สังหารผู้กระทำผิด
ภูเขาในมณฑลชิงไห่เป็นที่รู้จักกันในชื่อภูเขาร้อยจ้าง ภูเขาร้อยจ้างไม่ใช่ภูเขาที่มีชื่อเสียงหรือเป็นภูเขาสูง ภูเขาทั้งลูกขยายออกไปอย่างต่อเนื่องกว่าสามสิบลี้
ยอดเขาที่สูงที่สุดอยู่ห่างจากพื้นดินเพียงร้อยจ้างจึงได้รับชื่อ ภูเขาร้อยจ้าง
ภูเขาลูกนี้ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ภายในเขตแดนของมณฑลชิงไห่ในขณะที่ส่วนเล็กๆ ของภูเขานี้ขยายไปสู่เขตมณฑลชิวหลานที่อยู่ใกล้เคียง ไม่ถือว่าอยู่ไกลจากเมืองหลิวเหอ
ภูเขาร้อยจ้างไม่เป็นที่รู้จักกันดี อย่างไรก็ตามภูเขาถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่มทุกหนทุกแห่ง เมื่อเข้าสู่ภูเขาเพียงชั่วครู่ไม่มีใครมองเห็นร่องรอยของผู้คนบนเส้นทางเล็กๆบนภูเขาอีกต่อไป
นอกเหนือจากเสียงนกร้องที่ดังก้องอยู่ในหูและเสียงเพลงพื้นบ้านที่ไม่ปะติดปะต่อกันซึ่งแทบจะไม่ได้ยินจากอีกด้านหนึ่งของยอดเขาแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเงียบสนิท
โดยปกติแล้วนอกเหนือจากคนตัดไม้และนายพรานไม่กี่คนคนอื่นๆล้วนไม่ค่อยเข้ามาในภูเขาแห่งนี้
ไม่กี่ปีที่ผ่านมายังคงมีผู้คนขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บเกี่ยวเห็ดเป็นครั้งคราว แต่นับตั้งแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกข่มขืนและฆาตกรรมขณะเก็บเห็ดบนภูเขาเมื่อสองปีก่อนจำนวนคนที่เก็บเห็ดก็ลดน้อยลงเช่นกัน
ในช่วงเวลานั้นคดีดังกล่าวก่อให้เกิดความหวาดกลัว เพราะมันเป็นเหตุการณ์ที่อุกอาจในมณฑลชิงไห่เหตุการณ์นี้แพร่กระจายไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามจนถึงวันนี้พวกเขายังไม่สามารถจับผู้กระทำความผิดได้ดังนั้นนี่จึงเป็นคดีที่ยังไม่ได้รับการสะสาง เมื่อเวลาผ่านไปผู้คนก็ลืมเรื่องนี้ไปอย่างช้าๆ
โลกปัจจุบันเป็นเช่นเดียวกับโลกในอดีตที่เอี้ยนลี่เฉียงเคยอาศัยอยู่ แม้ว่าโลกจะไม่เหมือนเดิมแต่มนุษยชาติก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ทุกสิ่งมีดีและชั่วพร้อมกับความสวยงามและความอัปลักษณ์ก็ยังคงเหมือนเดิม สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปในโลกคือกฎแห่งอำนาจ เมื่อคนทั่วไปผ่านความยากลำบากในการฝึกฝนพวกเขาจะได้รับโอกาสเล็กน้อยในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขา
อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่ากลัวและความชั่วร้ายในธรรมชาติยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนก่อนหน้านี้
เอี้ยนลี่เฉียงเข้าไปในภูเขาและเดินตามทางที่นำเข้าไปข้างในโดยไม่ต้องใช้ความพยายามแม้แต่น้อยในการปกปิดร่องรอย
หลังจากเดินมาตลอดหนึ่งชั่วยามเขาก็มาถึงป่าสนที่รกร้างและไร้ผู้คนซึ่งไม่สามารถฟังเพลงพื้นบ้านได้อีกต่อไป เขาพบพุ่มไม้ในป่าสนและข้างใต้เขาพบโพรงกระต่าย จากนั้นเขาก็หยิบคันธนูงูเหลือมเขาที่เขาซ่อนไว้ออกมา
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงอายุเก้าขวบเอี้ยนเต๋อชางเคยพาเขามาที่นี่มาก่อนเพื่อเก็บลูกสนและล่ากระต่าย ในช่วงปีที่เอี้ยนลี่เฉียงมาที่นี่คดีฆาตกรรมยังไม่เกิดขึ้นบนภูเขา
หลังจากที่เขาวางสิ่งของลงในโพรงกระต่ายเอี้ยนลี่เฉียงก็ถือคันธนูและลูกศรไปที่ฐานของต้นสนเก่าแก่ที่โอบล้อมและแข็งแรงซึ่งพันตัวอยู่รอบๆอีกต้นหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ที่เขามา
เขาปีนขึ้นไปบนต้นสนสูงสองสามเมตรได้อย่างง่ายดายและเปิดถุงธนูเพื่อดึงคันธนูงูเหลือมเขาออกมา จากนั้นเขาก็ซ่อนถุงธนูและลูกศรไว้ในหลุมต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังเขาและเขารออยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ
สัญชาตญาณของเอี้ยนลี่เฉียงกำลังบอกเขาว่างูจงอางกำลังจะมา
แม้ว่าจะถูกเปิดเผยตัวตนแต่งูจงอางก็ยังซ่อนตัวอยู่ในละแวกนี้ สิ่งที่เขากำลังรอคือโอกาสเล็กน้อยที่เอี้ยนลี่เฉียงจะปรากฏตัวออกมาคนเดียว
หากงูจงอางไม่โจมตีในตอนนี้และรอให้มีการสอบศิลปะการต่อสู้ในอีกสองวันมันจะยากขึ้นสำหรับเขาที่จะโจมตีเนื่องจากอาจมีความเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น
เหตุผลที่เอี้ยนลี่เฉียงขึ้นไปบนภูเขาเพียงลำพังก็เพื่อสร้างโอกาสดังกล่าวให้กับเขา
เอี้ยนลี่เฉียงปกปิดตัวเองจากสายตาบนต้นสนเก่าทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยกิ่งก้านและใบไม้ของต้นสน ถ้าไม่มีใครเข้ามาในระยะใกล้และสังเกตให้ดีจะไม่มีใครสามารถมองเห็นเขาได้
สายลมอันแผ่วเบาพัดผ่านเข้ามา ทุกอย่างในป่าสนนั้นเงียบสงบ
…
หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วยามในที่สุดชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในป่าสน
บุคคลนั้นสวมหมวกไม้ไผ่โดยกดขอบให้ต่ำลงลักษณะการแต่งตัวของเขาเหมือนกับคนตัดไม้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีอุปกรณ์ตัดไม้อยู่ในร่างกายเลย
หลังจากที่เขาเดินเข้าไปในป่าสนเขาก็ดูตื่นตัวและระมัดระวังมากขึ้นพลางกวาดสายตาไปรอบๆแทบจะตลอดเวลา
บางครั้งเขาจะหมอบลงเพื่อตรวจสอบร่องรอยที่เอี้ยนลี่เฉียงทิ้งไว้ข้างหลังก่อนจะค่อยๆเดินทีละก้าวไปที่พุ่มไม้ที่เอี้ยนลี่เฉียงซ่อนคันธนูและลูกศรไว้ก่อนหน้านี้
เอี้ยนลี่เฉียงยืนอยู่ข้างบนเขาไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของชายคนนี้ได้อย่างชัดเจนเพราะมันถูกปิดด้วยหมวกไม้ไผ่ เขาไม่แน่ใจว่าชายคนนี้คืองูจงอางหรือไม่ดังนั้นเขาจึงดูลังเลเล็กน้อย ลูกศรของเขาถูกคล้องเข้าที่สายธนูแล้ว แต่เขายังไม่ได้ยิงมันออกไป
ในขณะนี้นกหัวขวานร้องมาแต่ไกลขณะที่มันบินจากต้นไม้จากในป่าสน ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นทันทีด้วยความตกใจและมองไปที่ตำแหน่งที่นกบินมา
เมื่อได้เห็นใบหน้าของชายผู้นี้โดยไม่คาดคิด ในที่สุดเอี้ยนลี่เฉียงก็เหลือบไปเห็นดวงตาสามเหลี่ยมคู่หนึ่งใต้หมวกไม้ไผ่และไฝที่แก้มซ้ายของเขา ถ้าชายคนนี้ไม่ใช่งูจงอางเขาจะเป็นใครได้อีก?
เมื่อเขารู้ว่าคนผู้นี้คืองูจงอางเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
เอี้ยนลี่เฉียงง้างธนูและยิงลูกศรออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าด้วยระยะทางไม่ถึงร้อยก้าว
ลูกศรที่บินออกไปพุ่งเข้าใส่เป้าหมายทันที ท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างน่าสังเวชที่ดังออกมาจากงูจงอาง ลูกธนูที่ถูกยิงออกไปด้วยพลังมหาศาลได้แทงทะลุใต้ท้องของงูจงอางทันทีก่อนที่มันจะทะลวงร่างของเขาไปปักที่พื้น เลือดสีแดงสาดกระจายออกไปทุกที่
ลูกศรลูกนี้ส่งผลให้งูจงอางล้มลงกับพื้นก่อนจะแน่นิ่งไป