ตกปลาฉลาม? หญิงสาวทุกคนรู้สึกตกใจกับความคิดที่กล้าหาญของกู่เสี่ยวเล่อ
“ฉันขอบอกนะ กัปตันเสี่ยว แม้ว่าฉันจะเข้าใจว่าคุณใช้เวลาทั้งวันอยู่ต่อหน้าหญิงสาวที่งดงามทั้งสามอย่างเรา สามารถมองเห็นได้ แต่กินไม่ได้ และคุณกำลังทุกข์ทรมานแต่คุณไม่จำเป็นต้องตกปลาฉลามเพื่อฆ่าตัวตายใช่ไหม? ถ้าไม่ได้ผล ฉันกับพี่สาวจะไปนอนที่ต้นไม้ก่อนแล้ว ปล่อยให้คุณและพี่สาวเสี่ยวเล่ยอยู่ข้างล่าง ฉันคิดว่ามันน่าจะเพียงพอสำหรับคุณที่จะให้เวลาคุณสิบแปดนาที?”
หลินเจียวที่ได้รู้จักกับกู่เสี่ยวเล่อ, หนิงเล่ยและคนอื่น ๆ เรียบร้อยแล้ว รับบทเป็นนักขับมือเก๋าอีกครั้งโดยไร้ซึ่งสิ่งกีดขวางใด ๆ
คำพูดเหล่านี้ทำให้กู่เสี่ยวเล่อและหนิงเล่ยทั้งสองหน้าแดงและแคมป์ก็เต็มไปด้วยความลำบากใจ
“ ไม่ต้องห่วง! พี่สาวของฉันและฉันจะไม่แอบมองอย่างแน่นอน!” เมื่อมองไปที่ทั้งสองด้วยความลำบากใจ หลินเจียวก็เสริมประโยคนี้อีกครั้งด้วยรอยยิ้ม
“ยัยโง่งี่เง่า ดูสิว่าฉันจะไม่ฆ่าเธอ!” หนิงเล่ยโกรธมากจึงชูกำปั้นสีชมพูขึ้นและเหวี่ยงไปที่หลินเจียว หลังจากนั้นก็หันหลังและวิ่งไปและ ทั้งสองก็เริ่มวิ่งไล่ตามชายหาดรอบ ๆ ที่พัก
“หยุด หยุด หยุด! คุณยังมีเรื่องที่ต้องตัดสินอยู่หรือเปล่า? การตกปลาฉลามที่ผมบอก ผมพิจารณาอย่างรอบคอบ ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย ผมจะออกไปทะเลบนแพนี้ในอีกสักครู่!” กู่เสี่ยวเล่ยโบกมือ กล่าวหลังจากเคลื่อนไหวให้พวกเธอหยุด.
“ แต่มันก็แค่แพธรรมดา คุณตกปลาฉลามได้อย่างไร? และคุณมีเบ็ดตกปลาหรือ? ” หลังจากนั้นหลินรุ่ยก็สงบลงและมีความคิดรอบคอบมากขึ้นจึงตั้งคำถามขึ้นทันที
“ผมได้พิจารณาปัญหาเหล่านี้แล้วและควรจะเอาชนะมันได้ แต่ปัญหาเดียวในตอนนี้คือผมกลัวว่าจะจัดการด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ ดังนั้น ผมต้องการให้หนึ่งในสามของพวกคุณออกทะเลไปกับผม ” ออกทะเลไปช่วยตกปลาฉลาม? มีความน่าเชื่อถือหรือไม่? หญิงสาวทั้งสาม คุณมองมาที่ฉันและฉันก็มองไปที่เธอ
ในที่สุด หลินรุ่ยก็พูดว่า ” งั้นก็ให้ฉันไป! แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยได้ว่ายน้ำ แต่ก็ไม่ควรเป็นปัญหาในการสวมเสื้อชูชีพในน้ำ
” ไม่ มันไม่ดี ถ้าคุณมีทักษะการว่ายน้ำไม่ดี! ในกรณีที่คุณต้องดำน้ำ คุณไม่สามารถสวมเสื้อชูชีพได้! ” กู่เสี่ยวเล่อส่ายหัวคัดค้านทันที
” อืม ถ้าอย่างนั้นฉันไป! ” หนิงเล่ยลังเลและกล่าว
” คุณสามารถดำน้ำได้หรือไม่? ” กู่เสี่ยวเล่อจ้องมองเธอด้วยความสงสัยและถาม
” พูดไร้สาระ ผู้หญิงคนนี้ไปมัลดีฟส์หรือตาฮิติอย่างน้อยปีละครั้ง คุณคิดว่าฉันสามารถดำน้ำได้ไหม ” หนิงเล่ยซึ่งรู้สึกอายเล็กน้อยกับดวงตาของกู่เสี่ยวเล่อที่จ้องมองและ พูด
” ถ้าอย่างนั้น คุณกับผมที่อยู่บนเกาะนี้มานานแล้ว ไม่เคยเห็นคุณไปดำน้ำเพื่อหาอาหาร? ” พุดไร้สาระอีกแล้ว ในช่วงสองสามวันที่อยู่บนเกาะ ฉันเหนื่อยล้า ฉันไม่ได้กินหรือดื่มน้ำ ฉันไม่มีอุปกรณ์ดำน้ำมืออาชีพที่ฉันมักจะสวมใส่ ไม่ว่าจะเป็นครีมกันแดดหรืออะไรก็ตาม! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฉันต้องคอยป้องกันคุณตลอดเวลา คุณเป็นผู้ชายที่เจตนาไม่ดี จะอยู่ในอารมณ์ที่จะดำน้ำได้อย่างไร? ” คำตอบของหนิงเล่ยออกมาเกือบจะทำให้คนอื่น ๆ หัวเราะ
หลินเจียวยิ้มมากขึ้น จับท้องของเธอและพูดว่า : ” ฉันขอบอกว่า พี่สาวเสี่ยวเล่ย อารมณ์คุณหนูผู้ร่ำรวยของคุณมีมากเกินไป คุณคิดว่ามันเป็นจุดหมายปลายทางสำหรับวันหยุด? ตอนนี้สภาพมันยากขนาดนี้ เรามาเอาชนะมันกันเถอะ!”
แต่อย่างไรก็ตาม มีอีกหนึ่งคนดูแลบนแพ และแผนของกู่เสี่ยวเล่อในการตกปลาฉลามก็ประสบความสำเร็จไปกว่าครึ่งแล้ว
หลังจากที่หลายคนคุยกันถึงแผนปฏิบัติการ พวกเขาก็ทำงานร่วมกันเพื่อผลักแพธรรมดาที่ประกอบด้วยท่อนไม้ห้าท่อนลงทะเล กู่เสี่ยวเล่อบอกให้พี่น้องตระกูลหลิน ระวังตัว จากนั้นก็ขึ้นแพพร้อมกับหนิงเล่ย
แม้ว่าแพจะไม่มีพลังมากนัก แต่ก็โชคดีที่ไม้พายของเรือคายัคจากตระกูลหลินที่นำมานั้นถูกถอดออกโดยกู่เสี่ยวเล่อ แม้ว่าโดยพื้นฐานแล้ว สิ่งนี้จะไม่มีประโยชน์ในทะเลมากนัก แต่สถานที่ที่พวกเขากำลังจะไปนั้นไม่ไกลมาก ทั้งสองพายไปไม่ถึง 20 นาที และอีกครั้งก็มาถึงจุดที่เรือชูชีพจมลง
หนิงเล่ยมองไปที่น้ำทะเลใสด้านล่างอย่างประหม่า และถามด้วยความประหม่าเล็กน้อย “ฉลามขาวอยู่ที่ไหน? ทำไมฉันไม่เห็น”
กู่เสี่ยวเล่ยยังตระเวนไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบเงาของเจ้าตัวใหญ่ตัวนั้น .. “มันคงซ่อนตัวและรอเหยื่อมาไหม? ผมไม่เห็นมันในครั้งแรกที่ลงไปในน้ำ แต่เจ้าตัวนี้มีไหวพริบมากและมันจะปรากฏตัวเมื่อเราลงน้ำ!” กู่เสี่ยวเล่อกล่าว ขาหมูป่าถูกมัดด้วยเถาวัลย์บนฝั่งถูกโยนลงน้ำ
“ ทำแบบนี้ก็ได้เหรอ?” หนิงเล่ยถามอย่างกังวลเล็กน้อย
“ใครจะรู้ ผมไม่เคยตกปลาฉลามมาก่อน” กู่เสี่ยวเล่อพูดพร้อมจ้องมองไปที่ขาหมูป่าในน้ำ หนิงเล่ยเริ่มกังวลขึ้นมาทันที ฉลามขาวอะไร? ชุดเครื่องมือชุดยาชนิดใด? นี่เป็นข้อแก้ตัวของกู่เสี่ยวเล่อหรือไม่? เขาสามารถใช้เหตุผลนี้เพื่อพาฉันไปสู่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ตามลำพังชายหญิงผู้โดดเดี่ยวอยู่บนแพเล็ก ๆ เช่นนี้ ถ้าเขามีเจตนาชั่วร้ายต่อฉันจริงๆ ฉันจะวิ่งไปที่ไหนได้ เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หนิงเล่ยก็เริ่มมองไปรอบ ๆ บนแพเพื่อหาสิ่งของที่สามารถใช้ป้องกันตัวได้ แต่ก็น่าเสียดายที่เธอไม่พบอะไรเลย
‘หึ! ถ้าชายตัวเหม็นคนนี้อยากทำข้าวสุก(สิ่งที่ทำเสร็จแล้ว มันสายเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรในตอนนี้) ที่นี่จริงๆ ผู้หญิงคนนี้ก็คิดจะล้มแพ ปล่อยให้ทุกคนตกลงไปในน้ำเพื่อให้อาหารฉลาม และเขาไม่สามารถต่อรองอะไรได้เลย!’
แน่นอนว่ากู่เสี่ยวเล่อซึ่งจดจ่ออยู่กับขาหมูป่าในน้ำ เป็นธรรมดาที่ไม่รู้เลยว่าคุณหนูเอาแต่ใจที่อยู่ข้างๆ เขาเริ่มมีสมาธิในการปกป้องเขาแล้วในเวลานี้
กู่เสี่ยวเล่อก็ประหลาดใจเช่นกัน : กลิ่นหอมนั้น ขาหมูป่าห้อยอยู่ในน้ำนานมากแล้ว ที่จริงยังไม่ได้ล่อฉลามขาวมา แต่ดึงดูดปลาหลากสีทั้งตัวใหญ่และตัวเล็กในแนวปะการังแทะรอบขาหมู
ทันใดนั้นก็มีเงาขนาดมหึมาปรากฏขึ้นใต้น้ำ! มันคือ! มันคือฉลามขาวตัวนั้น! ทันใดนั้นกู่เสี่ยวเล่อก็รู้สึกประหม่า ยื่นมือออกไปและตบหนิงเล่ยข้างๆ เขาเบา ๆ
ความตั้งใจของเขาคือหนิงเลี่ยอย่าประหม่า อย่าส่งเสียงใด ๆ เพื่อที่จะไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น!
ใครจะไปนึกถึงการป้องกันหนิงเล่ยเชื่อว่าเป็นกู่เสี่ยวเล่อที่ไม่สามารถเก็บกดความปรารถนา**ของตัวเองได้ในที่สุด และต้องการลงมือกับเธอ! กลัวมากจนเธอยกหมัดสีชมพูขึ้นมาเผชิญหน้ากู่เสี่ยวเล่อและพร้อมจะชกออกไป!
“ฉันจะฆ่าคุณ! ฉันจะทุบตีคุณให้ตาย! คนหน้าเหม็นคนพาล! ฆ่าคุณ! “
กู่เสี่ยวเล่อตะลึง และคิดในใจว่าทำไมจู่ๆ หญิงสาวคนนี้ถึงป่วยทางจิต? แต่ฉลามขาวปรากฏตัวขึ้นแล้ว ไม่ใช่เวลาที่จะมาบ้ากับหนิงเล่ย ดึงหนิงเล่ยเข้ามาไว้ในอ้อมแขน
ปิดปากของเธอด้วยมือข้างเดียวเพื่อป้องกันไม่ให้เธอกรีดร้อง!
หนิงเล่ยที่คิดว่ากู่เสี่ยวเล่อเป็นจิ๊กโก๋เข้าใจผิดมากยิ่งขึ้น และเชื่อว่าเป็นชายหน้าเหม็นคนนี้ที่คิดแผนชั่วร้ายต้องการจะใช้กำลัง! เธอเพียงคิดที่จะใช้ความพยายามอย่างสูงสุดที่จะดิ้นรนเป็นอิสระ เป็นที่น่าเสียดายที่เธอเองพูดถึงการต่อต้านหมาป่าและโยคะของผู้หญิง เธอไม่สามารถใช้มันบนแพเล็ก ๆ แบบนี้ได้ ร่างเล็ก ๆ ที่มีน้ำหนักไม่ถึง 100 กก. ของเธอถูกจับเข้าที่แขนแกร่งของกู่เสี่ยวเล่อ และไม่มีที่ว่างให้หลุดพ้นเลย
‘ ไม่นะ! เป็นไปได้ไหมว่าฉัน คุณหนูผู้งดงามเป็นชนชั้นสูงผู้ร่ำรวย ต้องอยู่บนแพที่พังเหรอ เฮ้’ หนิงเล่ยจำคำพูดที่มีชื่อเสียงได้ในทันใด : ชีวิตก็เหมือนเข้มแข็ง … ถ้าคุณไม่สามารถต้านทานได้ ก็จงสนุกเพลิดเพลินไปกับมัน! เธอยอมรับความโชคร้ายตามที่โชคชะตากำหนดค่อยๆ หลับตาลง …