หลังจากอันรันอยู่กับลั่นลานในช่วงสุดสัปดาห์ เธอก็จองตั๋วและกลับไปที่เมือง Z
ตอนที่จะไปคือตอนที่ลั่นลานไปโรงเรียน เธอไม่มองน้ำตา เพราะกลัวว่าลูกสาวของเธอจะร้องไห้ และเธอจะทนไม่ได้ที่จะจากไป
สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อเธอกลับไปที่เมือง z คือเธอไปหาแม่ฮัว
หลี่รูยาไม่ได้เจออันรันมาหลายวันแล้ว แต่โชคดีที่ป้า Ding บอกเธอว่าอันรันยุ่งเกี่ยวกับบางอย่างในช่วงนี้ เธอจึงรู้สึกโล่งใจ
อันรันพักที่บ้านฮัวหนึ่งวัน เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จ แม่ฮัวก็บอกกับเธอว่านานาจะกลับมาพรุ่งนี้ และเธอกับฮัวเทียนหลันจะต้องมาแน่นอน
อันรันไม่มีปัญหา เธอไม่มีอะไรทำแล้ว เธอสามารถอยู่ที่นั่นได้
แต่ฮั่วเทียนหลัน อันรันไม่สามารถเป็นเจ้านายของเขาได้
อย่างไรก็ตามอันรันยังคงตอบตกลงแล้ว ในขณะที่ขับรถอยู่บนถนนเพื่อรอสัญญาณไฟจราจร เธอได้ส่งข้อความถึงฮัวเทียนหลันเกี่ยวกับการกลับมาของน้องสาวในวันพรุ่งนี้
ฮัวเทียนหลันไม่ตอบกลับ อันรันก็ชินแล้ว เพียงแค่ส่งข้อความไปก็พอ
ก่อนถึงบ้าน วิดีโอแชทของป้าเฉินเริ่มดังขึ้น
เมื่ออันรันจอดรถตอนกลับบ้าน ในที่สุดก็กดรับ นี่ก็เป็นการโทรวิดีโอครั้งที่หกแล้ว
ในวิดีโอลั่นลานเบะปาก ตาแดง และพูดอย่างไม่พอใจ : “แม่เป็นลูกสุนัข แม่ทิ้งลั่นลานอีกแล้ว…..”
อันรันไม่รู้สึกเช่นนั้น หากเธอมีทางเลือก เธอจะเต็มใจทิ้งลูกสาวไปเมือง z ได้อย่างไร
ด้วยรอยยิ้มที่แสดงความเสียใจเธอกล่าวว่า : “ที่รักน้อยของแม่ ขอโทษนะ ทั้งหมดเป็นความผิดของแม่เอง……รอแม่กลับไปคราวหน้า แม่จะซื้อของเล่นและอาหารอร่อยๆ ให้หนูเยอะๆ ดีไหม? ”
ลั่นลานฮึ่ม และพูดอย่างเย่อหยิ่งเล็กน้อยในความไม่พอใจของเธอ : “ลั่นลานไม่ต้องการมัน ลั่นลานมีคนให้ ไม่เอาแม่ที่ไม่ดี…..”
แม้ว่ามันจะเป็นคำที่ไม่ดี แต่อันรันฟังแล้ว ลั่นลานได้ให้อภัยตัวเองแล้ว
เธอถอนหายใจยาวๆ อย่างโล่งอก แต่แล้วเธอก็เข้าใจสิ่งที่ลั่นลานเพิ่งพูด และถามว่า : “มีคนให้ของขวัญหนูแล้วหรอ? ”
ลั่นลานพยักหน้าอย่างเย่อหยิ่ง เอื้อมมือเล็กๆ ของเธอกดเปลี่ยนกล้องไปด้านหลังทันที จากนั้นจึงถ่ายรอบพื้น
อันรันรู้สึกประหลาดใจ ที่พบว่าพื้นดินเต็มไปด้วยของเล่นเลโก้มากมาย และมีขนมอบหลายกล่องที่ดูน่ากินตั้งแต่แรกเห็น
ของเล่นเลโก้ราคาไม่ถูก นี่ใครจะให้ได้?
อันรันถามด้วยความประหลาดใจ : “ที่รัก บอกแม่หน่อย ว่านี่มาจากไหน? ”
ด้วยรอยยิ้มที่มีชัยชนะบนใบหน้าของลั่นลาน เธอกล่าวว่า : “ลุงผู้ใจดีมอบให้ลั่นลาน เขาบอกว่าลั่นลานสวยมาก คราวหลังของเล่นของลั่นลานเขาจะแพ็คให้แล้ว! ”
ลุงใจดี? อันรันจำไม่ได้ว่าตัวเองมีเพื่อนแบบนี้
ในขณะที่เธอกำลังจะถามต่อไป ก็มีไฟวาบขึ้นในใจ ลุง……
หรือว่าคือเขา?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อันรันก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ถ้าเขาให้จริงๆ นั่นก็คือพ่อซื้อของเล่นให้ลูกสาวไม่ใช่เหรอ?
เธอชักจูงและถามว่า : “ที่รัก คุณลุงที่หนูบอกเป็นคุณลุงสุดหล่อคนนั้นที่มาส่งหนูที่บ้านหรือเปล่า? ”
ลั่นลานไก่ตัวน้อยพยักหน้าราวกับจิกข้าวและพูดว่า : “ถูกต้อง แม่ฉลาดมาก คุณลุงชอบลั่นลานมาก! ”
อารมณ์ของอันรันค่อนข้างซับซ้อน เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่ลั่นลานพูดในภายหลัง
เพียงแค่แสร้งทำเป็นตั้งใจฟัง และในที่สุดก็บอกลั่นลานว่าอย่าเห็นแก่เล่น รีบพักผ่อน แล้ววิดีโอจบลง
เธอบอกไม่ได้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกแบบไหน เธอคิดเสมอว่าเธออยู่ในเมือง Z เพราะเหตุและผล
ใครจะรู้ว่าเหตุและผลของเมือง Z ยังไม่สิ้นสุด แต่เหตุและผลของเมือง W ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
เธอกังวลและเฝ้ารอ สิ่งที่เธอกังวลคือฮัวเทียนหลันติดต่อลั่นลานอีกสองสามครั้ง ก็อาจพบว่าเธอเป็นแม่ของลั่นลาน
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่ก็เป็นความคาดหวังของอันรันด้วย
ถ้าฮัวเทียนหลันรู้ อันรันอาจจะบอกก็ได้ว่าลั่นลานเป็นลูกสาวแท้ๆของฮัวเทียนหลัน
อย่างไรก็ตามDNA ก็ชี้ขาด ยีนของลั่นลานและฮัวเทียนหลันจะต้องใกล้เคียงกัน 99.99999%
ตอนที่อันรันกำลังอาบน้ำ เธอก็คิดถึงเรื่องเหล่านี้เช่นกัน เมื่อเธอนอนลง ในสมองของเธอมักจะเป็นเงาของฮัวเทียนหลันและลั่นลาน
เธอรู้สึกว่า เธออาจถูกวางยาพิษจากการรวมตัวของครอบครัว
อันรันคิดแบบนี้ จนหลับไป
เธอฝันเห็นฮัวเทียนหลันจับมือลั่นลาน พ่อและลูกสาวกำลังคุยหัวเราะกันเดินมาหาเธออยู่ไม่ไกล
แต่ในขณะนี้ จู่ๆมู่เหว่ยก็ปรากฏตัวขึ้น เธออยู่อีกด้านหนึ่ง แทนที่อันรันราวกับว่าเธอเป็นแม่ของลั่นลาน จับมือของลั่นลานแล้วเดินผ่านเธอไป
อันรันเอื้อมมือไปจับพวกเขา ตะโกนบอกให้หยุด
แต่ทั้งสามคนดูเหมือนจะไม่ได้ยิน และอันรันก็เหมือนอากาศโดยไม่มีใครสนใจ
อันรันรู้สึกกังวลและโกรธ รู้สึกว่าสมองของเธอกำลังจะระเบิด และในที่สุดก็ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับร้องอ้าเสียงดัง
เธอมองไปที่สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยรอบตัวเธออย่างว่างเปล่า และตอบสนองชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะตระหนักว่าตอนนี้เธอดูเหมือนจะฝันไป
เธอเหลือบมองไปที่โทรศัพท์ คำตอบกลับของฮัวเทียนหลันเมื่อคืนนี้มีเพียงสองคำว่ารู้แล้ว
ฮัวเทียนหลันไม่ได้บอกว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ อันรันไม่สามารถรอฮัวเทียนหลันได้ ดังนั้นเธอจึงไปบ้านฮัวก่อนหลังจากตื่น
ไม่นานหลังจากที่เธอมาถึง เธอก็เดินตามแม่ฮัวไปนอกประตู และรอการมาถึงของนานาน้องชายสามีที่พูดถึง
Maybach S-class ขับมาอย่างช้าๆ และหยุดอยู่ข้างหน้าตามด้วยรถคุ้มกัน a8 สองคัน
คราวนี้ประตูรถเปิดออก และหญิงสาวผู้สง่างามก็เดินลงมา
เธออายุไม่มาก แต่แต่งตัวเป็นทางการเกินไป และดูแก่ไปหน่อย
หลังจากที่ได้เห็นหลี่รูยา หญิงสาวก็ยิ้มอย่างสง่างามทันที เรียกแม่ของเธอ และเดินมาอย่างรวดเร็ว
หลี่รูยาก้าวไปข้างหน้า กอดกับหญิงสาว เรียกนานาสองสามครั้ง เสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความเอ็นดู
อันรันทำได้เพียงยิ้มอยู่ข้างๆ เพื่อแสดงถึงความเจตนาดี
หลังจากนั้นไม่นานหลี่รูยาก็ปล่อยหญิงสาว จับมืออันรัน แนะนำอันรันก่อน และพูดว่า : “นานา นี่คืออันรัน สะใภ้คนที่สองของเรา”
นานายิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า : “ตอนที่ฉันเห็นรูปถ่ายก่อนหน้านี้ ฉันรู้สึกประหลาดใจกับการปรากฏตัวของสะใภ้คนที่สอง ตอนนี้ฉันได้เห็นตัวจริงแล้ว ฉันต้องบอกว่าในรูปนี้ไม่เหมือนหนึ่งในสิบของตัวจริงเลยจริงๆ”
อันรันเคยได้ยินคำชมเชยมากเกินไป แต่เมื่อเธอพูดจากน้องสามีของเธอมันก็รู้สึกแตกต่างออกไป
เธอหยิบกล่องออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า : “เมื่อพูดแบบนี้ ฉันก็ต้องเชื่อแล้ว นานา เจอกันครั้งแรก ฉันไม่รู้จะให้อะไรเธอดี นี่คือเครื่องประดับที่ฉันหาเวลาทำเอง ฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ”
อันรันยื่นให้ นานาก็หยิบมันมาเปิดดู เธอแปลกใจเล็กน้อยและพูดว่า : “พี่สะใภ้คนที่สอง นี่ออกแบบเองเหรอ สวยจัง! พี่ไปเข้าร่วมการแข่งขันได้เลย! ”
ด้านในเป็นสร้อยข้อมือรูปหัวใจ ซึ่งทำอย่างประณีต และอันรันยังแกะสลักดอกไม้อย่างดี
อันรันยิ้มและพูดว่า : “คุณชอบก็ดีแล้ว”
เมื่อหลี่รูยาเห็นลูกสาวของเธอคุยกับลูกสะใภ้ ดูเหมือนจะเข้ากันได้ และความกังวลของเธอก็คลายลง
เธอกลัวว่านานากลับมา เพราะความสัมพันธ์เชิงเหตุและผลก่อนหน้านี้ กลัวเธอจะมีอคติกับอันรัน
หลี่รูยาพาทั้งสองคนกลับไปที่ห้องนั่งเล่น อันรันไม่คาดคิดว่านานาก็เรียนการออกแบบ แม่และลูกสะใภ้คุยกันอย่างมีความสุขมาก
ฮัวเส้าซู่กลับมา เมื่อกำลังจะทานอาหารในตอนเที่ยง
เมื่อนานาเห็นน้องชายคนเล็กของเธอ เธอก็รีบลุกขึ้นไปกอด ไม่มีความสง่างามเห็นที่อันรันเพิ่งเห็นเมื่อกี้
อันรันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเล็กน้อย เมื่อมองดูท่าทางของนานา
สะใภ้คนรวยคนนี้ ทำได้ยากจริงๆ เธอต้องมีรูปลักษณ์ภายนอกที่สง่างาม เมื่ออยู่ในบ้านของตัวเอง ถึงจะกลับมาเป็นเด็กผู้หญิงวัยนี้ที่มีชีวิตชีวาและน่ารักอย่างที่ควร