ตอนที่ 125 เอาเป็นของตัวเอง
แม้เธอจะรู้ดีว่าไม่ควรเอาสร้อยไป และหยุนซือซือก็จะพบในไม่ช้าก็เร็ว
แต่เมื่อจ้องมองไปที่สร้อยคอที่ส่องประกายเส้นนั้น เธอก็หายใจเข้าลึก ๆ และลังเลอยู่นานเธอกัดฟันอย่างขมขื่นจับกล่องไว้แน่น และหยิบไปพร้อมกับรีบจัดตู้เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบให้เหมือนสภาพเดิม จากนั้นเธอก็รีบออกจากห้อง
เธอมุ่งตรงไปที่ห้องนอนของเธอและประหม่าอย่างรู้สึกผิด หัวใจที่เต้นแรงของเธอสงบลงได้ หลังจากที่เธอเก็บสร้อยคอไว้ในลิ้นชักแล้ว
หยุนนาพยายามปลอบใจตัวเองว่ายังไงซะหยุนซือซื้อก็ไม่ได้ใส่มันอยู่ดีซึ่งก็น่าเสียดาย ดังนั้น ควรมอบให้เธอจะดีกว่า
แม้ว่าหยุนซือซือจะเห็นเธอพร้อมกับสร้อยคอ แต่หยุนซือซือก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นของตัวเอง เพราะมีสร้อยคอที่เหมือนกันมากมายในโลก
ยังไงซะเธอก็จะยืนยันว่านี่คือของเธอ! แค่บอกว่าซื้อมาเหมือนกันเป๊ะๆ !
เธอชอบสร้อยเส้นนี้!
เมื่อเธอไปร่วมงานเลี้ยงคืนนี้เธอจะทําให้ผู้คนประทับใจ หลังจากนั้นเธอก็ไม่จําเป็นต้องมองหน้าหยุนซือซืออีกต่อไป เธอจะต้องประสบความสําเร็จ!
หลังจากทําผิดไปหยุนนาก็ยังรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย เธอกลัวว่าหยุนซือซือจะกลับมาและพบเข้า เธอจึงรีบนําเสื้อผ้าและสร้อยคอออกไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับโทรหาเหอหลิงเซียงและออกจากบ้านไป
หยุนซือซือกลับไปที่ห้องหลังจากการวิ่งในตอนเช้าโดยตั้งใจว่าจะเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับงานเลี้ยงคืนนี้ เธอตกใจมากที่พบว่าห้องรก ชุดและสร้อยคอที่เธอเตรียมไว้สําหรับงานคืนนี้หายไป
เธอตื่นตระหนกอยู่พักหนึ่ง
โย่วโย่วอดไม่ได้ที่จะตกใจและสงสัยว่ามีขโมยอยู่ในบ้าน
จนกระทั่งเขาเห็นตุ้มหูของหยุนนาตกอยู่ที่พื้น หัวใจของเขาจมลงเมื่อรู้ว่าใครคือคนร้าย
ห้องที่ไม่ได้ล็อคอย่างเหมาะสมเพื่อซ่อนสิ่งของมีค่า ตอนแรกเขาคิดว่าตอนนี้หยุนนาจะฉลาดขึ้น แต่เธอกลับยิ่งหน้าด้านขึ้น
ทันใดนั้นหน้าจอโทรศัพท์ของหยุนซือซื่อสว่างขึ้นพร้อมหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งเธอก็รับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ?”
“ซือซือคุณอยู่บ้านหรือเปล่า?” น้ําเสียงที่อบอุ่นและสุภาพของกู้ซิงเจ๋อดังเข้ามาจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์
“ อื้อ … ฉันอยู่บ้านค่ะ”
กู้ซิงเจ๋อกล่าว” ดีเลย! คุณอยู่ที่เขตผิงอันใช้ไหม? อีกสักครู่ผมจะถึงแล้ว”
“เอ่อ! คือ… มีบางอย่างผิดปกติค่ะ หยุนซือซือลูบหน้าผากของเธอด้วยความปวดหัว เธอมองกลับไปที่ห้องและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันขอโทษจริงๆค่ะ ฉันอาจจะไปงานเลี้ยงคืนนี้ไม่ได้แล้ว”
” เกิดอะไรขึ้น?”
ด้วยเหตุผลบางอย่างกู้ซิงเจ๋อรู้สึกผิดหวังเมื่อรู้ว่าเธอจะไม่สามารถร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้ได้ เขาอารมณ์ดีมาตั้งแต่เช้าและตั้งหน้าตั้งตารอ
” เกิดอะไรขึ้น?”
หยุนซือซือตอบว่า “ชุดของฉัน ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน แล้วก็สร้อยคอที่คุณยืมมา… “
” หาย?”
“ฉันไม่แน่ใจ ตอนที่ฉันกลับมาถึงห้องห้องก็รก ฉันสะเพร่าจึงลืมล็อคประตู…”
กู้ซิงเจ๋อถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ “โอ้ ผมคิดว่ามีเรื่องสําคัญอะไรเกิดขึ้น!”
ผู้ช่วยของเขาฉินโจวซึ่งยืนอยู่ข้างๆเขาโอดอวนด้วยความหงุดหงิด
“อะไรนะ! บรรพบุรุษตัวน้อยของฉัน สร้อยเส้นนั้นเป็นอัญมณีล้ําค่าชิ้นเดียวจาก EMPRESS! เธอทําหายได้ยังไง!”