ตอนที่ 148
กู่จือเหยามองไปที่ฉินม่านหยุนและ ลั่วซือหยูอย่างระมัดระวังและพบว่าดวงตาของพวกนางก็ดูสั่นคลอน แต่ใบหน้าของพวกนางก็ยังสงบนิ่ง
ข้ากลัวว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก
ดูเหมือนว่าสภาพจิตใจของข้ายังคงไม่มั่นคงพอ ข้าจะอยู่กับปรมาจารย์ได้อย่างไร?
ประสิทธิภาพของเครื่องอัดอากาศนั้นสูงอย่างน่าตกใจเพียงไม่กี่อึดใจขั้นตอนที่สําคัญที่สุดของโค๊กก็เสร็จสมบูรณ์และ โค๊กสองสามแก้วก็ถูกวางไว้ต่อหน้าทุกคน
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง
สิ่งเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนที่สุดคือสีของน้ำในแก้วเปลี่ยนไปจากเดิมที่ใสและบริสุทธิ์กลายเป็นสีส้มสดใส แต่ก็ยังให้ความรู้สึกถึงควาใส เจ้าสามารถมองผ่านสีส้มไปถึงก้นแก้วได้
ดวงอาทิตย์ส่องแสงใส่มัน น้ำสีส้มพลิ้วไหวสะท้อนแสงพราวกลับ
เมื่อเปรียบเทียบกับสีดั้งเดิมแล้วสีพิเศษเช่นนี้ ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะชั้นบนสุดของน้ำสีส้มที่มักจะมีฟองอากาศปรากฏขึ้นทีละฟองและแตกกระจายออก
“ กูตง.”
ลําคอของทุกคนกลืนน้ำลายอย่างพร้อมเพรียงกันอย่างอดไม่ได้พวกเขาแลบลิ้นและเลียริมฝีปากและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคอแห้ง
ตอนแรกพวกเขาไม่มีความรู้สึกหิวน้ำเลย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหลังจากที่ได้เห็นน้ำสีส้ม ความรู้สึกหิวก็เข้ามาในหัวใจของพวกเขา ราวกับร่างกายของพวกเขาต้องการน้ำแก้วนี้
หลี่เหนียนฟาน เห็นว่าพวกเขารอไม่ไหวแล้ว?
เขายิ้มเล็กน้อย “ทุกคนเชิญ”
นั่นคือสิ่งที่ข้ารอ
ในขณะที่เสียงของเขาจบลง ทุกคนก็ยื่นมือออกมาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ดูเหมือนทุกคนจะรู้ไปโดยปริยาย ใครเร็วกว่าย่อมมีสิทธิ์ก่อน
ความร้อนของแดดและความเย็นของน้ำแข็ง ทําให้ทุกคนมีความกระตือรือร้นและมือที่เริ่มร้อนก็รู้สึกเย็นสบายในทันที
“น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เอาตู้เย็น มิฉะนั้น อึ๊กๆ “ หลี่เหนียนฟานสายหัว ก่อนที่น้ำลายจะเริ่มไหลออกมา
คนอื่น ๆ ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น แม้แต่หญิงสาวทั้ง 3 ก็ละทิ้งภาพลักษณ์ของสุภาพสตรีไว้ข้างหลัง หลงเหลือเพียงหนึ่งประโยคในใจ “กินน้ำ!”
มีเพียงต้าจอเท่านั้นที่ดีกว่าคนอื่น นางยิ้มให้หลี่เหนียนฟานเบา ๆ จากนั้นก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมา
ฉินม่านหยุนนําแก้วน้ำมาไว้ตรงหน้าแล้วริมฝีปากของนางก็รีบเปิดออก ค่อยๆงับปากแก้ว แล้วเอียงและทันใดนั้นของเหลวเย็น ๆ จํานวนมากก็ไหลลงไปในปากของนาง
ในชั่วขณะหนึ่ง นางรู้สึกว่าปากของนางกําลังระเบิด
มันจะระเบิดจริงๆ!
เมื่อเทียบกับวารีที่ถูกปลุกที่นางดื่มก่อนหน้านี้ ก๊าซในแก้วน้ำนี้มีมากกว่ามหาศาล มันแทบจะอธิบายได้ว่าทันทีที่น้ำเข้าไป มันราวกับเป็นเด็กที่ซนๆนับไม่ถ้วนกําลังกระโดดเล่นภายในปากนางรู้สึกว่ารสชาติของน้ำเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด มันเหมือนกับพวกมันจงใจแกล้งนาง
อร่อย!
สุดยอด!
นอกจากก๊าซแล้วความหวานของส้มยังมีอยู่ในน้ำอีกด้วยทั้งสองผสมผสานเข้ากันและมันอร่อยเกินคําบรรยาย
ฉินม่านหยุน อดไม่ได้ที่จะหลับตาและแก้มทั้งสองข้างของนางก็กลายเป็นสีแดงและร่างกายที่บอบบางของนางก็เริ่มสั่นเล็กน้อย
“อึ๊ก”
ลําคอขาวของนางขยับขึ้นลงและโค๊กก็ไหลลงมาทันทีและความรู้สึกเสียวซ่าก็เคลื่อนจากปากของนางไปทั่วร่างกายของนาง
ร่างกายที่สั่นเทาของนางแข็งที่อ รูขุมขนทั่วร่างกายของนางดูเหมือนจะผ่อนคลายและนางรู้สึกว่าร่างกายของนางกําลังมีความสุขถึงขีดสุด
” อ้า-“
มันยากที่จะอดกลั้น ริมฝีปากสีแดงอ้าออกส่งเสียงครวญครางออกมา
ไม่ใช่แค่นางเท่านั้น แต่ กู่จือเหยาและ ลั่วซือหยูก็เหมือนกัน ราวกับพวกนางสูญเสียความแข็งแกร่งไปทั้งหมดหลังจากดื่มน้ำพวกนางนั่งลงบนพื้นอย่างอ่อนแรงแก้มของพวกนางแดงและสมองของพวกเนางเต็มไปด้วยความสุขของ ความเกียจคร้านและความเพลิดเพลิน
น้ำแห่งความความสุขไม่น่าแปลกใจที่จะเรียกว่าน้ำแห่งความความสุข
อร่อยจริงๆ!
ข้ามีความสุขมาก!
ความรู้สึกงพอใจอย่างไม่เคยมีมาก่อนได้พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของพวกนาง
เพียงแค่ดื่มน้ำแห่งความความสุขก็สามารถเติมเต็มความสุขในชีวิตได้!
ยิ่งไปกว่านั้นพวกนางค้นพบในภายหลังว่าแม้ว่ามันจะผ่านการเปลี่ยนแปลงจากไข่มุกเทพที่ถูกปลุกก็ตามแต่มันก็เหนือวารีจิควิญญาณที่ถูกปลุกก่อนหน้านี้มาก แต่น้ำแก้วนี้แทบไม่มีจะไม่มีฤทธิ์ที่ทรงพลัง ราวกับว่า มันถูกทําให้เป็นกลางโดยบางสิ่งบางอย่าง
พวกเขามองหน้ากันและมีทะเลพายุก่อตัวขึ้นในหัวใจ มันต้องเป็นมีวิถีเต๋าในส้ม!
เดิมที่ไข่มุกเทพที่ถูกปลุกมีความสามารถเพิ่มพลังจิตวิญญาณของบุคคลที่ดื่มมันลงไปได้ แต่เมื่อดื่มมากเกินไป มันจะทําให้จิตวิญญาณของผู้คนรู้สึกเหมือนเจ็บปวดราวกับถูกตอกด้วยเข็มหมุด แต่ด้วยการเพิ่มวิถีเท็จะลงไปจะไม่มีเหตุการณ์เช่นั้นเกิดขึ้น และจะทําผู้คนสัมผัสได้ถึงวิถีของโลกได้มากขึ้น ทั้งสองอย่างเติมเต็มซึ่งกันและกัน!
ไม่เพียง แต่จะไม่มีอันตราย แต่ … มันจะทําให้ผู้คนรู้สึกสบายมากขึ้นกว่าเดิม
แม้แต่จิตวิญญาณก็ดูเหมือนจะสั่นสะท้านเพราะความสะดวกสบายนี้ มันยังมีความรู้สึกเหมือนวิญญาณออกจากร่างและล่องลอยอยู่ในก้อนเมฆ ผลของนั้นมากกว่าหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง มันเหมือนกับการทวีคูณ
ใครจะจินตนาการได้ว่าทันที่นําวิถีเต๋าและความสงบของจิตวิญญาณมาผสมกัน พวกมันจะสร้างสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้ได้ เป็นที่น่าเสียดายที่สองสิ่งนี้หายากเกินไปและต้องใช้โอกาสอันดีที่จะได้สิ่งเหล่านี้มา
เห็นได้ชัดว่านายน้อยหลี่รู้ผลของการซ้อนทับของสองสิ่งนี้มานานแล้วเขาจึงทําน้ำโจ๊กให้พวกเราดื่ม
เขาดีกับเรามาก เราไม่มีอะไรตอบแทนเลย
“ไม่มีทาง ข้าอยากบิน ข้าอยากบิน …”
ทันใดนั้นเสียงที่ไม่ดูแตกต่างจากผู้อื่นก็ดังขึ้น ใบหน้าของกู่จือหยุดกําลังมึนเมา เขาหลับตาและกางแขนออกทําท่าเหมือนกําลังบิน
เขาทําท่าบินเหมือนนกจริงๆ แต่เมื่อเขานอนแล้วบินแบบนี้มันเหมือนปลาว่ายน้ำมากกว่า
กู่จือเหยายกมือขึ้นปิดหน้า น้องชายของนาง … น่าอายเกินไป …
ในเวลาเดียวกันนอกบ้านของหลี่เหนียนฟ้าน
สุนัขจิ้งจอกตัวน้อยที่มีหางเจ็ดหางกําลังยืนอยู่บนหัวของงูเหลือมสีเขียว นางเบิกตากว้างและมองไปที่ลานบ้าน
ข้างๆพวกเขามีอสูรหมูป่าที่มีเขี้ยวและวิญญาณหมีดําที่มีขนสีดําเป็นผู้คุ้มกัน
จิ้งจอกตัวน้อยกล่าวว่า “เสี่ยวชิง คอของเจ้ายึดขึ้นอีกไม่ได้หรือ ถ้าคอเจ้ายิดอยู่แค่นี้ ข้ามองไม่เห็นหรอก”
อสูรงูเหลือมสีเขียวนี้เป็นสัตว์อสูรที่ถามจิ้งจอกตัวน้อยว่า “เจ้ากําลังมองอะไร” ครั้งที่แล้ว จิ้งจอกน้อยไม่เพียงแต่นางไม่รู้สึกอุ่นเคืองใจ แต่เขาถวายตัวเองให้กับนาง เมื่อนางกลายเป็นจักรพรรดิอสูร
ใบหน้าของอสูรงูเขียวขมขึ้นในทันที “นายท่าน ข้าไม่สามารถทนต่อไปได้อีกต่อไปแล้ว เราควรบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
พวกสัตว์อสูรที่อยู่ในป่าที่เคยเรียกว่า ปีศาจ เปลี่ยนเป็น อสูร นะครับ