บทที่55 จัดการทำ
ตอนนั้นเองกู้ลั่วจิ่นกับลี่จุนถิงต่างอึ้งไป
ลี่จุนถิงที่เมื่อกี้มองเห็นฉากในห้องก็ไม่พอใจขึ้นมา แต่ว่าตอนนี้เจียงหยุนเอ๋อคล้องแขนเขาไว้แน่น เขารู้สึกว่าความไม่พอใจของเขาเหมือนว่าจู่ๆก็หายไป จน……ใบหน้ามีรอยยิ้มปรากฏ
เขาปล่อยให้เจียงหยุนเอ๋อคล้องแขนตัวเองและยังดึงเธอเข้ามาใกล้มากขึ้น ระยะห่างทั้งสองใกล้กันมาก
กู้ลั่วจิ่นก็อึ้งไปหน่อยๆ ก่อนหน้านี้ไม่ใช่แค่ว่าเป็นแฟนกันเหรอทำไมแต่งงานแล้วล่ะ？
เขาคิดว่าเจียงหยุนเอ๋อกำลังล้อเล่น เลยจะพูดอะไรขึ้นมากับเจียงหยุนเอ๋อพร้อมกับเดินไปด้านหน้า
ตอนนี้เองลี่จุนถิงกลับขวางตรงหน้าเจียงหยุนเอ๋อแล้วพูด：“นี่คุณ คุณคงไม่อยากลองกำปั้นนี้หรอกนะ？”
มองท่าทางหม่นๆของลี่จุนถิง กู้ลั่วจิ่นก็นึกถึงก่อนหน้านี้ที่โดนหมัดเขาไปทีนึง จากนั้นใบหน้าก็รู้สึกแอบเจ็บขึ้นมา
กู้ลั่วจิ่นก็หัวเราะเบาๆอยากให้ตัวเองดูเป็นมิตรหน่อยๆเลยอธิบายกับลี่จุนถิง：“คุณลี่อย่าเข้าใจผิด ผมก็แค่อยากช่วยคุณป้าทำเรื่องบางเรื่องเท่านั้น”
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็ขมวดคิ้ว เธอไม่ต้องการกู้ลั่วจิ่นมาเสแสร้งตรงนี้！การกระทำทุกอย่างก่อนหน้านี้ของกู้ลั่วจิ่นเธอไม่มีทางลืม ดังนั้นเลยไม่เชื่อกู้ลั่วจิ่น
“บางทีตอนนี้บางเรื่องคุณก็ไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะทำนะ”ลี่จุนถิงหัวเราะอย่างเย็นชา พูดอย่างไม่เกรงใจ
จู่ๆรอยยิ้มบนใบหน้ากู้ลั่วจิ่นก็แข็งขึ้นเล็กน้อยและพูดไปว่า：“คุณลี่……คุณพูดแบบนี้ ผมกับหยุนเอ๋อเป็นเพื่อนกัน มีเหตุผลอะไรที่ต้องสนใจด้วย？ผมขอคุยกับหยุนเอ๋อหน่อยได้ไหม？”
ได้ยินเขาเรียกเจียงหยุนเอ๋อสนิทขนาดนั้น สีหน้าของลี่จุนถิงก็ดูแย่ ที่จริงอยากจะปฏิเสธทันที แต่แบบนั้นก็คิดว่าตัวเองไม่มีมารยาทเกินไป ยิ่งไปกว่านั้น……ก็ต้องถามความเห็นของเจียงหยุนเอ๋อ
ลี่จุนถิงก้มลงมองเจียงหยุนเอ๋อ เจียงหยุนเอ๋อกลับเม้มปากไม่พูดทันที เธอไม่รู้ว่ากู้ลั่วจิ่นจะอยากพูดอะไรไร้สาระที่ไม่มีประโยชน์หรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากเสียเวลากับกู้ลั่วจิ่น
“คุณอยากพูดอะไรกันแน่？”เจียงหยุนเอ๋อขมวดคิ้วถาม ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจกู้ลั่วจิ่น
กู้ลั่วจิ่นมองลี่จุนถิงที่สีหน้าดูไม่ดี จากนั้นก็มองไปที่เจียงหยุนเอ๋ออีกครั้ง：“หยุนเอ๋อ ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณจริงๆ เกี่ยวกับคุณป้า”
ได้ยินดังนั้นท่าทางของเจียงหยุนเอ๋อก็ดูคลายลง เธอมองลี่จุนถิง ลี่จุนถิงก็พูดอย่างรับรู้ได้：“ผมรอคุณด้านข้าง”
“โอเค”เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้า มองด้านหลังของลี่จุนถิงที่ค่อยๆออกไปอย่างอาลัยอาวรณ์
มองสายตาที่มีความคิดถึงของเธอ ในใจกู้ลั่วจิ่นก็หวิวๆ แม้ว่าตอนนั้นเป็นเขาเองที่ไม่สนใจสถานการณ์ของเจียงหยุนเอ๋อ และตัดสินใจยกเลิกงานแต่ง แต่ตอนนี้เจียงหยุนเอ๋อกลับมีชีวิตที่ดีแบบนี้ ข้างกายยังมีคนที่เพอร์เฟคแบบนั้นอีก เขาก็รู้สึกแย่ยิ่งขึ้น
“อ่ะ จะพูดอะไร ตอนนี้พูดได้แล้วสินะ？”เจียงหยุนเอ๋อมองกู้ลั่วจิ่น ไม่อยากเสียเวลากลับเขาเลยพูดออกมา
ในขณะที่กู้ลั่วจิ่นมองเจียงหยุนเอ๋อก็พูด：“ผมแค่อยากบอกคุณ ที่จริงโรคของคุณป้าไม่ง่ายขนาดนั้น”
“หมายความว่าไง？”จากน้ำเสียงของกู้ลั่วจิ่น เจียงหยุนเอ๋อฟังออกว่าเขาต้องมีอะไรแน่ๆเลยรีบถามไปอย่างร้อนรน
กู้ลั่วจิ่นขมวดคิ้ว ใบหน้ามีความลังเล มองท่าทางเขาแล้วเจียงหยุนเอ๋อก็กลัวว่าจู่ๆเขาจะไม่อยากพูดออกมาอีกเลยพูดเสียงดังไปว่า：“คุณรีบพูดสิ！”
เจียงหยุนเอ๋อใจร้อนแล้ว กู้ลั่วจิ่นรู้นิสัยเธอว่าถ้าตัวเองยังเล่นลิ้นกับเธอล่ะก็ เธอชักสีหน้าใส่ตัวเองแน่ก็เลยรีบพูดไปว่า：“คือแบบนี้……ผมสงสัยว่า เจียงหนิงเอ๋อจัดการบางอย่างกับคุณป้าแล้ว แต่ว่านี่ผมเดาเฉยๆ ยังหาหลักฐานไม่เจอ”
ได้ยินคำพูดของกู้ลั่วจิ่น ในใจของเจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกเยือกเย็น แต่ว่าก็ถามไปอย่างสงสัย：“ทำไมคุณต้องบอกฉันพวกนี้ด้วย？คุณไม่ใช่พวกเดียวกับเจียงหนิงเอ๋อเหรอ？”
กู้ลั่วจิ่นหัวเราะแบบลำบากใจ ภายใต้ตัวตนของเขาเผยให้เห็นอารมณ์ที่หลงใหลของชายหนุ่มไปหมด：“หยุนเอ๋อ คุณรู้……ที่จริงในใจผมคิดถึงคุณตลอด……อีกอย่าง เรื่องพวกนี้ที่เจียงหนิงเอ๋อทำก็มากเกินไปจริงๆ”
เจียงหยุนเอ๋อรู้ว่าที่กู้ลั่วจิ่นพูดตอนนี้จะต้องหลอกเธอแน่ แต่ว่า……เจียงหนิงเอ๋อเคยทำอะไรซูม่านลีน่าจะเป็นจริง
เห็นท่าทางของเจียงหยุนเอ๋อ แล้วกู้ลั่วจิ่นก็รู้ว่าเธอจะต้องเชื่อนิดเดียวแน่เลยรีบพูดต่อ：“หยุนเอ๋อคุณวางใจ เดี๋ยวผมจะช่วยคุณหาต่อ ถ้ามีอะไรคืบหน้าผมจะรีบบอกคุณทันที”
กู้ลั่วจิ่นใจดีขนาดนี้เชียว？เจียงหยุนเอ๋อมองเขาอย่างสงสัย แต่กู้ลั่วจิ่นกลับทักทายเจียงหยุนเอ๋อเสร็จก็รีบออกไป
พอกู้ลั่วจิ่นออกไปลี่จุนถิงก็มายืนข้างๆเจียงหยุนเอ๋ออีกครั้ง เมื่อกี้ที่กู้ลั่วจิ่นพูดอะไรไป ในใจเขาก็แปลกใจจริงๆ แต่ถ้าเจียงหยุนเอ๋อไม่พูด เขาก็ไม่ถามก่อนแน่
ตอนนี้ในหัวของเจียงหยุนเอ๋อกลับนึกถึงคำพูดนั้นของกู้ลั่วจิ่น เกี่ยวกับโรคของซูม่านลี ก่อนหน้านี้หมอต่างวินิจฉัยว่าทำงานหนัก ซึมเศร้าก็เลยป่วยขึ้นมา
แต่ว่าถ้าเป็นแบบที่กู้ลั่วจิ่นพูดจริงๆคงไม่ง่ายขนาดนั้นแน่！
เห็นท่าทางล่องลอยของเจียงหยุนเอ๋อ ลี่จุนถิงก็ถามอย่างเป็นห่วง：“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？กู้ลั่วจิ่นข่มขู่คุณเหรอ？”
“เปล่า”เจียงหยุนเอ๋อฝืนยิ้ม“เขาแค่บอกฉันว่าอาการป่วยของแม่น่าจะเกี่ยวข้องกับเจียงหนิงเอ๋อ”
ลี่จุนถิงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆแต่ไม่ถามอะไรมาก แค่พูดไปว่า：“เราเข้าไปดูคุณป้ากันเถอะ”
“อืม”เจียงหยุนเอ๋อรีบตอบรับ
พอเข้าไปซูม่านลีก็ดูไม่ต้อนรับพวกเขาเหมือนก่อน ถึงแม้เจียงหยุนเอ๋อจะรู้สึกผิดปกติแต่ก็ไม่คิดมาก
พอเจียงหยุนเอ๋อเดินไปข้างๆซูม่านลีก็พูดเบาๆ“แม่” ซูม่านลีเลยเงยมองเธออย่างงุนงง
“หยุนเอ๋อ ลูกมาแล้ว แต่ว่า……ทำไมแม่มองหน้าลูกไม่ชัด？”
เจียงหยุนเอ๋องง จู่ๆในใจก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี รีบพูดไปว่า：“แม่ อย่าเพิ่งใจร้อน เดี๋ยวหนูไปเรียกหมอ”
แปปนึงหมอก็มาพร้อมกับเจียงหยุนเอ๋อ พาซูม่านลีไปตรวจทั่วร่างกาย
เจียงหยุนเอ๋อรอผลตรวจอย่างกระวนกระวาย สุดท้ายจากการวินิจฉัยแล้วหมอก็บอกเจียงหยุนเอ๋อ：“ตอนนี้การมองเห็นของคุณเจียงมีปัญหาน่าจะเพราะเรื่องเมื่อคืน เส้นประสาทตาได้รับผลกระทบ ต่อไปยังต้องคอยตามเช็ค ถ้ามีปัญหาน่าจะต้องผ่าตัด”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะหมอ”
พอส่งหมอเสร็จ เจียงหยุนเอ๋อก็กำมือขึ้นมา กัดฟันในใจเกลียดแม่ลูกคู่นั้น