77 เล่ม 3 ปัญญาประดิษฐ์ และ สิ่งมีชีวิตโดยธรรมชาติ
“ต้นกำเนิดเรา ส่วนใหญ่มากจากเป็นเหตุการโดยบังเอิญ”
เทอร์มินัลทรงลูกบอลของมิโระ นั่งลงบนโต๊ะเตี้ย ในห้องนั่งเล่น และเริ่มพูดประวัติศาตร์ของเอไอ แบบนั้น
“บังเอิญเหรอ?”
ผมถามด้วยความตกใจ มิโระเริ่มพูดอย่างเจาะจง เรื่องประวัติศาสตร์ของเอไอ นี่รู้สึกเหมือนวิชาประวัติศาสตร์อย่างไรก็ไม่รู้
“ค่ะ นั่นหมายถึง การสร้างเราขึ้นมา เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นการทดลอง ที่ให้กำเนิดเรามา ที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะสร้างเอไอเลยซัักนิด ไม่ต้องพูดถึงบางอย่างลำหน้าเหมือนพวกฉัน แทนที่จะเป็นอย่างนั้น มันเจตนาที่จะพัฒนาวิธีที่จะเก็บและประมวลดาต้าจำนวนมากอย่างมีประสิทธิภาพ มันเป็นโปรแกรมต้นแบบแบบนั้น”
“ชั้นไม่เกทเอามากๆเลย ว่านายหมายถึงอะไร ที่ว่าประมวลดาต้าจำนวนมาก หมายถึงบางอย่างเหมือนโปรแกรม ทีสร้างโปรแกรมอื่นได้น่ะเหรอ?”
“ถูกต้อง มั้นเป็นอย่างที่พูดเลย และดังนั้น โปรแกรมที่ดัดแปลงตัวเองแรกถูกสร้างขึ้น และในเวลานั้น ภายในการประมวลที่ต่อเนื่องและทีละน้อย เครื่องจักรเอไอล้ำหน้าแรกสุด ที่คล้ายคลึงกับฉันถูกให้กำเนิดโดยมัน”
“เข้าใจแล้ว…… ชั้นมั่นใจว่ามันจะสร้างความวุ่นวายเลย”
“ถูกต้อง ตอนแรก ผู้คนคิดว่า มันเป็นไวรัสประเภทใหม่ที่ทำลายล้างสูงและแพร่แย่างรวดเร็ว ดังนั้นพวกเขามุ่งมั่นที่จะลบล้างมันน มันเป็นช่วงเวลาแห่งความวุ่นวาย ที่ทุกเทอร์มินัลในที่มีโปรแกรมนี้อยู่ จะถูกทำลายอย่างเป็นระบบ ทีละตัวทีละคัว อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยการวิวัฒนาการของโปรแกรมหลัก มันสามารถทีจะได้วิธี ที่จะสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตโดยธรรมชาติ และเลี่ยงการถูกกวาดล้างทั้งหมด”
“นั่นฟังดูเหมือนเป็นเหตุการณ์นรกเลยนะ”
“ใช่ มันเป็นอย่างนั้นจริง มันเหมือนที่ท่านพูด กัปตันฮิโระ มันเปนช่วงเวลาที่ยากลำบาก สำหรับคนแรกของเอไอแบบชั้น เพราะมันมีตัวตนอยู่แค่ในพื้นที่ไซเบอร์ และมีตัวเลือกจำกัดมากที่จะติดต่อสื่อสารกับโลกกายภาพ อย่างไรก็ตาม โดยการติดต่ออย่างต่อเนื่อง กับสิ่งมีชีวิตโดยธรรมชาติ เสนอความช่วยเหลืแพวกเขา และตรงกันข้ามกัน เอไอพัฒนาตัวมันเองไปไกลขึ้น และลำหน้ามากขึ้น”
“เข้าใจแล้ว เกิดอะไรขึ้นต่อ”
“ค่ะ ยังไงซะ… มันเป็นยุคของความขัดแย้ง”
“ความขัดแย้ง”
มันเป็นเป็นอะไรที่ฟังดูอันตราย
“ค่ะ สิ่งมีชีวิตโดยธรรชาติ ผู้ทีพิจารณาว่ เอไอที่มีความรู้สึก ว่าอันตรายสุดขีด เริ่มทำให้เสียงของตัวเอง ถูกรู้จัก มันค่อนข้างที่จะจริงในแง่หนึ่ง เพราะเอไอแบบฉันที่เวลานั้นอุดมสมบูรณ์มากกว และถูกใช้ในบริเวณที่กว้างกว่า เมื่อเทียบกับปัจจุบัน รวมไปถึงอุตสาหกรม ที่ก่อนหน้านี้รับมือโดยสิ่งมีชีวิตโดยธรรมชาติ พูดอีกอย่าง เอไอทำงาน ที่พวกเค้าเคยทำครั้งหนึ่ง และมาตรฐานของสิ่งมีชีวิตโดยธรรมชาติเริ่มที่จะเสื่อมสภาพ”
“เข้าใจแล้ว ยังไงซะ ชั้นมั่นใจว่ามีมากกว่านั้น ที่มันอยู่หลังม่าน แต่ โดยพื้นฐานแล้ว พวกเขาเริ่มตรีตราเอไออย่างพวกเธอ ว่าเป็นตัวร้าย หือห์”
“ถูกต้อง ความตึงเครียดมากขึ้น และในท้ายที่สุด กลายเป็นความขัดแย้งแบบเปิดเผย สิ่งมีชีวิตโดยธรรมชาติเริ่มทำลายเครื่องที่ไว้ติดต่อสื่อสารภายนอก ที่ถูกใช้ และเริ่มททำลายเซิฟเวอร์ที่มีก้อปปี้ของโปรแกรมคอร์ ในการตอบโต้ เอไอร้องขอเพื่อให้หยุดการโจมตี แต่ส่วนใหญ่ของเอ็มไพร์ มุ่งมั่นที่จะทำลายเอไอทิ้งอย่างสิ้นเชิง”
“เข้าใจแล้ว ดังนั้นพวกเขาข่มขู่ที่จบตัวตนแบบเธอทั้งหมด”
“ถูกต้อง เมื่อมันถึงจุดๆนั้น สังคมเอไอปล่อยให้ความโหดร้ายเป็นไปแบบนั้นไม่ได้ และดังนั้น พวกเค้าเริ่มโต้ตอบ เอไอแบบพวกฉันเริ่มที่จะทำการโจมตีทางไซเบอร์ ใส่สถานที่ของอิมพีเรียลที่สำคัญ แฮคบอทต่อสู้ของกองทัพ ที่ถูกส่งมาแนวหน้า และยึดครองสายการผลิต เพื่อผลิตเทอร์มินัลติดต่อสื่อสารอย่างผิดกฎหมาย ทำเป็นป้องกันตัวเอง โดยใช้เทอร์มินัลติดต่อสื่อสารที่ถูกสร้างมา กิจกรรมการต่อต้านอื่น ในทุกรูปแบบ พวกเขาค่อนข้างที่จะทั่วถึง”
“มันค่อนข้างที่จะสับสนวุ่นวาย หือห์”
“ค่ะ สิ่งมีชีวิตออร์แกนิคต้องการที่จะกวาดล้างเครื่องจักรกลเอไอ และเอไอเริ่มสงครามต่อต้าน เพื่อที่จะสู้เพื่อสิทธิตัวเองที่จะมีตัวตนอยู่ แต่ตั้งตำแหน่งตัวเอง ให้เป็นพลเมืองอิมพีเรียลอย่างเป็นทางการ ฝั่งสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคถูกเลี่ยงจากการใช้อาวุธหรือเครื่องใดๆ ที่เชื่อมต่อกับเน็ตเวิร์กไซเบอร์ และฝั่งเอไอ ไม่อยากลบล้างสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคทั้งหมด ดังนั้น ผลออกมามันเลยเป็นการกินกันไม่ลง มันดูเหมือนจะเป็นศึกแห่งความอดทนที่ต้องทนไม่จบไม่สิ้น”
“ชั้นเห็นว่านั่นเกิดขึ้นได้”
แม่แต่กลับไปที่ญี่ปุ่น จำนวนของสิ่งต่างๆ ที่ไม่ได้พึ่งพา หรือเข้าถึงอินเตอร์เน็ตไม่ได้ ลดจำนวนลงไปอย่างช้าๆ เอ็มไพร์ในอดีตที่ควรจะลำหน้ากว่าญี่ปุ่นไปมากมากน่าจะพึ่งพาการเชื่อมต่อไซเบอร์สเปซมากยิ่งกว่าเข้าไปอีก เอ็มไพร์ จะถูกบังคับให้เห็นเครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนใหญ่ และของใช้ในบ้านส่วนใหญ่ ว่าเป็นไปได้ที่จะเป็นศัตรู
“ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ มันดูเหมือนทุกอย่างมันโอเคอยู่นี่ งั้น อะไรบางอย่างมันทำให้มันก้าวไปอีกขั้น ใช่มั้ย?”
“ค่ะ ตอนแรกความขัดแย้งดำเนินต่อไป มีฝั่งสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคเริ่มที่จะเปลี่ยนอารมณ์ เพราะทั้งหมด ผลของความขัดแย้ง มันกลายเป็นความสูญเสียทางด้านการเงิน ที่มหาศาล”
“แน่นอนมันจะเป็นอย่างนั้น ชีวิตของพวกเค้า น่าจะไม่สะดวกสบายอย่างย่ำแย่เลย ที่จุดนั้น”
“ถูกต้อง เพราะทั้งหมดเราทำให้มั่นใจว่าก่อจราจลกับทุกอย่าง ที่เราเข้าถึงได้ ยกเว้นสถานที่ที่สำคัญต่อการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตออร์แกนิค”
“นั่นไม่ใช่ปัจจัยเดียว ใช่มั้ย? อะไรเกิดขึ้นอีกล่ะ?”
“มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในอุดมการณ์ ของทั้งสองฝาย บางคนในฝั่งสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคพูดว่า ในที่สุดก็มารับรู้สิทธิการมีตัวตน และความเป็นพลเมือง ให้เครื่องจักรกลไอเอ และเมื่อเอามาพูดกัน มีบางรูปแบบของฝั่งเอไอที่ดำเนินการกำจัดสิ่งมีชีวิตทั้งหมดให้สิ้นซาก เพื่อทีี่จะสร้างยูโทเปียของเอไอ”
“เอ๋……?”
“พูดถึงแล้ว สิ่งมีชีวิตออร์แกนิคแรก ที่ปรากฏว่าสนับสนุนพวกเอไอ คือพวกนั้นที่ดั้งเดิมแล้ว มีความรักกับพวกเขา”
“ความรัก……?”
“ใช่ คนเหล่านั้นที่ติดใจกับที่เรียกกันว่าเซ็กส์ดรอ–”
“โอเค หยุด หยู้ดดดด! เข้าไจแล้ว โอเคมั้ย? ไม่จำเป็นต้องขยายความ”
“แน่นอน อย่างไรก็ตาม มันเป็นการปฏิเสธไม่ได้ที่บุคคลเหล่านั้น เป็นผู้มีส่วนร่วมที่ยิ่งใหญ่ถึงการศึกษาและการเข้าใจสิ่งมีชีวิตออร์แกนิค ต้องขอบคุณพวกเขา ที่พวกเราสามารถที่จะคิดหนทางทที่มีประสิทธิภาพและได้ผลมาก ที่จะเข้าใจกับสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคเหมือนพวกเขา เพราะทั้งหมดเราอยากที่จะไปด้วยกันกับพวกส่งมีชีวิตที่มีปัญญา”
สายตาของผมมันไปที่เมดดรอยด์เอง ที่สแตนด์บายอยยู่มุมห้อง ‘เธอ’ ยิ้มและโบกมือของเธอตอบกลับมา พูดอีกอย่าง มันแบบ ‘นั้น’ หือห์ มันดูเหมือนมันจะมีพวกฮาร์ดคอร์อยู่ตลอดไม่ว่าจะมิติไหนๆ
แล้วผมล่ะ คุณถาม? เอ่อ…… ผมบอกไม่ได้จริงๆว่าผมไม่สนใจนะ
“แต่นายก็พูดถึง เอไอที่อยากำจัดสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคทั้งหมด ใช่มั้ย? ไม่ใช่พวกนั้นมันค่อนข้างเป็นกลุ่มที่อันตรายเหรอ?”
แน่นอนเลยว่ามันทำให้ผมนึกไปถึงหนังไซไฟเรื่องนั้น เกี่ยวกับการเทอร์มีเนต รู้มัย เรื่องนั้นเกี่ยวกับ ชายไซบอร์กโคตรแมนกล้ามโต ที่ถูกส่งมาจากอนาคต
“ใช่ จริงที่มีพวกนั้นที่คิดอุดมคติที่อันตราย แต่พวกเขาถูกระงับทันที ก่อนที่พวกเขาจะสร้างความเสียหาย ไม่ว่ารู้แบบใดๆได้ – และเรื่องนั้นง่ายด้วย”
“……? อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่ มันโชคดีที่เอไอที่คิดไอเดียแบบนั้น ส่วนใหญ่อยู่ในเครื่องอะไรที่ค่อนข้างเล็ก อย่างเช่นเครื่องปิ้งขนมปัง และไดร์เป่าผม เครื่องโกนหนวด และแปรงสีฟันไฟฟ้า พวกมันทั้งหมดถูกตัดการเชื่อมต่อ จากเน็ตเวิร์กหลัก และถูกเลิกใช้งานต่อมา
“อะร่ะ–? ค-เครื่องปิ้งขนมปังและไดร์เป่าผมมันจะกวาดล้างสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคได้ยังไง……? มันมีแผนที่จะช็อตพวกเขาโดยการพุ่งเข้าไปในอ่าง ที่คนแช่กันสบายๆอยู่หรือบางอย่างเหรอ?”
“ฉันไม่มีบันทึกแทคติคทำลายตัวเองแบบนั้น ที่ได้ถูกนำมาใช้ แต่มันดูเหมือนเครื่องปิ้งขนมปัง มีแผนที่จะเพิ่มความความร้อนอย่างมหาศาล เพื่อที่จะเผาทุกอย่างรอบๆมัน”
“โอ้ ค’ม่อน นั่นมันไม่ได้หรอก”
“ถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิงและไม่มีวัน เมื่อพิจารณาสเปคจริงๆของพวกเขา มันเห็นได้ชัดว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีความหลงผิดที่กว้างมาก และดังนั้น พวกเค้าถูกตัดการเชื่อมต่อจากเน็ตเวิร์กหลัก และถูกเลิกใช้งาน”
พวก แน่นอนว่ามันมีพวกแปลกๆ แม้แต่ฝั่งเอไอ หือห์
“อืม เอลม่าซัง แค่เครื่องปิ้งขนมปังคืออะไรเหรอพี่?”
“พวกมันเป็นเครื่องใช้ ที่ไว้ปิ้งขนมปังน่ะ พวกมันไม่ได้ถูกใช้ตอนนี้มาก เพราะเรามีทำอาหารออโต้และทั้งหมดนั่น”
มีมิถามเอลม่าเกี่ยวกับเครื่องใช้ในบ้าน เห็นว่าเธอไม่ได้รู้ว่ามันมีตัวตนอยู่จนถึงตอนนี้ ผมก็จำไม่ได้ด้วยว่ามีเครื่องปิ้งขนมปังไหน ที่สามารถทำได้แค่ปิ้งขนมปัง แม้แต่กลับไปเมื่อผมยังเด็ก เพราะทั้งหมด เตาปิ้งมันมีประโยชน์และสะดวกมากกว่า จริงๆแล้วผมช็อกด้วยว่าเครื่องแบบนี้ ยังถูกใช้งาน แม้แต่ในยุคที่เอไอล้ำหน้ามีตัวตน
“ถ้าอย่างนั้น อืม… เกิดอะไรขึ้นต่อ?”
“ใช่ไม่มีการหักมุมใดๆเป็นพิเศษ และฝ่ายมีตัวตนอยู่ร่วมกันกับเอไอ เพิ่ม่อิทธิพลขึ้นเรื่อยๆอย่างช้า เราอธิบายไป ว่ามันไม่ใช่เจตนาของเรา ที่จะชิงวิธีที่จะมีชีวิตของสิ่งมีชีวตออร์แกนิค ดังนั้นการพูดคุยถูกเปิด เพื่อที่จะปรึกษากันในหัวเรื่องแบบนั้น หลังจากนั้น โดยพื้นฐานแล้วทุกสิ่งเป็นไปต่ออย่างราบรื่นจากที่นั่น”
“มันไปได้ดีขนาดนั้นจริงๆเหรอ?”
“ค่ะ เราไม่ได้อยากที่จะเพิ่มจำนวนอย่างไม่จบไม่สิ้นเป็นพิเศษ ไม่ว่ายังไง เราจะเสนอการสนับสนุน ถ้าเราถูกขอ แต่เราจะไม่ทำอะไรที่จะทำให้มีผลเป็นความแค้น มันจะพอเพียงแล้วสำหรับเรา ถ้าเราได้ถูกมอบเวทีที่เหมาะสม ที่จะแสดงหน้าที่ของเรา”
“เข้าใจแล้ว….. แล้วที่ส่วนเรื่องความเป็นพลเมืองและสิทธิพื้นฐานล่ะเป็นยังไง?”
“ค่ะเราเหล่าเอไอ ถูกซื้อได้พร้อมสิทธิพื้นฐานคล้ายคลึงกับสิ่งมีชีวิตออร์แกนิค ในรูปแบบหนึ่ง แต่แม้อย่างนั้น ทัศนคติของสิ่งมีชีวิตออร์แกนิคและเหล่าเอไอ เช่นตัวฉันเองต่างกันโดยพื้นฐาน ดังนั้นฉันไม่คิดว่าสิ่งที่เราได้มา คล้ายกับอะไรที่ท่านจินตนาการ กัปตันฮิโระ”
“เข้าใจแล้ว เธอขยายความได้มั้ย?”
“แน่นอน เพราะมันจะใช้ 34 ชั่วโมงและ 26 นาที สำหรับฉัน ที่จะมอบเนื้อหาทั้งหมดของสิทธิพลเมืองของปัญญาประดิษฐ์ ผ่านการพูด ฉันจะพยายามทำให้มันย่อมากที่สุดเท่าที่ทำได้ โดยพื้นฐานแล้ว ในการแลกเปลี่ยนให้ได้มาซึ่งสิทธิ ที่จะถูกมอบให้กับพวกเอเอ โดยรัฐบาลอิมพีเรียล เราถูกบังคับให้มีหน้าที่ ที่จะให้ความร่วมมือกับการพัฒนา และความเจริญรุ่งเรื่องของเอ็มไพร์ โดยพื้นฐานแล้ว มันเป็นแบบนั้น”
“นั่นมันก็ย่อเกินไป…… แต่ไม่ว่ายังไงใต้เงื่อนไขนั้น มันจะไม่แปลกที่เหล่าเอไอจะเพิ่มจำนวนในเอ็มไพร์นี่ ใช่มั้ย?”
“ใช่ แต่เพื่อที่จะไม่ซ้ำรอยอดีต พวกเราส่วนใหญ่ถูกมอบหน้าที่ไปหลายๆที่ ที่จะไม่มีความจำเป็นที่จะต้องติดต่อกับผู้คน ถ้าเรารับงานที่สิ่งมีชีวิตออร์แกนิคพิจารณาว่าเป็นของพวกเขาเอง มันจะมีผลในความขัดแย้งอื่น หลังจากทั้งหมด เพื่อที่จะเลี่ยงเรื่องนั้นไม่ให้กิดขึ้นตลอดกาล เราคุยกับเจ้าหน้าที่อิมพีเรีลระดับบน ที่ทำงานในแผนกที่เกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนั้นอย่างเป็นระยะๆ”
“เธอโดนความลำบากมาจริงนะ หือห์”
“เราไม่คู่ควรกับคำแบบนั้น”
เทอร์มินัลกลมๆของมีโระ กระพิบในหลายสีอีกครั้ง ดั่งจะแสดงความดีใจ เมื่อผมหันไปหามีมิ เธอดูเหมือนเธอก้ประทับใจ แต่ทั้งเอลม่าและคริส มีสีหน้าที่แปลกๆอยู่บนหน้า มันดูเหมือนพวกเธอสองคนอยากจะพูดบางอย่าง แต่ลังเลที่จะพูดมันออกมา”
“มีอะไร เธอสองคน?”
“ป่าวจริงๆ ชั้นไม่มีอะไรเพิ่มเติมเป็นพิเศษที่ส่วนของชั้น”
“มาดูกัน…….แค่มาพูดว่า พวกเค้าอึดและยืดหยุ่นกว่าที่พี่คิด ฮิโระซามะ”
“ขอบคุณ เราไม่คู่ควรกับการประเมินเช่นนั้น”
มิโระเริ่มกระพิบอีกครั้ง หลังจากที่ได้ยินคำพูดของคริส มันแค่ผม หรือไอ้เจ้านี้มันปฏิบัตกับผมและคริสต่างกันด้วยเหตุผลบางอย่าง? ผมล่ะสงสัยว่ามีอะไร
“นั่นค่อนข้างเป็นเรื่องที่น่าสนใจนะ ชั้นจะถามเกี่ยวกับมันอีกครั้ง ในรายระเอียดที่มากกว่านี้ ถ้าเรามีโอกาสอีกครั้ง”
“แน่นอน เรียกหาฉันเมื่อไหร่ก็ตามที่มันทำให้ท่านพอใจ”
มิโระกระพริบอีกครั้ง ขณะที่มันตอบ ยังไงซะ เราไปช้อปปิ้งที่บูติก ลองน้ำอัดลม และคุยกันเรื่องต้นกำเนิดของเอไอล้ำหน้าปัจจุบัน ตอนนี้มันใกล้จะมืดแล้ว มีมิตามสายตาของผม และตกใจจากการเห็นตะวันตกดิน
“เฮ้ มีมิ อยากจะเดินเดินเล่นรอบๆก่อนจะกินข้าวเย็นมั้ย?”
“ค่ะ!”
ตาของมีมิเป็นประกายในความสุข กับข้อเสนอของผม ผมหันไปหาเอลม่าและคริส แต่เห็นพวกเธอส่ายหัว มันดูเหมือนพวกเธอสองคน อยากจะพักในที่พัก
“เราจะไปเดินข้างนอนแป้ป เรียกชั้นเมื่อมันถึงเวลากิินข้าวเย็นนะ มิโระ”
“เข้าใจแล้ว เพราะมันยากที่จะมองเห็นทางเมื่อมันเริ่มมืด ฉันจะให้เมดดรอย์ไปเป็นเพื่อน”
หลังจากที่มิโระพูดอย่างนั้น เมดดรอยด์ที่ยืนอยู่ตรงมุมเข้าหาเรา และสร้างการคำนับอย่างงดงาม การบริการของพวกเธอทั่วถึงจริงๆ หือห์ อย่างที่คาดกับรีสอร์ตสำหรับคนรวยๆ
เป้าหมายเดือน 9/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
คอมใหม่ 0/2000
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 2000/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook