58 บทส่งท้าย (อาร์คที่สอง)
ผมได้ฝัน
ผมอยู่ในพื้นที่ของเทพธิดา
…ผมคาดไว้แล้วว่าท่านจะเรียกผมมาที่นี่
ผมเห็นเทพธิดานั่งอยู่บนพื้นด้วยตักที่แตะพื้น
เธอทำอะไรน่ะ
แม้ว่าผมจะเข้าไปใกล้กับเธอ, เธอไม่สบตากับผม
“เทพธิดา-ซามะ?” (มาโกโตะ)
“มาโกโตะ, นายมีแผนจะหยุดเป็นผู้ศรัทธาชั้นมั้ย?” (โนอาห์)
ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย” (มาโกโตะ)
“นายกังวลที่เจ้าสีขาวนั่นพูด, ใช่มั้ย?” (โนอาห์)
ขาว…เธอต้องพูดถึงปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
“เทพธิดา-ซามะ, ทำไมท่านถึงเป็นมิตรกับเจ้าปีศาจ 1,000 ปีที่แล้วล่ะ?” (มาโกโตะ)
“…ใครจะรู้” (โนอาห์)
“ผมไม่ได้พูดว่าจะหยุดเป็นผู้ศรัทธา” (มาโกโตะ)
มันจะมีปัญหากับผมแน่ถ้าไม่สามารถใช้เวทมนตร์สปิริตได้
ผมจะทำอะไรไม่ได้
“แม้ว่านายจะหยุดเป็นผู้ศรัทธาชั้น, สกิลผู้ใช้สปิริตก็จะยังอยู่, นายรู้มั้ย” (โนอาห์)
“เอ๋? จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
“เทพเจ้าไม่ได้ใจ-แคบที่จะเอาคืนสิ่งที่มอบให้ไปแล้วนะ” (โนอาห์)
…อย่างนั้นเหรอ
“เธอจะทำอะไร? ออกเหรอ?” (โนอาห์)
“อย่างที่ผมพูด, ทำไมถึงดึงดันในเรื่องนั้น?” (มาโกโตะ)
“หลังจากที่ได้ยินเจ้าสีขาวพูด, นายสงสัยในตัวชั้น, ใช่มั้ย?” (โนอาห์)
“ผมสงสัยท่านมาตั้งแต่แรกเริ่ม” (มาโกโตะ)
ท่านทำอะไรอย่างการไม่บอกชื่อ, และซ่อนเรื่องที่เป็นเทพมาร
มาลองถามท่านอย่างดื้นรั้นดู
“ทำไม่ท่านถึงทำให้บรรพบุรุษของผมที่เป็นสาวกของเทพมารไปเข้าพวกกับเจ้าปีศาจ?” (มาโกโตะ)
“หลายอย่างได้เกิดขึ้น” (โนอาห์)
เธอจะไม่บอกผมไม่ว่ายังไงเหรอ?
“เทพธิดา-ซามะ, อะไรคือสิ่งที่ท่านต้องการ? โปรดบอกผมด้วย” (มาโกโตะ)
“…ปรกติแล้วมันจะสลับกันนะ, รู้มั้ย ทำไมผู้ศรัทธาถึงถามความต้องการของเทพธิดาล่ะ?” (โนอาห์)
เธอมองผมด้วยสายตายอมแพ้
ความเงียบของเราดำเนินต่อไปซักพัก
เทพธิดาได้เริ่มพูดอย่างอ่อนแอ
“…เมื่อเวลาที่ฉันได้รับการรับรู้, ไททันก็ได้แพ้การต่อสู้ในดินแดนของพระเจ้าแล้ว, และไม่มีใครอยู่รอบๆเลย ทุกคนติดอยู่ที่ทาร์ทารอส, และชั้นอยู่คนเดียว” (โนอาห์)
“ชั้นใช้ชีวิตอยู่กับเทพเจ้ายักษ์ซักพักหนึ่ง, แต่พวกเค้าก็สู้กับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ด้วย, และพวกเค้าได้ถูกฆ่าหรือไม่ก็ผนึก…” (โนอาห์)
“จากนั้น, ชั้นได้อยู่คนเดียวมามากกว่า 15,000,000 ปีชั้นพยายามหลายอย่างเพื่อช่วยพวกพ้องของชั้น, แต่ในท้ายที่สุด, ชั้นได้มาจบที่จากถูกขังอยู่ที่วิหารทะเลลึก…” (โนอาห์)
“ชั้นทำอะไรไม่ได้ด้วยตัวเองอีกแล้ว…” (โนอาห์)
“แม้อย่างนั้น, ชั้นก็อยากจะช่วยทุกคน…” (โนอาห์)
ช่วยเทพเจ้าไททันเพื่อนของเธอ
นั่นเป็นความปรารถนาที่แท้จริงของเทพธิดา
แต่ไททันได่ถูกผนึกในที่ที่มนุษย์ไม่สามารถไปได้
ในที่แรก, สาวกทั้งหมดได้ทำบางอย่างเพื่อช่วยไททันในบางเรื่องเหรอ?
“1,000 ปีที่แล้ว, ทำไมสาวกของท่านได้ฆ่าฮีโร่?” (มาโกโตะ)
“พวกมารได้บอกว่าถ้าชั้นเข้าพวกกับเจ้าปีศาจและฆ่าฮีโร่, พวกเค้าจะช่วยไททัน” (โนอาห์)
ม-มาร
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเกี่ยวกับพวกมัน, แต่มันมีแม้กระทั่งพวกนั้น, หือห์
“มาร, เทพเจ้าที่ได้สร้างปีศาจและมอนสเตอร์ พวกเค้าก็สู้กับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ แต่, ในท้ายที่สุด, พวกเค้าก็ไม่ได้รักษาสัญญานะ…” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะพูดด้วยความเศร้าใจ
“งั้น, ครั้งนี้, ท่านคงไม่ขอให้ผมไปฆ่าฮีโร่ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“แต่อย่างแรก, นายคิดว่านายกำจัดพวกเค้าได้เหรอ, มาโกโตะ?” (โนอาห์)
ผมจำร่างของซากุไร-คุงที่กำจัดมังกรต้องห้ามในการโจมตีครั้งเดียว
…ไม่มีทางที่ผมจะทำได้
“สถานการณ์ได้ต่างไปอย่างสิ้นเชิงจาก 1,000 ปีที่แล้ว และในเวลานั้น, แดนมนุษย์ได้ถูกปกครองโดยเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่และปีศาจ ผู้คนได้ตกอยู่ภายใต้ความสิ้นหวัง, และศรัทธาต่อเทพเจ้าศักดิ์สิทธ์ได้อ่อนลง นั่นทำไมชั้นถึงคิดว่าฝั่งมารได้เปรียบเหนือกว่า (โนอาห์)
“หืมม…เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
“บางที่พวกเค้าอาจจะเรียนรู้จากเรื่องนั้น ตอนนี้, ทุกคนในแดนมนุษย์ถูกบังคับให้เข้ารวมศาสนาของหนึ่งในเทพธิดาทันทีที่พวกเค้าเกิด! ด้วยสิ่งนี้, ชั้นไม่สามารถหาผู้ศรัทธาได้!” (โนอาห์)
เทพธิดาเพิ่มเสียงของเธอ
“นั่นทำไม เมื่อเพื่อนร่วมชั้นของเธอมาที่โลกนี้, ชั้นคิดว่ามันเป็นโอกาศของชั้น คนญี่ปุ่นทุกคนไร้ศาสนา” (โนอาห์)
“แต่ทุกคนได้ถูกเอาตัวไป” (มาโกโตะ)
“ที่เหลือคนนึงคือนาย มากกว่านั้น, เวทมนตร์เสน่ห์ของฉันไม่ได้ผล มันอยู่นอกแผนการของชั้นอย่างสิ้นเชิง…” (โนอาห์)
เทพธิดาของผมเป็นจอมวางแผนจริง
“นายพูดเรื่องอะไรน่ะ? เทพธิดาทุกคนทำอะไรอย่าแสดงฝันดีให้ผู้ศรัทธาดู, นายรู้มั้ย?” (โนอาห์)
“…อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)
แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากได้ยินนะ
“งั้น, ท่านจะทำอะไรต่อหลังจากนี้, ท่านเทพธิดา-ซามะ?” (มาโกโตะ)
“…ขุมพลังของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์คือความศรัทธา ยิ่งศรัทธาจากผู้ศรัทธาของเค้าแข็งแกร่งและสมบูรณ์มากเท่าใด, การควบคุมของพวกเค้ายิ่งแข็งแกร่งมากเท่านั้น ในอีกทางนึง, ถ้าผู้ศรัทธาตกอยู่ในความสิ้นหวัง, ความศรัทธาลดน้อยลง, และพลังของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ก็ลดลง” (โนอาห์)
สถานการณ์ที่มนุษย์สิ้นหวัง…
“การฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่?” (มาโกโตะ)
มันเห็นได้ชัดว่าจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ปีจากตอนนี้
“แต่ผมไม่อยากเป็นเบี้ยของเจ้าปีศาจ” (มาโกโตะ)
“ชั้นรู้เรื่องนั้น ชั้นไม่ไว้ใจพวกเค้าอีกแล้ว” (โนอาห์)
หืม, นี่มันซับซ้อน
“ใช่ ใช่ อย่างที่เจ้าสีขาวได้พูด, ถ้าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ปกครองแดนมนุษย์, มนุษย์จะได้รับการปฏิบัติที่แย่กว่าการเป็นทาส 1,000 ปีที่แล้วมันอยู่ในสภาพที่แย่” (โนอาห์)
ผมอยากให้ซากุไร-คุงเป็นคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ดีที่สุดในตำแหน่งนั้น
บางทีมันอาจจะมีความจำเป็นที่จะต้องรวมความแข็งแกร่งของทุกคน?
“มันมีข้อมูลกระจัดกระจายมาก, ดังนั้นผมต้องเรียงมัน” (มาโกโตะ)
ผมวางมือไว้ที่หัว, และเรียงชิ้นส่วนข้อมูลทีละชิ้น
“ความปรารถนาของเทพธิดาคือ:
ทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับภัยของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่จะฟื้นคืนชีพในอีกไม่กี่ปี
ทำให้ความศรัทธาของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์อ่อนแอลงเพื่อลดความแข็งแกร่งของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์
เมื่อความแข็งแกร่งของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ลดลง, เราอาจจะสามารถช่วยไททันได้
มันเป็นอย่างนั้นมั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมทำอะไรแบบนั้นได้เหรอ
มันฟังดูยากอย่างบ้าคลั่ง
“ชั้นไม่มีแผนจะขออะไรที่ ไม่สมเหตุสมผลจากผู้ศรัทธาคนเดียวของชั้น ชั้นให้เธอมีอิสระ, ใช่มั้ย?” (โนอาห์)
มันจริงที่ว่าถ้าผมถูกถามนั่นทันที่ที่ออกมาจากวิหาร, ผมจะถอนตัวทันที
“เหตุผลที่ชั้นบอกเธอให้ไปลาเบรินทอสจากความปรารถนาดี ที่อยากให้เธอได้เจอกับเพื่อนของเธอ” (โนอาห์)
‘ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ?’ คือที่โนอาห์-ซามะพูด ด้วยหน้าที่น่ารัก
“แต่นี่มันเป็นโอกาศของชั้นตอนนี้ ใน 1,000 ปีนี่, ความศรัทธาต่อเทพเจ้าศักดิ์สิทธ์ได้ขึ้นอยู่ฝ่ายเดียว พวกมารที่ไม่คิดว่ามันน่าพอใจกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อให้ปีศาจโจมตีโลกมนุษย์ เธออาจจะเทรกได้ดีในนั้น” (โนอาห์)
“แทรกอะไร, ถ้าจะพูดให้เฉพาะเจาะจง?” (มาโกโตะ)
“นายจะทำความสำเร็จที่ใหญ่กว่าฮีโร่ที่เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์เลือก โดยจากสิ่งนั้น, พวกเค้าจะคิดว่า ‘เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์เชื่อถือไม่ได้ ไม่ใช่เทพเจ้าที่มาโกโตะเชื่อดีกว่าเหรอ?’” (โนอาห์)
“ท่านคิดว่ามันจะไปได้สวยเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมไม่มั่นใจ
เทพธิดาต้องได้อ่านความรู้สึกของผม, สีหน้าของเธออ่อนลง
“ยังไงซะ, ชั้นจะไม่บังคับเธอ เธอทำได้ตามใจชอบ, มาโกโตะ” (โนอาห์)
ฟุมุ
งั้น, เลือกด้วยตัวเอง, หือห์
แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้พูดบางอย่างที่กวนใจผมอย่างมาก
“สาวกเทพมารรุ่นพี่ของผมเห็นได้ชัดว่าได้เป็นบ้าไป” (มาโกโตะ)
“น-นั่นมัน…เธอได้พูดมันไปในทางที่ชั่วร้าย มันแค่ผู้ศรัทธาชั้นบ้านิดหน่อยหลังจากตกอยู่ในเสน่ห์ของชั้นมากเกินไป! แต่เจ้าตัวเองดูมีความสุขนะ, รู้มั้ย?!” (โนอาห์)
หืมม?
นั่นมันถือว่าเป็นความสุขเหรอ
นี่มันไม่ใช่รูปแบบที่มีเพียงแค่ตัวเขาเองที่มีความสุขเมื่อตกเข้าไปในลัทธิที่ชั่วร้ายเหรอ?
“เสน่ห์ไม่ได้ผลกับนาย, มาโกโตะ, ดังนั้นมันไม่ควรเป็นปัญหากับนาย” (โนอาห์)
“มันก็จริง, แต่…” (มาโกโตะ)
“งั้น, เธอจะทำอะไรล่ะ?” (โนอาห์)
เทพธิดาได้มองขึ้นมาที่ผมระหว่างที่นั่งอยู่ที่นั่น
[คุณจะรับคำเชิญของเทพมารโนอาห์และพลิกระบบของโลกนี้?]
{ใช่}
{ไม่} ←
…นี่มันเป็นตัวเลือกที่ยากที่สุดในชีวิตผม
ผมได้มองที่โนอาห์-ซามะอีกครั้ง
เธอดูศักดิ์สิทธิ์, สวยงาม, และน่ารัก
(เธอยังคงท้าทายเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์คนเดียว…) (มาโกโตะ)
ตั้งแต่ยุคตำนาน
พูดจากใจ ผมไม่แม้แต่จะจินตนาการมัน
มากกว่าความเหงาเป็นหลายล้านเท่าของผมที่ต้องฝึกอย่างเหงาๆคนเดียวเป็นระยะเวลา 1 ปี หลังจากที่มาที่โลกนี้
โนอาห์-ซามะเป็นคนแรกที่เรีกมาที่ผมเมื่อผมออกมาจากวิหารแห่งน้ำ
แม้ว่าเธอจะมีเจตนาแอบแฝง
เหตุผลที่ผมรอดชีวิมาเมื่อสู้กับกริฟฟอนต้องขอบคุณการปกป้องจากพระเจ้าเของโนอาห์-ซามะ
เวทมนตร์สปิริตคือบางสิ่งที่โนอาห์-ซามะมอบให้ผม
ผมสามารถมาพบกันใหม่กับซา-ซังและซากุไร-คุงได้
(ชั้นเป็นคนรับอยู่ฝ่ายเดียว) (มาโกโตะ)
ผมยังไม่ได้มอบอะไรคืนเลย
“เธอจะทำอะไร?” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะพักคางของเธอไว้ที่มือข้างหนึ่งขณะที่มองมาทางนี้
ผมมองตัวเลือกอีกครั้ง
[คุณจะรับคำเชิญของเทพมารโนอาห์และพลิกระบบของโลกนี้?]
{ใช่} ←
{ไม่}
โลกนี้ถูกควบคุมโดยเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์
ต่างจากบรรพบุรุษ, ผมต้องต่อต้านปีศาจ
ผมเป็นผู้ศรัทธาเทพมารคนเดียวของโลกนี้
ในอีกคำหนึ่ง…ศัตรูของโลกนี้
(ระดับความยากง่ายมันเละเทะแล้ว…) (มาโกโตะ)
แต่ได้
คำตอบมันชัดเจนตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว
“เทพธิดา-ซามะ, มาทำให้ความหวังของท่านเป็นความจริงด้วยกันนะ” (มาโกโตะ)
ผมคุกเข่าต่อหน้าโนอาห์-ซามะและ, ระหว่างที่สบตา, ผมตอบเธอ
…ออา, บางทีผมอาจจะโดนเสน่ห์?
“ขอบคุณ, มาโกโตะ” (โนอาห์)
รอยยิ้มของโนอาห์ซามะได้เปล่งปลั่ง
และในแบบนี้, ผมได้เป็นสาวกของเทพมารอย่างเป็นทางการ, มีเป้าที่จะเปลี่ยนโลกไปด้วยกัน
TLN จะเปลี่ยนเป็นวันละสองตอนนอกจากจะมีสปอนเซอร์ตอนนะครับ จะไปแปลอีกเรื่องนึง
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน