มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 87 รับผิดคน
เก้าโมงเช้าวันต่อมา เพื่อนทุกคนมารวมตัวกันที่ด้านล่างตึกบ้านใหม่ของเหอโก๋ชิน
“มาแล้วเหรอท่านถัง” เหอโก๋ชินพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าๆ ใช่ บอกว่าจ้าวหลินซื้อบ้านใหม่ ฉันก็ต้องรีบตื่นเช้ามาเตรียมตัวหน่อยไม่ใช่เหรอ”
“ฉันเดาว่าคงเป็นบ้านมือสองธรรมดาๆ เท่านั้น”
“มีความเป็นไปได้สูง ใช่ว่าเราจะไม่รู้ฐานะทางบ้านของจ้าวหลินสักหน่อย”
ทุกคนพูดตามอำเภอใจ มีความคาดหวังเต็มเปี่ยมกับบ้านใหม่ของจ้าวหลินที่จะได้เห็นเร็วๆ นี้
ขณะนั้นเอง รถบัสขนาดใหญ่ขับมาจากไกลๆ จอดลงตรงหน้าทุกคน มีพนักงานสองคนเดินลงมาจากรถ ต้อนรับทุกคนขึ้นไปบนรถ
ภายนอกรถบัสดูไม่ต่างจากรถเมล์ทั่วไป แต่การตกแต่งภายในหรูหรามาก นอกจากที่นั่งพรมสุดหรู ทั้งสองด้านของรถบัส มีตู้เย็นและทีวีด้วย เมื่อทุกคนได้เห็นถึงกับงงไปเลย
“นี่มันรถอะไรกัน คิดไม่ถึงว่าด้านในจะหรูหราขนาดนี้”
“ใช่ ก่อนหน้านี้ฉันเคยนั่งรถเบนท์ลีย์ของประธานสองครั้ง แต่การตกแต่งภายในสู้รถบัสคันนี้ไม่ได้เลย อย่าบอกนะว่ามู่เซิ่งซื้อคฤหาสน์สุดหรูจริงๆ”
“เป็นไปได้สูง ไม่งั้นจะเอารถบัสรับส่งสุดหรูขนาดนี้มาจากไหนล่ะ”
เหอโก๋ชินเห็นภาพนี้ แอบกังวลใจเล็กน้อย รถบัสที่มู่เซิ่งหามาหรูขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าบ้านของเขาจะดีกว่าบ้านตัวเอง
เมื่อวานยังเยาะเย้ยเขาอยู่เลย ถ้าวันนี้ถูกเปรียบเทียบ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“พ่อ ไม่ต้องกังวล พวกเขาต้องตบตาเราแน่นอน ไม่ใช่เรื่องจริงหรอก”
เหอซวี่พูดอย่างไม่แคร์ เขาตกใจกับรถบัสคันนี้จริงๆ แต่รถบัสคันนี้หรูแล้วยังไงเหรอ แค่เขายอมจ่าย ก็เช่ามาได้เหมือนกัน
“ก็แค่รถคันเดียวเอง ถ้าพ่ออยากขับ กลับไปผมจะซื้อรถเบนท์ลีย์ให้พ่ออีกคัน ราคาไม่แพงเลย แค่ 2-3 ล้านเอง”
แค่ 2-3 ล้านงั้นเหรอ คำพูดของเหอซวี่เต็มไปด้วยความยโส ทุกคนถึงกับสูดหายใจเฮือก ไม่ทันไรก็รถเป็นล้าน ปกติพวกเขายังไม่กล้าคิดเลย
“โก๋ชิน นายโชคดีจริงๆ มีลูกชายความสามารถโดดเด่นขนาดนี้ รถคันละ 2-3 ล้าน จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่เคยสัมผัสเลย”
“ใช่ ตอนนี้คิดถึงลูกชายตัวเองขึ้นมาแล้วโมโห ตอนนี้เรียนจบแล้ว เอาแต่ขลุกอยู่ในบ้าน เกาะพ่อแม่กิน!”
“ถ้าลูกชายฉันเก่งได้หนึ่งในสิบของเหอซวี่ ฉันก็ขอบคุณฟ้าดินแล้ว”
คำชมของทุกคน ทำให้เหอโก๋ชินมีหน้ามีตาเป็นอย่างมาก แอบได้ใจ ถึงมู่เซิ่งเช่ารถบัสสุดหรูมาได้แล้วยังไงล่ะ ลูกชายของเขาก็โดนอวยจนเกทับได้
แต่เขาทำเป็นถ่อมตัวพูดกับลูกชายตัวเองว่า “ลูกประหยัดเงินเอาไว้เถอะ เงินเดือนลูกปีละสี่ล้านกว่า ใช้สุรุ่ยสุร่ายไม่ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกพ่อ เร็วๆ นี้ผมจะโยกย้ายบริษัทแล้ว หลังจากผมย้าย เงินเดือนจะเพิ่มขึ้นอีก ประมาณแปดล้าน” เหอซวี่เอ่ยขึ้น
เงินเดือนปีละแปดล้านเหรอ
ทุกคนถึงกับตกตะลึงไปหมด
พวกเขาไม่สนรถบัสสุดหรูแล้ว สายตาตกตะลึงของแต่ละคนน มองไปที่หน้าเหอซวี่
“เหอซวี่ นายเป็นประธานแล้ว ยังโยกย้ายได้อีกเหรอ”
“นี่สุดยอดไปเลย”
“แค่ไปเป็นผู้จัดการที่บริษัทการก่อสร้าง หรงเหวินเองครับ” เหอซวี่ทำเป็นไม่แคร์ เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ
“บริษัทการก่อสร้าง หรงเหวินเหรอ”
“เป็นบริษัทของตระกูลอู๋ไม่ใช่เหรอ ตระกูลอู๋เป็นตระกูลอันดับต้นๆ ของเมืองเจียงหนานเลยนะ สูสีกับตระกูลโบราณอันดับสูงอย่างตระกูลซู!”
“งั้นเหอซวี่ไปบริษัทการก่อสร้าง หรงเหวิน ก็เท่ากับทำงานให้ตระกูลอู๋ไม่ใช่หรือไง มีตระกูลอันดับต้นๆ คอยคุ้มครอง ต่อไปอยู่ข้างนอกก็มีอำนาจมากน่ะสิ”
แม้เพื่อนของเหอโก๋ชินเป็นแค่พนักงานธรรมดาทั่วไป แต่ชื่อเสียงโด่งดังของตระกูลอู๋ พวกเขาได้ยินจนสะเทือนหู เมื่อได้ยินว่าเหอซวี่จะเป็นผู้จัดการที่บริษัทการก่อสร้าง หรงเหวิน จู่ๆ ก็อิจฉามาก มีคนจำนวนไม่น้อยพูดอวยอยู่ข้างๆ บริษัทการก่อสร้าง หรงเหวินเป็นบริษัทอันดับต้นๆ เลยนะ ถ้าเหอซวี่มีความสุข อาจให้ผลประโยชน์นิดๆ หน่อยๆ กับพวกเขาก็ได้
“เหอซวี่ นายแนะนำงานให้ลูกชายฉันหน่อยได้ไหม”
“ใช่ๆ ลูกชายขยะของฉัน จนถึงตอนนี้ยังหางานไม่ได้เลย นายไม่ต้องแนะนำงานดีก็ได้ จัดงานอะไรให้เขาทำก็ได้”
“เหอซวี่ ปีนี้ลูกสาวฉันเพิ่งอายุ 18 ปี นายลองพิจารณาดูหน่อยไหม”
ได้ยินคำชมของทุกคน เหอซวี่รู้สึกเพลิดเพลินเจริญใจ แทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่แล้ว เขาพูดอย่างราบเรียบว่า “เรื่องเล็กน้อย ตอนผมรับตำแหน่ง ให้ลูกชายคุณมาแจ้งที่บริษัทการก่อสร้าง หรงเหวินก็พอแล้ว”
“โอ้ ขอบคุณ ขอบคุณมากเลย”
พวกเพื่อนของเหอโก๋ชิน พากันตื่นเต้นสุดขีด
ถ้าได้โยกย้ายเข้าไปทำงานในบริษัทการก่อสร้าง หรงเหวิน ไม่เรียกว่าตำแหน่งเลื่อนพรวดพราด แต่เรียกว่าต่อไปใช้ชีวิตอย่างไร้ความกังวล
“ทำไมนายไม่พูดเรื่องโยกย้ายกับฉันเลย”
เหอโก๋ชินมองเหอซวี่ ทำเป็นพูดตำหนิ
“พ่อ ก็อยากเซอร์ไพรส์พ่อไง ต่อไปจะซื้อบ้านให้อีกสองหลัง จะได้เปลี่ยนที่พัก” เหอซวี่พูดด้วยรอยยิ้ม
สองพ่อลูกพูดอวยกัน ความอิจฉาบนใบหน้าคนรอบๆ มีมากมายจนสุดจะบรรยาย
“เอ๊ะ”
จู่ๆ มีคนมองทางข้างหน้า แล้วพูดอย่างตกใจว่า “คนขับ นี่ทางไปเขตคฤหาสน์ซีไห่ไม่ใช่เหรอ นายขับผิดทางหรือเปล่า”
“ไม่ผิด จะไปเขตคฤหาสน์ซีไห่” คนขับพูดอย่างราบเรียบ
เมื่อพูดจบ ทุกคนถึงกับอึ้งไปหมด
อะไรนะ
ไปเขตคฤหาสน์ซีไห่เหรอ
พวกเขาจะไปบ้านใหม่ของมู่เซิ่งไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไปเขตคฤหาสน์ซีไห่ล่ะ
“คนขับ นายคงรับผิดคนแล้ว เราไม่ได้ไปเขตคฤหาสน์ซีไห่นะ” เหอโก๋ชินพูดออกมาทันที
“หมายความว่ายังไง คุณบอกว่ารับผิดคนเหรอ”
คนขับรีบเหยียบเบรกทันที เขาตระหนกตกใจมาก
นี่เป็นเรื่องที่หัวหน้ามอบหมายมา ถ้ารับผิดคน ต่อไปเขาคงไม่ได้ทำงานที่เขตคฤหาสน์ซีไห่อีก
“ให้ตายเถอะ นายขับรถยังไงเนี่ย”
คนจำนวนมากยังไม่ทันทรงตัว เมื่อเหยียบเบรกอย่างรวดเร็ว จึงล้มลงทันที
“อย่าพูดไร้สาระ นายชื่อเหอโก๋ชินใช่ไหม” คนขับหันมาชี้เหอโก๋ชินแล้วพูดอย่างน่ากลัว
เหอโก๋ชินพยักหน้าทันที จากนั้นพูดว่า “ใช่ ฉันคือเหอโก๋ชิน”
“งั้นก็ไม่มีปัญหา”
คนขับอึ้งไป ก่นด่าแล้วหันกลับมาขับรถต่อ
ใบหน้าพวกเหอโก๋ชินเต็มไปด้วยความสับสน นี่มันอะไรกัน บอกว่ารับผิดคนไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงขับต่อล่ะ
แต่เห็นใบหน้าดุดันน่ากลัวของคนขับ เหอโก๋ชินหลบไปด้านหลัง ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
รถบัสขนาดใหญ่ขับนิ่งๆ เข้ามาในเขตคฤหาสน์ซีไห่ ท่ามกลางสายตาของทุกคน
รถบัสหยุดลงหน้าคฤหาสน์ที่สง่างามมีพลังหลังหนึ่ง และให้ทุกคนลงจากรถ
หลังจากพวกเหอโก๋ชินลงจากรถ กวาดตามองรอบๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน
เขตคฤหาสน์ซีไห่!
นี่เป็นสถานที่สุดหรูในเมืองเจียงหนานเชียวนะ!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคฤหาสน์ตรงหน้า ตั้งอยู่ตรงกลางเขตคฤหาสน์ คนที่พักที่นี่ได้ อย่างน้อยต้องเป็นผู้นำตระกูลอันดับต้นๆ ถึงจะมีสิทธิ์นั้น!
“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ในใจเหอโก๋ชินตื่นตระหนก ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่
ขนาดคนที่พูดจาฉะฉานบนรถมาตลอดทางอย่างเหอซวี่ เจอกับสถานการณ์ในตอนนี้ เขาถึงกับยืนเงียบไม่กล้าพูดอะไรมาก
แม้เขาเป็นคนหนุ่มหน้าตาดีมีความสามารถ มีเงินเดือนปีละหลายล้าน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลอันดับต้นๆ แบบนี้ เขาเทียบอะไรไม่ได้เลย
“พวกนายดูสิ นั่นพวกมู่เซิ่งไม่ใช่เหรอ”
จู่ๆ มีคนชี้นิ้วไป
เป็นไปตามคาด ท่ามกลางสายตาทุกคน มู่เซิ่งขับรถยนต์ BMW ขึ้นมาบนเนินช้าๆ