106 เล่ม 3 บูดบึ้ง เด็กขี้แยคนนึง และการเปลี่ยนใจครั้งนึง
ผมตื่นขึ้นหลังจากที่บูดบึ้งอยู่ในเตียงซักพัก ผมรู้สึกถึงน้ำหนักที่ไหล่ของผม และปวดหัวนิดหน่อย สภาพของผมห่วยแตกที่สุดเลย เพื่อที่จะปกป้องวิถีชีวิตของผม ผมไปกระทืบรักแรกของสาวไร้เดียวสา เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมันอีกครั้ง ผมรู้สึกว่าหน้าอกผมหนักขั้นยิ่งกว่าเดิมอีก
จริงๆแล้วผมอ้างได้เยอะแยะ ปู่เธอเป็นเอิร์ล และจะไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของเรา ถ้าเราไปต่อต้านกับทุกสิ่งอย่างและยืนกราน ผมจะต้องทิ้งวิถีชีวิตทหารรับจ้าง และน่าจะต้องจากมีมิและเอลม่า
ในโอกาสน้อยจัดๆที่เอิร์ลจะเห็นด้วย ผมจะยังคงจบที่การเลิกทำธุรกิจทหารรับจ้าง มันยังมีโอกาสที่ผมจะใช้กฤษณะ เพื่อล่าโจรสลัดเป็นกีฬาได้ และมีมิและเอลม่าจะถูกทำเหมือนเป็นเมียน้อยของผม
แต่ ผมจะสามารถ ยอมรับชีวิตแบบนั้นได้มั้ยล่ะ? เพราะทั้งหมด ผมไม่คิดว่างั้นเลยมากๆ แต่ถ้าผมแต่งงาน เข้าไปในตระกูลขุนนางละก็ ผมแน่ใจ ว่าผมจะมีภาระของความกังวล และความรับผิดชอบเป็นตันๆ และผมมั่นใจด้วย ว่าคริสจะเจอปัญหาของเธอเหมือนกัน
ผมพยายามเต็มที่ เพือซัพพอร์ตเธอได้ แต่ผมไม่คิดนะ ว่าผมจะทำได้ดี ในสังคมขุนนาง–
“เอ้!”
“อุ้ฟฟฟ!?”
อะไร–!? ผมหันไปหาผู้ก่อเหตุ และพบกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน จ้องที่ผมใกล้ ดวงตาเหล่านั้น ดูเศร้า และมีปัญหา
“มีมิ หือ”
จู่ๆ มีมิก็ฝังหน้าของเธอเข้ามาที่อกผม อะไรของน้องเค้ากัน? เธอเหมือนลูกสุนัขเลย จริงแล้วผมจินตนาการถึงหูสุนัข ข้างบนผมน้ำตาลอ่อนของมีมิแป้ปนึงเลย
“มีอะไรเหรอ?”
ผมลูบหัวมีมิ เพื่อปลอบประโลมเธอ เธอนำหน้าออกไปจากหน้าอกผม และมองขึ้นมาหาผม พร้อมด้วยตาที่มีน้ำตา น้องเค้าดูค่อนข้างจะหวั่นไหว
“ออุ……”
“มีอะไร มีมิ?”
มีมิ พยายามจะพูด แต่พังทลายลง ในการสะอื้นที่เศร้าโศกเสียใจแทน ผมกอดเธอใกล้กับผม อีกครั้งหนึ่ง และลูบหัวของเธอ เพื่อที่จะปลอบใจเธอ การสะอื้นของเธอบรรเทาลงอย่างช้าๆ น้องเค้าร้องไห้เสร็จแล้วเหรอ? ผมมองหน้าเธอ และพบตาที่แดงของมีมิ ซื้ดจมูกเหมือนเด็กอ่อน
“โอ้ พวก…อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ มีมิ หน้าสวยๆเสียหมด”
“อออุ่…”
ผมนำทิชชู่เปียกออกมาจากข้างเตียง และเช็ดจมูกของเธอให้สะอาด จากนั้นโยนทิชชู่ที่ใช้แล้ว ข้างในตะกร้าขยะ และทิชชู่ที่มาแทน ปรากฏอยู่ที่ข้างเตียงอีกครั้ง แต่ผมไม่รู้ว่า มีกลไกอะไรอยู่ข้างหลังมันนะ
ผมลูบหัวมีมิต่อไป ในที่สุดเธอก็ใจเย็นลง และสภาพของน้องเค้า ทำให้ผมนึกไปถึงหน้าที่ร้องไห้ของคริสก่อนหน้านี้ และรู้สึกหม่นหมอง ผมรู้สึกว่า ที่ผมทำกับเธอ มันค่อนข้างที่จะไร้หัวใจ แค่เพราะ ผมไม่อยากจะเสียวิถีชีวิตปัจจุบัน กับมีมิและเอลม่าไป
“มีมิ”
“……คะ”
“เห็นหนูอย่างนี้ ช่วยให้พี่ค่อนข้างจะใจเย็นลงนะ”
“……ฟุกกกกุ่〜〜”
มีมิจบที่การร้องไห้อีกครั้ง แน่นอนว่าามีมิร้องไห้เยอะนะวันนี้ หือ ผมยิ้มเบี้ยวๆ ขณะที่ผมลูบหัวน้องเค้าอีกครั้ง
—————————————————————
“หนูขอโทษที่สร้างปัญหา……”
“อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน”
สิ่งเดียวที่สังเวยไปจากเหตุการณ์ก่อนหน้า คือเสื้อชั้นในของผม ที่เปียกด้วยน้ำตาและน้ำมูก มันจะดีเหมือนใหม่ หลังจากไปหมุนในโมดูลซักผ้า ดังนั้น มันทั้งหมดดี แต่สต็อคทิชชู่เปียกหายหมดเลย นั่นเพราะมันใช้เวลา ที่จะแทนที่ทิชชู่ข้างเตียงจากก่อนหน้า
“งั้น ยังไงก็แค่ทำไมหนูเริ่มร้องไห้แบนั้นล่ะ?”
หลังจากที่ได้ยินคำถามของผม ตาของมีมิมีน้ำตาอีกครั้ง แต่มีมิสามารถที่จะรั้งน้ำตากลับไว้ได้ในครั้งนี้ และเริ่มพูด
“อืม……หนูได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของคริสจังจากเมซัง”
“อื้ม”
“หนูมีความสุขมากๆ ที่ฮิโระซามะเลือกหนูและเอลม่า มากกว่าคริสจัง…”
“อื้ม…และ?”
ผมเกทว่าเธอแฮปปี้ แต่แค่ทำไมน้องเค้าร้องไห้เป็นแม่น้ำก่อนหน้านี้ล่ะถ้าอย่างนั้น? ไม่ บางทีมันเป็นบางอย่างเหมือน…หืม ผมแน่ใจจริงๆไม่ได้ แต่บางที…
“หนูดีใจที่หนูถูกเลือกมากกว่าคริสจัง หนูเลยดีใจที่สุดดาวเลย แต่หลังจากหนูใจเย็นลง และคิดเกี่ยวกับมัน หนูรู้สึกว่าหนูมันเป็นคนน่ารังเกียจ ที่มาแฮปปี้ เกี่ยวกับที่คริสจังเค้าโดนปฏิเสธ… หนูมาห้องฮิโระซามะ เพื่อที่จะพยายาม ทำให้พี่อารมณ์ดีขึ้น แต่เมื่อหนูเห็นพี่ ทุกอย่างมันแค่…”
“โอเค โอเค พี่เข้าใจแล้ว โอ๋ โอ๋……”
ผมกอดมีมิผู้ที่เริ่มมีน้ำตาอีกครั้ง และลูบหัวเธอต่อไป
น้องเค้ารู้สึกผิด เกี่ยวกับที่มีความสุข แม้ว่าเพื่อนของเธอจบที่เจ็บปวด
“มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ หนูเป็นคนที่อยากทำให้พี่อารมณ์ดีขึ้น แต่ในท้ายที่สุด หนูเป็นคนที่ต้องการจะให้อารมณ์ดีขึ้น… หนูมันสิ้นหวัง… พอมาคิดว่าหนูมันเป็นคนไม่แฟร์ ที่น่าอับอาย… มันแค่…”
มีมิถอนหายใจอย่างเศร้าโศกเสียใจ ขณะที่เธอฝังหน้าลงมาที่อกของผม ผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดของเธอได้อย่างชัดเจน ขณะที่เธอร้องไห้อยู่ที่อกของผม แต่ตอนนี้ เสื้อชั้นในขอองผมสองตัว เปียกจากที่น้องเค้าร้องไห้…โอ้ยังไงซะ
“พี่จบที่การใจเย็นลงเยอะเลยเป็นผลของมันน่ะ ไม่ว่ายังไง ดังนั้นมันไม่เป็นไร หนูทำได้ดีนะ มีมิ ดังนั้นอย่าว่าตัวเองนักเลย”
“ออุ่……”
มีมิมองขึ้นมา และมองหน้าผม ผมเพิ่งจะเช็ดหน้าเธอเกลี้ยงก่อนหน้า แต่ตอนนี้มันเละอีกแล้ว อ่ะนี่ ให้พี่ถูมันอีกครั้งนะงั้น อยู่นิ่งๆ แต่ถ้าแบบนี้ต่อไป ซัพพลายทิชชู่เปียกที่ห้องของผมจะหมดจริงๆ ความเร็วที่มาแทนที่มันช้าลงชัดเจนจนมันคลานแล้ว มันช่วยไม่ได้
“พี่รู้สึกหิวนิดหน่อยไปบริเวณกินข้าวหาอะไรบางอย่างกินกันเถอะ โอเคมั้ย?”
“โอเค…”
ผมช่วยให้มีมิลุกจากเตียง และดึงเธอไปที่บริเวณกินข้าว แน่นอนว่าผมเปลี่ยนเสื้อก่อนที่ผมจะออกไป และโยนที่เปียกไว้ข้างในโมดูลซักผ้า มีมิดูพอโทษขอโพย แต่ผมตัดสินใจที่จะไม่ถือ เพราะน้องเค้าอาจจะร้องไห้อีกครั้ง
“โอ้ นั่นเร็ว…… เดี๋ยวก่อนมีมิ ทำไมตาน้องแดงล่ะ?”
“ให้หนูดูแลมันนะคะ ได้โปรดนั่งตรงนี้ค่ะ มีมิซามะ”
เราเจอเอลม่า ยังกินเหล้าอยู่ข้างในบริเวณกินข้าว ขณะที่เมคอยดูเธอ หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าปัจจุบันของมีมิ เมเตรียมบางอย่าง และให้มีมินั่นลงต่อจากเธออย่างเร็ว
“แน่นอนเลยว่าเธอดูผ่อนคลายนะ เอลม่า”
“ยังไงซะ ใช่ เราทำอะไรเกี่ยวกับมันมากไม่ได้ ดังนั้น ทำไมกังวลเกี่ยวกับมันนักตั้งแต่ทีแรกล่ะ?”
เอลม่าวางแก้วช็อตและยิ้มเกร็งๆ
“พูดตามความเป็นจริงเลยนะ ไม่มีทางเลย ที่เอิร์ลดาเลนวัลด์จะยอมรับความสัมพันธ์ที่นายและคริสมี ตั้งแต่ทีแรก คริสจะไม่มีแม้แต่เวลาสำหรับบางอย่างเหมือนความโรแมนติกหรอก”
“เธอหมายความว่ายังไง?”
ผมไม่เกทที่เอลม่าสื่อ ที่ว่า ‘ไม่มีเวลา’ และเอียงหัวของผม
“เพราะพ่อของเธอถูกฆ่าและบัลธาซาร์ วิ่งต่อไม่ได้แล้ว ภาระของกรเป็นผู้สืบทอด จะตกลงไปปที่ไหล่ของคริส เพราะเขาเป็นขุนนางระดัับสูง เอิร์ลดาเลนวัลด์มีคุณสมบัตที่จะทำทรีตเม้นต์ยืดชีวิต แแต่แม้แต่นั่นยังมีขีดจำกัด ถ้าเอิร์ลดาเลนวัลด์ ไปลงโลงเร็ว ตระกูลดาเลนวัลด์ จะตกอยู่ในมือของคริสที่ยังเด็ก ยังไงซะ ชั้นคิดเชิงบวกว่าพวกเค้าจะทำให้มั่นใจ ว่าเรื่องนั้นไม่เกิดขึ้น แค่คริส ยังจะต้องไปเทรนและเรียนอย่างเข้มงวด จากตอนนี้ไป เพื่อที่จะเตรียมตัวเธอให้สืบทอดตระกูล”
“เข้าใจแล้ว”
“คริสจะต้องถูกเฝ้าดูอย่างเข้มงวด และจะถูกสอนทุกย่าง ที่ขุนนางอิมพีเรียลต้องเรียนรู้อย่างทั่วถึง เธอจะไม่มีเวลาไปปะทะหน้ากับเรื่องโรแมนติกซักกะนิดเลย แต่เธอยังเด็กนะ ดังนั้นไม่มีความรีบที่ต้องรีบทำให้เธอเรียนเสร็จ แค่ตอนนี้น่ะนะ แต่ชั้นลงตัง ว่าอิสระของน้องเค้า จะต้องถูกจำกัด ตั้งแต่ตอนนี้ไป”
“เราช่วยน้องเค้าไว้ แต่น้องเค้ายังค่อนข้างที่จะน่าสงสารในท้ายที่สุด หือ…”
“ยังไงซะ มันคือหน้าที่ของความเป็นขุนนางอิมพีเรียล ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ เพื่อแลกเปลี่ยนกับดินแดนและอำนาจ พวกเค้าจะต้องรับความรับผิดชอบที่ต้องการไว้กับตัวเค้าเอง ยังไงซะ น้องเค้ายังดูเหมือนค่อนข้างจะน่าสงสารแหละ… แต่…”
เอลม่าหันสายตาไปหาเม เมยังยุ่งอยู่กับการเช็ดหน้ามีมิด้วยผผ้า
“มีอะไร?”
“โอ้ มันไม่มีอะไร ชั้นล่ะหวังไว้ ว่ามันจะไม่เปลี่ยนไปเป็นอีกเหตุการณ์นึงในอนาคต”
“เดี๋ยวก่อนเลยนะเธอ คำพูดที่ฟังดูเป็นลางร้ายอะไรวะนั่น?”
“เอไออิมพีเรียลพวกนี้น่ะแค่… ชั้นพูดยังไงดีล่ะ? อืม พวกเธอ ค่อนข้างที่จะหมกมุ่นอยู่กับการป้องกันรักแท้ หรือแค่ไอเดียของแฮปปี้เอนดิ้ง หรือบางอย่างแบบนั้นน่ะ”
ผมหันไปหาเมในความกังวลใจ และได้ยินคำพูดที่ฟังดูอันตรายบางอย่างจากเธอ
“ความรัก และ โรแมนติก จะช่วยจักรวาลนี้”
เมมองเอลม่า และประกาศสโลแกนที่ทำให้วิตกกังวล ด้วยหน้าตรงๆ เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว! เธอไปพูดอะไรกับคริสวะ พี่เมซัง!?
“น้องเค้าอายุเท่าไหร่แล้วนะ? สิบสองบางอย่าง? ในกรณีนั้น เธอยังจะเป็นผู้ใหญ่หลังจากสามปี… มันนจะโอเค ถ้าเธอเปลี่ยนใจไม่ทางใดก็ทางนึง หลังจากสามปีพวกนั้น แต่ ถ้าไม่ล่ะก็…”
“มันไม่เป็นไรค่ะ เอลม่าซัง เราจะสามารถโปรยเสน่ห์ใส่ฮิโระซามะ ภายในสามปีเหล่านั้น ดังนั้น ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล”
หลังจากที่ถูกเช็ดหน้าจากเม มีมิดูเหมือนจะฟื้นแล้ว และน้องเค้าปั้มกำหมัดด้วใส่ตัวน้องเค้าเอง เมื่อเห็นมีมิเป็นแบบนั้น เอลม่า แค่พยักหน้าแบบทำขอไปที เธอทำว่าไม่ใช่เรื่องตัว แต่หน้าของเธอ และหูของเธอ เปลี่ยนเป็นแดงนิดหน่อย มันดูเหมือนมีมิโอเคแล้วตอนนี้้ และเอลม่าดูเหมือนจะรีแลกซ์แบบเเดิมๆ แต่ ผมน่ะสั่นไปถึงนิ้วก้อยเท้าที่นี่นะ
“เม แค่ไปบอกอะไรกับคริส?”
“ไม่มีมีอะไรที่คุ้มค่าต่อการได้รับทราบหรอกค่ะ”
“แค่บอกชั้นมา”
“ได้เลยค่ะ คริสติน่าซามะเป็นเลดี้ขุนนาง หนูแค่บอกเธอว่า เพื่อจะได้สิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องทำให้ ตัวเธอนั้นจะต้องมีพลังและอิทธิพลพอ เพื่อที่จะทำให้คนที่ไม่เห็นด้วยกับเธอทั้งหมดเงียบค่ะ หลังจากนั้น เธอจะไล่ตามฮิโระซามะ ด้วยกำลังทั้งหมดของเธอ และทำให้มันเป็นสิ่งทีสำเร็จ”
เธอพูดคำที่น่ากลัวบางคำออกมา ด้วยหน้าตรงๆ
“เฮ้ เมครับ… ผมไม่มีเจตตาซักนิด ที่จะเป็นขุนนางนะ รู้ป่ะ”
“ค่ะ หนูรู้ค่ะ นายท่าน เพราะทั้งหมดท่านเกลียดการโดนจำกัด และให้ค่า อิสระดั่งสมบัติ แต่ มีหลายวิธีที่จะอ้อมเลี่ยงสิ่งที่ทำให้ท่านมีปัญหา ดังนั้น ไม่มีปัญหาค่ะ”
มุมของปากเม ยกขึ้นเล็กน้อย
“ฮฮฮฮี้”
มันเป็นรอยยิ้มวาบสันหลัง เธอมีความสุขกับนี่เนี่ยนะ? เธอมี ไม่ใช่เหรอ? เมดดรอยด์นี่จะทำอะไร? น่ากลัวอ่ะ!
“ไม่มีความจำเป็นที่ท่านจะต้องกลัวไปหรอกค่ะ นายท่าน หนูจะอุทิศตน ทั้งชีวิตของหนู เพื่อทำให้มั่นใจ ว่าท่านใช้ชีวิต อย่างที่ท่านอยากใช้ชีวิตได้”
“นั่นถูกแล้ว ฮิโระซามะ โด้โปรดเชื่อเมซังนะ เธอน่ะเป็นคนดีน้า”
“ยังไงซะชั้นมั่นใจ ว่าเธอจะไม่ทำบางอย่างที่อันตรายกับนายด้วยเหมือนกัน ดังนั้นอย่าได้กังวล แต่ชั้นการันตีไม่ได้นะ ว่ามันจะไม่สร้างปัญหาให้นายน่ะ”
มีมิสนับสนุนเมอย่างสมบูรณ์แล้วตอนนี้ ขณะที่สำหรับเอลม่า เธอดูเหมือนเธอยอมแพ้ไปแล้ว มันรู้สึกเหมือนผมถูกต้อนจนมุมอย่างช้าๆที่นี่นะ พวก
“ไม่ว่ายังไง นั่นพอแล้วเกี่ยวกับเรื่องคริส เราจะต้องเคลมรางวัลของเรา เมื่อเราลงพื้นกันที่ดาเลนเบิร์กที่หลัง ชั้นจะปล่อยเรื่องแผนการเดินทางในอนาคตให้นายนะ โอเคป่าว กัปตัน?”
“ด-ได้… โอเค เราจะต้องวางแผนเป้าหมายต่อไปของเรา”
เพราะเราใช้เกทเวย์เพื่อที่จะมาที่เซ็คเตอร์ไกลๆ ของอวกาศอิมพีเรียล เราต้องเก็บดาต้าเกี่ยวกับระบบดาวที่ล้อมเราอีกครั้ง เพราะเราทำเงินค่อนข้างจะเยอะ บางทีมันเป็นเวลา ที่จะพิจารณาเรื่องการซื้อยานแม่อีกครั้งมั้ย? เมื่อเราได้ลำนึง เราจะสามารถทำเงินผ่านคำร้องขนส่งด้วยเหมือนกัน และใช้ห้องคาร์โก้ของกฤษณะ เฉพาะไว้สำหรับอาวุธและซัพพลายได้
ผมอยากจะซื้อยานแม่มากๆ แต่ผมก็อยากได้บางอย่างที่ถูกแต่คุณภาพสูง ผมจะต้องพิจารณาถึงค่าซ่อมในอนาคต ด้วยกันกับค่ารีโมเดลและปรับแต่งยาน ดังนั้นยิ่งราคาซื้อเริ่มต้นถูกมากเท่าไหร่ มันก็ดีกว่ามากเท่านั้น และเพื่อที่จะได้ดีลที่ดีที่สุด มันดีกว่าที่จะตรงไปที่แหล่ง พูดอีกอย่าง เราจะต้องไประบบดาวที่มีคนสร้างยานเยอะๆ
ฟุมุ ใช่ เราต้องพิจารณานี่อย่างจริงจัง
ผู้แปล:
สวัสดีครัยผม wayuwayu จะมาแจ้งข่าวดีและข่าวร้ายครับ
ข่าวร้ายคือ: เรื่อง “ผมตื่นมาควบคุมยานอวกาศที่แข็งแกร่งที่สุด” จะเปลี่ยนกำหนดการอัพโหลด เป็น 2 ทุ่ม ทุกวันพุทธ แต่ยังคงทำการซื้อตอนได้
เหตุผล: ผมจะทำการเปลี่ยนแนวการอัพโหลด เพื่อ ที่จะให้เหมาะสมแก่การอ่านมากกว่าวันละตอน ดังนั้น ผมจะทำการแปลเรื่อง “นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูน์” ก่อน และ…
ข่าวดี: ฮิโระจะเป็นเรื่องต่อไปที่ผมจะแปลรวดเดียว หมายถึง กำหนดการอัพโหลด จะเปลี่ยนเป็น 2 ทุ่มทุกวัน มากกว่า 1 ตอนถ้าไม่มีธุระ โดยจะเริ่มอัพโหลด ตั้งแต่ 5 โมงเย็น
คาดว่าจะทำได้สิ้นเดือนนี้ วันที่ 1 จะแจ้งกำหนดการใหม่ หรือ จะบอกเมื่อทำการแปลเสร็จแล้ว
ขออภัย และขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ