69 อัลดิส มาถึงที่เมืองหลวงแห่งราชวงศ์
“อย่างที่คาดกับอัลดิสซัง นี่เหมือนฝันเลย”
“ยอดเยี่ยม นั่นเยี่ยม ยังไงซะ เอาเลยแล้วกิน”
อัลดิสและปาร์ตี้ของเขา ด้วยกันกับสมาชิการปาร์ตี้นักผจญภัยแรงค์ 2 【{ฉลามผู้ยิ่งใหญ่}】 ซึ่งตอนนี้จำนวนมีเพียงสามเท่านั้น กินอาหารกันอยู่ที่โรงแรมเท็นริวคาคุ
ฉลามผู้ยิ่งใหญ่ พยายามจะปล้นอัลดิส และปาร์ตี้ของเขา ปล้นวัตถุดิบของโทรลหิน แต่พวกเขา จบที่การถูขยี้
ปรกติแล้ว พวกเขาจะถูกฆ่าตรงนั้นเลย แต่คนที่คาดเดาไม่ได้ (อัลดิส) ไว้ชีวิตพวกเขาบางคน
สมาชิกฉลามผู้ยิ่งใหญ่ พอใจที่ได้กินอาหารที่ดี แม้ว่าศักดิ์ศรีของพวกเขาได้แตกเป็นเสี่ยงๆไปแล้ว
“ฮี่ฮี่ฮี่…พวกนาย ซาบซึ้งซะ ตอนนี้นายต้องบริการอัสดิส ด้วยความสามารถที่ดีที่สุดนะ เข้าใจมั้ย?” (ซูล)
“แน่นอนครับ ซูลซัง ด้วยคลารีนอยู่ที่นี่ เราอยู่รอบๆ แน่นอนว่าเป็นขยะทางสายตาต่อทิวทัศน์”
“อุฟุฟุ ดี มันดเหมือนพวกแกจะเข้าใจจุดยืนของแกดีนะ”
คลารีน พร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยน เช็ดปากด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างงามสง่า แต่ปรกติแล้ว เธอจะทำมันด้วยมือของเธอ เธอทำตัวอยู่ในมารยาท ที่เหมาะสมกับตำแหน่งของเธอ ในฐานะนักบุญของโบสถ์มาไธอัส
อยู่ภายใน เธอรอไม่ได้อยู่ภายใน ที่จะกลับไปที่ห้องของเธอ เพราะมันเป็นเรื่องยุ่งยากสำหรับเธอ ที่จะทำตัวแบบนี้
“พูดถึงแล้ว พวกนาย เกิดอะไรขึ้นกับทาสสปรกนั่น?”
“อ้า เธอรออยู่ข้างนอก ให้เธอเข้ามาที่นี่ไม่ได้ ใช่มั้ย?”
“แน่นอน แต่เธอไม่หนีเรหอ?”
“ชั้นไม่ได้สมใจจริงๆ แทนที่จะอย่างนั้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนนั้น เธอจะทำทุกอย่าง ที่เราสั่งให้เธอทำ”
ทาสสาว ที่ฉลามผู้ยิ่งใหญ่ได้เก็บไว้ ยังอยู่ข้างนอก แม้ว่าในระหว่างเวลากลางคืน สาว นั่ง และรอพวกเขา แม้ว่าจะได้รับการจดจ้อง จากผู้ที่ผ่านไปผ่านมาจำนวนนับไม่ถ้วน
ไม่มีใคร จะยอมเรียกเธอ ทุกคนมือเต็มอยู่แล้ว แค่จากการพยายามใช้ชีวิต ของชีวิตของพวกเขา
“ยังไงซะ นั่นดีมากเลยพี่! ผมผ่อนคลายไม่ได้เลย ถ้าไม่มีตีนอัลดิสซังเหยียบหลังผมอยู่!”
“ชั้นชอบพวกแกว่ะ พวกแกรู้ดีว่าพูดอะไรดี พูดถึงแล้ว ชั้นมีที่ที่ยอดเยี่ยมที่ให้ไปหลังจากนี้” (อัลดิส)
“เราจะมีความสุขที่ได้ไปเป็นเพื่อนลูกพี่ครับ”
“ถ้าแกรู้จักที่ที่คล้ายกับที่นี่ ให้มั่นใจล่ะว่าแน่นำเรา เพราะทั้งหมดน่ะเรามันคนดัง ดังนั้น มันไม่บ่อยหรอก ที่พวกแม่งจะได้คนมาเยือนแบบเรา” (อัลดิส)
“เฮ้อ…”
การสนทนามันหยาบคายจนคลารีนเกาหัวของเธอ
สังคมนักผจญภัย แข่งขันกันสูงมาก และถ้าผู้หนึ่ง ภาคภูมิใจมากเกินไป พวกกเขาจะถูกเขี่ยล้มลงโดยคนอื่น ที่มีทักษะมากกว่าที่พวกเขามี
อัลดิสและปาร์ตี้ของเขา มาถึง ขณะที่สิ่งต่างๆมันสิ้นหวัง สำหรับนักผจญภัย ด้วยปัญหาทั้งหมดที่พวกเขาเผชิญ ภายในเมืองหลวง เพราะเรดเนอร์ และไบเดอร์ สำหรับสมาคมและผู้คน ผู้ที่ไม่รู้จักสีที่แท้จริงของอิกดราเซีย พวกเขาถูกส่งมาจากพระเจ้า
“แล้วดังนั้น พรุ่งนี้ ชั้นจะไปทักราชา และจากนั้นไปที่สมาคมนักผจญภัย ชั้นมีบางอย่างจะทำ”
“มันคืออะไรครับพี่?”
“ยังไงซะ พวกแกจะต้องรอพรุ่งนี้ เพื่อจะรู้”
ฉลามผู้ยิ่งใหญ่ ที่ตอนนี้อยู่ที่สามคน ผู้นำของปาร์ตี้ โจซู มุ่งมั่นที่จะตามชายคนนี้ ด้วยกำลังทั้งหมดของเขา
เขาคิด ว่าถ้าเขาถูกรับรู้โดยอิกดราเซียปาร์ตี้นักผจญภัยที่มีเสน่ห์ เขาจะสามารถทำให้ปาร์ตี้ของเขา (ฉลามผู้ยิ่งใหญ่) ซึ่งมีชื่อเสียงที่ไม่ดี ดูดีขึ้นมา
***
“ขอบคุณที่มาหลังจากการเดินทางอันยาวนานแสนนาน” (ราชา)
“่ฮ่า! มันเป็นเกียรติที่เห็นท่านมีชีวิตและสบายดีครับ” (อัลดิส)
ในห้องโถงเข้าเฝ้า อัลดิสและปาร์ตี้ของเขา คุกเข่าต่อหน้าราชา การที่ได้ไปพิชิตที่ที่ไม่ถูกสำรวจ 【{ใต้ของโลก}】 มันง่ายสำหรับพวกเขา ที่จะเข้าเฝ้าราชา
ราชาผู้มีอายุ อยู่ในอารมณ์ที่ดี เขาขอบคุณอิกดราเซีย สำหรับความมพยามยามของมัน
“…ถ้าเช่นนั้น ให้ฉันทำอะไรเพื่อเจ้าล่ะ?มีสิ่งใดที่เจ้าหวังหรือไม่?” (ราชา)
“ผมอยากจะสอนสมาคมนักผจญภัย ที่นี่ ในเมืองหลวง ตัวเราเองนั้น เป็นนักผจญภัยคลาสพิเศษ และเราไม่อยากจะละเลย การฝึกของนักผจญภัยรุ่นต่อๆไปครับ” (อัลดิส)
“นั่นพึงกระทำได้ แต่ถ้ามันเป็นสมาคมนักผจญภัย เจ้าควรจะมอบข้อเสนอกับพวกเขาโดยตรง” (ราชา)
“สมาคมนักผจญภัย อาจจะถูกเรียกว่าสมาคมนอกเหนืออำนาจ แต่มันเป็นดินแดนขอพระองค์ มันเพียงแค่มีเหตุผล ว่าเราควรจะผ่านการดำเนินการที่ถูกต้องก่อน” (อัลดิส)
“เข้าใจแล้ว นั่นมันช่างมีเมตตาที่พวกเจ้าเป็น ถ้าเช่นนั้น เจ้าประสงค์สิ่งใดจากฉัน?” (ราชา)
คลารีนระงับการหาว และซูลกลั้นหัวเราะ เมื่อคิดว่า ที่นี่ป็นเพียงที่เดียว ที่จะมองอัลดิสแบบนี้ และตระกูลราชวงศ์นั้นจะประทับใจโดยมัน
“เราอยากจะร้องขอสิทธิที่จะใช้สถานที่ของท่าน และทำการใช้คน” (อัลดิส)
“ไม่ใช่เช่นนั้น มันจะเป็นงานที่เรียบง่ายยิ่งหรือ?” (ราชา)
“การเพิ่มระดับของนักผจญภัย จะนำพาประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่มาสู่ประเทศนี้ ในทางกลับกัน ความพยายามครึ่งๆกลางๆ จะนำไมสู่ความไม่เคารพพระองค์” (อัลดิส)
“หืมม… ให้ฉันได้ยินรายละเอียดก่อนเถิด” (ราชา)
มันไปอย่างราบรื่น จนอัลดิสหัวเราคิกคักอยู่ในใจ เขาทำให้ตัวเองจำ ว่าความสำเร็จ ไม่ใช่พวกพ้อง เป็นสิ่งที่เขาจำเป็นต้องมี
แต่จากนั้้น ชายผู้หนึ่ง เข้าสู่ห้องของราชา และพูด
“ยัง ไง ซะ อิกดราเซียและกลุ่มของเขา ฉันประทับใจ กับการทักทายพระองค์ของเจ้า” (เรดเนอร์)
“ฮ่า! ผมขออภัยที่ล่าช้าในการทักทายท่าน แกรนด์ดยุค เรดเนอร์” (อัลดิส)
เรดเนอร์มองลงไป ใช้ความได้เปรียบจากร่างกายของเขา ขณะที่เขากวาดตาดูปาร์ตี้ของอิกดราเซีย
“…พระองค์คับ เสียงนั้นดั่งเช่นว่า บางอย่างที่ซับซ้อนถูกปรึกษากันอยู่หรือ?” (เรดเนอร์)
“ใช่ มันเป็นเช่นนั้น และนั่นอาจจะเกี่ยวข้องกับเจ้าด้วยเช่นกัน ฉัน อยากจะให้เจ้ามอบส่วนหนึ่งของกองกำลังของฉัน ไว้ให้สู่อิกดราเซีย” (ราชา)
“อะไรนะครับท่าน?” (เรดเนอร์)
คิ้วของเรดเนอร์ไม่แม้แต่จะกระตุก ขณะที่เขาฟังข้อเสนอที่ละเอียดของราชา
อัลดิส ไม่ได้ดีใจ กับกรมาถึงของเรตเนอร์ การที่เขามาอยู่ที่นี่ นั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แทนที่จะเป็นอย่างนั้น มันเป็นจังหวะเวลาซึ่งๆหน้า
“เช่นนั้นเอง…ฉันเข้าใจ ยังไงซะ อัลดิส ฉันจะรับข้อเสนอของเจ้า” (เรดเนอร์
“ฮ่า! ขอบพระคุณครับ!” (อัลดิส)
“ฉันได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จของอิกดราเซียมา มันความสำเร็จที่ยอดเยี่ยม แม้ว่าจะสำหรับอายุที่ยังเยาวว์อยู่” (เรดเนอร์)
อัลดิสยืนขึ้น และจับมือกับเรดเนอร์ แต่อัลดิสคำรามออกจมูกทันที
“เออะ…อุ่กกก! อะไร…!” (อัลดิส)
“มีเหตุอันใด?” (เรดเนอร์)
“อึ่ก! ไม่มะ…” (อัลดิส)
เรดเนอร์กำมือของอัลดิส ด้วยกำลังดุจสัตว์ป่า แม้ว่าอัลดิสไม่ได้ร่างกายแข็งแกร่งเท่าดอร์แลนด์ ที่เป็นนักสู้ชั้นหนึ่ง ตัวเขาเองนั้นก็เป็นระดับพิเศษ กระนั้น เขาเหงื่อออก และกัดฟัน
หลังจากบางเวลา ในที่สุดเรดเนอร์ก็ปล่อยมือของอัลดิส เมื่อมันหัก
คลารีนสงสัย ว่าเธอควรจะรักษามือของอัลดิสหรือไม่ แต่ตัดสินใจ ที่จะไม่ทำเช่นนั้น เพราะมันอาจไปทำให้ความภาคภูมิใจของเขาระคายเคือง
มากกว่านั้น การใช้เวทมนตร์เพื่อรักษามือต่อหน้าราชา จะเป็นความไม่เคารพและน่าอาย เมื่อมัน เป็นการจับมือ 【{ปรกติ}】
“พระองค์ครับ ผมจะยินดียิ่ง ที่จะร่วมมือกับเขา ผมจะส่งทีมงูสองหัวให้เขาในภายหลัง” (เรดเนอร์)
“ฉันหวังพึ่งพาเจ้า” (ราชา)
อัลดิสจ้องมองเรดเนอร์อย่างเกลียดชัง และวิเคราะห์พลังพื้นฐานของเขา พลังของเขา อย่างน้อยมันก็เท่าเทียมกับหรือมากยิ่งไปกว่าของเขา และนั่นพิจารณาไปถึงพลังงานที่รุนแรง ที่ถูกส่งผ่านมา
“อัลดิส ถ้าเจ้าได้มีวันใดมีโอกาสขึ้นมา ฉันจะรักที่จะได้ต่อสู้กับเจ้าสักคราหนึ่ง” (เรดเนอร์)
“ครับ ผมก็จะรักมันด้วยเหมือนกัน” (อัลดิส)
ถ้าเขาสู้กับเรดเนอร์ เขาจะไม่สามารถอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าอย่างแน่นอน เขาต้องยอมรับเรื่องนั้น อัลดิสเข้าใจ ภัยพื้นฐานในเสียงของเรดเนอร์
อัลดิสรู้สึกเหมือนอยากจึปาก มันไม่มีที่ให้เจรจากับชายคนนี้ ข้างราชา
***
“กัปตันไบเดอร์ มีอะไรครับ?”
“คุ…คุคุ…คุคุคุ!”
ไบเดอร์ยิ้มเบี้ยวๆในห้องพนักงานของเหล่างูสองหัว ที่มุมของเมืองหลวงแห่งราชวงศ์
ลูกน้องของเขาบางคนขยะแขยง คิดไปว่าในที่สุด เขาก็เสียสติไปแล้ว แต่ไบเดอร์ไม่ได้คำนึงถึงมัน
“ยังไงซะ ชั้นจะบอกนาย เริ่มจากพรุ่งนี้ หน่วยของเราจะอยู่ในภารกิจร่วมกับอิกดราเซีย” (ไบเดอร์)
“อะไร? อิกดราเซียอยู่ที่นี่ในเมืองหลวงเหรอ?”
“รายละเอียดของภารกิจ จะถูกประกาศหลังจากที่เราเจอกบพวกเค้า ฟังนะ โอเคมั้ย? นี่เป็นจุดเปลี่ยนสำหรับเรา” (ไบเดอร์)
ไบเดอร์ มีแผนที่จะคืนสถานะของทีมงูสองหัว ให้กลับมาเป็นทีมที่ถูกต้อง จากที่มันถูกบังคับให้ทำงานลาดตระเวนในเมืองหลวง
เฟนริร์เงินและทีมกริฟฟ่อนทอง ได้เป็นแค่เพียงผู้เดียวที่ถูมอบหน้าที่ที่ถูกต้อง ดังนั้น ความคับแค้นใจของไบเดอร์ มันถึงขีดจำกัดแล้ว”
“พูดถึงอิกดราเซีย มันเป็นฝันที่เป็นจริงสำหรับนักผจญภัย ใช่มั้ย? คุคุคุคุ…” (ไบเดอร์)
ไบเดอร์เกิดในตระกูลบารอน ที่ไร้ดินแดน เขาได้ถูกปฏิบัติป็นคนที่ค่อนข้างที่จะน่าสงสัย โดยขุนนางและถูกชี้ว่าเป็นขุนนางที่ยากจน โดยคนทั่วไป
ในสภาพแวดล้อมเช่นนั้น จิตวิญญาณที่ดื้อรั้นของเขาถูกเลี้ยงดูขึ้นมา และไม่ใช่ในทางที่ดีเลย วันหนึ่ง เขาควรจะเหยียบย่ำคนเหล่านั้น ที่ดูถูกเขา เขา ที่ทำทุกอย่าง
ไม่มีใครจะต่อต้านเขา ถ้าเขาเป็นคณะอัศวิน ที่พลเมืองทุกคนชื่นชม เขาเอาเปรียบจุดอ่อนคู่แข่งของเขา และเตะมันลงไปสู่ถนนของการเกณฑ์ทหาร
“ถ้าชั้นเอาเปรียบจากพวกเค้า ตำแหน่งของหน่วยชั้นจะเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่เหรอ… นากอนด้า! กอร่า!” (ไบเดอร์)
“เฮ้!”
“ไฮ้!!”
ชายสองคนที่ไบเดอร์เรียกออกมา อยู่ตรงข้ามกบในแง่ของรูปร่างกาย หนึ่งคือร่างกายที่ใหญ่ ฐานหนา และอีกคนเป็นร่างกายผอมๆที่แน่น นากอนด้า รองผู้บัญชาการ และกอร่าผู้ช่วยกัปตัน
“พวกนายรอพร้อมใช่มั้ย? แต่ในกรณีฉุกเฉิน นายรู้ว่าต้องทำอะไร…” (ไบเดอร์)
“ครับ! จะเป็นเวลาที่จะใช้อุปกรณ์เวทมนตร ์ 【ดาบแห่งงูพิษ】 ใช่มั้ยครับ?”
“อะไร แล้วถ้าเป็น 【แส้งู】 ของผม่ะ?
ชายสองคนถูกให้ความไว้วางใจ ให้ได้ครองอุปกรณ์เวทมนตร์ เป็นทั้งสองที่ดีเยี่ยมที่สุดในเหล่างูสองหัว และไบเดอร์ ได้ชอบพวกเขา และคำพูด การกระทำ นิสัย ไม่ได้เข้าใจยาก
พวกเขาเป็นหนึ่งในเหตุผล ว่าทำไมงูสองหัว ถูกพิจารณาว่าเป็นกลุ่มของนักเลง พวกเขาแม้แค่รังแกลูกน้องของพวกเขาเป็นบางครั้งอย่างรุนแรง
“เฮ้ย! แก! ชั้นหิวน้ำ!”
“ครับ”
ชายหนุ่มผู้ที่บังเอิญผ่านมาตอบทันที
ชายหนุ่มคนนั้น อยากจะเป็นอัศวิน และปกป้องผู้คน เขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถสำเร็จเรื่องนี้ ในหน่วยนี่ที่เขาถูกกำหนดมา เขาเกือบที่จะเสียความฝันที่เขาเคยมีมาไปแล้ว
ที่เวลาเดียวกันหน้าของแม่เขา ผู้ที่เขาทิ้งไว้ข้างหลังที่บ้าน หลอกหลอนเขา เขาสงสัย ว่าแม่ของเขาจะคิดกับเขาเช่นไร ถ้าเขาลาออก หรือกลายเป็นเหมือนพวกเขาซะ?
“ช้าไปแล้ว! คิดว่าชั้นโง่เหรอไง นี่คือนากอนด้าซามะนะเว้ย!”
“ขออภัยครับ!”
“ต่อไป นวดไหล่”
“ครับ ท่าน”
หลังจากที่ถูกเตะที่ท้อง ชายหนุ่มหยุดคิดเกี่ยวกับแม่ของเขาไม่ได้ แม่ของเขาจะใจดีกับเขาตลอด ทุกวัน เขาทุกข์ทรมานกับการล่วงละเมิด แต่เขาหยุดคิดเกี่ยวกับแม่ของเขาไม่ได้ เขาทนการล่วงละเมิดทั้งหมด เพื่อเติมเต็มความคาดหวังของแม่ของเขา และฝันของเขา
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook