คำถามเหล่านี้ถือเป็นจุดบอดด้านความรู้ของหลินเจียว แม้ว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้มักจะแสร้งทำเป็นคนขับรถมือเก๋าและมักจะขับรถบ่อยๆ แต่ในความเป็นจริงแล้วประสบการณ์การต่อสู้ที่แท้จริงนั้นเป็นศูนย์ เธอรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความรักและความเกลียดชังระหว่างชายและหญิง ดังนั้นการเผชิญหน้ากับคำถามเชิงโวหารของกู่เสี่ยวเล่อ หลินเจียวต้องกระพริบตาโตและมองไปหลินรุ่ยพี่สาวของเธอ
ในความคิดของเธอ เธอเป็นหญิงสาวที่เกิดก่อนที่มีประสบการณ์ สามารถถือได้ว่าเป็นเทพธิดาแห่งความรู้ด้านความรักของเธอ
ถูกจ้องมองมาจากน้องสาวของเธออย่างได้รับการยกย่อง หลินรุ่ยก็อายที่จะพูดอะไรเธอจึงกระแอมในลำคอและพูดว่า : “เสี่ยวเจียว ในความเป็นจริง ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง มันเป็นเรื่องเรียบง่ายมากเมื่อมันเรียบง่าย มันก็ซับซ้อนจริงๆเมื่อมันซับซ้อน พูดสั้น ๆ ได้ว่า มันไม่เหมือนกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเราที่จะสามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดาย เช่นถังน้ำที่ไม่พอใจด้วยความรู้แค่หางอึ่งแกว่งไปมาเบาๆ ได้ตามใจเพื่อค้นหาวิธีบางอย่าง! “
เห็นได้ชัดว่าหลินเจียวไม่พอใจเป็นอย่างมากกับคำตอบของพี่สาวของเธอ โชคดีที่ไม่ใช่แค่เธอที่เป็นผู้หญิงที่นี่ เธอจึงถอยกลับมองไปที่หนิงเล่ยในครั้งนี้ : “พี่หนิงเล่ยบอกความคิดเห็นของคุณที ? ท้ายที่สุด คุณก็มีคู่หมั้นด้วย ควรรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ใช่มั้ย? ”
หนิงเล่ยถูกเด็กสาวจ้องมองและใบหน้าสวยของเธอก็แดงระเรื่อ แต่เมื่อเธอเห็นกู่เสี่ยวเล่อที่อยู่ด้านข้างมองมาที่เธอ พร้อมกับยิ้มเยาะ
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย : ” ให้ฉันบอกคุณนะเสี่ยวเจียว จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องง่ายมากระหว่างชายและหญิง มันเป็นว่า นั่นคือฉันค่อนข้างจะเชื่อว่ามีผีอยู่ในโลกนี้ ดังนั้น อย่าไปเชื่อผู้ชายปากเสีย! “
หลังจากพูดแล้วเธอจ้องมองไปที่กู่เสี่ยวเล่ออย่างดุเดือด แน่นอนว่าคนหลังก็แค่ยักไหล่เล็กน้อยเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของเขา ทั้งสี่คนที่นี่กำลังกินอาหารเช้าพูดคุยและหัวเราะ ชายชราที่นั่นกลับไปที่บริเวณใกล้เคียงแคมป์ของเขา แต่ชายคนนี้ไม่ได้กลับไปทันที แต่พบสถานที่แห่งหนึ่งและเปิดมะพร้าวสองลูกเพื่อเติมความชุ่มชื้น และจากนั้นก็หาสถานที่ลับมากขึ้นเพื่อซ่อนมะพร้าวที่เหลืออยู่สองสามลูก ส่วนจะเอากลับไปแชร์ให้คนอื่น ๆ ในค่ายของตนนั้น เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!
เมื่อเหลาชางกลับไปที่ค่าย เขาพบว่าทุกคนอยู่ที่นั่น และเสี่ยวลี่ผู้ช่วยของเขาถูกฉินเหว่ยกอดไว้ในอ้อมแขน
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเหลาชางกระตุกอย่างผิดธรรมชาติ แต่เขายิ้มและวางปลาและปูตัวเล็ก ๆที่เขาเพิ่งพบบนชายหาดบนใบตองในแคมป์
“ แค่นี้เหรอ?” ฉินเหว่ยหลุบสายตาและมองไปที่เขาและถาม
“ ขออภัยด้วยกัปตัน เมื่อเช้านี้เป็นเวลาที่น้ำขึ้น สถานที่หลายแห่งจมอยู่ใต้น้ำ ดังนั้นจึงยังหาอาหารได้ค่อนข้างยาก” เหลาชางกางมือและพูดอย่างหมดหนทาง เนื่องจากความขัดแย้งที่รุนแรงเมื่อวานนี้ การแบ่งงานในทีมจึงได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เหลาชางและเหลาเว่ยซึ่งไม่ต้องทำงานมาก่อน ตอนนี้จำเป็นต้องออกไปหาอาหารและน้ำดื่มสำหรับทุกคน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอาการบาดเจ็บของเหลาเว่ยเมื่อวานนี้ร้ายแรงและจมูกของเขายังคงมีเลือดออก งานหนักในการหาอาหารจึงตกที่เหลาชางเพียงลำพัง
“ช่างเถอะ ช่างมันไป ฉันคิดว่ามีความจริงบางอย่างสำหรับสิ่งที่เหลาชางพูดอยู่เสมอ
อาหารเหล่านี้แทบไม่เพียงพอสำหรับพวกเราทุกคนที่จะแบ่งปัน” เหลาเว่ยหยิบเศษเสื้อผ้าสองชิ้นมายัดใส่จมูกของเขาอย่างรวดเร็ว รีบอธิบายให้เหลาชางฟัง
“ใช่ วันนี้น้ำขึ้นสูง อาหารก็ไม่ดีจริงๆ!” ผู้อำนวยการหวังหญิงวัยกลางคนยังกล่าวอย่างไกล่เกลี่ย
“หึ! ถ้าอย่างนั้นรีบจัดการทำให้สุก ทุกคนมากินอาหารได้!” ฉินเหว่ยส่งเสียงในจมูกของเขา ดูเหมือนเป็นผู้นำ
“โอเคโอเค” เหลาชางเห็นด้วยและเริ่มง่วนอยู่กับการปรุงอาหารในมือ ผู้อำนวยการหวังและเหลาเว่ยก็ตามไปช่วยด้วย
“ฉินเหว่ย ฉันไม่คิดว่ามันจะได้ผล!” เหลาหม่าที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
“ คุณเห็นไหมว่าแม้ว่าเราจะกินอาหารบางอย่างที่กินได้ทุกวัน แต่เราไม่มีแหล่งน้ำจืด
มะพร้าวไม่กี่ลูกที่เราเก็บมาที่ชายหาดก่อนหน้านี้จะถูกกินทั้งหมด โดยพื้นฐานแล้ว ในถิ่นทุรกันดารนี้ ถ้าผู้คนไม่มีอาหาร อย่างน้อยก็สามารถอยู่ได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์ แต่ถ้าไม่มีน้ำให้ดื่ม ฉันเกรงว่าคุณจะสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวภายในสามวัน! “ ฉินเหว่ยไม่ได้ตระหนักถึงความกังวลของเหลาหม่า แต่สำหรับเขา กัปตันที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่ง เกินขอบเขตความสามารถของเขาจริงๆ
ถ้าคุณต้องการบอกว่า ฉินเหว่ยอ้างว่าตัวเองเป็นที่สองในบริษัท ไม่มีใครกล้าพูดว่าเป็นคนแรก แต่คุณต้องการที่จะอยู่รอดในป่าหรือไม่? เฮ้ มันยากที่จะอธิบายเป็นคำๆ
ฉินเหว่ยพยักหน้าและกล่าวว่า : “ที่รองกัปตันหม่ากล่าวมามันสมเหตุสมผลมาก! ฉันไม่ใช่คนที่ไม่เคารพระบอบประชาธิปไตย ตอนนี้ฉันหวังว่าจะได้ยินความคิดเห็นของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องระมัดระวังในการระดมความคิดและแสดงความคิดเห็นของคุณได้ คุณมีความคิดที่ดีเกี่ยวกับการค้นหาแหล่งน้ำจืดไหม? ”
ฉินเหว่ยแม้ว่าจะเป็นควายที่โง่เง่า แต่ชายคนนี้คลุกคลีกับหัวหน้ามาตลอด แม้ว่าเขาจะเป็นแค่กัปตัน แต่ยังมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับกลุ่มผู้นำในฐานะเจ้าหน้าที่ ไม่เป็นไรหากคุณไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ขอให้คนด้านล่างคิดแทนได้ คิดสิ่งที่ดีขึ้นมา เป็นหัวหน้าใช้วิธีการที่ถูกต้องมีการตัดสินใจที่ชาญฉลาด ถ้าคิดเรื่องที่ดีไม่ได้ นั่นเป็นเพราะลูกน้องไร้ความสามารถ และเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะลงมือ
อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่ไม่ยึดติดอยู่เสมอ! เมื่อเห็นที่นี่ เหลาชางก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งตัวบัดซบในใจของเขา ทั้งหมดนี้คือการลอกเลียนแบบเหลาจื่อทั้งหมด
แต่ใบหน้าของเขายังคงยิ้มและพูดว่า : “กัปตันฉิน ในความเป็นจริงมันไม่มีทาง แต่ลูกน้องอย่างฉันคิดเรื่องนี้มานานแล้วก็เกิดไอเดียสองอย่างขึ้นมา!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของฉินเหว่ยก็สว่างขึ้นและถามทันทีว่า : “เหลาชางบอกฉันทีเกี่ยวกับสองความคิดนี้?”
“ฮิฮิ อย่างแรกคือการไปหยิบฉวยคว้ามา! ตอนที่ฉันไปหาอาหาร ฉันไปสังเกตกู่เสี่ยวเล่อและแคมป์ของพวกเขาจากระยะไกลและพบว่าสถานที่ทางฝั่งชายหาดของพวกเขาดีมาก ไม่ใช่แค่มีของกินมากมาย แต่ยังมีต้นมะพร้าวริมหาดอีกด้วย! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเด็กกู่เสี่ยวเล่อไม่รู้ทำอย่างไร กล่องเครื่องมือในเรือชูชีพที่เราทิ้งไว้ในเรือไปอยู่ที่แคมป์ของพวกเขา กล่องเครื่องมือมีขวานและมีดพร้า เขาโค่นต้นมะพร้าวได้อย่างง่ายดายด้วยเครื่องมือเหล่านี้ จึงได้มะพร้าวด้านบนมาอย่างง่ายดาย เพื่อไม่ให้ปัญหาเรื่องน้ำจืดเป็นปัญหาสำหรับกลุ่มของพวกเขาเลย! ” คำพูดของเหลาชางทำให้ทุกคนประหลาดใจ!
” อะไรนะ? กู่เสี่ยวเล่อเด็กคนนั้นมีกล่องเครื่องมือในเรือชูชีพของเราหรือ? “
” เป็นไปไม่ได้ใช่ไหม? มีฉลามขาวในน่านน้ำของเรือที่จม! “
” ใช่ว่าเด็กนั้นสามารถฆ่าฉลามขาวตัวนั้นได้จริงหรือ?” หลายคนแสดงความไม่เชื่อ ยิ้มเล็กน้อยให้ชายชราคนนี้ : ” ฉันไม่รู้ว่ากู่เสี่ยวเล่อได้ฆ่าฉลามขาวไหม แต่กล่องเครื่องมือนั้นมีอยู่จริงและอยู่ในมือของเขาจริงๆ นี่คือสิ่งที่ฉันเห็นด้วยตาของฉันเอง ฉันแค่มองจากระยะไกลและมีดในมือของเด็กคนนั้นคือหนึ่งในกล่องเครื่องมือชูชีพของเรา นี่แน่นอนว่าไม่ผิดพลาด! เด็กคนนี้ไม่รู้ว่าเขาได้ชุดเครื่องแบบเซ็กซี่หลายชุดมาจากไหนและให้แม่สาวน้อยทั้งสามเปลี่ยนใส่ชุดเหล่านั้น! โอ้เชี่ย ไอ้เด็กนี่มันสามารถจริงๆ! “ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้เหลาชางจงใจแสดงสีหน้าอิจฉาและความหึงหวงบนใบหน้า
” เชี่ย! เรือชูชีพนั่นเป็นของเรา! กล่องเครื่องมือเจ้ากรรมนั่นก็ควรจะเป็นของเราเช่นกัน ทำไมต้องให้กู่เสี่ยวเล่อที่ไม่มีอะไรเลยเอาไปใช้ด้วย! ” ฉินเหว่ยตบต้นขาและสาปแช่งด้วยความโกรธ!
“ถูกต้องกัปตันฉิน ฉันคิดว่าสิ่งที่คุณพูดนั้นสมเหตุสมผล! แม้ว่ากู่เสี่ยวเล่อจะกู้เรือชูชีพได้ เขาก็ควรจะคืนสิ่งของให้เรา เก็บมันไว้เป็นของส่วนตัวได้อย่างไร! เราควรขอให้พวกเขานำเครื่องมือกลับคืนมา .!” แม้ว่าเหลาเว่ยยังคงเอาผ้ามาเช็ดที่จมูกของเขาและ
พูดอย่างเชื่องช้า แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาที่จะโหมกระพือเปลวไฟ
ผู้หญิงที่เหลืออีกสองคนยังแสดงการสนับสนุนกัปตันฉินเหว่ย เพื่อขอกับกู่เสี่ยวเล่อสำหรับกล่องเครื่องมือที่สมเหตุสมผล
ในขณะที่ทีมของอีกฝ่ายหนึ่งโกรธ และฉินเหว่ยก็กระตือรือร้นที่จะไปที่ค่ายของกู่เสี่ยวเล่อทันที
“ฉินเหว่ย ลองคิดดูสิว่ากู่เสี่ยวเล่อไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยั่วยุ คุณลืมไปแล้วหรืออย่างไรว่าเมื่อวานก่อนคุณถูกเขาเหวี่ยงออกไป” เหลาหม่าที่เงียบมานานก็สาดน้ำเย็นออกมา .
ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ ฉินเหว่ยก็เงียบเล็กน้อย
ใช่ เมื่อพวกเขาคิดว่ากู่เสี่ยวเล่อจะถูกฝังอยู่ในปากของฉลามขาวและต้องการรวมแคมป์ของคนอื่นและผู้หญิงเข้าด้วยกัน เขาก็ถูกกู่เสี่ยวเล่อขว้างออกไปหลายเมตร!
ในแง่ของประสิทธิภาพการรบ เป็นเรื่องปกติที่เขาและเหลาหม่าจะจัดการกับเหลาชางและเหลาเว่ย แต่การจัดการกับกู่เสี่ยวเล่อ … เกรงว่าจะยากไปหน่อย! ฉินเหว่ยกระพริบตา เอียงหัวและมองไปที่เหลาชางและพูดว่า : “เหลาชาง คุณไม่มีความคิดที่สองหรือ?”