ตอนที่ 39 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (39)
“เป็นไปไม่ได้! แบบนั้นจะกินได้ยังไงกัน?!”
คนกลุ่มนี้ไม่เชื่อ ชาวเน็ตจะเชื่อได้ยังไง?
สวี่หลิงอวิ๋นบังเอิญเห็นข้อความนี้ “ถูกแล้ว! เพื่อนที่ชื่อ ‘ดินสอหนึ่งแท่ง’ คนนี้พูดถูก!”
เด็กชายใส่แว่น ‘ดินสอหนึ่งแท่ง’ สุดปลื้มปริ่ม! เขาได้รับการเสนอชื่อและเป็นที่รู้จักเพราะองค์หญิงสามโดยไม่คาดคิด!
เขาตื่นเต้นและละล่ำละลักพิมพ์ข้อความบนหน้าจอว่า “องค์หญิงสาม! ผมเป็นแฟนคลับของท่าน!”
สวี่หลิงอวิ๋นยกยิ้ม “โอเค…ขอบคุณนะ!”
เด็กชายใส่แว่นยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิม!
“ผมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในช่วงครึ่งปีหลัง ผมจะสมัครเข้าเรียนที่สถาบันการศึกษาทางทหาร จากนั้นท่านก็จะเป็นรุ่นพี่ของผม!”
“โอ้ เธอยังเด็กอยู่!” สวี่หลิงอวิ๋นแอบโจมตีเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ระดับ 9 ดาวในขณะที่ดูข้อความบนหน้าจอและพูดคุยกับ ‘ดินสอหนึ่งแท่ง’ คนนี้
“ตั้งใจเรียนนะ โอเค อย่าเพิ่งพูด ฉันต้องเฝ้าสนามรบอย่างระมัดระวัง!”
เอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ระดับ 9 ดาวตัวนี้เห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่ลูกสมุนของมันจะช่วยมันออกมาจากหลุมได้ สำหรับตอนนี้ วิธีเดียวที่จะทำได้คือต้องให้พวกมันลุยน้ำมันดิบเท่านั้น
เมื่อมันส่งเสียงร้องโหยหวน สีหน้าของโอคาซีก็เปลี่ยนไป
สีหน้าของสวี่หลิงอวิ๋นก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
เป็นอย่างที่คิดไว้! เอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ทุกตัวที่ยังคงอ้อยอิ่งอยู่บนขอบคลองน้ำมันก่อนหน้านี้ พากันเล็งไปที่จุดหนึ่งและเริ่มเจาะเข้าไปอย่างไม่กลัวตาย!
ตัวหนึ่งล้มลงติดไฟและเปลวเพลิงก็เผาไหม้ไปทั้งตัว!
แล้วก็ตัวที่สอง ตัวที่สาม ตัวที่สี่… แต่ละตัวไม่กลัวตายเลยและบุกเข้ามาแบบนี้!
แม้ว่าร่างกายของพวกมันจะลุกเป็นไฟ แต่ในที่สุดพวกมันก็คลานเข้ามา
สวี่หลิงอวิ๋นถอนหายใจ นี่คือสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับเอเลี่ยน ตราบใดที่เอเลี่ยนระดับสูงมันได้เป็นหัวหน้า และตัวที่มีระดับต่ำกว่าก็จะต้องเชื่อฟังอย่างไม่มีเงื่อนไข
เหมือนกับราชินีมด
เธอหยิบดาบเลเซอร์ขึ้นมาจัดการทีละตัว เธอเตะมันกลับไปฝั่งตรงข้าม
ทหารที่มีระดับพลัง 6 ดาวขึ้นไปก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยทีละคน พวกเขาปล่อยให้ท่านพลเอกและองค์หญิงสามทำงานทั้งหมดโดยที่ทหารเหล่านี้นั่งดูเฉย ๆ ไม่ได้
เพราะมีทหารเข้าร่วมสู้เพิ่มขึ้น ความกดดันของสวี่หลิงอวิ๋นก็ลดลงอย่างมาก แต่เธอก็รู้สึกฟุ้งซ่านเพื่อปกป้องทหาร
มีเปลวเพลิงอยู่ทุกหนทุกแห่งในค่าย และเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเป็นพิเศษในช่วงเวลากลางคืนจากบนฟ้า
ก็อดวิน แอนดรูว์ ยืนอยู่บนแท่นและมองเห็นเปลวไฟเบื้องล่าง เขารู้สึกกังวล เป็นไปได้ไหมที่อาจจะช่วยเหลือค่ายไว้ไม่ได้?
ลูกชายของฉันเป็นยังไงบ้าง? องค์หญิงสามเป็นยังไงบ้าง? ช่วยชีวิตทหารไว้ได้หรือเปล่า?
“ท่านจอมพลครับ! เราได้ติดต่อทหารช่างแล้ว พวกเขาบอกว่าตอนนี้เอเลี่ยนได้บุกเข้าไปในค่ายแล้ว และหวังว่าเราจะสามารถดำเนินการได้โดยเร็วที่สุด!”
เมื่อก็อดวินได้ยินดังนั้นก็ตัดสินใจทันทีว่า “ยิงลูกกระสุน!”
ระเบิดมันเลย!
ก็อดวินยืนอยู่หน้าแท่นอย่างหล่อเหลาและน่าเกรงขามขณะโบกมือของตัวเอง “ระวังอย่าทำร้ายคนของคุณเอง คุณสามารถต่อสู้ยังไงก็ได้ตามที่ต้องการ!”
ทหารส่งเสียงโห่ร้องแล้วกระโดดขึ้นเครื่องบินรบ ต่อไปนี้เป็นการทิ้งระเบิดลงสู่ด้านล่าง!
เกือบโดนสวี่หลิงอวิ๋น!
“เวรเอ๊ย! ไอ้สารเลวที่ไหนมาโจมตีฉันเนี่ย!” เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง เครื่องบินรบบินวนเวียนอยู่เหนือศีรษะซึ่งเต็มไปด้วยกระสุนที่ยิงออกมา!
ทหารหลายพันคนถูกส่งมาทางเครื่องบินรบ นี่มันทรงพลังไม่ใช่เหรอ?!
และเครื่องบินรบเหล่านี้ถูกเคลือบด้วยเกราะป้องกันการโจมตีด้วยคลื่นเสียง ซึ่งเป็นเครื่องบินที่เพิ่งได้รับการพัฒนาโดยแผนกเทคโนโลยี สำหรับป้องกันการโจมตีด้วยคลื่นเสียงของเอเลี่ยนโดยเฉพาะ
“ไม่เป็นไร คนของฉันนี่เอง เดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีกับพวกเขา!” สวี่หลิงอวิ๋นพึมพำแล้วย้ายต้าไป๋และลูก ๆ ไปที่เครื่องจักรกลของเธอ และการทำอย่างนี้ก็ทำให้เครื่องจักรกลแออัด
“ต้าไป๋ฟังที่ฉันบอก ฉันขอเวลาวางแกไว้ที่นี่สักครู่ ถ้าฉันต่อสู้ ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้ที่นี่หรอก”
ต้าไป๋ร้อง ‘จิ๊บจิ๊บจิ๊บ’ สองสามครั้งแล้วกลอกตา และดูเหมือนจะพูดว่า ‘พวกเราไม่ได้โง่นะ!’
เมื่อเห็นตาของต้าไป๋ สวี่หลิงอวิ๋นก็ขยี้หัวมันอย่างดุเดือด “แกเรียนรู้วิธีกลอกตามาจากใคร? แกตัวเล็กนิดเดียวแต่อารมณ์ของแกไม่เล็กเลยนะ”
ต้าไป๋ตบสวี่หลิงอวิ๋นด้วยหางแล้วหันบั้นท้ายของมันไปที่สวี่หลิงอวิ๋นอย่างไม่สนใจเธอ
เธอวิ่งตรงไปหาทหารคนอื่น ๆ ภายในไม่กี่ก้าว “ฉันจะฝากต้าไป๋ไว้กับคุณ!”
ทหารช่างรู้สึกเอ็นดูต้าไป๋มานานแล้ว แต่น่าเสียดายที่ต้าไป๋ไม่ยอมให้แตะต้องตัว มันหยิ่งจองหองมาก!
ในที่สุดองค์หญิงสามก็วางพวกมันไว้ข้าง ๆ พวกเขา พอมองใกล้ ๆ แล้ว จุ๊จุ๊ ต้าไป๋ช่างน่ารักอะไรขนาดนี้!
ในที่สุดชาวเน็ตก็ถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นว่าจอมพลมาช่วยพวกเขาทันเวลา ทุกคนต่างปรบมือให้
โอคาซีใช้ประโยชน์จากความช่วยเหลือของทหาร และในที่สุดก็ตัดหัวของเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ได้ ฝ่ายตรงข้ามชักกระตุกและล้มลงกับพื้นโดยไม่ตอบสนองอย่างสมบูรณ์
โอคาซีมองดาบของตัวเองอีกสองสามครั้งและพบว่าอีกฝ่ายหยุดเคลื่อนไหว ในที่สุดพลเอกหนุ่มก็รู้สึกโล่งใจ และสวี่หลิงอวิ๋นก็เข้ามา
“เป็นไงบ้าง? ยังสบายดีไหม?”
“ไม่เป็นอะไรครับ” โอคาซีรู้สึกเหนื่อย พลังดวงดาวในร่างกายของเขาเกือบจะหมด การก้าวเดินของชายหนุ่มจึงรู้สึกหนักขึ้นมาก
สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้าและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเธอก็เห็นว่าเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ระดับเก้าดาวได้สร้างดาบขนาดเล็กและเล็งมาที่หลังของโอคาซี!
สวี่หลิงอวิ๋นรีบผลักโอคาซีออกไป ดาบเล็กเล่มนี้แทงทะลุเครื่องจักรกลแล้วเจาะที่หน้าอกของสวี่หลิงอวิ๋นเข้าเต็ม ๆ!
เมื่อโอคาซีกลับมารู้สึกตัว เครื่องจักรกลของสวี่หลิงอวิ๋นก็ล้มลงกับพื้น!
“พระเจ้าช่วย! องค์หญิงสาม!”
“เกิดอะไรขึ้นกับองค์หญิงสาม! ฉันเพิ่งจะเดินออกไปสักพัก แล้วเธอล้มลงกับพื้นได้ยังไง?!”
“เพื่อช่วยท่านพลเอกเธอจึงผลักเขาออกไป! จากนั้นเธอก็ถูกแทงด้วยดาบขนาดเล็กที่เอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์สร้างขึ้น!”
“ดาบเล่มเล็กที่สร้างขึ้นโดยเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์เหรอ? เป็นไปไม่ได้ไม่ใช่เหรอ? เอเลี่ยนที่สามารถสร้างอาวุธได้ต้องเป็นระดับ 10 ดาวเท่านั้น!”
“ปลาหมึกยักษ์ตัวนี้ไม่ได้ไปถึงระดับสิบตอนที่มันใกล้จะตายใช่ไหม!?”
“โอ้พระเจ้า!”
“ใครจะช่วยพวกเขาได้!”
เอเลี่ยนระดับ 10 ดาวมีคุณสมบัติการรักษาขั้นสุดยอด!
หน้าอกของสวี่หลิงอวิ๋นเต็มไปด้วยเลือด เธอไอเบา ๆ มีเลือดออกมาเต็มไปหมด!
โอคาซีเอาเครื่องจักรกลของเธอออกไปแล้วถามอย่างกังวลว่า “ท่านเป็นยังไงบ้างครับ องค์หญิงสาม?”
“ไม่เป็นไร ฉันตายไม่ได้หรอก!” สวี่หลิงอวิ๋นผลักโอคาซีออกไป ดวงตาของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองราวกับทุ่งข้าวสาลีสีทอง “เวรเอ๊ย มันทำให้ฉันเลือดออกเลยเหรอเนี่ย? ฮ่า ๆ! นี่มันเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน!”
“อย่าเข้าใกล้มัน!” โอคาซีดึงตัวสวี่หลิงอวิ๋นไว้ “มันมีวิวัฒนาการ!”
พลังจิตของสวี่หลิงอวิ๋นเริ่มทะยาน! ใช้ประโยชน์จากการบาดเจ็บ!
ทันทีที่ดวงตาสีทองของสวี่หลิงอวิ๋นเปิดขึ้น เธอก็สามารถมองเห็นจุดอ่อนจากการกระทำของเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ตัวนี้ได้อย่างชัดเจน!
เธอเริ่มรวบรวมพลังจิตทั้งหมดของตัวเอง โอคาซีย่อมสัมผัสได้ถึงพลังจิตที่น่าสะพรึงกลัวนี้!
เขามองสวี่หลิงอวิ๋นด้วยความประหลาดใจ แต่เขาไม่ลังเลที่จะหลอมรวมพลังจิตของเขาเองเข้าไปในพลังจิตของสวี่หลิงอวิ๋นด้วย