร้อมกับเสื้อที่มีตัวเลขเขียนเอาไว้ ที่บนนี้มีผู้เข้าประลองมากกว่า 30 คนได้ ก็นะ ในเมื่อผมมาเป็นคนสุดท้าย ดังนั้นที่นี่คงมี 36 คน
และทุกคนในที่นี่คงเป็นระดับมาสเตอร์ในแขนงวิชาที่ตนฝึกแน่ๆ
[ เหอะ พอได้เห็นเจ้าพวกนี้แล้ว ข้าต้องชนะแน่ๆ ]
มีชายคนหนึ่งที่ดูจะมั่นใจในชัยชนะของตัวเองเอามากๆ
「ชู่ ชู่ !」
และชายอีกคนที่ดูเหมือนกำลังฝึกต่อสู้ในจินตนาการอยู่
[ เราได้ผ่านการฝึกหนักในเขาวงกต Nordyold! มาก็เพื่อวันนี้ เราทำได้ เราทำได้แน่วันนี้! ]
แล้วชายอีกคนที่กำลังให้กำลังใจตนเองและหมายในชัยชนะ
[ คุคุคุคุ . . . คืนนี้ ดาบของข้ากำลังกระหายเลือด !! . . . คุฮิ,คุฮิฮิฮิฮิฮิ !! ]
และชายอีกคนที่มีดาบที่มีปีกคล้ายปีศาจติดอยู่
[ ข้า !! จะเคี้ยวพวกแกทั้งหมด ! ให้แหลก ! ]
และชายอีกคนที่ดูเหมือนจะหลุดจากคำว่าเป็นมนุษย์ไปแล้ว
นี่มันงามชุมนุมของเหล่านักรบชัดๆ
. . . . ยิ่งกว่านั้น ผมแปลกใจมากที่พวกเขาอนุญาตให้ 2 คนนี้เข้าร่วมแข่งด้วย
2 คนนี้รู้ตัวรึปล่าวมั้ยนะว่าที่นี่มันอันตรายขนาดไหน
1 ในสองคนนั้น ที่ยืนอยู่ท่ามกลางหมู่นักรบ เธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ในชุดแม่ชี และดูเหมือนว่าจะไม่สามารถสงบใจได้อาจเพราะเธอกำลังอยู่ท่ามกลางเหล่าผู้ชมในสนาม เบอร์นาเดสนั้นเอง
[ เธอทำอะไรอยู่น่ะ ? ]
[ เอ๊ะ เอ๋!? ทำไมยาชิโระซังมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ !? ]
ในตอนที่ผมเรียกเธอ เบอร์นาเดสถึงกับตกใจ
อะไรคือสิ่งที่เบอร์นาเดสพูดว่า “ที่นี่” น่ะหรือ ? คงจะหมายถึงที่ว่าผมมาทำอะไรบนเวทีน่ะ
[ ก็ มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น ]
「？」
และผมก็หันสายตาไปมองที่ ไอ้หนุ่มหน้าตาน่ารักเผ่าจิ้งจอกผมบอร์น และจุดที่หมอนั้นยืนอยู่นั้นไม่มีทั้งมนุษย์ธรรมดาและเหล่าเผ่าหมาป่ายืนอยู่รอบๆเลย
[ ? เกี่ยวกับเด็กคนนั้นรึคะ ? ]
[ เขาพูดว่าเขาเป็นลูกของโวแดนชิ ]
[ เอ๋ ? เขาเป็นเผ่าจิ้งจอกนิคะ ? เพราะดิฉันเห็นหูนั้นและหางจิ้งจอก ]
[ เขาอาจจะเป็นลูกบุญธรรมล่ะมั้ง ]
อาจเพราะเขาเองก็สังเกตเห็นพวกเรา จิ้งจอกหนุ่มหน้าตาน่ารักก็มองมาที่พวกเราและยิ้มออกมาแบบเยาะเย้ย
[ ชิ ~! ดูดวงตานั้นสิคะ มันดูราวกับว่ากำลังดูกถูกพวกเราเลยค่ะยาชิโระซัง ! ดิฉันตัดสินใจแล้วค่ะ ดิฉันจะจัดการหมอนั้นด้วยตัวเองเองค่ะ ! ]
*คลิก* เบอร์นาเดสดึงปืนเวทย์มนตร์ของเธอออกมา อย่างไรก็ตาม ปืนเวทย์มนตร์ที่เธอนำออกมานั้เป็นปืนที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
[ เอ๋ นั้นมันปืนลูกซองแบบปรับแต่งพิเศษ [ misteltein ] นี่ ! ]
อ่า มันใช่แน่ๆ มันดูเหมือนกับปืนเวทย์มนตร์ที่เบอร์นาเดสมีอยู่ อย่างไรก็ตาม ความยาวของลำกล้องถูกยืดออก และอย่างกว่านั้น ด้ามจับของมันก็ทอดยาวออกมาจากตัวปืน
[ ฟุฟุฟุฟุ . . . คงต้องใช้เจ้านี่ล่ะนะ ! ]
เบอร์นาเดสหมุนปืนของเธอไปรอบๆด้วยนิ้วของเธอ จนเกิดเสียงดัง*หึ่งๆ* และดวงตาของเธอดูน่ากลัวมาก
[ สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี !! พวกเราให้คุณรอมานานมากพอแล้ว ตอนนี้คือการเปิดงานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์ Galarie รอบคัดเลือก อย่างเป็นทางการ !! กรุณาจับตาดูเหล่านักสู้ทั้ง 36 คนที่กำลังจะเข้าแข็งขันต่อสู้กันโดยใช้ชีวิตเป็นเดิมพันให้ดี !! ]
「「「โอ้ววววววววววว!!!」」」
ทันทีที่โฆษกประกาศออกมาทางไมค์ เหล่าผู้ชมก็ตอบรับกลับมาด้วยเสียงเชียร์ที่ดังสนั่นจบกลบเสียงของไมค์ไปซะสนิท
[ นี่มัน– , ดุเดือดไปรึปล่าวเนี้ย ]
[ มันเป็นปกติค่ะ ยาชิโระซัง มันเพราะการต่อสู้นี้คือตัวตัดสินว่าใครสมควรที่จะไปยืนอยู่ในงานประลองหลักที่เมือง galarie นี่คะ ]
[ ในกรณีนี้ แล้วพวกหน้าใหม่ล่ะ ? ]
ใช่แล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นงานเทศกาล แต่มันน่าตกใจอยู่ในที่มีพวกหน้าใหม่ไม่กี่คนเองในรอบคัดเลือกนี้
[ อ่า เกี่ยวกับเรื่องนี้สินะคะ ก็ถ้าหากคุณมาเข้าแข็งขันแบบครึ่งๆกลางๆคุณอาจจะได้รับบาดเจ็บหนักได้ หรือยิ่งกว่านั้น คุณอาจจะตายได้ค่ะ ]
[ หา ? ตาย ? . . .อ้อ ไม่ว่าจะระวังขนาดไหน มันคงมีอุบัติเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้สินะ ]
[ ไม่ค่ะ ดิฉันหมายถึงคุณจะถูกฆ่า ]
[ . . . .หา ? ]
ทันที่ที่คำพูดอันตรายเช่น “ตาย” และ “ถูกฆ่า” ถูกพูดออกมาจากปาของเบอร์นาเดส สัญชาตญาณของผมกู่ร้องออกมา [ นี่มันอันตราย!! รีบเผ่นเร็ว !! ] มันกู่ร้องออกมาอีกครั้งหลังจากผ่านมานานแสนนาน
. . . ผม , ผมรู้สึกไม่ดีจริงๆเกี่ยวกับเรื่องนี้
และแล้ว ความรู้สึกนั้นของผมมันก็กลายเป็นจริง
[ เอาล่ะ พวกเรามาต่อกันเรื่องของกฎในงานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์กัน ! กฎนั้นง่ายมาก แค่ทำให้ผู้ต่อสู้ของพวกคุณไม่สามารถต่อสู้ได้ จัดการพวกเขาออกจากวง ผลักพวกเขาลงไปในน้ำ และผู้ที่อยู่รอดเป็นคนสุดท้ายจะเป็นผู้ชนะ !! ]
และสิ่งที่ตอบรับกับคำประกาศที่ไร้ความผิดชอบนั้นคือเสียงเชียร์ที่ดัง [ โอ้ววว! ] กระหึ่มขึ้นมาอีกครั้ง
[ ก-ะ , กฎที่เรียบง่ายอะไรกัน เห้ยๆ พวกแกข้ามเรื่องที่สำคัญไปแล้วรึปล่าว ? มันต้องเป็น คุณห้ามฆ่าหรือคุณห้ามใช้อาวุธนอกเสียจากมันไม่มีคมอะไรงี้ไม่ใช่รึ ? ]
[ ไม่ค่ะ นี่คืองานประลองเพื่อหา 1 เดียวและ มีเพียง 1 กฎ สิ่งนี้คือเสน่ห์ที่แท้จริงของงานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์นี้เลยนะคะ ]
หือ ? เดี่ยวนะไม่ใช่เพราะไอ้งานแสดงศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์ที่แต่ก่อนมันวุ่นวายเพราะไม่มีกฎหรอกเรอะ ? ไอ้การต่อสู้อันดุเดือดที่ทุกๆอาณาจักรพยายามอย่างนักร่างกฎมาได้แค่เนี้ย ?
ยิ่งกว่านั้น ไอ้การต่อสู้แบทเทิ้ลรอยัลบ้าๆนี้ ไม่ใช่ว่ามันจะออกมาเละตุ่มเปะแบบในอดีตหรอกเรอะ ?
[ ดูเหมือนว่าจะมีหลายๆคนสงสัยในกฎแบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่ว่าเหล่าผู้ชมต้องการอยากจะดูการต่อสู้ที่มันน่าตื่นเต้นและเร้าใจแบบนี้ มันเลยออกมาค่อนข้างจะป่าเถื่อนหน่อย ]
ทั้งๆที่เธอพูดว่ามันป่าเถื่อน แต่เธอก็ยังควงปืนของเธอเล่น แถมยังดูตื่นเต้นออกหน้าออกตาแบบนี้เนี้ยนะ ?
แววตาของเธอตอนนี้มันจะดูน่ากลัวเกินไปแล้ว
[ เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เริ่มการประลองได้ !!!!!! ]
เดี่ยวสิ ไม่น่าเลย เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ถ้าหากผมไม่ตกหลุมพลางจากการยั่วยุของไอ้หน้าหล่อหูจิ้งจอกนั้น
ในขณะที่ผมกำลังถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายใจ เสียงระฆังที่เป็นสัญญาณว่าการประลองได้เริ่มต้นขึ้นและเบอร์นาเดสที่ชักปืนของเธอขึ้นมาและชี้ปากกระบอกปืนมาทางผมอย่างรวดเร็วเหมือนดั่งในตอนนั้น