หลังจากที่หลี่รูยาได้ยินว่าอันรันตื่นขึ้นมาแล้ว เธอก็ขอให้คนครัวทำโจ๊กรังนกและรีบไปโรงพยาบาล
เมื่อเธอกำลังจะผลักประตู เธอก็ได้ยินสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นการสนทนาภายใน
ในห้องมีเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างเตียง และนั่นคือลูกคนที่สองของเธอ
ในฐานะอดีตประธานของกลุ่มฟาเรนไฮต์ หลี่รูยาหญิงแกร่งที่มีชื่อเสียงในเมือง Z สนใจอย่างมากว่าลูกชายของเธอจะพูดอะไร เมื่อลูกสะใภ้ตื่นขึ้นมา
“เอ่อ คุณฮัว แผลของฉัน จะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ไหม ” อันรันรู้สึกผิดหวังมาก แต่เธอไม่ต้องการให้เธอและฮั่วเทียนหลันใช้เวลาอยู่ในบรรยากาศที่น่าอึดอัดเช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงริเริ่มหาหัวข้อใหม่
ฮั่วเทียนหลันตะลึงไปชั่วขณะ เขาเห็นบาดแผลของอันรันซึ่งร้ายแรงมากตอนนั้น มันจะตกสะเก็ดแน่ๆ และหลังจากที่มันหลุดออกไปมันจะเป็นแผลเป็น
แม้ว่าจะอยู่ข้างหลัง แต่ก็ไม่มีใคร เห็นนอกจากเขา
แต่ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่รักสวยรักงาม
ฮั่วเทียนหลันรู้สึกผิดเล็กน้อย และไม่ตอบในเชิงบวก โดยกล่าวว่า : “ฉันจะหาหมอที่ดีที่สุดมาเพื่อลบรอยแผลเป็นของเธอ”
ประโยคนี้ทำให้หัวใจของอันรันจมดิ่ง ไม่คาดคิดสิ่งที่คาดหวัง
แต่มันก็คุ้มค่ากับความพยายามที่จะช่วยคนรัก พ่อของลั่นลาน
เธอยิ้มและกล่าวว่า : “คุณฮัวไม่เป็นไรก็โอเค ฉันยังไงก็ได้ ไม่มีบาดแผลใดไม่มีรอยแผลเป็น อย่างไรก็ตามไม่มีใครเห็นด้านหลัง”
เมื่อพูดประโยคสุดท้าย อันรันก็เผยออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ
จากนั้นเธอก็รู้สึกว่าเธอพูดอะไรผิด
เพราะในใจของฮั่วเทียนหลัน เธอเป็นคนที่ชอบกรุ๊ป p มาโดยตลอดและมีชีวิตส่วนตัวที่วุ่นวาย ในกรณีนี้เขาจะเชื่อได้อย่างไร?
อันรันรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่การเยาะเย้ยของฮั่วเทียนหลันก็ไม่มีมา
ฮั่วเทียนหลันกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวว่า : “จะไม่มีรอยแผลเป็น ฉันรับรองกับเธอ”
คำพูดธรรมดาของเขา ทำให้ดวงตาของอันรันเป็นประกาย
รสฝืดฝาดนี้ทำให้เธอไม่สามารถบรรยายได้เล็กน้อย
ประโยคนี้แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของฮัวเทียนหลันที่มีต่อเธออย่างสิ้นเชิง
และขยายเวลานัดออกไปหกเดือน เธอไม่รู้ว่าควรจะดีใจไหม แต่เธอโล่งใจจริงๆ
ไม่ว่าอันรันหลอกหัวใจเธออย่างไร เธอก็อยากจะหดกลับ ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังอยากอยู่กับคนที่เธอรัก
“ขอบ ขอบคุณนะ คุณฮัว” อันรันพูดอย่างอ่อนโยน
ฮั่วเทียนหลันไม่ได้พูด แต่ดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
เกิดความเงียบระหว่างทั้งสองอีกครั้ง หลี่รูยาได้ยินมันชัดเจนจากข้างนอก นอกจากจะโล่งใจแล้ว จู่ๆเธอก็คิดได้ว่าตั้งแต่ความสัมพันธ์ของลูกชายและลูกสะใภ้ของเธอฟื้นคืนปกติแล้ว ดูเหมือนว่าครั้งหน้าเธออาจจะมีหลานชายก็ได้
หลี่รูยามีความสุขมาก หลังจากที่ทั้งสองเงียบลง ก็เคาะประตู
และเธอไม่คาดคิดว่าเมื่อเธอเคาะประตูในเวลานี้ คนสองคนจะสังเกตเห็นว่าเธออยู่ข้างนอก
ฮั่วเทียนหลันให้การรับรองอย่างอ่อนโยนเหล่านี้ แต่เขาก็ยังรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในใจ
โดยเฉพาะเสียงเคาะประตู ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง
จากนั้นประตูก็เปิดออก และใบหน้าของหลี่รูยาก็ปรากฏในสายตาของเขา
“แม่ มาที่นี่เมื่อไหร่ ” ฮั่วเทียนหลันอดไม่ได้ที่จะโพล่งถามออกไป
จากนั้นหลี่รูยาก็ตอบสนอง ราวกับว่าเธอออกมาเร็วเกินไป
“เมื่อกี้ เพิ่งมาถึงเมื่อกี้…..” หลี่รูยาพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย แต่ความตื่นตระหนกของเธออยู่เพียงชั่วครู่ จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติ เธอรีบเปลี่ยนหัวข้อและถามว่า : ” อันรัน ตื่นหรือยัง? ”
อันรันไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองเธอได้ แต่มองไปที่เพดานแล้วตะโกนว่า : “แม่ ตื่นแล้ว ขอโทษด้วยลุกขึ้นไม่ได้”
ประโยคนี้ไม่พูดดีกว่า เมื่อพูดแม่ฮัวจะรู้สึกเจ็บปวดในใจเล็กน้อย
อันรันเพื่อช่วยฮัวเทียนหลัน แม้แต่ชีวิตก็ไม่เอาแล้ว
ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในครั้งนี้ เธอต้องวางความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองให้ถูกต้อง
หลี่รูยาก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความเป็นผู้ใหญ่ อารมณ์มาหลายปีปรากฏอยู่เหนือสายตาของอันรัน
“รันรัน เจ็บไหม? ” หลี่รูยาถามด้วยความห่วงใยในดวงตาของเธอ
อันรันพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว แรงยาสลบที่ผ่านมา มันเจ็บเจียนตายจริงๆ!
แต่แล้วก็ส่ายหัว เพราะรู้ว่าเขาจะผงกหัว จะทำให้หลี่รูยาต้องกังวล?
“ฉันไม่เป็นอะไร แม่ ก็แค่ขยับไม่ได้ รู้สึกว่าตัวแข็งมาก ” อันรันพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ
ในความเป็นจริงเธอไม่มีก้นบึ้งในหัวใจ แม้ว่าการผ่าตัดจะประสบความสำเร็จ แต่การรักษาที่เฉพาะเจาะจงจะต้องได้รับการฟื้นฟูในภายหลัง แต่ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของการบำรุงรักษาและการฟื้นฟูตัวเอง
มีการติดเชื้อซ้ำในระหว่างกระบวนการหายของแผล
แม่ฮัวถอนหายใจ เมื่อรู้ว่าอันรันไม่ได้บอกความจริง
แทงเข้าที่หลังตรงเส้นประสาท แต่ความเจ็บปวดจากการคลอดลูกกของผู้หญิงนั้นครึ่งๆกลางๆ
“อีกไม่นาน ไม่นานเธอก็จะหายเป็นปกติ ” แม่ฮัวรีบปลอบ แต่ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรออก เธอตบหัวฮั่วเทียนหลันทันที และพูดว่า : ” ไม่เห็นอันรันพูดว่าร่างกายของเธอแข็งหรอ? ” ไปนวดให้เธอหน่อยสิ! ”
หลังจากแม่ของเขามา ฮั่วเทียนหลันรู้สึกว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดนั้นน่าอายเล็กน้อย เขาจึงเลือกที่จะแสร้งทำเป็นตายอย่างเงียบๆ
แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิด คือเขาเลือกที่จะแสร้งทำเป็นตาย ดังนั้นแม่ของเขาจึงต้องจัดการทำอะไรบางอย่างเพื่ออันรัน?
ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้วอย่างไม่เต็มใจและมองไปที่หลี่รูยา แต่เขาแค่กล้าที่จะดูพฤติกรรมที่หยาบคายนี้ แต่เมื่อหลี่รูยาไม่สังเกตเห็น
เขาลุกขึ้น นี่คงเหมือนหมอนวดจริงๆ และเริ่มบีบขาอันรัน
อันรันรู้สึกถึงขา ราวกับว่าถูกสัมผัส
แต่มันเป็นเพียงความรู้สึกสัมผัส จากนั้นความรู้สึกสัมผัสก็เริ่มรุนแรงขึ้น และในที่สุดดูเหมือนว่าเส้นประสาทจะตอบสนอง ในที่สุดเธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกสบายขึ้น
เมื่อคิดว่าฮั่วเทียนหลันกลายเป็นหมอนวดของเธอเอง อันรันก็รู้สึกอยากจะหัวเราะ
มันเหมือนกับลูกสะใภ้ที่กลายเป็นภรรยามาหลายปี และฮั่วเทียนหลันก็กลายเป็นลูกสะใภ้ตัวน้อยของเธอ
เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอดทน แบบนี้จะไม่เท่ากับว่าทิ้งเขาไว้โดยไม่มีใครดูแล
แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถอดทนได้ เมื่อฮัวเทียนหลันนวดเธอไปที่ส้นเท้า เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก
สถานการณ์นี้ทำให้ฮั่วเทียนหลันตกใจ และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
การเคลื่อนไหวของเขาแข็งมาก และความนุ่มนวลก็ไม่ดี ดังนั้นให้นวดโดยเขาไม่ได้รู้สึกสบายเลย
อันรันมีความสุขมาก เพราะในที่สุดสามีของเธอก็เต็มใจที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่จำเธอได้
แต่อันรันโชคไม่ดี ที่ความแรงของการนวดฮัวเทียนหลันอ่อนมาก
อันรันค่อยๆทำปฏิกิริยากับเส้นประสาทของร่างกาย ในตอนนี้รู้สึกว่าการนวดของฮัวเทียนหลันดูเหมือนจะเจ็บปวดเกินไป…..
ฮั่วเทียนหลันทำอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อนวดอันรัน ท่าทางที่จริงจังนี้ทำให้หลี่รูยาพอใจ
ถึงอย่างไรเธอก็เป็นผู้หญิงเช่นกัน เคยผ่านการเป็นภรรยาตัวน้อย
เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของฮั่วเทียนหลัน ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเอวแขนขาที่เก่าแก่ของเธอนั้นไม่ค่อยสบาย และเธอต้องการให้ฮั่วเทียนหลันนวดตัวเอง
เมื่อฮั่วเทียนหลันนวดคออันรัน หลี่รูยาซึ่งนั่งอยู่ด้านข้าง ทันใดนั้นก็นึกถึงประเด็นสำคัญและถามว่า : “เรื่องนั้น การสอบสวนเป็นอย่างไรบ้าง? ”
ฮั่วเทียนหลันฟื้นคืนสติไตร่ตรองสักครู่และกล่าวว่า : “ยังไม่มีอะไร คนที่โยนกระถางดอกไม้ได้รับใบรับรองความเจ็บป่วยทางจิต แต่เขาถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลโรคจิตและไม่สามารถถูกตัดสินได้”
อันรันตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วก็ตอบสนอง นี่คือการพูดถึงเรื่องการบาดเจ็บของเธอ
คนที่โยนกระถางดอกไม้ ป่วยทางจิตหรอ?
คนป่วยทางจิต อยู่ที่ชั้น 5 สามารถโยนกระถางต้นไม้ได้อย่างแม่นยำ
ผู้คนมากมายที่อยู่ด้านล่าง กลับถูกฮัวเทียนหลัน?
จะบอกว่านี่ไม่ได้วางแผนไว้ ฆ่าอันรันให้ตายก็ไม่เชื่อ
ทันทีที่เธอกำลังจะเตือน เธอก็ได้ยินหลี่รูยาพูดต่อไป : “อย่างแรก ถูกรถชนและตอนนี้เธอถูกโยนกระถางดอกไม้ลงมาจากที่สูง เทียนหลัน ทีละคน สิ่งนี้ต้องได้รับการไตร่ตรองไว้ก่อน ช่วงนี้เราต้องระวัง ตำรวจทำเรื่องช้าเกินไป ที่จะทำให้คนของเราต้องเคลื่อนไหว”