บทที่ 177 น้ํายาอันตราย
แม้ว่าพ่อมดวลาดีจะดูไร้ระเบียบและค่อนข้างสบาย ๆ แต่ในเวลาปรุงยานั้นเขามีความละเอียดละอ่อนมาก ในทุก ๆ ขั้นตอนทําด้วยความระมัดระวังและแม่นยําสูงสุด
ด้วยหลอดทดลองที่แม่นยําของเมอร์ลิน ทําให้พ่อมดวลาดีไม่ทําผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว
หลังจากใช้เวลานานในการเตรียมยา ในที่สุด พ่อมดวลาดีก็ใส่ส่วนผสมชิ้นสุดท้ายและเริ่มปปรุงยา
น้ํายาข้นหนืดในเครื่องแก้วเริ่มแรกเป็นสีเขียวแต่ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีดําหมึก หลังจากที่เริ่มเดือด มันได้ส่งกลิ่นฉุนออกมาด้วย
พ่อมดวลาดีจ้องเขม็งไปที่ยาดําหมึกในเครื่องแก้ว เขาไม่สามารถระงับความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาได้ หลังจากที่ยาในเครื่องแก้วเปลี่ยนเป็นสีดําสนิท เขาก็ได้เปิดสูดดมกลิ่น
จากนั้นความตื่นเต้นที่ซ่อนเร้นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพ่อมดวลาดี เขาพึมพําด้วยเสียงสั่นเครือ “ฮ่าฮ่า ข้าทําได้ ข้าทําได้จริงๆ! น้ํายาที่ข้าทํามาตลอดครึ่งปี…ในที่สุดข้าก็ทําสําเร็จ!”
พ่อมดวลาดีรู้สึกอิ่มเอมใจ จากนั้นจึงถือยาด้วยมือทั้งสองอย่างระมัดระวัง
เมอร์ลินก็ประหลาดใจกับวลาดีเช่นกัน เขาเชี่ยวชาญในการทําน้ํายาอย่างแท้จริง เมอร์ลินชี้ให้เห็นถึงปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในกระบวนการปรุงยาของพ่อมดวลาดีเท่านั้นแต่หลังจากที่เขาแก้ไขปัญหาแล้ว เขาก็ท่ายาสําเร็จในทันที
จากมุมมองของเมอร์ลิน นี่เป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก สําหรับเขาที่ทําตามทุกขั้นตอนที่เดอะเมทริซ์ได้บอกเขา แต่ใช่ว่าเขาจะทํามันสําเร็จในครั้งเดียว นี่แสดงให้เห็นถึงความต่างของทักษะ
“มันเป็นของดี หายากมากที่จะมีเครื่องแก้วที่แม่นยําเช่นนี้!”
พ่อมดวลาดีถือหลอดทดลองที่เมอร์ลินให้ยืมอย่างไม่เต็มใจที่จะปล่อยมัน
เมอร์ลินยิ้มเล็กน้อย “ในเมื่อพ่อมดวลาดีชอบ ฉันก็ยินดีมอบเครื่องแก้วนี้ให้พ่อมดวลาดี”
มีเครื่องแก้วแบบนี้อยู่ในหอสมุด เขาสามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างง่ายดาย ยิ่งกว่านั้น ก่อนที่เมอร์ลินจะออกจากดินแดนมนต์ดํา เขาได้เตรียมเครื่องแก้วจํานวนมากที่จําเป็นสําหรับการปรุงยา ดังนั้นเขาไม่เสียอะไรมากแถมยังสร้างความประทับใจให้กับพ่อมดวลาดีด้วย ถือว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
“พ่อมดวลาดี น้ํายาด่างดินใช้ทําอะไรได้”
เมอร์ลินเหลือบมองน้ํายาสีดําในมือของพ่อมดวลาดีด้วยท่าทางแปลกๆ ชื่อของยานี้แปลกเช่นกัน เมอร์ลินจึงถามขึ้นมา
“ฮิฮิ ผลของมันอย่างงั้นเหรอ?”
พ่อมดวลาดีเงยหน้าขึ้นและมองดูโฮมุนครุสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พ่อมดเบอร์ตัน จากนั้นเขาก็ยื่นยาให้พ่อมดเบอร์ตันและพูดอย่างใจเย็นว่า “พ่อมดเบอร์ตัน ให้สัตว์เลี้ยง” ของเจ้ากลืนน้ํายาด่างดินลงไปซะ”
“นี่คือยาสําหรับโฮมุนครุสอย่างงั้นเหรอ?” พ่อมดเบอร์ตันมองอย่างสงสัยแต่เขายังให้โฮมุนครสของเขาดื่มน้ํายาด่างดินลงไป
ผ่านไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของหญิงสาวก็แดงระเรื่อ และทั้งตัวของเธอก็พองตัวเหมือนบอลลูน เส้นเลือดใหญ่ของเธอสามารถมองเห็นได้ชัดเจนภายใต้ผิวหนังของเธอและขยายออกไปอย่างบ้าคลั่ง เลือดไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเธอและเกิดแรงกดดันมหาศาลรอบตัวเธออย่างบ้าระห่ํา
“โฮก!”
ทันใดนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็คํารามไปยังท้องฟ้าด้วยเสียงที่แหลมสูง ในเวลาเดียวกัน เกล็ดสีเขียวบนร่างกายของเธอดูเหมือนจะย้อมด้วยชั้นของสารสีดําลึกลับซึ่งทําให้เธอดูน่ากลัวมากขึ้น
พ่อมดวลาดีพยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดกับพ่อมดเบอร์ตันว่า “พ่อมดเบอร์ตัน เจ้าลองทดสอบสัตว์เลี้ยง ของเจ้าดู”
พ่อมดเบอร์ตันพยักหน้า แล้วชี้ไปที่ตันไม่ใหญ่ในสวน
“หวุ่ม!”
ร่างของผู้หญิงคนนั้นเป็นหายไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งที่ด้านหน้าของต้นไม้ จากนั้นเธอก็ง้างหมัด
“ตูม!”
แรงมหาศาลทําให้ต้นไม้แตกออกเป็นสองส่วน ถ้ามีลมแม้แต่น้อย ต้นไม้ก็โค่นล้มได้ทันที
ในขณะเดียวกัน ทุกคนต่างเบิกตากว้างให้กับพลังหมัดของผู้หญิงคนนั้น แม้แต่พ่อมดเบอร์ตันก็ยังงงเหตุการณ์เบื้องหน้า ความเร็วลพละกําลังของเธอเพิ่มขึ้นเกือบสองถึงสามเท่า
เพิ่มพลังได้ถึงสามเท่าในพริบตานั้น ช่างน่ากลัวอะไรนี้ น้ํายาด่างดินมันน่ากลัวเกินไปแล้ว” พ่อมดเบอร์ตันจ้องมองพ่อมดวลาดีอย่างกระวนกระวายใจในทันที
“ยี่ เจ้าเห็นไหม นั่นคือผลลัพธ์ของน้ํายาด่างดินที่สร้างเพื่อโฮมุนครุสเป็นพิเศษ เมื่อพวกมันดื่นเข้าไปสมรรถภาพต่าง ๆ อาทิเช่น ความเร็วกําลังและอื่นๆ จะเพิ่มขึ้นถึงสองหรือสี่เท่า นอกจากนี้ ตัวยายังมีฤทธิ์ราว ๆ สองถึงสามชั่วโมง!”
พ่อมดวลาดีอธิบายสั้นๆ ถึงผลของน้ํายาด่างดิน ยาตัวนี้นี้ทําขึ้นสําหรับโฮมุนครุสโดยเฉพาะ หากคนทั่วไปดื่มเข้าไปอาจทําให้เสียชีวิตทันที
ส่วนโฮมุนครุสที่ได้รับน้ํายาด่างดินเข้าไป หลังจากที่ฤทธิ์หมดแล้ว พวกมันต้องพักสักครู่จึงจะกลับสู่สภาวะปกติ
“พ่อมดวลาดี เจ้ามีน้ํายาด่างดินอีกมั้ย ข้าขอซื้อมัน เจ้าสามารถบอกจํานวนหินธาตุที่ต้องการได้เลย!”
พ่อมดเบอร์ต้นตระหนักถึงความสําคัญของน้ํายาด่างดินได้ทันที หากเขามีน้ํายานี้อยู่ในมือ โฮมุนครุสของเขาสามารถปลดปล่อยพลังมหาศาลในช่วงเวลาสําคัญ มันจะทําให้เขาสามารถพลิกสถานการณ์ได้ในชั่วพริบตา
ทันทีที่น้ํายาด่างดินปรากฏตัวในตลาด นักเล่นแร่แปรธาตุจํานวนนับไม่ถ้วนจะต้องแย่งชิงมันอย่างแน่นอน
นักเล่นแร่แปรธาตุหลายคนมุ่งแต่ศึกษาศาสตร์เล่นแร่แปรธาตุเท่านั้นและจะไม่ใช้เวลาศึกษาสิ่งอื่น
ดังนั้น นักปรุงยาจํานวนมากจึงศึกษายาแปลก ๆ บางประเภทที่ไม่สามารถใช้กับคนได้ อย่างไรก็ตาม พวกมันอาจมีผลที่คาดไม่ถึงกับโฮมุนครุส
ดังนั้นโฮมุนครุสจึงจึงใช้ยาที่ปรุงนักปรุงยา ยกตัวอย่างเช่น ยาที่ใช้ในการลบความทรงจํา มันถูกสร้างขึ้นโดยพวกนักปรุงยาเหล่านี้ พวกเขาได้จัดเตรียมตัวเลือกที่สะดวกสําหรับนักเล่นแร่แปรธาตุในการควบคุมโฮมนครสของพวกเขา
เมื่อได้ยินว่าพ่อมดเบอร์ต้นต้องการน้ํายาด่างดิน พ่อมดวลาดีก็ส่ายหัวเล็กน้อย “วัสดุที่จําเป็นในการทําน้ํายาด่างดินนั่นล้ําค่าเกินไป มันไม่ใช่สิ่งที่นักเล่นแร่แปรธาตุทั่วไปสามารถหามาได้ ยิ่งกว่านั้น ข้าเพิ่งทําสําเร็จ มันต้องใช้เวลาปรับปรุงอีกเล็กน้อย ก่อนที่จะใช้งานจริงได้”
คําพูดของพ่อมดวลาดีนั้นชัดเจน ถ้าพ่อมดเบอร์ตันต้องการน้ํายาด่างดินมากกว่านี้ เขาคงต้องรอเท่านั้น
พ่อมดเบอร์ตันแสดงท่าทางคาดหวังแต่ในไม่ช้าเขาก็ทําใจได้ จากนั้นเขาก็หันไปมองเมอร์ลินและพ่อมดฮิลล์ อยู่ ๆ เขาก็ตบหน้าผากอย่างแรงและกล่าวอย่างเสียใจว่า
“ข้าเกือบลืมไปแล้วว่าข้ามาที่นี่เพื่ออะไร พ่อมดวลาดี ข้าขอแนะนํา พวกเขาคือพ่อมดเมอร์ลินและพ่อมดฮิลล์ พวกเขาเพิ่งมาที่เมืองโฟลตติ้งเพื่อหาวัตถุดิบปรุงยา”
พ่อมดวลาดีเพิ่งรับหลอดทดลองอันสวยงามที่เมอร์ลินให้มา ดังนั้นเขาจึงหัวเราะอย่างเป็นมิตร
“พ่อมดเมอร์ลิน ท่านต้องการวัสดุปรุงยาสินะ เมื่อครู่พ่อมดเมอร์ลินสามารถชี้ให้เห็นข้อผิดพลาดในกระบวนการปรุงยาของข้า ข้าคิดว่าท่านต้องมีความรู้ด้านปรุงยาด้วยเช่นกัน ถ้ามีโอกาสข้าพูดคุยกับท่านเรื่องศาสตร์การปรุงยาสักหน่อย”
หลังจากหยุดชั่วคราว พ่อมดวลาดีถามว่า “พ่อมดเมอร์ลิน ท่านต้องการวัตถุปรุงยาอะไร บอกข้ามาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ”
พ่อมดวลาที่ค่อนข้างมั่นใจ เขาศึกษาวิชาศาสตร์การปรุงยามาตลอดชีวิตและได้รับโชคลาภจากการขายยามากมาย เงินส่วนใหญ่ของเขาถูกใช้เพื่อซื้อวัตถุดิบปรุงยา ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าเขาจะมีวัสดุปรุงยาที่เมอร์ลินต้องการ
เมอร์ลินพยักหน้า จากนั้นจึงบอกพ่อมดวลาดีเกี่ยวกับวัสดุปรุงยาที่เขาต้องใช้เพื่อทําน้ํายามนตราอสูรและน้ํายาบลูเบอร์รี่
ในตอนแรกพ่อมดวลาดียังดูผ่อนคลายแต่สีหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไป เมื่อวัตถุปรุงยาที่เมอร์ลินต้องการมีค่ามากขึ้นเรื่อย ๆ
ในที่สุด เมอร์ลินก็พูดถึงวัตถุดิบปรุงยาทั้งหมดที่เขาต้องการแต่พ่อมดวลาดีตอนนี้ได้สูญเสียความมั่นใจหมดแล้ว เขาแสดงอาการขมขื่นออกมา
“พ่อมดเมอร์ลิน วัสดุปรุงยาที่ท่านกล่าวถึง โดยเฉพาะบลูเบอร์รี่ ข้าคิดว่าท่านต้องการทําน้ํายาบลูเบอร์รี่ใช่ไหม น้ํายาตัวนั้นดื่มเพื่อเพิ่มพลังจิตเท่านั้น เป็นไปได้ไหมว่าตอนนี้พลังจิตของท่านยังไม่เพียงพอ?”
พ่อมดวลาดีทําหน้าสงสัย ท้ายที่สุด นักเวทย์ส่วนใหญ่ประสบปัญหาในการสร้างคาถา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คาถาที่ซับซ้อนซึ่งยากต่อการสร้าง ดังนั้นนักเวทย์ส่วนใหญ่จึงไม่ขาดพลังจิตแต่พวกเขาขาดโครงสร้างเวทมนต์ที่เหมาะกับพวกเขา
ซึ่งผิดกับเมอร์ลินได้รับโครงสร้างเวทมนต์ที่เหมาะสมจะเดอะเมทริกซ์ ทําให้ขาดเพียงพลังจิตเท่านั้น
พ่อมดวลาดีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบวัสดุปรุงยาออกจากแหวนของเขา “ข้ามีวัตถุดิบสําหรับน้ํายาบลูเบอร์รี่อยู่จํานวนหนึ่ง ข้าคิดว่าท่านสามารถทําน้ํายาได้สองสามขวด สําหรับวัสดุอื่นๆ ที่พ่อมดเมอร์ลินต้องการ ข้าไม่มีพวกมันแต่ร้านค้าขนาดใหญ่บางแห่งในเมืองโฟลตติ้งอาจจะมีแต่ราคาค่อนข้างแพง”
เมอร์ลินมองดูวัตถุดิบของน้ํายาบลูเบอร์รี่ด้วยความพึงพอใจ เขาเข้าใจดีว่าน้ํายามนตราอสูรเป็นสูตรยาโบราณ ที่พวกหมอผีใช้กันจึงไม่แปลกที่พ่อมดวลาดีจะไม่มีวัตถุดิบสําหรับปรุงน้ํามนตราอสูร
เขามองดูวัสดุสําหรับน้ํายาบลูเบอร์รี่ ทําให้เขาสามารถเพิ่มพลังจิตของเขาได้ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันน่าจะมากพอที่จะทําให้เขาสามารถารางคาถาลําดับถัดไปได้
พ่อมดวลาดีมอบวัสดุเหล่านี้ให้เมอร์ลินฟรี ๆ เนื่องจากเขาอยากตอบแทนเมอร์ลินที่ช่วยให้เขาสามารถปรุงน้ํายาด่างดินได้สําเร็จ แถมเมอร์ลินยังมอบเครื่องแก้วให้กับเขาอีก
“พ่อมดเมอร์ลิน ข้าเห็นว่าคุณมีพรสวรรค์ในการปรุงยา ถ้าคุณพอมีเวลา ข้าขอมาที่บ้านของข้าเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการปรุงยา” พ่อมดวลาดีเชิญเมอร์ลินอย่างจริงใจ
เมอร์ลินก็พยักหน้าเช่นกัน “ถ้าฉันมีเวลา ฉันจะไปเยี่ยมพ่อมดวลาดีอีกครั้งแน่นอน!”
หลังจากกล่าวจบ เมอร์ลิน พ่อมดฮิลล์และพ่อมดเบอร์ตันก็บอกลาพ่อมดวลาดีและรีบออกจากบ้านของพ่อมดวลาดี