ตอนที่ 101 บทลงโทษจากเย่เฉิน
มือขวาของเย่เฉินแทงหอกสังหารใส่ผู้เล่นที่กําลังจะมาถึงตัวเขาโดยไม่ลังเล
ด้วยความเรียบง่าย ไร้กระบวนท่า ไม่มีความสวยงามใดๆ
ก่อนที่หอกจะถึงตัวผู้เล่นคนแรก ปรายหอกก็กลายเป็นภาพติดตานับไม่ถ้วนโหมกระหน่ำแทงออกไป
“พัฟพัฟพัฟ”
มีเสียงดังขึ้นมาหลายครั้ง เมื่อหอกแทงไปยังกลุ่มผู้เล่นก่อเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่เปิดเส้นทางให้เย่เฉินควบม้าต่อไป
อย่างไรก็ตาม จํานวนผู้เล่นมีมากเกินไปหนาแน่นเกินไป ในที่สุดม้าก็ถูกหยุด
ทันใดนั้นเสียงตะโกนที่ปิติยินดีก็ดังออกมา
“เร็วเข้า! เย่เฉินไม่มีแรงเหลือแล้ว! ม้าหยุดแล้ว! ไป! ฆ่าเขา! ฆ่าเขาซะ!”
เสียงตะโกนนี้ทําให้ผู้เล่นทุกคนพุ่งออกไปอย่างไม่ต้องสงสัย
“ฮ่าฮ่าฮ่า ของข้า! ทักษะระดับราชาเป็นของข้า!”
“เย่เฉินตายซะ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า แกล้งทําเป็นว่างแข็งแกร่ง สุดท้ายก็หมดแรงจนได้!”
“เขาไม่สามารถต่อสู้ได้แล้ว บุกต่อไป บุกกดดันเขาต่อไป”
ผู้เล่นหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในขณะที่เข้าโจมตีเย่เฉินและพูดออกมาอย่างไร้ยางอาย
ในความคิดของพวกเขา เย่เฉินไม่สามารถปลดปล่อยปราณแท้ นี้คือการดิ้นรนครั้งสุดท้ายของเย่เฉินหากปราศจากพลังปราณ เย่เฉินก็ต้องถึงจุดจบ
ในที่สุดเย่เฉินก็จะกลายหินรองเท้าสําหรับผู้เล่นที่เข้าร่วมภารกิจนี้ หากใครสามารถจัดการเย่เฉินได้คนผู้นั้นจะพบโอกาศที่ไม่สิ้นสุด!
เย่เฉินหรี่ตาและยังคงเหวี่ยงหอกต่อไป ท่าทง่ายๆ สบายๆ เหวี่ยงหอกออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากการแทงหอกในแต่ละครั้ง มีคนอย่างน้อยสามถึงห้าคน หรือมากสุดสิบสองคนถูกสังหารภาในไม่กี่วินาที
“ตึก ตึก”
ม้าศึกเคลื่อนไปข้างหน้าทีละก้าว
หอกสังหารของเย่เฉินคอยเก็บเกี่ยวชีวิตของผู้เล่นที่ละคนต่อไป
เมื่อเวลาผ่านไปเล็กน้อย ผู้เล่นที่กําลังหยุดเย่เฉินก็ค่อยๆ ค้นพบว่าเย่เฉินที่ไม่มีพลังปราณเหลือแล้ว ก็น่าหวาดกลัวเช่นเดียวกัน!
ใครก็ตามที่อยู่ในระยะสองเมตรรอบตัวเย่เฉิน จะถูกหอกสังหารตัวหัวทั้งหมด ไม่มีใครสามารถเข้าไกล้เขาได้
จากหนึ่งพันเมตรเย่เฉินเดินทางไปหนึ่งร้อยเมตรแล้ว ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น เขายังตัดศีรษะผู้เล่นทุกคนที่พยายามจะเข้าใกล้เขาด้วย
ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ผู้เล่นหลายพันคนถูกเย่เฉินฆ่าตายในที่เกิดเหตุ แต่ เย่เฉินไม่แสดงความเหนื่อยล้าออกมาแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นมีเสียงอุทานออกมา: “เวรเอ้ย! เย่เฉิน ปัญหาอยู่ที่หอกของเขา!”
เสียงอุทานของเขาดึงดูดความสนใจของผู้เล่นหลายคนในทันที
ในขณะที่เย่เฉินเหวี่ยงหอกใส่ผู้เล่นห้าคน ผู้เล่นทั้งห้าที่ยกอาวุธขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีของเย่เฉิน อาวุธของพวกเขาจะถูกทําลายกลายเป็นผุยผงในทันที แม้แต่ชุดเกราะบนร่างกายของพวกเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น ถูกทําลายสลายกลายเป็นผงจนหมด
ทันใดนั้นเสียงฉีกกระชากอากาศก็ดังขึ้น
หอกแห่งการสังหาร(ไม่สมบูรณ์): สมบัติโดยกําเนิด ได้รับความเสียหายเนื่องจากการเบิกฟ้าของผานกู่ ตกลงมายังโลก และเงื่อนไขการซ่อมแซมไม่ทราบได้
คุณสมบัติ: 1. ทําลาย(มีโอกาสทําลายอาวุธที่มีเกรดต่ำกว่าหอกสังหารมากขึ้น)
หลังจากใช้งาน วิญญาณจะถูกผูกมัด ไม่สามารถทิ้งได้ ไม่สามารถแลกเปลี่ยน และไม่สามารถถูกขโมยได้
ตอนนี้อุปกรณ์ที่ใช้โดยผู้เล่น ไม่มีอาวุธใดเทียบได้กับหอกสังหารของเย่เฉินมันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกทําลายกลายเป็นผุยผง
ก่อนหน้านี้การต่อสู้นั้นรุนแรงเกินไป และความเร็วในการใช้หอกของเย่เฉินนั้นก็รวดเร็วมาก จึงไม่มีใครสังเกตเห็นสถานการณ์ที่ผิดปกตินี้
เมื่อใครก็ตามสังเกตเห็นแต่เขาคนนั้นก็ถูกแทงตายทันที ก่อนหน้านี้จึงไม่มีใครตะโกนออกมา
หากต้องการฟื้นคืนชีพ หากอยู่ในสถานการณ์ปกติ เขาสามารถฟื้นคืนชีพได้ทันที
แต่ตอนนี้ เป็นช่วงภารกิจพิเศษ หากต้องการฟื้นคืนชีพ ต้องรออย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง
ผู้เล่นที่อยู่ด้านหลังจึงไม่สามารถเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้านหน้าได้
และตอนนี้ผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนกลัวที่จะถูกฆ่าโดยเย่เฉิน จึงเริ่มถอยออกไป
จากนั้น ก็มีคนพบสิ่งผิดปกติของหอกสังหารของ
แต่เมื่อพวกเขายืนยันความแปลกประหลาดของหอกสั่งการพวกเขาก็ตกตะลึง
มารดามันเถอะ อุปกรณ์บนร่างกายสลายไปทันทีเมื่อสัมผัสกับหอกสังหาร
นั่นคืออุปกรณ์ที่พวกเขาต่างซื้อด้วยความยากลําบากมันกลับพังยับเยิน!
ความโศกเศร้าและความรู้สึกกังวลเริ่มปรากฏขึ้นในหัวใจของผู้เล่นมากขึ้นเรื่อยๆ
มารดามันเถอะ กว่าข้าจะประหยัดเงินซื้ออาวุธและชุดเกราะได้ สําหรับข้าคิดว่ามันง่ายหรอ?
หลังโดนแทง อาวุธก็พัง เกราะก็หัก แล้วจะสูญเสียเงินไปเท่าไหร่
ผู้เล่นที่มีอุปกรณ์ไม่ดีนักยังไม่คิดอะไรมาก ยังไรก็ตามพวกเขาจะได้เงินรับการชดเชยเป็น 10,000 ทอง
แต่ผู้เล่นที่มีอาวุธระดับสูง หัวใจของพวกเขาอยากที่จะร้องไห้
“ตึก ตึก”
ม้าศึกเดินต่อไปเรื่อยๆ
ผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้าเย่เฉินเริ่มมีความคิดจะล่าถอย
มารดามันเถอะ เจ้าไม่ถอยเหรอ? หากเจ้าไม่ล่าถอย การถูกฆ่านั้นไม่สําคัญ แต่อุปกรณ์ทั้งหมดของเจ้าจะถูกทําลาย
พวกเขาไม่คิดว่าเย่เฉินจะเมตตาทิ้งอุปกรณ์ไว้ให้พวกเขา
“ไอ้พวกโง่! ไป! ไม่ต้องกลัว! เย่เฉินไม่มีแรงเหลือแล้ว!” เสียงคํารามดังมาจากฝูงชน
“ใช่ บุกเข้าไปเลย! ฆ่าเช่เฉินเพื่อทักษะระดับราชา รออะไรอยู่ไป บุกเข้าไป!” มีคนเริ่มตะโกนอีกครั้ง
“บุกเข้าไป? มารดาเจ้าเถอะ ไปเถอะ ทําไมไม่เขาไปเองละ!” เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังมาจากปากของผู้เล่นด้านหน้า
“ไอ้เฮงซวย หอกของเย่เฉินสามารถทําลายอุปกรณ์ได้ เจ้าก็เข้าไปก่อนสิ!”
พวกเขาไม่กล้าบุกเข้าไป เป็นเรื่องดีหากฆ่าเย่เฉินได้ แต่เมื่อพวกเขาล้มเหลว การสูญเสียที่ตามมานั้นเป็นที่พวกเขาจะรับไหว
ก่อนหน้านี้ที่ไม่กลัว เพราะไม่มีอะไรจะเสีย เพราะประกาศของโลกบอกว่าไม่มีบทลงโทษจากการตาย
แต่สถานการณ์ตอนนี้ถึงระบบจะไม่ลงโทษ แต่เย่เฉินเป็นผู้ลงโทษแทน
มารดามันเถอะ ลงโทษด้วยการทําลายอุปกรณ์
“บัดซบ! อุปกรณ์ไม่สามารถนํากลับมาใช้ได้อีก บอกที่ว่าใครจะกล้าเข้าไปสู้” ทันใดนั้นก็มีเสียงอุทานดังขึ้น
“ไอ้พวกขยะ! ถอยออกไปซะ ข้าต้องการออกไป!” ผู้เล่นที่อยู่ข้างหน้าคํารามอย่างดุร้ายใส่ผู้เล่นที่อยู่ด้านหลัง และพยายามจะเข้าไปในฝูงชน
สําหรับรางวัล ช่างมัน อย่างน้อยก็ไม่สามารถต่อสู้กับเย่เฉินอย่างรุณแรงได้ในตอนนี้
หากมีเพียงเย่เฉิน เขาก็จะลองดูและดูว่ามีโอกาสหรือไม่ อย่างไรก็ตามความคิดของเขานั้นผิดไปความเป็นจริงนั้นโหดร้ายมาก
ไม่เพียงแต่เขาจะไม่สามารถแทรกตัวเข้าไปในฝูงชน เขายังถูกฝูงชนด้านหลังผลักออกไปข้างหน้าอีกด้วยด้วย
” ฟึบ” เสียงดังขึ้นในอากาศ
ผู้เล่นรู้ตัวทันทีว่าการมองเห็นของเขานั้นแปลกไป เหมือนเขากําลังลอยสูงขึ้น สูงขึ้นและสูงขึ้น ผู้คนที่อยู่รอบๆ ในตอนนี้ก็ลอยขึ้นเช่นกัน จากนั้นเขาก็หันศีรษะ เห็นพื้นดิน เห็นศพที่ไม่มีหัวและอุปกรณ์ที่สลายกลายเป็นผงบนศพที่ไม่มีหัว
ในขณะนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นทันที
บัดซบ นั่น…นั้นคืออุปกรณ์ของข้า มันพังสลายไปแล้ว
เย่เฉินขี่ม้าและก้าวไปข้างหน้าเรื่อย
ผู้เล่นที่ขวางเย่เฉินเริ่มต้องการล่าถอยเพราะกลัวว่าอุปกรณ์ของพวกเขาจะถูกทําลายโดยหอกสังหารของเย่เฉิน
อย่างไรก็ตามต่อให้พยายามแค่ไหนก็หนีไม่พ้น
มีผู้คนเบียดเสียดกันมากเกินไป เกินกว่าที่จะถอยกลับได้
การแสดงออกของเย่เฉินยังคงเหมือนเดิม ไม่แปลกใจ ไม่โกรธ มีเพียงความเย็นชา
หนึ่งครั้ง อีกครั้ง ตัดหัวของผู้เล่นอย่างไร้ความปราณี
ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ผู้เล่นที่ขวางทางเขาคือเป้าหมายของเย่เฉิน
แม้ว่าพวกเขาจะหวาดกลัวแล้ว
แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มถอยกลับ
ทันใดนั้น ผู้เล่นกลุ่มใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของเย่เฉินก็ตามมาทันแล้ว
พวกเขามีจํานวนมากมายนับไม่ถ้วน
อย่างไรก็ตาม เมื่อใกล้ถึงตัวย่เฉิน ผู้เล่นทั้งหมดทั้งคนที่มาก่อนและพึ่งมาไม่มีใครกล้าก้อนออกมาด้านหน้า
เพราะพวกเขายังได้ยินเสียงอุทานของผู้เล่นที่ยินขวางทางเย่เฉิน
พวกเขายังเห็นซากศพที่กระจัดกระจายทั่วท้องถนน
บากคนฉลาด พวกเขารอให้เย่เฉินหมดแรง พวกเขาไม่จําเป็นต้องก้าวออกไปข้างหน้า พวกเขาแค่ต้องรออย่างอดทน
ถ้าพวกเขาออกไปและต้องเสี่ยงที่อุปกรณ์พังมันจะได้ไม่คุ้มเสีย
พวกเขาทั้งหมดวางแผนที่จะรอจนกว่าเย่เฉินจะหมดแรงก่อนที่จะเข้าโจมตีเย่เฉิน
อย่างไรก็ตาม เหล่าผู้เล่นทั้งหมดไม่ได้รู้สิ่งหนึ่ง คือเย่เฉินไม่ได้มาที่ลกเอี๋ยงด้วยตัวคนเดียว