73 ลิตตี้ สู้กับเฮราคลีสยักษ์
“อ๊ะ! นั่น ชรูมชั้นสูง!” (ลิตตี้)
“และตัวที่ต่อจากมันคือชรูมแห่งความตายนี่ ไม่ใช่เหรอ?” (โรม่า)
กลางป่า มอนสเตอร์รูปร่างเห็ด ที่ดูเหมือนร่มคันใหญ่ที่เปิดอยู่ เข้าหาพวกเธออย่างรวดเร็วชรูมแห่งความตายเคลื่อนไหวเชื่องช้า พ่นละอองที่เป็นพิษออกมา
ลิตตี้ทำการเคลื่อนไหวแรก และฟันชรูมแห่งความตาย ถ้าพิษมันแสบสันนักหนา ทำไมไม่แค่สังหารมันก่อน ก่อนที่มันจะมีโอกาสได้โจมตีล่ะ
ชรูมแห่งความตาย ซึ่งป้องกันเบาๆ รับการฟันที่คมกริบ ฉีกขาดอย่างแรง
“สวย ลิตตี้ ชั้นจะจัดการเจ้านี้ด้วย” (โรม่า)
“โรม่าซัง เธอก็เร็วด้วยเหมือนกกันนะ” (ลิตตี้)
“มันมอนสเตอร์แรงค์ 5 น่ะ และชรูมแห่งความตายแรงค์ 4 นี่ ใช่มั้ย?” (โรม่า)
“ใช่ มันเป็นมอนสเตอร์ที่อันตราย ที่เข้าหาคนที่มาตั้งแคมป์กัน และพ่นละออวพิษใส่พวกเขา แต่ถ้าเธอสู้กับมันตรงๆ มันพอสู้ได้ไม่ยาก” (ลิตตี้)
ความเสียหายที่ก่อขึ้นมาจากชรูมแห่งความตาย นั้นไม่ใช้น้อยๆเลย ประเภทต้นไม้นั้น คือหนึ่งในมอนสเตอร์ที่น่ากลัวที่สุดที่จะต้องเผชิญหน้า
แม้แต่ผู้มีประสบการณ์ยังสามารถที่จะไม่ทันตั้งตัวได้ เพราะพวกมัน กลมกลืนอยู่กับทิวทัศน์ของป่าได้ และเคลื่อนไหวดุจนักลอบสังหาร
“เราทำยังไงดี? ชรูมแห่งความตายก็มีประกาศคำร้องปราบปรามด้วยนี่ ดังนั้นเราได้รางวัลเพิ่มเติมได้ ถ้าเราล่าพวกมันอีก” (โรม่า)
“ชั้นจะรักการทำอย่างนั้นเลยล่ะ แต่สำหรับตอนนี้มาส่งวัตถุดิบให้พ่อครัวซังก่อนเถอะ” (ลิตตี้)
พ่อครัวต้องการวัตถุดิบพรุ่งนี้แล้ว ดังนั้นพวกเธอ ต้องไปส่งมันเที่ยงคืนของวันนี้
คำร้องของโอไรออนนั้นคือการเก็บเขานั้น ก็ไม่ได้ให้เวลาพวกเธอได้ผ่อนคลายมาก
***
“โอ้! นั่นแหละ! นี่แหละใช่! ขอบคุณมาก! พี่ไม่คิดเลยว่าน้องจะทำได้!” (พ่อครัว)
“นั่นยอดเยี่ยมเลยค่ะ หนูมั่นใจว่าลูกค้าจะดีใจมาก” (ลิตตี้)
“อื้ม อื้ม… เราทำของเราเต็มที่เลยค่ะ…” (โรม่า)
พ่อครัว ดีใจกับการส่งมอบ แต่บางอย่าง ดูเหมือนจะผิดไป เขานั้นสมควรจะเป็นพ่อครัวผู้เชี่ยวชาญ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขานั้นดูประหม่าสำหรับลิตตี้
“อืม มีอะไรเหรอคะ?” (ลิตตี้)
“ไม่หรอก จริงๆแล้ว แขกพิเศษเค้า…ผู้หญิงที่พี่จะขอแต่งงานด้วย ถ้าเธอไม่ชอบเรื่องน่าตกใจนี้…”
“ถ้าพี่จริงใจ หนูมั่นใจว่าเธอจะเข้าใจค่ะ” (ลิตตี้)
“…นั่นใช่แล้ว แค่ทำให้เธอดู ว่าพี่เป็นพ่อครัวที่ดีขนาดไหน” (โรม่า)
คำเหล่านี้ เป็นคำพูด ที่มาจากโรม่าที่ไม่ได้เป็นมืออาชีพนัก แต่พ่อครัว ดูเหมือนจะตัดสินใจแล้ว หลังจากส่งเขาไปพร้อมวัตถุดิบ ลิตตี้และทีมของเธอ เคลื่อนไหวไปที่คำร้องต่อไป
โรม่า ไม่ได้สนใจกับคำว่า “แต่งงาน” แต่เธอเห็นอกเห็นใจชาย ที่จริงจังเกียวกับบางอย่าง จริงจังเหมือนที่ลิตตี้เป็นอยู่ ณ ตอนนี้
***
ลิตตี้และโร่ม่า ได้ดูไปทั่วเพื่อหาเฮราคลีสตัวใหญ่ๆ เฮราคลีส เป็นมอนสเตอร์ที่เหมือนด้วง พวกเธอล่าตัวเล็กได้ เพราะเขาของพวกมัน ก็สามารถใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับเกราะ และเครื่องเรือนได้ แต่พื้นฐานแล้ว พวกเธอมองข้ามพวกมันไป เพราะเวลานั้นบีบรัด
“มันยากที่จะหาตัวใหญ่แบบคำร้องของโอไรออนซังจังเลยอ่ะ” (ลิตตี้)
“ใช่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมไอฮีโร่ซังที่ขี้เกียดนั้นยอมเลิกรา” (โรม่า)
“เค้าแค่จัดการมอนสเตอร์เพื่อให้ตัวเองดูดี นั่นทำไมเค้าน่ะเละๆเทะๆ” (ลิตตี้)
ลิตตี้ ไม่ใช่คนที่จะพูดไม่ดีกับคนอื่นเลย ยกเว้นว่าพวกเขานั้น เป็นคนที่ไม่ดีจริงๆ อย่างไรก็ตามน้องเค้าคิดไม่ดีกับอัลดิสเป็นพิเศษ
“ไปหาต้นไม้ใหญ่ๆกันเถอะ ถ้ามันเป็นต้นไม้ใหญ๊ไหญ่ ถ้าอย่างนั้น เฮราคลีสตัวใหญ่ๆ อาจจะมาดูดน้ำเลี้ยง” (ลิตตี้)
แม้ว่า ลิตตี้จะเสนอว่าให้หาต้นไม้ที่ใหญ่ ใหญ่พอที่จะดึงดูดเฮราคลีสตัวใหญ่ เธอไม่ยินดี ที่จะไปไกลเข้าไปในส่วนลึกของป่าเกินไป เธอรู้ว่าบริเวณนี้นั้้นคือขีดจำกัด เมื่อพิจารณาไปถึงเวลาเดินกลับ
นอกจากนี้ เฮราคลีสในสภาพธรราดานั้นไม่ใช่มอนสเตอร์ที่อ่อนแอ ไม่เหมือนกับสคาร์ป มันบินผ่านป่าได้ ในทิศทางใดก็ได้
“ถ้ามันใช่เวลานานเกินไปที่จะหาตัวใหญ่ งั้นเราสรุปกับอะไรก็ได้ที่เรามีได้นะ” (โรม่า)
“ใช่ แต่ชั้นไม่อยากยอมแพ้ มากที่สุดเท่าที่ทำได้ เพื่อโอไรออนซัง…” (ลิตตี้)
“เค้าสั่งไม่คิดนิดหน่อยนะ ไม่ใช่เหรอ? มันสมกับเป็นคนรวยเลยนะ ที่กังวลเกี่ยวกับของหรูหราน่ะ” (โรมา)
“เค้าอยู่ในความรีบเพื่อเอาใจหลาน ชั้นมั่นใจว่าเค้าเป็นคนดี” (ลิตตี้)
สถานการณ์ปัจจุบัน ทำให้ลิตตี้นึกไปถึงผู้จัดการสาขา ของสมาคมนักอัญเชิญ บางคนนั้นอุกอาจเพียงพอที่จะเสียสละได้ แม้แต่เลือดเนืัอเชื้อไขของตน เพื่อผลประโยชน์ของตัว ระหว่างที่คนอื่นนั้น เหมือนโอไรออน
เลือกระหว่างสุดขีดสองขั้ว ลิตตี้มุ่งมั่น ที่อย่างน้อยจะทำเต็มที่เพื่อคนหลัง
“อ๊ะ! ต้นไม้ใหญ่นั่นดูดีนะ” (ลิตตี้)
“นั่น… เราอาจจะไปดึงดูดเฮราคลีสที่เทียบเท่าแรงค์ 2 นะ ชั้นกังวลนิดๆ” (โรม่า)
ต้นไม้ใหญ่ อาจจะหลายร้อยปีแล้ว อยู่ตรงหน้าลิตตี้และโรม่า มองขึ้นไปข้างบน พวกเธอเห็นเฮราคลีสธรรมดา เกาะอยู่ยอดต้นไม้
หลังจากที่ฟันเข้าไปในต้นไม้เป็นแผลใหญ่ พวกเธอซ่อน และรอ เพื่อให้เฮราคลีสตัวใหญ่นั้นปรากฏตัว หวังว่าจะเจอมัน ก่อนที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า ลิตตี้วิตกกังวลว่าจะหาเจอซักตัวไหม แต่เธอเก็บความสงบในใจไว้
จากนั้น ที่จุดหนึ่ง พวกเธอได้ยิงเเสียงหึ่งดังของปีก
“นั่นใช่ป่าว…?”
“โอ้ นี่ไงมาแล้ว”
แค่เมื่อเฮราคลีสตัวใหญ่ปรากฏตัว ด้วยตัวอื่นที่กินน้ำเลี้ยงอยู่นั้น ทิ้งตัวจากต้นไม้ และถอยหนีทันที
เฮราคลีสใหญ่เกาะต้นไม้ ทันทีที่มันมาถึง เขาสูงเขี่ยเข้ากับกิ่งไม้หนา แสดงออกไปถึงความแข็งแกร่งและพละกำลัง
“โรม่าซัง ชั้นจะไปเริ่มโจมตี ชั้นจะให้มันหล่นจากต้นไม้ ได้โปรดเล็งไปที่จังหวะนั้นนะ” (ลิตตี้)
“อย่าบอกนะว่าเธอจะไปเขย่าต้นไม้ เพื่อที่จะให้มันหล่นลงมา?” (โรม่า)
“ไม่ ชั้นจะทำมันแบบนี้” (ลิตตี้)
ลิตตี้เคลื่อนไหวด้วยการเคลื่อนที่ 3 มิติ เตะต้นไม้เล็กที่รายล้อมต้นไม้ยักษ์ มีเป้าหมายไปที่เฮราคลีส ที่เกาะอยู่บนมัน อีกครั้งที่โรม่าทึ่งกับความสามารถทางร่างกายของเธอ แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาประหลาดใจ
ลิตตีฟันเฮราคลีสเข้าที่ขา ด้วยปัดป้องฟันแยก ทำให้มันหลุดออกจากต้นไม้ ขณะที่เฮราคลิสกำลังจะหล่น มันพยายามที่จะเปิดปีกและบิน
แต่มันชัดเจนว่าลิตตี้ จะไม่ให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น เธอกระโดดจากต้นไม้ยักษ์ ไปที่อีกต้นไม้หนึ่ง ด้วยการถีบต้นไม้หนึ่งสองขาเพื่อพุ่งตัวไปอีกต้นไม้หนึ่ง และมาถึงบนเฮราคลีสพอดิบพอดี
“แยกเปลือก!”
เธอดึงขวานของเธอออกมา และเหวี่ยงมันลงอย่างแรง ฟันโดนฐาน ของปีกที่เปิดลิตตี้คิดไปว่าเธอฟันโดนจุดสำคัญ แต่ตกใจที่ได้เห็นว่า มันแข็งขนาดไหน
ถูกโยนไปในอากาศ ลิตตี้ไม่มีทางเลือกนอกจากตกโดยไม่มีอะไรหยุด
“ลิตตี้!” (โรม่า)
“มันลงพื้น!” (ลิตตี้)
หลังจากที่ประกาศเช่นนี้ ลิตตี้ทำให้ร่วงหล่นลงช้าลงโดยการม้วนตัวขณะที่เธอลงพื้น เพื่อซึมซับการกระแทก ตามเธอมา คือเฮราคลีสที่ได้รับความเสียหาย เซขณะที่มันลงพื้น
ลิตตี้ ไม่อยากจะพลาดมันไป พยายามจะโจมตีต่อ แต่เฮราคลีสจะไม่พ่ายแพ้จากท่วงท่าของเธอ และเหวี่ยงเขาของมันใส่ลิตตี้
“ระวัง!” (โรม่า)
แค่เมื่อโรม่าดึงลิตตี้กลับมา โดยการใช้มือ เขายักษ์พลาดเป้าหมายไป และแทงเข้าพื้นอย่างง่ายๆ ส่งเศษหินบินไปดั่งกระสุนปืนใหญ่ และได้ลงพื้นมา
และดั่งพยายามที่จะแสดงพลังของมัน ให้กับสองคนที่คิดว่าเขาของมันอาจจะติดแล้ว เฮราคลีสยกดินมมาทั้งก้อนที่ติดกับเขามันอย่างง่ายๆ
ดินถูกกวาดหลังจากที่ถูกดึงโดยเขา บดบังภาพที่ทั้งสองเห็น เตรียมตัวการพุ่งเข้าใส่
“ชั้นจะจับมันไว้!” (ลิตตี้)
ลิตตี้ เมื่อเห็นว่า ไม่มีทางเลยที่จะรู้ ว่าการโจมตีจะมาจากที่ใด ดึงโล่และขวานออกมาเพื่อสกัดกั้น ขณะที่เขาขนาดยักษ์โผล่ออกมาจากดิน ที่บดบังภาพที่พวกเธอเห็น ลิตตี้รับมันด้วยโล่และขวานของเธอ รับแรงด้วยทั้งร่างกายของเธอขณะที่เธอไหลไปข้างหลังลากพื้นดิน พยายามที่จะกระจายพลังที่ผลักเธอ
“ซ้าย เล็งไปที่ฐานของปีก!” (ลิตตี้)
ลิตตี้สื่อสาารกับโรม่า ก่อนที่เธอจะกระแทกเข้ากับต้นไม้ แรงกระแทกนั้นเพียงพอที่จะหักต้นไม้ และแม้ว่าจะป้องกันการโจมตีได้ ลิตตี้ไม่ได้ไร้รอยขีดข่วน
แม้ว่าจะกังวลเกี่ยวกับสภาพของลิตตี้ โรม่าออกทำการโจมตีของเธอ เหวี่ยงดาบลงสู่เปลือกที่ลิตตี้ฟันไว้
การโจมตีของโรม่าทิ่มแทงเข้าไปในร่างกายขอเฮราคลีส ทำให้มันบิดตัวและหันออกจากลิตตี้
“โอเค ตอนนี้แหละ…!” (โรม่า)
ต่อเนื่อง โรม่าตามไปด้วยการฟาดฟันมากครั้ง มันเป็นการโจมตี ที่ทรงพลังพอที่จะสะท้อนผ่านเกราะหนา แสดงผลออกมาให้เฮราคลีสไม่สามารถทำการเคลื่อนไหวต่อไปได้
“หมัด… ระเบิด! โก่ะโฮ่ะ…!” (ลิตตี้)
โดยไม่พลาดโอกาส ลิตตี้ทำการปลดปล่อยการโจมตี ระหว่างที่พ่นเลือดออกมา มันเป็นทักษะของนักจับทุ่ม ที่ผู้จัดการสาขาของสมาคมนักสู้แสดงให้เธอเห็น หลังจากที่ฟื้นจากการเคลื่อนไหวที่ปล่อยโดยเฮราคลีสพอ ลิตตี้ดึงหอกมือเดียวออกมา
“ควงแทง!” (ลิตตี้)
กับเฮราคลีสที่ขยับไปไหนไม่ได้เพียงพอ ลิตตี้ปลดปล่อยควงแทงที่ทั้งง้างกว้างและทรงพลัง เกราะของเฮราคลีส ที่่อ่อนแอจากการโจมตีต่อเนื่อติดๆกัน ที่ถูกส่งโดยทั้งสอง ในที่สุดกก็ถูกแทงทะลุโดยออก มอบการโจมตีปลิดชีพ
ชัยชนะของลิตตี้และโรม่าเป็นที่แน่นอนแล้ว
“ฮ่าาา… ฮ่าาาา…” (ลิตตี้)
“ลิตตี้ มารักษาเธอเบื้องต้นก่อนเถอะ” (โรม่า)
“ขอโทษ แต่เราควรจะไป…” (ลิตตี้)
“จริ้งๆเลย… เธอตายจากการโจมตีนั้นได้นะ รู้มั้ย…” (โรม่า)
มันไม่ใช้ทั้งความอ่อนน้อมถ่อมตนหรือความสุภาพเรียบร้อยบนส่วนของโรม่า การแทงเขาที่ทรงพลังสามารถที่จะแทงต้นไม้ใหญ่ได้หลายต้น การที่แค่สามารถจะยังขยับและยังมีสติอยู่หลังจากรับมัน ทำให้ลิตตี้อยู่ในอีกระดับหนึ่ง ที่นอกจากนักผจญภัยแรงค์ 3
“ปล่อยเรื่องเก็บเขาให้ชั้นนะ” (โรม่า)
“ได้ ช่วยทีนะ…” (ลิตตี้)
ลิตตี้ รู้สึกมั่นใจ ขณะที่เธอมองด้านหลังของโรม่า ที่ทำงานอย่างขยันหมั่นเพียร ลิตตี้ ไม่มั่นใจว่าเฮราคลีสเหล่านั้นจริงๆแล้วมันเท่ากับแรงค์ 2 มั้ย แต่เธอรู้ ว่าพวกมันนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่อันนตราย สำหรับเธอ ที่จะเผชิญหน้ามันด้วยตัวเธอเอง
นั่นทำไมเธอนั้นดีใจ ที่ได้ทำงานร่วมกับโรม่า ที่มอบการช่วยเหลือที่เวลาที่ถูกต้องตลอดมา
“ชั้นสามารถที่จะเอามันออกได้อย่างถูกต้องนะ แต่นี่ ดูเหมืออนจะเป็นบางอย่างที่เมียนจะไม่กลืน…” (โรม่า)
“เมียน…” (เมียน)
“ใช่ มันดูเหมือนจะไม่ได้” (โรม่า)
“เราจะแค่หาทางขนมัน” (ลิตตี้)
เขานั้นดูช่างสง่างาม โดยเฉพาะหลังจากงานหนักๆเพื่อที่จะได้มันมาทั้งหมดนั้น ที่เหลือนั้น มันขึ้นอยู่กับว่าโอไรออนนั้นจะพอใจมั้ย และลิตตี้ก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นนิดหน่อย
ลิตตี้ได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่เป็นอุปสรรค จากการขนเขา มันชัดเจนว่าไม่ปรกติเลย และโรม่านั้นไม่รู้ไปถึงสัตว์ประหลาดด้านพลังกายภาพที่เธอได้มาเป็น
“ลิตตี้ อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปนะ” (โรม่า)
“ชั้นไม่เป็นไรหรอก” (ลิตตี้)
ลิตตี้ตอบ ไม่แสดง ไปถึงสัญญาน ว่าจะรู้สึกเจ็บปวดใดๆเลย
***
“โออออออ้! ใช่ นี่ นี่่แหละ มันงดงามมากเลย!” (โอไรออน)
โอไรออนหายใจเฮือกด้วยความตื่นเต้น
มีเขาใหญ่อยู่ตรงนั้น ใหญ่จนแม้แต่นักผจญภัยผู้มีประสบการณ์ไม่ค่อยได้เห็น พนักงานและนักผจญภัยจำนวนหนึ่ง มา เพื่อที่จะดู
“มันมีเฮราคลีสตัวใหญ่นาดนี้เลยเหรอ?”
“พนักงานซัง นี่ไม่ใช่มอนสเตอร์มีนาม ใช่ป่าว?”
“เราไม่ได้มีบันทึกมอนสเตอร์มีนามสำหรับมอนสเตอร์ตัวนี้ เพราะทั้งหมด มันไม่มีรายงานว่าพวกมันโจมตีคนน่ะ…” (พนักงานต้อนรับ)
“เฮ้! อย่าจับนั่นนะ! ชั้นเป็นคนขอเขานั่นมานะ!” (โอไรออน)
โอไรออนที่ไม่มีมารยาท เก็บคนดูไว้ให้อยู่นิ่งๆ แค่เมื่อเขากำลังจะไออีกครั้ง ลิตตี้ถูเขาบนหลัง
“อ้า ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้คาดไว้ว่าเธอน่ะจะเอาอะไรบางอย่างใหญ่ขนาดนี้มาให้ชั้น…และสำหรับชั้นด้วย…” (โอไรออน)
“หลานชายจะตกใจแน่นอนเลยค่ะ” (ลิตตี้)
“ยังไงซะ…ใช่ แต่… เมื่อคิดเกี่ยวกับมันอย่างใจเย็นแล้วน่ะ แม้ว่ามันสำหรับหลาชายชั้น ชั้นต้องได้ให้พวกเธอสองคน เข้าไปในอันตรายแน่ มันต้องยากสำหรับเธอมาที่จะสู้เจ้านี่” (โอไรออน)
“มันโอเคค่ะ มันเป็นเราที่รับคำร้องนี้ ที่รู้ว่ามีความเสี่ยงอยู่” (ลิตตี้)
“…เธอแข็งแกร่งในหลายๆด้านเลยนะ” (โอไรออน)
ซึ่งโรม่านั้นก็เห็นด้วย ระหว่างที่เธออยากจะเลียนแบบแนวคิดนั้น เธอก็รู้สึกถึงความรู้สึกของความอ่อนแอที่เธอนั้นจะไม่มีวันที่จะได้เป็นเหมือนลิตตี้
“มาจัดเตรียมการขนส่งทันทีเถอะ พวกเธอช่วยได้มากเลยนะ” (โอไรออน)
“ค่ะ…อ๊ะ! เรายังมีหมีระเบิดที่ต้องจัดการ!” (ลิตตี้)
“นั่นน่ะเสร็จแล้ว” พูดโดยชายที่ขนอะไรที่ดูเหมือนแขนของหมีระเบิด
เขาอยู่ในการเป็นผู้นำของกลุ่ม ที่มีเจนนิเฟอร์เดินอยู่รอบๆไปพร้อมกับหนังที่ม้วนอยู่ ตามมาด้วยแครอนและไดโด้ผู่ที่ขนสัมภาระบนหลังของพวกเขา
มันเป็นธงแดง ที่ประกาศว่าหมีระเบิดนั้น ถูกกำจัดไปแล้ว
“ชาร์ลซัง!” (ลิตตี้)
“ชั้นแค่มีเวลาว่างน่ะ” (ชาร์ล)
“หนูหวังว่าจะได้ไปจัดการมันอ่ะ…” (ลิตตี้)
“อุ้ย” (ชาร์ล)
ชาร์ลคิดไปว่าเขาจะถูกขอบคุณ แต่เขานั้นคิดผิด โรม่านั้นหัวเราะคิกคัก กับความต้องการของลิตตี้ ที่อยากจะสู้มากกว่าการอยากได้รางวัล และความสำเร็จ
“…ยังไงซะ เอาเนื้อหน่อยมั้ย?” (ชาร์ล)
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” (ลิตตี้)
“เมียนเมียยน! เมียน!” (เมียน)
ลิตตี้นั้นไม่ได้ถูกเนื้อดึงดูด แต่อย่างเดียวกัน ไม่สามารถพูดได้สำหรับเมียน
เมียนพยายามเต็มที่ ที่จะกัดเข้าในเนื้อของหมีระเบิด ในมือของชาร์ล แน่นอน ว่าน้องถูกกีดกันไว้อย่างง่ายดาย
ขอบคุณสำหรับเงิน 200 บาท
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1408/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook