เทียนหลางยืนอยู่ด้านหน้าแผงผักด้วยสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อย
‘ทำไมถึงมีหญ้าชินหลิงอยู่ที่นี้ ? นี่มันสมุนไพรศักดิ์สิทธ์เลยนะ ถึงแม้มันจะเป็นแค่ระดับต่ำก็เถอะ’
และที่ทำให้เทียนหลางตกใจมากขึ้นไปอีกคือราคาของมันเพียงแค่กรัมละ 10เหรียญ เองเท่านั้น ภายในโลกของการบ่มเพาะนั้นหญ้าชินหลง 1ต้นก็สามารถขายได้ถึงหลายร้อยเหรียญเงินแล้ว นี่มันเรียกได้ถูกกว่าเป็นสิบเท่าเลย
เทียนหลางถามแม่ค้าอย่างรวดเร็ว
”คุณป้าครับเจ้านี่มันเรียกว่าอะไรงั้นเหรอครับ ?”
ที่เทียนหลางถามไปอย่างงี้เพราะเขาไม่รู้ว่าในโลกนี้จะเรียกหญิงชินหลิงว่าอะไร เพราะเวลาไปหาซื้อจะได้หาซื้อง่ายขึ้นแม่ค้าที่ได้ยินคำถามก็มองเทียนหลางแปลก ๆ ก่อนจะพูดขึ้น
”อ๋อ นี่คือหญ้าหลิงหน่ะ ไว้สำหรับปรุงอาหาร หรือแม้แต่ไว้ให้สัตว์กิน ขายอยู่กรัมละ 10เหรียญเธอจะเอาไหม”
ทันทีที่เทียนหลางได้ยินคำตอบของคุณป้าขายผักเขาก็รู้สึกเหมือนโลกจะหมุนเคว้งไปหมด นี่มันอะไรกัน ? สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ถูกเอาไว้ใช้ปรุงอาหาร กับให้สัตว์เลี้ยงกิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น นี่มันสูญเปล่าเกินไปแล้ว !!
เทียนหลางกรีดร้องอยู่ในใจก่อนจะเหมาหญ้าหลิงทั้งหมดในแผง และก่อนจะจากไปเทียนหลางก็ได้ถามคุณป้าว่าจะหาหญ้าหลิงได้ที่ไหนอีกบ้าง หลังจากได้ข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เทียนหลางก็ได้เหมาหญ้าชินหลิงมาจำนวนหนึ่ง
‘นี่คงพอสำหรับที่จะเลื่อนไปขั้นเปลี่ยนกระดูกไม่ยาก แม้หญ้าชินหลิงจะเป็นสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำ แต่มันก็มีประโยชน์มหาศาลสำหรับพวกที่อยู่ในระดับปรับเปลี่ยนร่างกาย’
เมื่อเทียนหลางกลับมาถึงบ้าน เทียนหลางเลิกสนใจสิ่งอื่นและเดินกลับเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วก่อนจะนำหม้อต้มยาขึ้นมาและเริ่มต้มยาทำเป็นโอสถ น่าสงสารที่เทียนหลางนั้นยังไปไม่ถึงขั้นแรกเริ่ม ดังนั้นเขาจึงไม่มีปราณมากพอที่จะสร้างเม็ดยาขึ้น ทำได้เพียงใช้โอสถผสมน้ำและลงไปแช่ หรือดื่มเท่านั้น
สิ่งที่เทียนหลางกำลังจะทำนั่นคือโอสถปรับแต่งร่างกาย ซึ่งมันเหมาะสมที่สุดสำหรับร่างกายที่แสนจะบอบบางของเขา เทียนหลางใส่หญ้าชินหลิงลงไปในหม้อ พร้อมกับสมุนไพรธรรมดา ๆ อีกเล็กน้อย
อันที่จริงเทียนหลางสามารถที่จะดูดซับปราณที่อยู่ในสมุนไพรได้เลยโดนตรงแต่ถ้าหากเทียนหลางทำอย่างงั้นปราณที่ได้จะมีความบริสุทธิ์และจำนวนที่น้อยลง นั่นคือการใช้สมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ที่เสียเปล่าโดยแท้จริง
”พอมาคิด ๆ แล้วฉันนี่น่าสงสารจริง ๆ แม้แต่หลอมเม็ดยาก็ยังทำไม่ได้”
เทียนหลางเคี่ยวสมุนไพรทั้งหมดเป็นเวลาสองชั่วโมง ในที่สุดน้ำในหม้อก็เปลี่ยนเป็นสีขาวใสราวกับน้ำเปล่า เทียนหลางแบ่งพวกมันลงขวดเล็ก ๆ ทั้งหมดได้สิบสองขวดนี่เพียงพอที่จะใช้เป็นเวลาสิบสองวัน
……………………………………………………….
หลังจากเทียนหลางจัดแจงทุกอย่างเสร็จเขาก็มองไปที่นาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว เทียนหลางจะต้องลงไปเตรียมส่วนผสมสำหรับทำอาหารในคืนนี้ เทียนหลางตัดสินใจจะแช่โอสถในตอนกลางคืนเพราะระยะเวลาในการที่จะดูดซับโอสถปรับปรุงร่างกายนั้นยาวนาน การที่จะทำมันในตอนกลางวันคงไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่
วันนี้ร้านก็ยังคงคึกคักเหมือนเดิมและเริ่มคึกคักมากขึ้นหลังจาก 2ทุ่ม เทียนหลางคาดว่ามันคงจะเป็นผลของโพสในเว่ยป๋อเมื่อคืนวานเป็นแน่ ในระหว่างทำอาหารเทียนหลางคิดว่าเขาคงจะต้องสร้างเว่อป๋อของร้านอาหารบัวหยกเอาไว้บ้างเพื่อเป็นการโฆษณาเล็ก ๆ น้อย ๆ
หลังจากตี 1 เทียนหลางก็ช่วยพ่อและแม่ของเขาปิดร้าน หลังจากที่พ่อและแม่ของเขาอาบน้ำเสร็จก็ถึงตาของเทียนหลางบ้าง เทียนหลางจัดการเปิดน้ำร้อนใส่อ่างจากนั้นก็หยดโอสถปรังแต่งร่างกายลงไป
ทันทีที่โอสถปรับแต่งร่างกายผสมกับน้ำ น้ำในอ่างก็ได้เปลี่ยนเป็นสีฟ้าเล็กน้อย เขาหย่อนตัวลงไปแช่ทันทีพร้อมกับดูดซับปราณอย่างรวดเร็ว พลังงานที่อยู่ในน้ำได้เข้าไปปรับแต่งร่างกายของเทียนหลางทุกส่วนไม่ว่าจะเป็นอวัยวะภายในหรือภายนอก เลือด เนื้อ ผิวหนัง กระดูก เส้นเอ็น ต่างถูกปรับแต่งให้แข็งแกร่งขึ้นเพื่อให้พร้อมสำหรับการบ่มเพาะ
ด้วยจำนวนปราณมหาศาลที่มีอยู่ในน้ำร่างกายของเทียนหลางก็ถูกปรับแต่งอย่างรวดเร็ว และในขณะนั้นผิวหนังทั่วร่างกายของเทียนหลางก็ค่อย ๆ ลอกออกอย่างช้า ๆ และทันทีที่มันลอกออกผิวหนังใหม่ก็ค่อย ๆ เกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว กระบวนการนี้เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมาจนเห็นได้ชัดเจน นี่แสดงให้เห็นว่าเทียนหลางนั้นสำเร็จขั้นผลัดเปลี่ยนผิวหนังแล้ว