ตอนที่ 157 หุ้นโรงเรียน
ไม่มีใครคิดว่านี่จะเป็นคะแนนสอบของหลินอี้ยง
เพราะครูทุกคนรู้ดีว่าหลินอื้องไม่ชอบเรียน แต่ครูที่รับผิดชอบแต่ละรายวิชาก็อยู่ที่นี่และได้รับรู้คะแนนแล้ว
หลินเสวี่ยเหมยที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องทํางานครูได้ยินว่าผลสอบของหลินอี้กงเป็นความจริงก็รู้สึกละอายใจจนอยากมุดรูหนี!
ครูจากวิชาต่าง ๆ รวมตัวกันรอบ ๆ หลินอี้ยงเพื่อชมเธอ แต่ครูประจําชั้นของหลินอี้ถงนั่งอยู่ในที่นั่งทํางานของเขาด้วยใบหน้าที่มืดมนและไม่พูดอะไร
ในขณะนั้น ครูใหญ่จางก็เดินเข้ามา
เขากระแอมในลําคอและสํานักงานก็เงียบไปครู่หนึ่ง
“เกรดของนักเรียนหลินเป็นยังไงบ้าง?”
หลังจากที่ครูใหญ่จางกล่าวจบ หลินอี้ถงก็ได้ส่งใบคะแนนทั้งหมดของเธอให้ครูใหญ่
หลังจากตรวจสอบคะแนนนี้ ครูใหญ่จางก็หรี่ตาลง
จากนั้นเขาก็โบกมือให้ครูประจําชั้นของหลินอี้ถงที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง
หลังจากที่มีคนสองสามคนกลับมาที่ห้องทํางานของครูใหญ่ด้วยกัน ครูใหญ่จางก็ได้วิพากษ์วิจารณ์ครูประจําชั้นของหลินอี้องอย่างรุนแรง
เขาหักเงินเดือนครูประจําชั้นของหลินอี้องเป็นเวลาหนึ่งปี และทั้งโรงเรียนเรียกร้องให้มีการวิพากษ์วิจารณ์
เขายังถอดตําแหน่งครูประจําชั้นและแทนที่ครูประจําชั้นของหลินอี้ถด้วยครูคนอื่น
ต่อมาเขาได้สัญญาว่าจะขอโทษหลินอี้ถงต่อหน้าครูและนักเรียนของโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น
หลังจากพูดถึงผลลัพธ์แล้ว ครูใหญ่ก็มองไปทางซฟานอย่างกระตือรือร้น
“คุณคิดว่าไง คุณซู?”
“ก็ดี”
ซูฟ่านตอบอย่างเย็นชา
ครูใหญ่เลียริมฝีปากของเขา
“ออกไปก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณซู…”
หลังจากที่ครูใหญ่พูดจบ ทุกคนก็ออกไป มีเพียงเขาและซูฟ่านเท่านั้นที่อยู่ในสํานักงาน
“คุณซู คุณยังโกรธผมอยู่หรือเปล่า”
อาจารย์ใหญ่พูดอย่างระมัดระวัง
“ไม่ใช่เรื่องโกรธอีกต่อไป ครูใหญ่จาง”
ซูฟ่านยิ้มอย่างเย็นชา
ครูใหญ่จางฮั่นทันทีเมื่อเห็นอารมณ์ของซูฟ่าน
เขาจ้องไปที่ใบหน้าของซูฟ่านด้วยความรู้สึกผิด
“นี่…คุณซู นี่เป็นความผิดของผม ผมรู้แล้วว่าผิด…”
“ใช่ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงเรียนของคุณ และผู้ควบคุมที่แท้จริงก็ไม่ใช่ผม” ซูฟานหยุดชั่วคราว
“โรงเรียนนี้ควรจะมีคนคุมอยู่เบื้องหลังใช่ไหมอย่างคุณคัง? ผมบอกเขาไปแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ส่วนวิธีจัดการกับมัน คุณควรคุยกับคุณคังเอง”
“ถ้าโอเคแล้ว ผมจะกลับแล้ว”
ซูฟ่านจะออกไปหลังจากพูดจบ
ใบหน้าของครูใหญ่จางเปลี่ยนไป และรีบร้อยมาหยุดซูฟ่าน
“คุณซู! นี่คุณคงไม่ควรรู้เรื่องนี้!”
ใบหน้าของครูใหญ่จางซีด แม้ว่าเขาจะถือหุ้นไว้ 20% แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น
ไม่ว่าครูใหญ่หวังแห่งมหาลัยธุรกิจโม่หรือทั้งหมินฟูก็เล่นงานเขาได้ด้วยประโยคเดียว
เขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้กลับเลย ถึงแม้เขาจะไม่ได้พึ่งพาโรงเรียนนี้เพื่อหารายได้จํานวนมากแต่สิ่งที่เขาต้องการคือชื่อเสียงของโรงเรียนแห่งนี้
จากนั้นเขาก็จะใช้ตําแหน่งครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮ้เพื่อทําธุรกิจในภาคการศึกษามากขึ้น
หากวันนี้เขาถูกปลดออกจากตําแหน่งจริง ๆ ธุรกิจอื่นของเขาที่ยังไม่ได้เริ่มต้นก็จะจบลง!
เมื่อคิดถึงผลที่ตามมาของตัวเอง ครูใหญ่จางก็กังวล
“คุณซู ผมจะชดใช้ให้ครับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้”
ครูใหญ่จางกัดฟันพูด
“โอ้ คุณสามารถให้ผมได้เท่าไหร่ล่ะ หนึ่งร้อยล้านเหรอ?”
ซฟานยิ้ม
“นี่….”
ครูใหญ่จางมีเงินเพียงเล็กน้อย เขามีไม่ถึงหนึ่งร้อยล้าน
นอกจากนี้ โรงเรียนนี้ก็มีมูลค่าแค่ 100 ล้าน…
“คุณซู คุณพูดตลกเก่งจริง ๆ”
“ผมรับรองได้เลยว่าคุณสามารถพูดถึงเงื่อนไขได้ ในอนาคตจะมีสิ่งต่าง ๆ ในอุตสาหกรรมการศึกษาที่สามารถทําเงินได้มากมาย ฉันจะคิดถึงคุณอย่างแน่นอน”
ครูใหญ่จางมองไปที่ซฟานด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้น
ซูฟ่านมองดูเขาอย่างว่างเปล่า
“ครูใหญ่จางวิเศษมากจริง ๆ แม้แต่ครูใหญ่ของมหาลัยธุรกิจโม่ตูก็ไม่กล้าพูดแบบนั้น”
“เฮ้อ คูณซูคุณไม่รู้น่ะสิ”
ครูใหญ่จางพูดอย่างไม่ใส่ใจ
เสียงมากในอตสาหกรรมการศึกษาในประเทศ แต่เขาก็ไม่ใช่คนใหญ่
ครูใหญ่หวังแห่งมหาลัยธุรกิจโม่ โตขนาดนั้น
สาเหตุหลักมาจากการขาดเส้นสายและทรัพยากร
แต่ครูใหญ่จางนั้นแตกต่างออกไป
เขามีสายสัมพันธ์กับนักการศึกษารายใหญ่ในต่างประเทศ และเขาก็พร้อมที่จะเริ่มต้นโรงเรียนสหกรณ์จากจีนและต่างประเทศ
เมื่อทําสําเร็จแล้วมันอาจจะทําเงินได้มากกว่าโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮ้
ปีนี้เขาหวังว่าลูก ๆ ของเขาจะไม่พ่ายแพ้ในการเริ่มต้น
ด้วยวิธีนี้ เงินของนักเรียนจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
“โอ้ จริง ๆ แล้วผมจะเชื่อครูใหญ่จางก่อนในตอนนี้
“ในกรณีนี้ คุณก็แค่ต้องใช้ชื่อเสียงของโรงเรียนนี้เพื่อไปทําธุรกิจอย่างอื่น แบบนั้นทําไมคุณไม่โอนหุ้นให้ผม 15% ล่ะ”
“คุณคิดราคามาเลย”
ซฟานพูดขึ้น
เหตุผลในการซื้อโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮ้ไม่ใช่แค่เพื่อทําความสะอาดไอ้เวรคนนี้แต่มีเหตุผลมากกว่านี้ประการหนึ่งคือซูฟ่านตระหนักถึงการจ่ายเงินปันผลของอุตสาหกรรมการศึกษาและอีกประการหนึ่งก็คือเขาจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นของโรงเรียนนี้และยังสามารถดูแลหลินอี้ลงได้อีกด้วย
ครูใหญ่จางดูอึดอัด
“นี่ นี่..”
“คิดดูก่อนเถอะ ผมไปก่อนนะ”
ซูฟ่านต้องการจากไป แต่ก็ถูกหยุด
“เอาล่ะ คุณซู ผมจะโอนหุ้นให้คุณในราคาตลาด”
ครูใหญ่จางกัดฟันของเขา
ซูฟ่านยิ้ม
“ตกลง ครูใหญ่จางเป็นคนใจกว้างจริง ๆ”
ครูใหญ่จางสัญญากับซูฟ่านว่าจะโอนหุ้นให้เขาภายในสามวัน และขอร้องให้ซูฟานช่วยเรื่องทั้งหมินฟู
เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้วซูฟานก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ช่วยเขาโทรหาลังหมุนฟูเมื่อเขาออกจากโรงเรียน
เมื่อทั้งหมินฟรู้ว่าเรื่องถูกจัดการแล้วและซูฟ่านกําลังจะเข้าถือหุ้นในโรงเรียนมัธยมเซี่ยงไฮ้เขาก็ดูมีความสุขมาก
“ตกลง ตกลง! น้องซู เธออาจเพิ่มมูลค่าตลาดของโรงเรียนนี้เป็นสองเท่าด้วยการเข้าร่วมโรงเรียนนี้!”
คั่งหมินฟพูดอย่างมีความสุข
เขาต้องการให้ซูฟ่านเข้าร่วมจริงๆ
เพราะยังไงซูฟ่านก็ได้สร้างปาฏิหาริย์มากมาย
ทั้งหมินฟูยินดีที่จะร่วมมือกับซูฟ่าน
หลินอี้ถงอยู่ในอารมณ์ไม่ดีเนื่องจากความเข้าใจผิดในวันนี้ และการประชุมเพื่อวิจารณ์ได้เริ่มไปแล้ว เธออายที่จะเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ
ครูใหญ่ให้วันหยุดกับเธอเป็นพิเศษ และหลังจากขอโทษเธออย่างเป็นทางการต่อหน้าครูและนักเรียนของโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ เธอก็จะไปเรียนอีกครั้ง
หลินเสวี่ยเหมยและหลินมู่เฉิงตามซูฟ่านและหลินอี้องตลอดเวลาโดยไม่พูดอะไรสักคํา
ทั้งสองคนตระหนักได้ว่าพวกเขาได้ทําผิดและทําร้ายหลินอ๋องไป และทั้งคู่ต่างไม่มีหน้าจะพูดอะไร
ซูฟานขับรถพาครอบครัวนี้ไปที่โรงแรม
“เสี่ยวฟาน ป้าขอบคุณนะ”
หลังจากที่หลินอื้องและหลินมู่เฉิงลงจากรถ หลินเสวี่ยเหมยที่อยู่ในรถก็พูดกับซูฟ่าน
“ป้า คุณสุภาพเกินไป”
ซูฟ่านยิ้ม
“ไม่ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ หลินอี้ถงอาจจะตายไปแล้ว!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลินเสวี่ยเหมยก็ร้องไห้ออกม เธอดึงประตูและลงจากรถ เธอเดินไปที่ตําแหน่งที่ซูฟ่านนั่งที่คนขับ
ซูฟ่านตอบสนองอย่างรวดเร็วเพียงพอและเปิดประตูเพื่อหยุดหลินเสวี่ยเหมยที่เกือบจะคุกเข่า
“ป้า ทําอะไรเนี่ย คนเยอะแยะ!”
ซูฟ่านพูดห้ามเธอ
“เธอช่วยครอบครัวของเรามากจริง ๆ! ฉันจะต้องตอบแทนเธอแม้จะเป็นวัวเป็นม้าในชาติหน้า!”
หลินเสวี่ยเหมยกมหน้าหลังจากพูดจบ