“ติ๊ง! ระบบตัดสินจากสายตายูสเซอร์ ค้นพบพลังงานชีวิตจำนวนมหาศาล! ขอแนะนำยูสเซอร์จงไปเอาไอเท็มชิ้นนั้นมาซะ!”
เสียงที่เย็นชาและไร้อารมรณ์ดุขหุ่นยนต์ของระบบทำให้ร่างกายวู่หยานสั่นเล็กน้อย สายตาที่มองคริสตัลข้างล่างเริ่มร้อนไปแรงปรารถนา
พลังงานชีวิตอะไร?
เขาเคยเห็นของแค่สองชนิดที่มีพลังงานแบบนี้ พูดจริงๆก็คือเป็นระบบที่บอกว่ามีเพียงแค่สองชนิด
อันแรก เป็นคริสตัลที่เขาได้มาจากเควสสุดท้ายในโลกฮายาเตะ!
เหตุผลที่มันมีพลังงานชีวิตก็เป็นเพราะข้างในมันมีปีศาจที่ทรงพลังมากๆอยู่เหมือนที่แม่อิสึมิบอกยังไงล่ะ!
อีกชนิดก็คือไข่สัตว์อสูร ที่เมื่อก่อนเขาเคยแอบย่องเข้าไปจิกจากรังมันอย่างหน้าด้านๆไงล่ะ!
และนี่ก็เป็นอะไรที่เข้าใจได้ง่ายมาก เป็นเพราะในไข่มีลูกมันจึงมีพลังชีวิตด้วย มันเป็นเรื่องปกติ!
แล้วไอ้พลังงานชีวิตมันคืออะไรล่ะ อันนี้เขาก็ไม่รู้
แต่ที่รู้แน่ๆก็คือเมื่อมันมาอยู่ในมือของระบบมันสามารถทำให้เกิดประโยชน์ได้!
นั่นก็คือ แลกเป็นแต้มอัญเชิญยังไงล่ะ!
ใช่แล้ว!ฟังไม่ผิดหรอก! เป็นแต้มที่เอาไว้ใช้อัญเชิญสาวน้อยจริงๆ!
เขายังไม่ลืมที่ระบบเคยบอกว่า ตราบใดที่มันมีพลังงานชีวิตและไม่มีจิตวิญญาณ เขาก็สามารถเปลี่ยนมันมาเป็นแต้มได้หมด
ด้วยเหตุผลนี้ เมื่อก่อนเขาจึงเที่ยวตระเวนขโมยไข่แม่งไปทั่วป่ารอบนอกนี่โดยไม่ละเว้นแม้แต่รังเดียว
ใรคริสตัลลึกลับมันมีพลังงานชีวิตอยู่ก็จริงแต่มันก็มีจิตวิญญาณอยู่ด้วย ไม่งั้นเขาคงเปลี่ยนมันเป็นแต้มอัญเชิญไปแล้วแหละ
ส่วนจำพวกพืชหญ้า ต้นไม้ ดอกไม้ ถึงแม้จะมีพลังงานชีวิตและไม่มีจิตวิญญาณก็จริง แต่พลังงานที่ได้มันน้อยมากๆ น้อยจนถึงขนาดคนอย่างเขายังไม่สนใจ ไม่งั้นป่านนี้ป่าสัตว์อสูรคงเหลือแต่สัตว์อสูรจริงๆ พวกต้นไม้คงโดนเขาถอนหมดยกป่า
นอกจากคริสตัลและไข่แล้ว วู่หยานก็ไม่เคยเห็นแบบอื่นเลย
แต่ตอนนี้คริสตัลสีขาวนวลตรงหน้า กลับทำให้ระบบเอ่ยปากพูดถึงขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้เขามีความสุขได้ยังไง?
แม้แต่คริสตัลลึกลับที่ผนึกปีศาจเก่งๆไว้ ระบบมันก็ยังไม่พูดว่ามี ‘พลังงานจำนวนมหาศาล’ เลย
จินตาการได้เลยว่า ถ้าข้างในคริสตัลสีขาวนั่นมีพลังงานบริสุทธิ์อยู่จริงๆล่ะก็ จำนวนแต้มที่จะได้….มันต้องไม่น้อยแน่นอน!
ในหัววู่หยานมีสมการอยู่อย่างหนึ่งคือ ‘จำนวนแต้มอัญเชิญเท่ากับสาวน้อยน่ารัก’ ถ้าเขาไม่ประมูลมัน คงโดนสวรรค์ลงทัณฑ์แน่!
กลืนนำลายอึกใหญ๋ วู่หยานรีบพูดกับลิลินว่า “สาวน้อย ส่งกระดานคริสตัลนั่นมาให้พี่เร็ว!”
ท่าทางของวู่หยานทำให้สามสาวตกและงุนงง
พวกเธอสามารถรู้สึกได้ถึงความกังวลในน้ำเสียงของเขา….
“กะ…เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? หรือไอ้คริสตัลนั่นมันจะมีปีศาจอยู่ข้างใน?” ฮินางิคุโคลงหัวไปมา มองวู่หยานด้วยสายตาสับสน ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นของอะไรเขาก็ใจเย็นมาตลอด แต่ตอนนี้กลับดูร้อนรนแปลกๆ
ลิลินก็เป็นเด็กฉลาดส่งกระดานให้วู่หยานแต่โดยดี เขารับมันมาแล้วหันไปมองภาพด้านล่างปากก็พูดตอบคำถามฮินางิคุ “อืม ไอ้คริสตัลนั่น ระบบตัดสินว่ามันมีพลังงานชีวิตมหาศาล!”
“พลังงานชีวิต!” ฮินางิคุกับมิโคโตะมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ มีเพียงแค่ลิลินที่ยืนพึมพำอยู่คนเดียวว่า ‘ระบบอะไรกัน พลังงานชีวิตอะไรกัน…’
ในหัวของสองสาวมีข้อมูลของระบบอยู่แล้วจากตอรถูกอัญเชิญออกมา แน่นอนว่าข้อมูลเหล่านั้นก็มีเรื่องแต้มอัญเชิญด้วย
ได้ยินคำพูดวู่หยาน สองสาวก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมเขาถึงดูร้อนรนนัก
“ไอ้คริสตัลนั่นสามารถแลกเปลี่ยนเป็นแต้มได้งั้นเหรอ?” มิโคโตะเดินมาตรงกระจกแล้วมองลงไปที่ภาพคริสตัล ก่อนจะเอ่ยปากถามอย่างสงสัย
“ฉันก็ไม่แน่ใจ….” ปากพูดไปสายตาก็ยังคงจับจ้องไปที่คริสตัล ในเวลาเดียวกันก็กดประมูลไปด้วย “ถ้ามันเหมือนกันกับคริสตัลลึกลับที่ข้างในผนึกตัวอะไรสักอย่างไว้ แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้!”
“อ่อ เข้าใจล่ะ….” มิโคโตะพยักหน้า แต่เมื่อเธอหันกลับไปมองฮินางิคุ ก็เห็นเธอกำลังทำหน้าครุ่นคิดก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองตามิโคโตะด้วยแววตาที่สื่อความหมายคล้ายๆกัน
นั่นก็คือรู้สึกไม่ดี!
ในใจสองสาวดอประหลาดใจตัวเองไม่ได้ ทำไมถึงต้องรู้สึกไม่ดีล่ะ?
พวกเธอไม่รู้ รู้แค่ว่าอยู่ดีๆก็รู้สึกขึ้นมาเองราวกับว่าสิ่งสำคัญบางอย่างกำลังจะถูกขโมยไป….
พวกเธอคิดแค่ว่า ถ้ามีแต้มอัญเชิญก็เท่ากับสาวน้อย และยิ่งมีแจ้มอัญเชิญมากก็เท่ากับสาวน้อยที่มากยิ่งขึ้นไปด้วย!
ถ้าวู่หยานรู้ความคิดของพวกเธอ เหงื่อเขาคลไหลพรากเป็นแอ่งน้ำขนาดย่อมๆแน่นอน
พูดไงดีล่ะ….ซิกเซ้นส์ของผู้หญิงช่างเหมือนกับในตำนานจริงๆ แม่งโครตแม่น!
เป็นเพราะคำอธิบายของลุง ทำให้ผู้คนมากกว่า70%สนใจคริสตัลสีขาวนี้ และตอนนี้ก็ยังคงแข่งประมูลกันอยู่ ส่วนอีก30%ที่เหลือก็คือ…..คนที่ถังแตกไปแล้วหรือมีเงินไม่พอ จึงทำได้แค่นั่งดูคนอื่นตาปริบๆด้วยความเสียดาย….
แน่นอนว่าไอ้ส่วน30%นี้ ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้น
มันไม่นานนักก่อนที่จะเป็น40% 50% 60% 70%……
เพิ่มขึ้นไม่หยุด!
แน่นอนว่าวู่หยานย่อมไม่อยู่ในกลุ่มคนพวกนั้น เขามีเหรียญทองสองแสนอยู่ในแหวนมิติที่ตั้งแต่ได้มาก็ยังไม่ได้ใช้เลย
จนถึงจุดๆหนึ่งก็เหลือคนร่วมประมูลแค่คนในห้องVIP!
สามารถเขาห้องVIPได้ย่อมเป็นคนรวย อย่างน้อยๆก็ต้องดีกว่าพวกคนข้างล่างแน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะวู่หยานมีเหรียญทองสองแสน ต่อให้เขาเป็นคนนำยุทธภัณฑ์หลักขึ้นประมูลก็ยังคงต้องนั่งด้านล่าง
บางทีคนข้างล่างก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ยังคงสู้ประมูลอยู่จะเป็นคนในห้องVIP เพราะตรงใต้คริสตัลมันปรากฏแค่หมายเลข จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้
นี่ก็เป็นข้อดีอย่างหนึ่ง อย่างน้อยก็ไม่จำเป็นต้องตกเป็นเป้าสายตาอิจฉาทั้งหลาย….
ในพริบตา ราคาก็พุ่งไปถึงห้าหมื่นเหรียญทองแล้ว!
แต่เลขๆนี้ ก็ยังคงเพิ่มขึ้นไม่หยุด!
มองดูตำเลขที่เด้งขึ้นไม่หยุด ลุงแกยิ้มหวานดุจดอกไม้บาน
จนกระทั้งตัวเลขพุ่งไปถึงเจ็ดหมื่นจึงค่อยๆลดความเร็วลง เห็นภาพนี้ลุงรีบยกค้อนไม้ขึ้นทันที
“70,000เหรียญทอง! ยังมีท่านใดต้องการอีกมั้ยขอรับ! ต้องรู้นะว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่นักรบแรงค์9ปกป้องจนตัวนาทีสุดท้ายของชีวิต มันต้องเป็ยวิเศษสุดๆแน่นอน! โอ้! 80,000เหรียญทอง! ท่านหมายเลข07 ให้ราคา80,000เหรียญทองขอรับ!”
“นี่มันออกจะแพงเกินไปแล้วนะ!” เมื่อวู่หยานกดเพิ่มราคา ในใจฮินางิคุตกตะลึง 80,000เหรียญทอง? ถ้าเป็นในญี่ปุ่นจำนวนนี้สามารถเป็นมหาเศรษฐีได้เลยนะ!
วู่หยานไม่สน ต่อให้เหรียญทองมันจะสำคัญมากกว่านี้ แต่มันจะเทียบได้กับสาวน้อยงั้นเหรอ? เมื่อเห็นมีคนให้ราคา85,000 เขาก็ตะโกน ’90,000’ ออกไปทันที
จนถึงตอนนี้คนที่ยังสู้มีน้อยมาก และยังคงลดลงเรื่อยๆ เพราะถึงแม้มันจะเป็นของนักรบแรงค์9 แต่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นอะไรและใช้ยังไงมันก็เป็นแค่ขยะอยู่ดี แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมินยังไม่รู้ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตนเองเลย ดังนั้นคนสู้เพื่อคริสตัลชิ้นนี้จึงค่อยๆลดลง
จนกระทั้ง……
“100,000เหรียญทองครั้งที่สาม! ท่านหมายเลข07 ชนะการประมูลคริสตัลสีขาวบริสุทธิ์!”
ห้องสมุดคนรักนิยายแปล เปิดกลุ่ม6แล้วครับบ ใครติดตามTouhouไม่ควรพลาดดด