บทที่82 ช่วยด้วย~！
มู่เทียนซิงโดนเมิ่งเสี่ยวหลงขยับเข้ามาใกล้ขนาดนี้ อย่าว่าแต่รู้สึกชาใบหลังเลย แม้แต่หูของเธอก็เริ่มชาแล้วเหมือนกัน
เธอพยายามออกแรงดึงมือของตัวเองออกมา แล้วบ้วนปาก เขายื่นผ้าขนหนูให้เธอเช็ดบาง แต่ว่าร่างกายของเขายังคงแนบชิดกับเธอเหมือนเดิม!
“ พี่เสี่ยวหลง พี่จะทำอะไรกันแน่? ”
น้ำเสียงของเธอไม่ดีมากๆ มันเต็มไปด้วยความโกรธ ถึงแม้ว่าในใจจะแอบรู้สึกกลัว แต่ว่าเธอก็โกรธมากเหมือนกัน!
จ้องมองเขาผ่านทางกระจก เธอไม่ได้หันหน้ามา แต่ก็เห็นมือของเมิ่งเสี่ยวหลงที่จับไหล่ของตัวเองอยู่ ดึงเธอเข้าไปขังไว้ในอ้อมอกของเขา เขาค่อยๆ วางคางของตัวเองลงบนไหล่ของเธอ การกระทำนั้นและลมหายใจของเขาที่พ่นออกมา มันคลุมเครือมาก!
มู่เทียนซิงรู้สึกรังเกียจ!
เธอหันคอหลับ พยายามออกแรงหยุดมือของเขา แล้วก็ตะคอกออกมาอย่างทนไม่ได้ “เมิ่งเสี่ยวหลง พี่กำลังทำไม่ถูกอยู่นะ! ”
“ถ้าเกิดว่ารู้ตั้งแต่แรกว่าจะมีคนอื่นแตะต้องเธอได้ก่อน ฉันก็ควรจะลงมือก่อนสิ! ว่ากันว่าใครอยู่ใกล้น้ำมากกว่าก็จะได้พระจันทร์ก่อน แต่ว่าฉันกลับรักและทะนุถนอมเธอมาตั้งหลายดี เพราะว่ากลัวว่าจะทำร้ายเธอ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะไปหาผู้ชายคนอื่นเพื่อคลายเหงา! ”
เมิ่งเสี่ยวหลงเองก็โกรธมากเหมือนกัน แขนที่รอบตัวเธออยู่นั้นก็ออกแรงให้แน่นมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับว่าต้องการจะทำลายเธอ
“เทียนซิง～ ฉันต้องการเธอ เธอให้ฉันได้มั้ย? ”
“ไม่ได้! ” มู่เทียนซิงก็เกือบจะบ้าแล้ว ริมฝีปากของเขาพุ่งเข้ามา สายตาก็ตกอยู่ที่คอที่เรียวยาวของเธอ ตรงนั้นมีสร้อยคอที่คุณอาสวมใส่ให้เธอกับมือ “ไม่ได้ๆๆๆ! เมิ่งเสี่ยวหลง ปล่อยฉันนะ! ถ้าเกิดว่ากล้ารังแกฉัน รู้ใช่มั้ยว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง? ”
เขาอ้าปาก รู้สึกเหมือนว่าคอแห้ง แทบจะฉีกออกมาแล้ว “ผลลัพธ์ก็คงจะเป็นการที่ฉันโดนพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายด่าอยู่พักหนึ่ง หรืออาจจะโดนตีสักหน่อย แต่ว่าฉันก็จะได้แต่งงานกับเธอ! ”
มู่เทียนซิงกลัวจนร้องออกมาเสียงดัง เธอดิ้นรน แล้วก็ตะโกนออกมาสุดชีวิต
“ไม่! ฉันจะฟ้องพี่! ฉันจะฟ้อง! นอกจากพี่จะฆ่าฉัน! ไม่ยังงั้นฉันจะฟ้องพี่! ใครจะช่วยก็ไม่มีผล พ่อแม่พี่ก็ไม่มีประโยชน์ เมิ่งเสี่ยวหวีก็ช่วยไม่ได้! พ่อแม่พี่หรือพ่อแม่ฉันก็ช่วยไม่ได้! และพี่ก็เป็นทหาร! ทหาร! ”
ที่ประเทศหนิง ข้อกฎระเบียบสำหรับทหารนั้น เข้มงวดที่สุดในโลก!
ถ้าเกิดว่าทหารทำผิดจะไม่มีการตัดสินลงอาญา จะมีแต่โทษยิงเป้าเท่านั้น!
และการที่เมิ่งเสี่ยวหลงก่อกวนอยู่ตอนนี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาถูกไล่ออกได้เลย!
คำเตือนของมู่เทียนซิง ทำให้เขาหยุดลงเพราะความรู้สึกกลัว
เขามองหน้าเธออย่างปวดใจ “ถ้าเกิดว่าผู้ชายคนอื่นทำแบบนี้กับเธอ เธอคงจะดิ้นบ้างยอมบ้างใช่มั้ย? ”
สายตาของเขาจ้องที่ริมฝีปากของเธอ ไม่รอให้เธอตอบอะไร ก็พูดอีกครั้ง “ฉันอยากชิมรสชาติของเธอ! ”
“ว้าย～！”
มู่เทียนซิงกลัวจนร้องไห้ออกมาสุดชีวิต!
เธอหันหน้าไปแล้วกัดที่แขนของเมิ่งเสี่ยวหลงอย่างรุนแรง!
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เมิ่งเสี่ยวหลงขมวดคิ้ว เขาปล่อยมือที่กอดเธอไว้แล้วก็พยายามดึงหัวของเธอออก “เทียนซิง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ”
มู่เทียนซิงให้ตายก็ไม่ยอมปล่อยหรอก!
ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแนบลงไปอย่างเด็ดขาด ผิวที่ขาวสะอาดหมดจด มีน้ำตาไหลออกมามากมาย ราวกับว่ามุ่งมั่นจะกัดจนเนื้อเขาหลุดออกมาเลย!
เลือดสีแดงสด ค่อยๆ ไหลออกมาจากแขนของเขา!
แล้วก็เลอะที่ปาดของเธอ!
เมิ่งเสี่ยวหลงมองเธอ แล้วก็พูดออกมาอย่างเศร้าใจ “เทียนซิง เธอเกลียดการที่ฉันแตะต้องเธอขนาดนั้นเลยหรอ? แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าเธอจะไม่ชอบ? ”
เธอไม่สนใจ ตอนนี้ทุกสิ่งบนโลกนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอแล้ว เธอต้องการแค่จะกัดเท่านั้น!
กัดสุดชีวิต!
เมิ่งเสี่ยวหลงก็โมโหแล้ว เขาแยกปากของเธอออก! ผลักหัวของเธอ! แม้แต่อยากจะตีเธอด้วยซ้ำ!
ตอนที่เขากำลังหันไปก้านข้างเพื่อจะเผชิญหน้ากับเธอ ยัยตัวเล็กก็ยกขาซ้ายขึ้นมา! แล้วก็เตะไปที่จุดกึ่งกลางของเขาอย่างไม่ลังเล!
เมิ่งเสี่ยวหลงหน้าบูดเบี้ยวและงอตัวลง เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แล้วก็รีบหนีออกไปตอนที่เขากำลังล้มลงเหมือนกวางตัวน้อย!
มู่เทียนซิงเป็นผู้หญิงที่ทำอะไรที่คล่องแคล่วว่องไวมาก ถึงแม้ว่าฉวีซือเหวินและจั๋วซีจะฝึกซ้อมมามาก แต่หลายๆ ครั้งก็รู้สึกทึ่งกับการเคลื่อนไหวเล็กๆ ที่รวดเร็วของเธอ
โดยเฉพาะเธอไม่เคยฝึกกังฟู ไม่รู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ เพราะฉะนั้นเวลาเจอคนที่สามารถต่อสู้เป็น พวกเขาก็ไม่สามารถเดาท่วงท่าของเธอได้ ไม่สามารถเดาได้เลยว่าต่อไปเธอจะทำอะไร เพราะฉะนั้น แม้แต่ฉวีซือเหวินกับจั๋วซีก็มักจะให้เธอใช้ประโยชน์จากตรงนี้
ตอนที่เมิ่งเสี่ยวหลงตั้งตัวได้นั้น ก็ยื่นมือไปจับเธอไว้ แต่ว่าเธอได้วิ่งหนีออกไปจากห้องน้ำและก็ห้องนี้ไปแล้ว!
เพียงในพริบตาเดียว มู่เทียนซิงก็คิดวิธีการรับมือได้หมดแล้ว!
เธอดึงคอเสื้อและกระโปรงของตัวเอง แล้วก็ทำผมให้ยุ่ง เดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับร้องออกมาเหมือนจะเป็นบ้า “ช่วยด้วยค่ะ～！ช่วยด้วย！ เขาจะข่มขืนฉัน! ช่วยด้วยค่ะ～! ”
มู่เทียนซิงพึ่งจะวิ่งมาถึงบันได ก็เห็นพ่อบ้านฟางฉีกำลังพาคนสองคนตามขึ้นมา แล้วก็ได้เจอกับเธอพอดี
“ฮือๆ ～ฮือๆ ～คุณอาฉี～！”
เธอยื่นหน้าเข้าไป ใบหน้าเล็กที่ดูสะพรึงกลัวทำให้คนที่พบเห็นตกใจ!
ปากของเธอก็เลอะเลือด เลือดสีแดงสด เลือดของเมิ่งเสี่ยวหลง!
“คุณผู้หญิง เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ”
ฟางฉีมองหน้าเด็กที่รักของเขาด้วยความปวดร้าว เขาเห็นเธอตั้งแต่เกิดจนโต และก็เลี้ยงเธอมาตั้งหลายปี กังวลว่าเธอจะไม่ได้รับความเป็นธรรม!
เขาจับแขนของเธอไว้เพื่อวิเคราะห์ ใบหน้าของเขาดูโล่งใจแต่ว่าก็ยังดูจริงจังอยู่ “ฝีมือของคุณชายเสี่ยวหลง? ”
มู่เทียนซิงทำท่าทางเหมือนกลัวจนพูดอะไรไม่ออก แล้วตอบว่า “หนูเตะไปที่ตรงนั้นของเขาอย่างแรง หนู หนูกัดเขาด้วย ฮือๆๆ ～เขาอยู่ในห้องน้ำในห้องของหนู! ”
“ผมรู้แล้ว คุณหญิงลงไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมขอไปดูหน่อย”
ฟางฉีตบไหล่ของมู่เทียนซิงเพื่อปลอบใจ หลังจากนั้นก็นำคนตามขึ้นไปชั้นบน
มู่เทียนซิงมองพวกเขาจากไป ก็หายใจหอบ หันหน้าไปจ้องโทรศัพท์ในห้องรับแขก แล้วก็พุ่งเข้าไปที่นั่นทันที!
เธอโทรไปที่เบอร์120ก่อน เรียกรถพยาบาล!
ตั้งแต่มู่อี้เจ๋อ จนถึงเจี่ยงซิน แล้วก็เมิ่งเสี่ยวหวี เธอโทรไปหาทุกคน แล้วก็ร้องไห้อย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเล่าเรื่องที่ตัวเองเจอ!
คู่สามีภรรยามู่อี้เจ๋อตกใจและรีบกลับมาทันที พ่อแม่ตระกูลเมิ่งก็ทั้งช็อกและอับอาย เมิ่งเสี่ยวหวีก็โทรไปด่าพี่ชายตัวเองอย่างแรง และก็ปลอบมู่เทียนซิงว่าไม่ต้องเสียใจไป
ทันใดนั้นเสียงของรถพยาบาลก็มาถึง!
มู่เทียนซิงออกไปด้านนอก แล้วก็ให้รถพยาบาลขึ้นไปรับคนข้างบน รอพวกเขาขึ้นไปชั้นบนไม่นาน ก็เห็นบอดี้การ์ดสองคนแทบจะแบกเมิ่งเสี่ยวหลงลงมา แผลที่แขนของเขายังคงมีเลือดออก แต่ว่าร่างของเขาก็ยังคงโค้งงออยู่เหมือนเดิม แค่ดูก็รู้แล้วว่าน่าจะโดนมู่เทียนซิงเตะแรงมาก!
ตอนนั้นเอง คู่สามีภรรยามู่อี้เจ๋อก็มาถึง เห็นว่าเมิ่งเสี่ยวหลงโดนรถพยาบาลรับตัวไป และลูกสาวของตัวเองก็มีท่าทีน่าสังเวช ก็รู้สึกปวดใจอย่างมาก!