102 ความโกลาหลในเมืองหลวงของซิมโฟเนีย (2)
“ชั้นคือไอแซค ลูกชายของผู้ปรกครองผู้ยิ่งใหญ่, เอเวลิส, และอาร์คบิชอปของโบสถ์งู”
ลูกชายของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เอเวลิส…?
พูดอีกอย่าง…
“ลอร์ดปีศาจ?” (มาโกโตะ)
“ไม่, มาโกโตะซัก ผู้บริหารของโบสถ์งูทุกคนเรียกตัวเค้าว่าลูกชายของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่” (เลนเนิร์ด)
“ไม่มีลอร์ดปีศาจอื่นนอกจาก 3 คนในทวีปของปีศาจ” (โซเฟีย)
เจ้าชายเลนเนิร์ดและเจ้าหญิงโซเฟียตอบโต้
ขอโทษที, ผมพวกไม่รู้เรื่อง
“ไอโง่! ชั้นไม่รู้ว่านายเป็นอาร์คบิชอปหรืออะไรก็ตาม, แต่สหายของนายได้ถูกกำจัดไปแล้ว!”
เจ้าชายคนแรกมีจุดยืนที่แข็งแกร่ง
ยังไงซะ, ทั้งหมดเพราะการโจมตีล้มเหลว
ไอแซคไม่ตอบสิ่งนั้นและแค่ยกแขนขวาของเขาขึ้นมา
มือของเขาถืออะไรบางอย่าง
งานเงินที่มีงูรัดอยู่รอบแอปเปิ้ล?
“ระวัง!” “เค้ามีแผนจะทำอะไรบางอย่าง!”
อัศวินตะโกน
แต่จากที่ผมเห็น, อุปกรณ์เวทมนตร์นั้นไม่มีมานา
มันเป็นเปลือกที่ว่างเปล่า {มันได้ถูกใช้งานไปแล้ว}
“สิ่งนี้, นายเห็นมั้ย, เป็นอุปกรณ์เก็บรักษาเหมือนอันที่เราใช้ในเมืองหลวงของประเทศแห่งน้ำ ที่มันอนุญาตให้เรารักษาเสียงของพ่อผู้ยิ่งใหญ่ของเรา” (ไอแซค)
“อะไร…?”
“เขาพูดอะไร…?”
ทหารของไฮแลนด์สับสน
นั่นมันเป็นไปได้มั้ยว่า…
“ไอเท็มที่สร้องมอนสเตอร์ต้องห้าม?” (มาโกโตะ)
ในเวลาที่ยักษ์ที่เกือบตายเปลี่ยนเป็นยักษ์ต้องห้าม
เมื่อเขาพูดถึงเสียงของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, เขาพูดถึงเสียงในตอนนั้น, ใช่มั้ย?
“ฮีโร่มาโกโตะ! นั่นจริงเหรอ?!” (โซเฟีย)
“โฮ่ห์…ชั้นตกใจที่นายบอกนั่นได้”
เจ้าหญิงโซเฟียส่งเสียงตกใจ, และไอแซคดูเหมือนจะประทับใจ
“ก่อนยักษ์ต้องห้ามจะลุกขึ้นมา, ชั้นได้ยินเสียงเด็ก ชั้นคิดว่ามันได้พูด ‘มาต่อต้านโชคชะตาเถอะ’, ‘นักรบที่กล้าหาญ’” (มาโกโตะ)
“…นั่นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเสียงของเอเวลิส”
มันดูเหมือนคำว่า ‘ชะตา’ เป็นคำโปรดของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ตามที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะบอก
“ตอนนี้ มอนสเตอร์ที่โบสถ์งูของเราฝึกมา ทุกตัวได้มุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงตอนนี้” (ไอแซค)
เหมือนกับจะเข้ากับคำพูดของไอแซค…
*กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น…*
เสียงของระฆังจากประตูใหญ่ของซิมโฟเนีย
“รายงานครับ! มอนสเตอร์ได้รวมกันข้างหน้าประตูใหญ่ในทุกทิศทาง!”
“ทุกทิศทางเหรอ, นายพูด?!”
“เป็นไปไม่ได้ มอนสเตอร์ควรจะรวมกันแค่ฝั่งป่า”
“มันไม่มีปัญหา พวกเราอัศวินแห่งแสง และคณะอัศวินอากาศทั้งสี่ได้ประจำการในทุกประตูใหญ่เมื่อคืนนี้ เรายังได้ส่งเทมพลาร์เพื่อปกป้องประตูใหญ่ นอกเหนือจากรักษาความสงบเรียบร้อยในเมืองขั้นต่ำ พวกเราจะไม่ปล่อยให้มอนสเตอร์โจมตี”
นายพลของอัศวินได้อธิบายอย่างใจเย็นให้ราชวงศ์และขุนนางที่กังวล
นายพลยูเวอิน, ใช่มั้ย? หัวหน้าของซากุไร-คุง
อย่างที่คาดกับต่ำแหน่งบนสุดของกำลังทหารอัศวิน
“โฮ่ห์…ชั้นได้ซ่อนความจริงอย่างมั่นใจที่เรามีมอนสเตอร์อยู่ฝั่งทะเล นายเตรียมการมาอย่างดีนี่” (ไอแซค)
ไอแซครักษาท่าทางที่สงบของเขา
“ฮ่า! นายแค่เป็นพวกที่รวบรวมกึ่งปีศาจที่งี่เง่าในท้ายที่สุด ไม่มีทางที่ทายจะทำลายการป้องกันของประเทศแห่งแสง!”
“ทำได้ดีมาก, ยูเวอิน-โดโนะ โบสถ์ที่สกปรกของกึ่งปีศาจนั้นไม่มีอะไรต้องกลัว!”
ขุนนางของประเทศแห่งแสงได้ใจเย็นลงดูเหมือนว่า
“หืมม, มีมอนสเตอร์ต้องห้ามผสมอยู่ในกลุ่มนะ, รู้มั้ย? ชั้นได้ใช้สิ่งนี่เพื่อปลุกมันจำนวนนึง” (ไอแซค)
พูดสิ่งนี้, ไอแซคโยน งานเงินงูเบาๆในอากาศและรับมันคืน
“มอนสเตอร์ต้องห้าม…”
“ไม่ต้องกังวล! เรามีฮีโร่แห่งแสง-โดโนะที่นี่ เขาได้กำจัดมังกรต้องห้าม 3 ตัวในลาเบรินทอสไปแล้ว!”
“ตั้งแต่ทีแรก, พวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่แม้แต่ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำสามารถกำจัด”
“นั่นใช่แล้ว! พวกเราจะเอาชนะมันกลับ!”
ไม่ใช่พวกนายดูถูกผมเหมือนมันธรรมชาติเหรอ?
“พวกเขาพูดแบบนั้นเกี่ยวกับนาย, มาโกโตะ” (ลูซี่)
“พวกเค้าหยาบคายจัง ไม่คิดอย่างนั้นด้วยเหรอ, ทากัตซูกิ-คุง?!” (อายะ)
“ฮีโร่มาโกโตะ, มันดูเหมือนว่าเราต้องเตือนพวกเค้า” (โซเฟีย)
“…ไม่, อย่าไปใส่ใจมันเถอะ” (มาโกโตะ)
ทิ้งลูซี่กับซา-ซังไว้, แม้แต่เจ้าหญิงโซเฟียก็ได้โกรธโดยสิ่งนั้น
น่า น่า, ใจเย็น
“มันโอเคที่จะไม่จับตัวไอแซคนั่นเหรอ, ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?” (มาโกโตะ)
“ให้เขาพูดอีกหน่อยเถอะ เขาดูเหมือนจะชอบพูด”
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะกอดอกของเธอและดูอยู่
ถ้าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดอย่างนั้น, ผมคิดว่ามันโอเคที่จะยืนเตรียมพร้อมซักพัก
“แต่มันโอเคที่จะปกป้องแค่ประตูใหญ่เหรอ? ชั้นได้ยินมาว่ากึ่งสัตว์มีแผนจะกบฏนะ, รู้มั้ย?” (ไอแซค)
อาร์คบิชอปพูดด้วยรอยยิ้ม
ช่างไร้ยางอาย นายเป็นคนที่ชักใยจากเงามืด, ใช่มั้ย?
“แย่หน่อยนะ! ผูนำของกึ่งสัตว์ทั้งหมดได้ถูกจับแล้ว!”
เจ้าชายคนแรกพูดด้วยสีหน้าภูมิใจ
แต่ฟูจิ-ยังเป็นคนที่สืบส่วนใหญ่ของมันนะ, รู้มั้ย
แล้วเจ้าหญิงโนเอลก็เป็นคนที่จับพวกเขา
ผมชำเลืองไปที่เจ้าหญิงโนเอล, และเธอมีสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน, ไม่พูดอะไร
“ฮ่าฮ่า! เข้าใจแล้ว, เข้าใจแล้ว นั่นโล่งใจ” (ไอแซค)
เขาหัวเราะเหมือนกับสนุกสนาน
“นายหัวเราะอะไร?”
เจ้าชายคนทีสองพูดไม่พอใจ และสั่งลูกน้องเขาพูดว่า ‘เราควรจะฆ่าเค้าได้รึยัง?’
*กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น…*
ระฆังสำหรับเรื่องฉุกเฉินได้ดังต่อไป
“ร-รายงานครับ! กบฏใหญ่ได้เกิดขึ้นใน เขต 7 และ 8! กลุ่มส่วนใหญ่เป็นกึ่งสัตว์”
ทหารไฮแลนด์โดดเข้ามา
ความวุ่นวายได้ใหญ่ขึ้น
ปากของไอแซคได้บิดเบี้ยวอย่างมาก
“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! โอ้? นี่มันแปลก! แม้ว่าพวกนายจะจับผู้นำของกึ่งสัตว์! แค่มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่?!” (ไอแซค)
“ไอเวรตะไล! แกทำอะไร?!”
“สัตว์พวกนั้นจะไม่สร้างการกบฏในเวลาที่ยากลำบากเหมือนตอนนี้!”
ราชวงศ์และขุนนางเสียการผ่อนคลายก่อนหน้าและได้ตื่นเต้น
พวกเขาได้เปลี่ยนจากมั่นใจไปเป็นลนมากมายตอนนี้
(…ยังไงก็ตาม…) (มาโกโตะ)
นั่นน่าประทับใจ
{ทุกอย่างเหมือนที่ฟูเรีย-ซังบอกเรา}
ผมชำเลืองมองเธอ, แต่ฮู้ดได้ปิดลงมาข้างล่างและผมไม่สามารถเห็นสีหน้าของเธอ
“ชั้นจะทำนายอนาคตของพวกนายที่นี่! วันนี้, ซิมโฟเนีย เมืองหลวงของไฮแลนด์มีชะตาที่จะล่มสลาย!” (ไอแซค)
อาร์คบิชอป-ซังของโบสถ์งูได้อ้าทั้งสองแขนกว้างๆ และประกาศ
เขาตั้งใจกับมันจริงๆ
“ม-ไม่มีทาง…” “ไร้สาระ!” “ไม่มีทางที่เมืองหลวงไฮแลนด์จะล่มสลาย…” “ต-แต่…ทัพของมอนสเตอร์และกบฏของกึ่งสัตว์ในเวลาเดียวกัน” “ร-เราต้องหนีแล้ว”
ความไม่สบายใจและความวุ่นวายได้มาถึงจุดสูงสุด
ไอแซคมองลงมาหาเรา
คนที่ใจเย็นนอกจากเราจะเป็นนายพลยูเวอิน
“มันจะไม่ออกมาเป็นอย่างนั้น”
เสียงที่ใส
เจ้าของของเสียงที่สะท้อนที่มันเหมือนออกมาจากลำโพง คือเจ้าหญิงโนเอล
จังหวะของเธอได้สมบูรณ์แบบ
เธอเป็นผู้กำกับหนังเหรอ?
“โอ้? เธอเป็นออราเคิลแห่งแสง ไม่, การเกิดใหม่ของนักบุญแห่งความรอดแอนนา, เจ้าหญิงโนเอล?” (ไอแซค)
อาร์คบิชอปพูดเหมือนเขาเพิ่งสังเกตตอนนี้
“คนที่อยู่ข้างเธอคือฮีโร่แห่งแสง-คุง? เราจะจัดการกับพวกเธอที่หลัง จนถึงตอนนั้น, รอระหว่างที่สั่นเทา แล้วก็, เธอหมายความว่ายังไง ‘มันจะไม่ออกมาเป็นอย่างนั้น’?” (ไอแซค)
“ตรงตามที่ชั้นพูด ซิมโฟเนียจะไม่ล่มสลาย” (โนเอล)
ไอแซคไม่เสียท่าทางสบายๆของเขา, และเจ้าหญิงโนเองยังใจเย็นอยู่
“โนเอล, หมายความว่ายังไงของเธอ?!”
“อธิบาย, โนเอล”
เจ้าชายคนที่สองและเจ้าชายคนแรกได้ต้องการคำอธิบาย
“กบฏกึ่งสัตว์นั้นเกี่ยวข้องกับกัญชาที่ได้แพร่ไปรอบเขต 7 และ 8” (โนเอล)
“โฮ่ห์…” (ไอแซค)
ไอแซคแสดงสีหน้าที่สนุกสนานกับคำพูดของเจ้าหญิงโนเอล
“พวกเราเรียนรู้มาว่า, โดยการแพร่กัญชา, พวกเขาได้อ่อนแอมากขึ้นเพื่อจะโดนเวทมนตร์แห่งความมืด: ล้างสมอง” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียได้พูดต่อ
“อะไร? นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้ยินเรื่องนี้!”
“ผ่อนคลายระเบียบสำหรับกัญชาใน เขต 7, 8, และ 9 เพื่อทำหน้าที่เป็นทางออกสำหรับความไม่พอใจ มาจบที่กัดเราแทน, หือห์…”
“แต่พอมาคิดว่ามันจะถูกใช้แบบนั้น”
“ทั้งหมดเพราะไม่มีใครคนคว้าเวทมนตร์ความมืด…”
ผู้คนของไฮแลนด์ส่งเสียงตกใจ
ยังไงซะ, เราเรียนนั่นเมื่อวานนี้ด้วย
“มันใช้ 10 ปี ล้างสมองของกึ่ง-มนุษย์ของซิมโฟเนีย ที่ละน้อยเพื่อทำให้พวกเขาก่อกบฏ เวทมนตร์คำสาปใช้เวลาเพื่อใช้งาน, แต่มันไม่ง่ายต่อการลบออก คำสาปที่ถูกใช้งานไปแล้วทีนึงจะไม่หายไป จนกว่ามันจะบรรลุวัตถุประสงค์ คำสาปทำชั้นใส่คือ ‘ถ้านายเกลียดมนุษย์ที่กดขี่นาย, ทำลายซิมโฟเนีย’ ไม่มีกึ่ง-มนุษย์ในประเทศแห่งแสง ที่ไม่มีประสบการณ์การกดขี่จากมนุษย์ คำสาปนี้มีผลกับกึ่ง-มนุษย์ทั้งหมด และสัญญานการใช้งานคือ ‘ระฆังที่เตือนเหตุฉุกเฉิน’ ระฆังที่เตือนเหตุฉุกเฉินที่ไม่ได้ดังแม้แต่ครั้งเดียวใน 10 ปี” (ไอแซค)
ไอแซค-ซัง อธิบายด้วยใบหน้าที่แปลกประหลาดของเขา
มันจริงที่เขาเป็นนักพูด
เขาบอกเราทุกอย่าง
*กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น กั๊น…*
“ใครก็ได้, หยุดเสียงระฆัง!” “พวกเราส่งคนส่งสาส์นทันที!”
ผู้คนของไฮแลนด์ได้ลน
“อ่ะฮ่าฮ่า, มันสายไปแล้ว คำสาปที่มีผลจะไม่หยุดอีกต่อไป!” (ไอแซค)
อาร์คบิชอปดูเหมือนจะสนุก
“แต่มันโอเคที่จะบอกเราขนาดนั้นเหรอ, อาร์คบิชอป-ซัง?” (มาโกโตะ)
ผมไม่มีอะไรให้ทำมากเงียบอยู่ตลอดเวลานี้, ดังนั้นผมตอบโต้
“โอ้, ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-คุง แผนนี้ได้สำเร็จไปแล้ว ไม่ใช่ชั้นพูดไปแล้วเหรอ? ซิมโฟเนียนั้นมีชะตาที่จะล่มสลาย ไม่มีใครจะพลิกนี่กลับได้” (ไอแซค)
ดูเหมือนไอแซค-ซังมีศรัทธาที่แท้จริงในแผนของเขา
(แต่เราได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้จากฟูเรีย-ซังเมื่อวานนี้นะ, รู้มั้ย…) (มาโกโตะ)
◇ย้อนกลับไปสู่วันก่อนหน้า◇
“ชั้นมีเงื่อนไข” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังยิ้มอย่างน่าสงสัย
“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นจะอธิบายว่าซิมโฟเนียจะล่มสลายยังไง” (ฟูเรีย)
ออราเคิลแห่งความมืดอธิบายแผนของโบสถ์งู
มันเป็นทุกอย่างที่ไม่มีใครคาดถึง
“เวทมนตร์คำสาปล้างสมองจากกัญชา…”
“สร้างมอนสเตอร์ต้องห้าม…”
“เงื่อนไขของการใช้งานคือเสียงจากระฆังสำหรับเหตุฉุกเฉิน, หือห์”
“ถ้าเราหยุดเสียงของระฆังก่อนหน้าล่ะ?”
“ถ้าเราทำ, เราจะบอกพลเมืองไม่ได้ว่ามอนสเตอร์ได้เข้ามา”
“แล้วก็, แม้เราจะหยุดมันพรุ่งนี้, เราไม่สามารถแก้รากของปัญหา…”
“ใช่, นี่มันมีปัญหา…”
มีความเห็นหลายอย่าง, แต่มันไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ชัดเจน
“ฟูเรีย-ซัง, เธอมีมาตรการตอบโต้, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมพูดกับออราเคิลแห่งความมืดที่เงียบ
“ใช่ ชั้นสามารถลบเวทมนตร์คำสาป ทั้งหมดเพราะชั้นมีเวทมนตร์แห่งความมืดระดับนักบุญ” (ฟูเรีย)
โออ้…เวทมนตร์ระดับนักบุญ
มันพูดว่าเป็นระดับสูงสุดที่มนุษย์สามารถได้มา
“แล้วก็, เกี่ยวกับเงื่อนไข” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังมองผม
“ฮีโร่ของโรเซส-ซัง, มาเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น” (ฟูเรีย)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
นั่นกระทันหัน อัศวินผู้คุ้มกันของเธอเหรอ?
“เธอพูดอะไรน่ะ?!” (โซเฟีย)
คนที่ตอบสนองมากที่สุดคือเจ้าหญิงโซเฟีย
“ออราเคิลแห่งความมืด, ฟูเรีย-โดโนะ…โปรดอธิบายเหตุผลให้กับทุกคน” (ฟูจิ)
หน้าของฟูจิ-ยังคือหน้าที่เข้าใจแล้ว
เขาได้อ่านใจเธอแล้ว
“อนาคตจะเปลี่ยนด้วยการช่วยของชั้น ถ้าความวุ่นวายไม่เกิดขึ้นในเมืองหลวง, ชั้นจะไม่สามารถหนีได้ ชั้นต้องมีตัวประกัน, ใช่มั้ย? ถ้านายมาเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน, นายต้องปกป้องออราเคิล” (ฟูเรีย)
“ต-ตัวประกัน, เธอพูด…” (ลูซี่)
ลูซี่พูดด้วยความช็อก
ออ้า, ตัวประกัน, หือห์ เข้าใจแล้ว
เดี๋ยว, หือห์
“ทำไมการเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืดหมายความว่าเป็นตัวประกันล่ะ?” (มาโกโตะ)
“เมือนายเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน, ถ้านายทิ้งออราเคิล, อายุขัยจะเหลือครึ่งเดียว ถ้าออราเคิลตาย, นายจะเสียสกิลทั้งหมดไป” (โซเฟีย)
คนที่ตอบคือเจ้าหญิงโซเฟีย
“อย่าบอกเค้าแค่ข้อเสียสิ ด้วยการเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน, นายสามารถได้การปกป้องของพระเจ้าของเทพธิดาแห่งความมืด” (ฟูเรีย)
“เวทมนตร์แห่งความมืด, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“หรือมันอาจจะเป็นเวทมนตร์คำสาปหรือคาถา” (ฟูเรีย)
เมื่อผมถามฟูเรีย-ซัง เธอตอบมาในแบบนั้น
ผมอยากได้เวทมนตร์แห่งความมืด…ถ้าผมเลือกได้
“แต่ทำไมมาโกโตะ-ซัง?!” (เลนเนิร์ด)
“นั่นใช้แล้ว! มีคนอื่นอีกนี่!” (อายะ)
ฟูเรียซังเพียงแค่ยิ้มกับคำพูดของเจ้าชายเลนเนิร์ดและซา-ซัง
เธอไม่ตอบ
ไม่ว่าอย่างไร, ผมไม่ควรเป็นคนที่ฟูเรีย-ซังอยากได้ในฐานะอัศวินผู้คุ้มกัน
“ฟูเรีย-ซัง, ไม่ใช่ว่าจริงๆแล้วเธออยากได้ซากุไร-คุงเพื่อไปเป็นอัศวินผู้คุ้มกันเหรอ?” (มาโกโตะ)
“อ-อย่าโง่น่า! ไม่มีทางที่นั่นจะเป็นไปได้! เรียวซุเกะคือฮีโร่แห่งแสง!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังตอบสนองมากเกินไปกับการโต้ตอบของผม
ผมไม่รู้ว่าเธอมีความสงบหรือไม่มี
(ฮีโร่มาโกโตะ…ออราเคิลแห่งความมืดชอบฮีโร่แห่งแสงซากุไร-ซามะเหรอ?) (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียกระซิบกับผม
(ใช่, แล้วมันก็ดูเหมือนซากุไร-คุงก็ชอบฟูเรีย-ซัง…น่าจะนะ) (มาโกโตะ)
(น-นี่เป็นไปได้ยังไง…) (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียเกือบจะทรุด, และผมได้พยุงเธอ
ฮีโร่แห่งแสงและออราเคิลแห่งความมืดอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องไม่ดีอย่างชัดเจน, หือห์ มันจะเป็นอย่างนั้นแน่นอนกับผู้คนของโลกนี้
“ตอนนี้, นายจะทำอะไรล่ะ?” (ฟูเรีย)
“มาโกโตะ…” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุง…” (อายะ)
ฟูเรีย-ซังยังยิ้มอยู่, และทุกคนรอบๆได้มองมาอย่างกังวลที่ผม
ผมตกอยู่ในห้วงความคิดซักพัก
ทำอะไรดี…
[คุณจะเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด?]
ใช่
ไม่ ←
หืมม…
ผมไม่ได้คาดหวังถึงตัวเลือกนี้จากใจ
แล้วก็, ฟูเรียซักมองผมและถอยหลังไป
มันเกิดขึ้นก่อนหน้าด้วย
แต่ครั้งนี้, มันทางเลือกธรรมดานะ?
(มาโกโตะ, ชั้นไม่แนะนำให้นายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืด) (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะ, ท่านต่อต้านมันเหรอ?
(ไม่ถึงกับต่อต้านมัน, แต่…ไม่มีการรู้ว่าเทพธิดาแห่งความมืดไนอาคิดอะไร, และออราเคิลแห่งความมืดเป็นตัวตนที่ถูกเกลียดโดยทั้งทวีป มันจะมีผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของนายตั้งแต่ตอนนี้, รู้มั้ย?) (โนอาห์)
ใช่…
ประเทศแห่งแส่งนั้นชัดเจน, แต่ดูการตอบสนองของเจ้าหญิงโซเฟีย, การเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งกับออราเคิลแห่งความมืดจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดี
ผมมองฟูเรีย-ซังอีกครั้ง
เธอเป็นคนที่งดงาม
มองเธอแบบนี้, เธอไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นออราเคิลต้องสาป
แต่เธอมีโชคร้ายนิดหน่อยนะ
(ฟูเรีย-ซังสั่นอยู่?) (มาโกโตะ)
มือของออราเคิลแห่งความมืดสั่นเล็กน้อย
เธอดูเหมือนเธอได้สบายๆมาก, แต่จริงๆแล้วเธอได้ใส่ฉากหน้าที่แข็ง
เธอได้บอกว่าเธอไม่มีพวกเลยในโลกนี้
แล้วก็…
(ซากุไร-คุงได้ขอชั้น…) (มาโกโตะ)
“ตอนนี้, นายจะทำอะไร? ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ-ซัง” (ฟูเรีย)
เธอพยายามจะไม่แสดงการสั่นของเธอ และพยายามจะพูดสิ่งนี้อย่างใจเย็น
แต่ตาของเธอได้ชื้นเล็กน้อย, คือสิ่งที่มีแค่ผมที่เห็นจากตรงหน้าสามารถบอกได้…
ผมอ่อนแอกับสิ่งนี้…
“เข้าใจแล้ว, ออราเคิลแห่งความมืด-ซัง” (มาโกโตะ)
ผมตัดสินใจ
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
Pdfไว้อ่านตอนกลางคืน