ตอนที่ 67 ใครก็พรากลูกชายไปไม่ได้
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะไม่สนใจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่อยากรู้อยากเห็น
เด็กน้อยจะมีความกลัวและความเคารพพ่อตั้งแต่เด็กๆ โย่วโย่วเคยคิดแบบนี้
เขาก็เป็นเหมือนเด็กคนอื่นๆที่ปรารถนาจะมีครอบครัวที่มีความสุขโดยมีพ่อที่รักและแม่ที่เอาใจใส่
อย่างไรก็ตามเท่าที่เขาจำความได้มีแม่เพียงแค่คนเดียว ไม่มีใครในบ้านคอยปกป้องเธอ
เขารู้สึกอิจฉาอย่างแท้จริงเมื่อได้เห็นฉากที่มีความสุขของพ่อลูกที่เล่นรถบังคับในสวนสาธารณะในวันนั้น
แต่ยิ่งโย่วโย่วโหยหามากเท่าไหร่ก็ยิ่งไกลออกไปเท่านั้น
เมื่อเวลาผ่านไปความรักต่อพ่อก็กลายเป็นความเกลียดชัง ตอนนี้เขาไม่โหยหาความรักของพ่ออีกต่อไป
เขามีแม่คนเดียวนั่นก็เพียงพอแล้ว
พ่อ ไม่จำเป็นอีกต่อไป!
ทุกวันนี้เขามีทุกอย่างแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าเมื่ออายุหกขวบเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดใน Lezhi Holdings
Lezhi Holdings เป็นผู้ผลิตและจำหน่ายของเล่นและสันทนาการที่ใหญ่ที่สุดในโลก บริษัทนี้มีสำนักงานในอเมริกาเหนือ ยุโรปและเอเชีย เด็ก ๆ หลายคนตั้งตารอที่จะได้เป็นเจ้าของของเล่นจากบริษัทนี้
คณะกรรมการถือหุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทอยู่ในมือเขา
นอกจากนี้เขายังเป็นหัวหน้านักออกแบบของเล่นของ Lezhi Holdings และของเล่นทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นจนถึงตอนนี้ก็ได้รับความนิยมจากเด็ก ๆ ทั่วโลก
ในขณะที่เด็กคนอื่น ๆ เล่นกับของเล่น เขาก็สามารถทำเงินได้หลายล้านแล้ว
แม่ของเขายังไม่รู้และไม่มีโอกาสที่จะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดกับเรื่องนี้…
กริ่งประตูดัง จากนั้นก็มีเสียง “ตึง” ราวกับว่ามีอะไรหนัก ๆ มากระทบประตู เขาได้ยินเสียงที่อ่อนแอของแม่ที่แทรกออกมา
“ โย่วโย่ว… ”
ในชั่วพริบตารูปลักษณ์ที่ดูหม่นหมองและการคำนวณของโย่วโย่วเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่น่ารักและไร้เดียงสาที่แม่ของเขาคุ้นเคย เขารีบวิ่งไปเปิดประตูและกระโดดเข้าไปในอ้อมกอดของแม่
“แม่ กลับมาแล้ว! โย่วโย่วรอแม่ตั้งนาน!”
โย่วโย่วเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเธอและมองไปที่ใบหน้าที่เหนื่อยล้า แต่มีรอยยิ้มของเธอ
“โย่วโย่ว แม่กลับมาแล้ว… “
หยุนซือซือลากร่างกายที่อ่อนล้าของเธอออกจากประตูและได้ยินเสียงหมุนวนของเครื่องซักผ้าที่ทำงาน ความอบอุ่นของบ้านก็ล้อมรอบตัวเธอและนั่นทำให้ความคิดที่เลวร้ายของเธอหายไป
เธอมีความสุขมากที่มีโย่วโย่วในชีวิต เขาเป็นเด็กที่เชื่อฟังและน่ารัก
เธอซาบซึ้งจนน้ำตาไหลจนไม่ได้เปลี่ยนรองเท้าแตะ เธอจึงอ้าแขนและกอดโย่วโย่วไว้แน่น!
ร่างกายดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา
ใครบอกว่าลูกสาวเอาใจใส่ได้ดี? ลูกชายของเธอ ‘โย่วโย่ว’ ดูแลเอาใจใส่ได้ดีมากกว่าลูกสาวของคนอื่นอีก!
เธอนึกถึงพ่อของโย่วโย่วและสงสัยว่าพวกเขาจะแตกต่างกันขนาดนี้ได้อย่างไร ลูกชายเป็นคนอ่อนไหวและน่ารักในขณะที่พ่อนั้นเย็นชาเป็นภูเขาน้ำแข็งและห่างเหินออกไปมาก
ลักษณะและพฤติกรรมไม่มีความคล้ายคลึงกันเลย
หยุนซือซือมองไปที่ใบหน้าของโย่วโย่ว และทันใดนั้นใบหน้าที่หล่อเหลาของ มู่หย่าเจ๋อก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและหัวใจของเธอก็หดหายไปในทันที
ความคิดที่ว่าผู้ชายคนนั้นจะมาพรากโย่วโย่วไปทำให้เธอกลัวและเธอก็กอดเขาไว้แน่นขึ้น เธอนึกภาพไม่ออกเลยว่าชีวิตที่ไม่มีโย่วโย่วจะหมดหวังแค่ไหน