แจ้งไว้ก่อนกันงง ตามชื่อเล่นของตอน เหตุการณ์ประลองระหว่างโลลิกับตัวแทนว่าที่คุณพ่อหมีโดนข้ามจ๊า ฮา
65 งานประลองศิลปะการต่อสู้ที่ใกล้เข้ามา
แผนการที่เคลื่อนไหลอยู่เบื้องหลังก็ประกาศสู่สาธารณะในที่สุด
ด้วยข่าวลือที่จงใจแพร่ออกไปโดยไม่มีการยืนยันที่ทำให้ทั้งสถาบันตกอยู่ในความกระสับกระส่าย――ในที่สุดก็เริ่มเคลื่อนไหว
『――ขอประกาศแจ้งให้ทราบอีกครั้ง
งานประลองศิลปะการต่อสู้ระดับประถมศึกษา・มัธยมศึกษาตอนต้นกำลังจะจัดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า
กำหนดการการรับใบสมัครมีเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์นับจากวันนี้ สถานะของงานประลองจะออกอากาศผ่านแผ่นคริสตัลเวทมนตร์ที่ทุกท่านรับชมอยู่ในขณะนี้』
ฮิลเดโทร่า เจ้าหญิงลำดับที่สามกำลังปรากฎตัวอยู่บนแผ่นคริสตัลเวทมนตร์โดยมีประตูสถาบันเป็นฉากหลัง กำลังประกาศถึงงานประลองศิลปะการต่อสู้ที่กำลังจะจัดขึ้น โดยไม่ใช่เพียงแค่ภายในสถาบัน แต่เป็นที่วทั้งอาณาจักร
“ถึงดิฉันจะเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้มาแล้ว แต่ก็เป็นวิธีการประกาศที่เต็มที่มากเลยนะคะ”
ริโนกิสกระซิบข้างหูฉัน ซึ่งฉันตอบกลับว่า「ใช่แล้ว」――ยังไงก็ตาม ตั้งแต่ตอนนั้นมา พวกเราก็ไม่ได้ตะต้องเรื่องของลานประลองใต้ดินกันเลย การแสดงออกภายนอกจึงดูเหมือนเดิม
ภาพสะท้อนนี้กำลังฉายอยู่ในห้องอาหารที่ชั้นหนึ่ง ในขณะที่นักเรียนหญิงชั้นประถมหลายคนรวมทั้งตัวฉันกำลังทานอาหารกันอยู่
มีเด็กที่เตรียมตัวพร้อมไปตึกเรียนทันทีหลังทานอาหารเสร็จ มีเด็กบางคนที่วางแผนจะกลับห้องของตัวเองอีกครั้งก่อน และมีเด็ก ๆ ที่ยังไม่ได้สวมชุดนักเรียน
ฉากการทานอาหารที่มักจะมีชีวิตชีวาเสมอ แต่วันนี้แตกต่างออกไป
เจ้าหญิงเพื่อนร่วมสถาบันที่ปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นเพื่อประกาศถึงอีเวนต์ภายในสถาบันการศึกษา ในฐานะนักเรียนของสถาบันแล้วเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเพิกเฉยได้
ฮิลเดโทร่าประกาศข่าวงานประลองศิลปะการต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้องอาหารซึ่งเงียบลงก่อนที่ฉันจะทันรู้ตัว
ใช่ อย่างที่ริโนกิสพูด ฉันกับเรเลียเรดเคยได้ยินเรื่อง「การประกาศเปิดงาน」แบบนี้มาก่อนในฐานะผู้ร่วมงาน
แต่เมื่อได้เห็นจริง ๆ จะว่ายังไงดี……ฉันก็รู้สึกไม่ถูกที่ถูกทางอยู่เล็กน้อย อาจเป็นเพราะเป็นการประกาศอีเวนต์ในแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หรืออาจเป็นเพราะนั่นเป็นอีเวนต์ที่จะจัดขึ้นภายในรั้วสถาบันการศึกษาซึ่งห้ามบุคคลภายนอกเข้าออก……ฉันรู้สึกได้ถึงความไม่เข้ากัน เป็นเหมือนเรื่องที่ไม่ควรทำที่คุณจะเอาเรื่องราวภายในไปทำเป็นภาพสะท้อนเปิดเผยสู่โลกภายนอกง่าย ๆ ฉันอธิบายได้ไม่ค่อยเก่งนัก
ยังไงก็ตาม เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่พูดมา บางทีริโนกิสเองก็อาจรู้สึกถึงความไม่ถูกที่ถูกทางที่อธิบายไม่ได้เช่นเดียวกัน
ม๊า ตอนนี้ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรลงไปได้อีกแล้ว ทั้งยังถอนตัวไม่ได้แล้วด้วย
จริงอยู่ว่าจุดประสงค์ตั้งแต่แรกจะเป็น「การแสดงให้ผู้ปกครองได้เห็นว่าเด็ก ๆ กำลังทำอะไรอยู่ภายในสถาบันการศึกษา」ซึ่งเป็นหนึ่งในแผนการเผยแพร่เมจิกวิชั่น
ม๊า อาจเป็นเพราะการโฆษณาอย่างโจ่งแจ้ง เลยทำให้รู้สึกแปลก ๆ
รายการทั่วไป โดยพื้นฐานแล้วมีเป้าหมายที่การสร้างความบันเทิงให้กับผู้ชม
ยังไงก็ตาม การประกาศครั้งนี้มุ่งเป้าไปที่กลุ่มคนที่ไม่มีความสนใจ・ไม่เคยดู เลยทำให้รู้สึกไม่ถูกที่ถูกทาง
ไม่สิ ที่จริงจะยังไงก็ได้
แผนการเพื่อเผยแพร่เมจิกวิชั่นจะดำเนินต่อไป
เพราะแบบนั้น จะมีการประกาศเช่นนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ในอนาคต
ฉันคิดว่า ทั้งผู้ชมและพวกเราที่เคยชินกับเมจิกวิชั่นแบบเดิม ๆ จะชินไปในที่สุด
“――เนียซัง เนียซัง！ งานประลองศิลปะการต่อสู้เหรอคะ！？”
โอ๊ตโตะ ดูเหมือนฮิลเดโทร่าในเมจิกวิชั่นจะประกาศว่าฉันกับเรเลียเรดให้ความร่วมมือด้วย
“จากนี้ไปจะมีการประกาศรายละเอียดทีละเล็กทีละน้อย ดังนั้นโปรดรอติดตามชมด้วยนะคะ คงจะน่าเบื่อเกินไปหากได้ทราบทุกอย่างในครั้งเดียว”
ฉันพูดคุยกับเหล่าเด็ก ๆ ที่ตอบสนองต่อการประกาศของฮิลเดโทร่า และเข้ามาหาฉันกันเรื่อย ๆ ก่อนพยายามทานอาหารต่อ
“――เนีย！ เรเลีย！”
งานของพวกเราได้เริ่มตั้งแต่ช่วงพักกลางวันของวันนั้น
เนื่องจากพวกเราไม่รู้ว่าหลังเลิกเรียนจะมีหรือไม่มีการถ่ายทำในดินแดนของพวกเราหรือไม่ ดังนั้น ช่วงเวลาที่พวกเราสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ คือช่วงเช้าตรู่และช่วงพักกลางวัน
ฮิลเดโทร่าซึ่งกำลังโบกมือเป็นสัญญาณว่า「มาตรงนี่สิคะ」กำลังคิดงานที่สามารถทำได้จริงในเวลาว่างที่จำกัดนี้อยู่
ในช่วงพักกลางวัน ฉันได้พบกับฮิลเดโทร่าที่มารอฉันอยู่ที่หน้าอาคารเรียนของชั้นประถม……มีบางสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“……อาโน๊ ทีมถ่ายทำ……”
เรเลียเรดที่อยู่ข้าง ๆ ฉันกำลังมองด้วยความรู้สึกว่านี่คือเรื่องอะไรกัน และอ้าปากอย่างสับสน
“ทีมถ่ายทำปกติจะได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นคนนอก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม――”
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ทีมถ่ายทำถึงได้ประกอบไปด้วยนักเรียน สินะ
ก็นั่นสินะ
แม้ว่าจะเป็นทีมถ่ายทำของเมืองหลวง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขามีความเกี่ยวข้องกับสถาบัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาภายในสถานที่ได้
――ไม่ว่าจะเป็นในดินแดนของพวกเรา หรือในเมืองหลวง ทีมงานถ่ายทำล้วนก็เป็นผู้ใหญ่
เบนเดริโอ้ซึ่งปรากฎตัวบนภาพสะท้อนด้วยใบหน้าฉูดฉาด แต่เดิมเขาก็เป็นผู้รับผิดชอบทีมถ่ายทำ ทั้งคนที่ถือกล้อง ทั้งช่างที่คอยแต่งหน้าให้ดูดี ต่างก็เป็นผู้ใหญ่
อย่างไรก็ตาม เหล่าคนที่ถืออุปกรณ์อยู่โดยรอบฮิลเดโทร่า เห็นได้ชัดว่าเป็นกลุ่มวัยรุ่นชัด ๆ และที่สำคัญคือยังสวมชุดนักเรียน นี่คงเป็นนักเรียนแน่ ๆ แค่ไม่รู้ว่าเป็นเด็กมัธยมต้นหรือมัธยมปลาย
“ถึงจะเห็นเช่นนี้ แต่ทุกท่านก็ได้ศึกษาเทคนิคการถ่ายทำเบื้องต้นด้วยการเข้าร่วมทำงานกับทีมถ่ายทำตัวจริงมาแล้วค่ะ คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาใด ๆ หากเป็นการถ่ายทำช็อตสั้น ๆ ค่ะ
ไหน ๆ ก็พูดแล้ว ในช่วงวันงานประลองจะเป็นทีมถ่ายทำจริงของเมืองหลวง ซึ่งเราได้รับอนุญาตเรียบร้อยแล้วค่ะ”
……งั้นเหรอ ถ้าแบบนั้นฉันก็รู้สึกหายห่วงในช่วงวันงานประลองแล้ว
แต่ ปัญหาคือตอนนี้
เมื่อมองแบบนี้ทีมถ่ายทำที่สวมชุดเหมือนกันอายุเท่ากันจนยากที่จะบอกว่าเป็นผู้ใหญ่หรือเด็ก ทุกคนต่างดูเหมือนจะประหม่ากันมาก
บางคนมีใบหน้าแข็งทื่อ บางคนเหงื่อออกจนผิดปกติ มือและไหล่ของพวกเขาที่ถืออุปกรณ์สั่นเทา นอกจากนี้ยังมีบางคนที่จ้องมองไปที่จุดหนึ่งแล้วพึมพำว่า「ฉันทำได้ ฉันทำได้」
เมื่อเห็นอย่างนั้น เรเลียเรดก็ดูไม่สบายใจ ยังไงก็ตามรอยยิ้มเป็นมิตรของฮิลเดโทร่าก็ไม่จางหายไปไหน
…………
ไม่สิ ไม่ไหวไม่ไหว อย่าคิดว่าจะไม่มีปัญหาเด็กขาด
ไม่จำเป็นต้องถาม ไม่จำเป็นต้องรอให้แน่ใจ
แบบนี้จะไม่เป็นไรได้ยังไงก๊าน
――ในการต่อสู้เอาชีวิตที่จะแพ้ไม่ได้ คุณควรสงบนิ่งเยือกเย็นและเป็นปกติเข้าไว้เสมอ มิฉะนั้นคุณจะตายโดยไม่สามารถแสดงความสามารถออกมาได้ สิ่งที่ทำได้มีเพียงแสดงความเสียใจ
“มาผ่อนคลายกันเถอะค่ะ”
ฉันพูดคำที่เบนเดริโอจะพูดเสมอก่อนการถ่ายทำ
―― มาผ่อนคลายกันเถอะ ผ่อนคลายน่ะ
เขาจะทำท่าผ่อนคลายด้วยรอยยิ้มฉูดฉาดไม่น่าไว้วางใจ ขจัดความตึงเครียด และความตื่นเต้นประหม่าที่ไม่ต้องการในที่ถ่ายทำ และพูดคุยเป็นกันเองกับคนในท้องถิ่น
“ไม่ต้องกลัวที่จะล้มเหลว เพราะเราสามารถผ่านไปได้ด้วยการตัดต่อ มาลงมือทำโดยยอมรับความล้มเหลวไว้กันเถอะค่ะ นี่จะเป็นประสบการณ์ที่ดีอย่างแน่นอน”
…………
ประหม่าน้อยลงแล้ว รึเปล่านะ?
“จ๊า เรามีเวลาไม่มากนัก ถ้าอย่างงั้นไปกันเถอะค่ะ ――ฮิลเด้ จะเริ่มจากตรงไหนเหรอ?”
งานของพวกเราคือ การเยี่ยมชมและสัมภาษณ์นักเรียนกับสำนักที่เข้าร่วมตามโรงฝึกศิลปะการต่อสู้ และดาบโดยรอบภายในสถาบัน
ปล.อากาศแปรปรวนพาจิตใจแปรปรวนตาม อยากร้องไห้ก็ร้องเลย อยากแหกปากก็แหกเลย ลุกเดินวนรอบบ้านเหมือนอยากได้อะไรแต่พอกลับมานั่งถึงรู้ตัวว่าไม่ต้องการอะไรเลย ฮา