97 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับเทพธิดาแห่งน้ำ
“ยินดีที่ได้รู้จัก, เด็กน้อยของโนอาห์ ชั้นเทพธิดาแห่งน้ำ เออร์”
หน้านั้นและเสียงนั้นเป็นของเจ้าหญิงโซเฟียอย่างแน่นอน
แต่ที่อยู่ตรงนั้นคือรอยยิ้มที่ผิดธรรมชาติ
ตาสีฟ้าของเจ้าหญิงโซเฟียเปล่งแสงสีทอง
มานาที่ปกคลุมเจ้าหญิงโซเฟียได้เอ่อล้นและปล่อยแสงออกมา
สปิริตทั้งหมดหายไปหมด
เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่ปกครองโลกนี้
เทพธิดาที่ปกครองธาติน้ำ, เออร์-ซามะ
สำหรับบางคนอย่างผมที่ใช้เวทมนตร์น้ำ, นี่เป็นเทพธินะที่ผมไม่ควรไปต่อต้าน
ถ้าผมไปทำให้ท่านรู้สึกไม่ดี, ผมจะเสียสกิลเวทมนตร์น้ำไป…เห็นว่า
“เธอไม่จำเป็นต้องกังวลมาก” (เออร์)
เออร์-ซามะหัวเราะคิกคักด้วยรอยยิ้มที่เจ้าหญิงโซเฟียไม่มีวันแสดงก่อนหน้า
แต่แรงกดดันที่ตัวของเธอได้ปล่อยออกมาเทียบไม่ได้กับมอนสเตอร์ที่ผมได้สู้มาก่อน
มานาในบรรยากาศได้สั่น
นี่คือเทพธิดาได้ลงมาสถิตสู่ออราเคิล, หือห์…
◇◇
“เทพธิดาสถิต?” (มาโกโตะ)
“มันมีเรื่องที่มีชื่อเสียง ออราเคิลของเทพธิดาสามารถรับเทพธิดาลงในตัวของพวกเขา เพราะสิ่งนั้น ออราเคิลต้องรักษาความบริสุทธิ์ของกายไว้” (ฟูจิ)
เมื่อผมคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดในปาร์ตี้ไฮแลนด์ และเรื่องของโนเอลซามะและส่วนที่บริสุทธิ์, ฟูจิ-ยังบอกสิ่งนี้กับผม
“งั้น, นั่นหมายความว่าเทพธิดาสามารถยึดครองร่างของเจ้าหญิงโนเอลและเจ้าหญิงโซเฟีย?” (มาโกโตะ)
“ชั้นไม่ได้เห็นมันด้วยตัวเอง, แต่…เมื่อพวกเขาทำการออราเคิล, เทพธิดาเห็นได้ชัดว่าสถิต” (ฟูจิ)
“โฮ่ห์” (มาโกโตะ)
คำพูดของเทพเจ้าปรกติจะได้ยินแค่ออรเคิลและสาวก, และผู้คนสามารถได้ยินมันผ่านออราเคิล
เห็นได้ชัดว่านั่นทำไมออราเคิลเป็นตัวตนที่พิเศษ
“แต่เจ้าหญิงโนเอลบอกสิ่งนี้กับนาย? นายต้องค่อนข้างใกล้ชิดกับเธอ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังพูดกับผมด้วยสีหน้าที่น่าทึ่ง
“แม้ว่าเธอจะบอกชั้นสิ่งนั้น, มันจะแค่มีปัญหา, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“นั่นคือคู่หมั้นของซากุไร-โดโนะ-เดสุ โซ สนิทในระดับปานกลางพอ เจ้าหญิงโซเฟียจะร้องไห้นะ, รู้มั้ย” (ฟูจิ)
“ทำไมเจ้าหญิงโซเฟียจะร้องไห้กับสิ่งนั้น…?” (มาโกโตะ)
“นายมันทึบจัง…” (ฟูจิ)
“?”
◇◇
ตอนนี้ผมเข้าใจการคุยตอนนั้นกับฟูจิ-ยังแล้ว
ถ้าเขาบอกผมชัดๆ…ไม่, แม้ว่าเขาบอก, ผมไม่รู้ว่าจะทำอะไร
ยังไงก็ตามผมต้องจัดการกับสถานการณ์นี้
“เทพธิดาแห่งน้ำ, เออร์-ซามะ, มีธุระอะไรกับผมวันนี้?” (มาโกโตะ)
ผมทำให้ใจผมเย็นด้วย [โล่งจิต] และถามเทพธิดาตรงหน้าผม
“ฮีโร่-ซังใหม่ของโรเซส, ขอบคุณมากที่ช่วยเมืองหลวงของโฮรันเมื่อวันก่อน” (เออร์)
เออร์ซามะยิ้ม
ความต่างของสีหน้าปรกติเธอนั้นไม่สบายเลย
“นั่นมัน…แค่โชค แล้วก็, ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของโนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)
ถ้าผมไม่ได้ทำจังหวะเดียวกันกับเจ้าหญิงโซเฟีย, ผมจะไม่สามารถกำจัดยักษ์ต้องห้ามได้
“แม้อย่างนั้น, นั่นมันผ่านความแข็งแกร่งของเธอเอง เพราะทั้งหมดฮีโร่น้ำแข็งลีโอ-คุง, ยังเด็กอยู่ เขาเป็นเด็กน้อยที่เอ่อล้นไปด้วยพรสวรรค์ด้วย, แต่…มันดูเหมือนมันยังมากไปสำหรับเขา” (เออร์)
“เจ้าชายเลนเนิร์ดลำบากนะ” (มาโกโตะ)
เด็กผู้ชายที่เหมือน-สาวคนนั้นปรากฏขึ้นในใจผม
“ฟุฟุ, นั่นทำไม, โปรดช่วยเลโอ-คุง, รู้มั้ย?” (เออร์)
เธอวางมือไว้บนริมฝีปากและหัวเราะเหมือนกับสนุก
“ยังไงซะ, ผมจะทำที่ผมทำได้” (มาโกโตะ)
มันน่าเศร้าที่ผมไม่สามารถพูดว่า ‘ปล่อยให้ผมได้เลย’ ในน้ำเสียงที่เข้มแข็ง
ทั้งหมดเพราะในท้ายที่สุด, ผมแค่นักเวทย์ฝึกหัด
“โอชั้น ถ้าเธออยากจะแข็งแกร่งขึ้น ชั้นมอบสกิลของขวัญให้เธอดีมั้ย?” (เออร์)
“เอ๋?”
เธอได้ไกลตัวของเธอที่ใกล้อยู่แล้วมาหาผม, และวางมือของเธอบนแก้มของผม
“อ-อืม…ท่านใกล้” (มาโกโตะ)
“ฮีโร่มาโกโตะ-คุง, ถ้านายเป็นผู้ศรัทธาของชั้น, นายจะได้ [เวทมนตร์น้ำ: ระดับนักบุญ]” (เออร์)
เทพธิดา-ซามะพูดออกมาเฉยๆ
เอ๋? เธอพูดอะไรนะตอนนี้?
ระดับนักบุญ
หนึ่งระดับสูงกว่ากษัตริย์
สกิลที่แค่ส่วนน้อยในทวีปอาจจะมีหรืออาจจะไม่มี
ผมเอาสิ่งนั้นได้เหรอ?
“อืม…แค่อะไร…” (มาโกโตะ)
“ชั้นได้ยินเกี่ยวกับความลำบากของนายจากโซเฟีย-จัง นายได้อยู่ไปด้วยเวทมนตร์น้ำประถม และผู้ใช้สปิริตแต่, มันยาก, ใช่มั้ย?” (เออร์)
“…”
ใช่, ผมมีเวลาทียาก
ผมใช้เวทมนตร์ไม่ได้ถ้าไม่มีสปิริต
มันจะอยู่เหนือการควบคุม, และมันใช้เวลาที่จะสามารถใช้เป็นเวทมนตร์
แม้อย่างนั้น, ผมไม่สามารถเอาชนะอะไรได้ด้วยแค่มานาของผม
“ถ้านายมาเป็นผู้ศรัทธาชั้น, ทุกอย่างจะแก้ไข, รู้มั้ย?” (เออร์)
…จริงเหรอ?
ไม่, แต่เงื่อนไขของสิ่งนั้นคือ…เปลี่ยนศาสนาเป็นของเธอ
ท่านจะบอกผมให้ทรยศโนอาห์-ซามะ?
“ความเชี่ยวชาญเวทมนตร์น้ำเธอประมาณ 200 ถ้าเธอมีเวทมนตร์น้ำนักบุญ, เธอจะเป็นนักเวทย์น้ำอันดับหนึ่งของทวีป เธอจะแข็งแกร่งกว่าปราชญผู้ยิ่งใหญ่-ซังในประเทษแห่งแสง -ด้วยเวทมนตร์น้ำอย่างเดียว, น่ะนะ” (เออร์)
“…อ-อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)
ธาตุที่อ่อนแอที่สุด, น้ำ
แม้อย่างนั้น, เมื่อตัวเทพธิดาเองบอกว่าผมจะเป็นเบอร์หนึ่งของทวีป…
“นายจะทำยังไง, มาโกโตะ-คุง?” (เออร์)
รอยยิ้มที่ไม่เปลี่ยนของเออร์-ซามะ
[คุณจะเปลี่ยนศาสนาเป็นเทพธิดาแห่งน้ำเออร์, และยอมรับสกิลของขวัญ – เวทมนตร์น้ำ: ระดับนักบุญ?]
ใช่
ไม่ ←
“…..”
มันเป็นตัวเลือกที่มีเสน่ห์อย่างน่ากลัว
สิ่งล่อใจที่เหมือน-มาร
“โอ้ชั้น, ชั้นเป็นเทพธิดา ถ้าเธอเรียกชั้นว่าเหมือน-มาร, เธอจะได้รับการลงทัณฑ์จากสวรรค์นะ, รู้มั้ย?” (เออร์)
“…แน่นอนว่าท่านอ่านใจได้” (มาโกโตะ)
เหมือนกับโนอาห์-ซามะ, หือห์
เมื่อผมคิดอย่างนั้น, ความทรงจำจากอดีตปรากฏขึ้นในใจของผม
วันที่ผมได้มาสู่โลกนี้และเรียนรู้ว่าผมคนเดียวที่มีค่าสถานะที่แย่ที่สุด
ผมมีสกิลที่เสี่ยงอันตราย, แต่แม้อย่างนั้น, ผมฝึก
ความทรงจำที่ขมขื่นที่ถูกทิ้งไว้คนเดียวในวิหารแห่งน้ำ
ในสถานการณ์ที่ไม่มีเพื่อนร่วมชั้นซักคนเหลืออยู่, ผมผ่านวันไปด้วยความกลัวอายุขัยที่สั้นของผม
นั่นหมายความว่าเวลาในโลกนี้ของผมจะได้รับรางวัล?
…เวทมนตร์น้ำ: ระดับนักบุญ
มันจะไม่มีโอกาสอื่นแบบนี้อีก
ผมหายใจลึกๆและตอบ
“เทพธิดาแห่งน้ำ, เออร์-ซามะ, ผมเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะ ตอนนี้, และตลอดไป” (มาโกโตะ)
ผมพูดสิ่งนี้ระหว่างที่มองตาสีทองของเทพธิดา
“โอ้ชั้น, ชั้นถูกปฏิเสธ” (เออร์)
เทพธิดายังคงยิ้มเหมือนกับไม่ถือมัน
เธอดีดนิ้วของเธอ
นั่นเพื่ออะไร?
(ม-มาโกโตะะะ~~~~!!) (โนอาห์)
อ้า, โนอาห์-ซามะ
(นายยังเป็นผู้ศรัทธาชั้นเหรอ? นายยังไม่เปลี่ยนศาสนา, ใช้มั้ย?! ช-ชั้นดีใจจจจจจจ!) (โนอาห์)
มันเป็นซักพักตั้งแต่ผมได้ยินโนอาห์ซามะพูดในท่าทางที่ลนแบบนี้
(อ-อีเทพธิดาเวรนี้! เธอบอกอะไรมาโกโตะของชั้น?!) (โนอาห์)
“โอ้ชั้น? ชั้นได้ใจดีตรงนี้นะและอยากจะมอบของขวัญให้คนรักของโซเฟีย-จังที่น่ารักของชั้น” (เออร์)
(ใจดีอะไร?! เธอมีผู้ศรัธทาเยอะแยะ, เธอเลยควรจะโอเค! ชั้นมีมาโกโตะเท่านั้น!) (โนอาห์)
อ-โออ้…
เทพธิดาทะเลาะกัน
มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น
“แท้ฮีโร่แห่งน้ำ 1,000 ปีที่แล้วถูกฆ่าโดยสาวกของเธอ, โนอาห์ ขอบคุณสิ่งนั้น, โรเซส, ที่เป็นประเทศเล็กๆ, มีเวลาที่ลำบากในการทิ้งลูกหลาน, รู้มั้ย?” (เออร์)
(อ-อึก…ชั้นขอโทษเรื่องนั้น) (โนอาห์)
เรื่องเกี่ยวกับสาวกคนเก่าของผม 1,000 ปีที่แล้วได้ทำไปหลายอย่าง, หือห์
นักฆ่าฮีโร่ในตำนาน, ใช่มั้ย?
เขาถูกเรียกว่าอัศวินต้องห้ามแห่งความมืด, หรือฮีโร่ทีบ้าคลั่ง
“ไม่ว่ายังไง, เด็กคนนี้เหลือเชื่อไปเลย แม้ว่าชั้นมองเค้าด้วยสายตาเสน่ห์ของชั้น, เค้าไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยซักนิด” (เออร์)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
อะไร? ผมได้ถูกเสน่ห์เหรอ?
(ช่างเป็นคนโง่ เค้าไม่หลงเสน่ห์แม้ว่าเค้ามองคนสวยเบอร์หนึ่งของดินแดนสวรรค์โนอาห์-ซามะ, รู้มั้ย? ไม่มีทางที่หัวใจมาโกโตะจะขยับด้วยอะไรแบบนั้น) (โนอาห์)
“…เธอแสดงตัวของเธอเองเหรอ, โนอาห์? และแม้อย่างนั้น, เขายังคงมีสติ?” (เออร์)
เออร์-ซามะเปลี่ยนรอยยิ้มเป็นหนึ่งในความสงสัยเป็นครั้งแรก
“มาโกโตะ-คุงเป็นมนุษย์จริงๆเหรอ?” (เออร์)
(หืมม, น่าจะนะ?) (โนอาห์)
“อะไรของท่านมาสงสัยความเป็นมนุษย์ของผมที่นี่?” (มาโกโตะ)
ผมต้องตอบโต้เรื่องนั้น
(ยังไงก็ตาม! ตั้งแต่ตอนนี้, มันห้ามให้โน้มน้าวใจให้มาโกโตะเปลี่ยนศาสนา!) (โนอาห์)
“มาโกโตะ-คุง~, ถ้าเธออยากได้เวทมนตร์น้ำนักบุญ, เธอบอกโซเฟีย-จังได้ทุกเวลานะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)
(ฟังอยู่มั้ยเนี่ย?!) (โนอาห์)
“เจอกัน, มาโกะ-คุง~ อ้า! เก็บเป็นความลับที่ว่าชั้นลงมาสถิตนะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)
เธอขยิบตาให้ผมอย่างร่าเริง
เจ้าหญิงถึงตอนนี้ได้หายไปและท่าทางของเธอได้ตรงๆมากขึ้น
นี่เป็นนิสัยจริงๆของเธอ
และเป็นความลับ? ทำไม?
เธอโบกมือ, และจากนั้น, เจ้าหญิงโซเฟียหลับและพิงมาบนผม
“โว่ห์” (มาโกโตะ)
ผมรีบจับเธอโดยการนำมือไปโอบไหล่ของเธอ, และปากของเจ้าหญิงโซเฟียได้เปิด
สีหน้าของเธอได้เหมือนปรกติของเธอ
“…มา…โกโตะ…” (โซเฟีย)
“เจ้าหญิงโซเฟีย?” (มาโกโตะ)
เจ้าหญิงโซเฟียขยี้ตาของเธอด้วยใบหน้าที่ง่วง
“ชั้นขอโทษ…ชั้นหลับไปนานมั้ย? ตัวของชั้นรู้สึกดีขึ้นมากตอนนี้” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียยืนขึ้นและจัดชุดกับผมของเธอ
“ชั้นมีฝันที่แปลก ฝันที่เทพธิดาแห่งน้ำ, เออร์ซามะ, มาสถิต แม้ว่ามันไม่มีทางที่เธอจะมาสถิตในที่แบบนี้” (โซเฟีย)
“อ-อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)
ผมได้ถูกบอกให้เก็บเป็นความลับ
เธออาจจะไม่ใช่ที่ผมเป็นผู้ติดตาม, แต่การขัดต่อคำขอของเทพธิดานั้นน่ากลัว
มาไม่บอกเธอเถอะ
“ขอบคุณ ต้องขอบคุณนายชั้นเลยพักได้นิดหน่อย” (โซเฟีย)
“เธอนอนพอมั้ย? มันดีที่สุดที่จะดูแลตัวของเธอเองนะ, รู้มั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมแอบมองหน้าเธอและเธอหันไปทางอื่น
“ช-ชั้นโอเค! ว่าแต่…ชั้นพูดอะไรก่อนชั้นหลับไปมั้ย?” (โซเฟีย)
“อืม…” (มาโกโตะ)
มันคือเวลาที่เธอครึ่ง-หลับ?
“ชั้นจะอยู่ในประเทศแห่งน้ำตลอดไป” (มาโกโตะ)
“ข-เข้าใจแล้ว ข-ขอบคุณมาก” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียตอบด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย ไปพร้อมกับหน้าเธอที่ยังมองลงข้างล่าง
“ครั้งหน้า, ชั้นจะเป็นคนที่ชวนเธอไปกินข้าว” (มาโกโตะ)
“…ได้, ชั้นจะรอ” (โซเฟีย)
พูดสิ่งนี้, เจ้าหญิงโซเฟียมุ่งหน้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์
ผมตัดสินใจจะกลับไปที่โรงแรมตอนนี้
เจ้าหญิงโซเฟียทำงานหนักขนาดนั้น
มีอะไรที่ผมสามารถทำได้มั้ย?
◇◇
“มาโกโตะ-ซัง!”
ระหว่างที่ผมกลับมาที่โรงแรม, ฮีโร่น้ำแข็ง, เจ้าชายเลนเนิร์ด, เจอผม
“เกิดอะไรขึ้น? หรือเหมือนกับ, นายมาทำอะไรที่นี่มากกว่า, เจ้าชายเลนเนิร์ด?” (มาโกโตะ)
เจ้าชายไปไหนมาไหนด้วยตัวเขาเองนั้นอันตราย
“นั่น…ชั้นรู้สึกว่าเทพธิดาแห่งน้ำ เออร์-ซามะได้ลงมาสถิต ชั้นรีบไปที่ โซเฟีย-เน่ซามะอยู่, แต่ความรู้สึกได้หายไป แม้ว่า ชั้นรู้สึกถึงการมีอยู่ของเทพธิดาอย่างแน่นอน…” (เลนเนิร์ด)
เจ้าชายเลนเนิร์ดเลิกคิ้วและครุ่นคิดนั้นน่ารักเหมือนเคย
เข้าใจแล้ว เทพธิดาแห่งน้ำที่เจ้าชายเลนเนิร์ดติดตามในฐานะของฮีโร่น้ำแข็ง
งั้นเขาสังเกตได้เมื่อเทพธิดาได้ลงมาสถิต
“นายสังเกตอะไรมั้ย, มาโกโตะ-ซัง?” (เลนเนิร์ด)
“ม-ไม่” (มาโกโตะ)
“การลงมาสถิตของเออร์-ซามะเป็นเหตุการใหญ่ในระดับประเทศ มันจริงที่ว่ามันไม่มีทางจะเกิดขึ้นในวันธรรมดา…” (เลนเนิร์ด)
เจ้าชายเลนเนิร์ดดูเหมือนจะไม่มั่นใจ, เขาได้พึมพำเพราะเขาคิดอยู่
มันอาจจะสายเกินไป, แต่นี่ทำให้ผมได้รู้สึกว่าการคุยกับเทพธิดามันเรื่องใหญ่แค่ไหน
แต่ผมได้พูดกับโนอาห์-ซามะอย่างไร้กังวลค่อนข้างบ่อยนะ
“ว่าแต่! คุณได้ทานอาหารกับโซเฟีย-เน่ซามะ, ใช่มั้ย?!” (เลนเนิร์ด)
“ช-ใช่” (มาโกโตะ)
“มันเป็นยังไงบ้าง?!” (เลนเนิร์ด)
มันคืออะไร? เจ้าชายเลนเนิร์ดถามผมด้วยพลังที่เหลือเชื่อ
“อาหารนั้นอร่อย แต่เจ้าหญิงโซเฟียต้องเหนื่อย, เธอหลับไประหว่างกลาง” (มาโกโตะ)
“…เน่-ซามะหลับไประหว่างกลาง…? จริงเหรอ?” (เลนเนิร์ด)
เจ้าชายเลนเนิร์ดตาเบิกกว้างในความช็อก
ผมพูดอะไรแปลกๆเหรอ?
“เจ้าชายเลนเนิร์ด, มันมีอะไรแปลกกับ—” (มาโกโตะ)
“เฮ้ยา, ทากัตซูกิ-คุง, เจ้าชายเลนเนิร์ด”
คนที่ตัดบทสนทนาเราคือฮีโร่แห่งแสง, ซากุไร-คุง
ผมยกมือขึ้นและตอบด้วย ‘เฮ้ยา’
เจ้าชายเลนเนิร์ดวางมือไว้บนหน้าอกของเขาและทักเขาในสไตล์ของขุนนาง
ซากุไร-คุงตอบกลับมาแบบนั้น
โออ้, นั่นเท่
ผมควรจะเรียนรู้นั่นด้วย
“ขอโทษที่มาขัดจังหวะ…ทากัตซูกิ, นายมีเวลาหลังจากนี้มั้ย? (ซากุไร)
เขาดูขอโทษขอโพย, และหน้าของเขาดูจะเหนื่อย
ผมจำได้ว่าโยโกยามะ-ซังขอผมให้ช่วยซากุไร-คุง
“ได้, ซากุไร-คุง นายจะทำอะไร, เจ้าชายเลนเนิร์ด?” (มาโกโตะ)
“เอ๋? ชั้นไปกับนายได้มั้ย?” (เลนเนิร์)
หืม? ผมชวนเขาไปแบบนั้น, แต่เจ้าชายเลนเนิร์ดเป็นราชวงศ์
มันหยาบคายนิดหน่อยมั้ย?
“ถ้ามันโอเคกับนาย, เจ้าชายเลนเนิร์ด” (ซากุไร)
“ถ้ามาโกโตะ-ซังไป, ชั้นจะไปด้วย” (เลนเนิร์ด)
พวกเราตามซากุไร-คุงและมาถึงที่ห้องของฮีโร่แห่งแสงในปราสาทไฮแลนด์
“งั้นนี่คือห้องนาย, ซากุไร-คุง…” (มาโกโตะ)
ไม่, นี่มันเรียกห้องได้มั้ย…
ไม่ใช่ว่ามันมากกว่า 165ตารางเมตรเหรอ?
มันใหญ่เท่ากับทางเข้าของสมาคม
เรานั่งรอบๆ โตะใหญ่ที่อยู่ในห้อง
“…จริงๆแล้ว, ชั้นมีบางอย่างที่อยากปรึกษานาย เกี่ยวกับออราเคิลแห่งความมืด” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงที่เหนื่อยเริ่มพูด
ออราเคิลแห่งความมืด
สืบทอดสายเลือดของราชวงศ์ของประเทศที่ล่มสลายลาโฟรเอจ, เธอเป็นบนสุดของศาสนาของเทพธิดาแห่งความมืดไนอา
แต่อำนาจของพวกเขาได้ตกมาอยู่ต่ำที่สุด
ออราเคิลแห่งความมืดทรยศมนุษย์และสมรู้ร่วมคิดกับฝั่งเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ 1,000 ปีก่อน
ในท้ายที่สุด, ผู้กอบกู้อาเบลเปิดเผยความชั่วร้ายของเธอ, แต่หลังจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้พ่ายแพ้, ที่ล่มสลายต่อคือประเทศแห่งความมืดหลักๆโดยน้ำมือของประเทศแห่งแสง ที่เป็นศูนย์กลางของประเทศทั้งหก
ในเวลานั้น, ราชวงศ์ลาโฟรเอจได้ถูกำจัด
{ยกเว้นออราเคิลแห่งความมืด}
“ทำไม? ไม่ใช่ว่าปรกติควรจะตรงกันข้ามเหรอ?” (มาโกโตะ)
ไม่ใช่ว่าคนที่ทรยศมนุษยชาติเป็นคนที่โดนประหารเหรอ
“ในเวลาเดียวกันที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่สิ้นไป, ออราเคิลแห่งความมืด แม่มดแห่งภัยพิบัติได้หายไป ที่คาดกันหนึ่งอย่างคือผู้กอบกู้-ซามะได้เอาชนะเธอ” (เลนเนิร์ด)
เจ้าชายเลนเนิร์ดบอกผม
“หลังจากนั้น, ออราเคิลแห่งความมืดจะปรากฏในกรณีที่หายากในประวัติศาตร์ -ในฐานะของลูกหลานของราชวงศ์ลาโฟรเอจที่ล่มสลาย อัศวินแห่งแสงจับตัวหนึ่งในออราเคิลแห่งความมืดนั้น” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงพูดเหมือนอยู่ในความเจ็บปวด
มีอะไรเหรอ?
“ออราเคิลแห่งความมืดได้รวบรวมกึ่งปีศาจในลาโฟรเอจและวางแผนการฟื้นคืนชีพ เพราะสิ่งนั้น, ผมได้ยินมาว่าเธอได้ถูกปราบโดยอัศวินแห่งแสง ซากุไร-ซามะเป็นผู้บงการในเรื่องนั้น” (เลนเนิร์ด)
“อาา, ฟูจิ-ยังได้บอกชั้นเรื่องนั้นด้วย” (มาโกโตะ)
ผมได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้นระหว่างที่คิดว่าซากุไร-คุงต้องลำบากแน่ๆ
“แต่…ผู้คนที่อาศัยอยู่ในลาโฟรเอจจริงๆแล้วเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข” (ซากุไร)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
ผมถามกลับโดยไม่ตั้งใจกับคำพูดของซากุไร
“มันเป็นการสาธิตเพื่อให้กำลังใจผู้คนที่อยู่ในความกลัวเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่… จริงๆแล้วมันเป็นการปราบปรามกึ่งปีศาจที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข…” (ซากุไร)
“ฮีโร่แห่งแสง-ซามะ…” “ซากุไร-คุง…”
พูดยังไงดี…นั่นเป็นเรื่องที่หนัก
งั้นซากุไร-คุงได้ถูกใช้โดยไม่รู้อะไรเลย
“เหตุผลที่ชั้นได้ถูกเลือกให้ไปปราบออราเคิลแห่งความมืด เพราะชั้นมี [ภูมคุ้มกันผลของสถานะผิดปรกติ] ออราเคิลแห่งความมืดเป็นผู้เชี่ยวชาญ เวทมนตร์โชคชะตา, เวทมนตร์ความมืด, และเวทมนตร์คำสาป เธอได้พิเศษในเวทมนตร์ที่ทำให้ผู้คนสับสน นั่นทำไมชั้นเป็นคนที่ไปจับเธอ” (ซากุไร)
ไม่มีความร่าเริงปรกติในเสียงของซากุไร-คุง
“ออราเคิลแห่งความมืดได้ด่าชั้นขณะที่เธอถูกจับ พูดว่า ‘สนุกตรงไหนที่นำความเจ็บปวดมาเพิ่มให้กับผู้มีบาปที่ใช่ชีวิตอย่างสงบสุข?’” (ซากุไร)
““……””
เรื่องนี้ทำให้ผมรู้สึกป่วย
“แต่โชคดี, เธอสามารถหนีไปได้ อย่างไรก็ตาม, เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่ได้หนีไปจากซิมโฟเนีย นี่จริงๆแล้วไม่ใช่บางอย่างที่ชั้นควรทำ แต่อย่างน้อยชั้นก็อยากให้เธอหนีไป…” (ซากุไร)
หลังจากคำพูดของซากุไร-คุง, ผมมองที่เจ้าชายเลนเนิร์ด
“มาโกโตะ-ซัง, คุณจะทำอะไร?” (เลนเนิร์ด)
“ถ้านี่เป็นคำขอของซากุไร-คุง, ชั้นอยากจะช่วย, แต่นายใช้ลูกน้องของอัศวินแห่งแสงไม่ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)
“…การกระทำนี้ขัดต่อการตัดสินใจของประเทศแห่งแสง นี่เป็นความเห็นแก่ตัวส่วนตัวของชั้น” (ซากุไร)
เข้าใจแล้ว
“งั้น, นายรู้มั้ยว่าเธออยู่ที่ไหน?” (มาโกโตะ)
“ไม่…ชั้นไม่เก่งในการรวบรวมข้อมูลแบบนั้น” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงพูดอย่างขอโทษ
หืมม, ทำอะไรดี
นี่มันเป็นงานตามหาคน, ฟูจิ-ยังเป็นคนที่พึ่งได้
โดยใช้เครือข่ายพ่อค้าของเขา
แต่ฟูจิ-ยังตอนนี้ได้ยุ่ง
เอามากกว่านี้ไปไว้บนเขาไม่รู้สึกว่าถูก
แต่ผมก็ไม่เก่งในการรวบรวมข้อมูล
ถ้าเจ้าชายเลนเนิร์ด สามารถใช้อำนาจของราชวงศ์ของเขา มันจะเป็นสิ่งหนึ่ง, แต่ความสามารถส่วนตัวเขาจะไม่เหมากับสิ่งนี้ด้วย
นี่มันมีปัญหา
(สุสาน) (โนอาห์)
เอ๋? โนอาห์-ซามะ?
(หาสุสานของซิมโฟเนีย) (โนอาห์)
นั่นเป็นคำแนะนำที่ค่อนข้างเฉพาะเจาะจง
เป็นไปได้มั้ยว่า ท่านรู้สึกกวนใจในความจริงที่ว่า ผมถูกชวนโดยเออร์-ซามะ
(ม-ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!) (โนอาห์)
ดูเหมือนผมจะถูก
ไม่จำเป็นต้องกังวลมาก, รู้มั้ย
ผมจะไม่ทรยศท่าน
(……อย่างนั้นเหรอ) (โนอาห์)
ผมได้ยินเสียงที่มีความสุขเล็กน้อย
“ซากุไร-คุง, สุสาน ออราเคิลแห่งความมืดอยู่ที่นั่น” (มาโกโตะ)
““เอ๋?””
การประกาศที่กระทันหันของผมทำให้ซากุไร-คุงและเจ้าชายเลนเนิร์ด ส่งใบหน้าที่ตะลึงมาหาผม
หลังจากทำให้เขามั่นใจ, พวกเราฮีโร่ทั้ง 3 ตัดสินใจจะมุ่งหน้าไปที่สุสานที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน