ตอนที่ 152 ออกไปจากที่นี่
หยุนนากัดริมฝีปาก น้ําตาไหลอาบแก้มขณะที่เธอร้องบอกพี่สาว “ฉันไม่ได้ตั้งใจ อย่าจับฉันส่งตํารวจเลยนะ ฉันจะคืนทุกอย่าง อย่าจับฉันเลยนะ…”
ท่าทางน่าอับอายของเธอมันน่ารังเกียจ
ถางหยู่กล่าวอย่างเหยียดหยาม “ขโมยก็คือขโมย ไม่คิดว่าวิธีการของเธอจะสกปรกขนาดนี้!”
“ใช้วิธีสกปรกเพื่อให้ขึ้นสู่ตําแหน่งสูง ช่างไร้ยางอาย”
“ผู้หญิงน่ารังเกียจ ทําไมเจ้าหน้าที่ถึงปล่อยเธอเข้ามาได้”
กู้ซิงเจ๋อมองไปที่หยุนซือซื้ออย่างสงสัย “คุณส่งเธอให้ตํารวจไหม?”
หยุนนาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความหวาดกลัวและคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องพี่สาวของเธอด้วยความเมตตา “อย่านะ พี่ อย่าส่งฉันให้ตํารวจเลยนะ ฉันจะไม่ทําอีกแล้ว! อย่าเลยนะ…”
หยุนซือซือมองเธอด้วยใบหน้าที่เย็นชาและกล่าวหลังจากเงียบไปนาน “ฉันจะไม่ส่งเธอให้ตํารวจ”
หยุนนาถอนหายใจอย่างโล่งอก
กู้ซิงเจ๋อสั่งอย่างเย็นชาว่า “ถอดชุดนี้ออกเดี๋ยวนี้และออกไปจากที่นี่ซะ”
เขาขับไล่เธออย่างไร้ความปราณี หยุนนาหน้าซีดเผือดมองเขาด้วยใบหน้าซีดเซียว
เธอพยายามมาทั้งหมดเพื่อถูกไล่ออกอย่างง่ายดายขนาดนี้เหรอ?
เธอพยายามทุกวิถีทางเพื่อได้เข้าใกล้เหอหลิงเซียง เพื่อที่เธอจะได้รู้จักกับผู้กํากับและโปรดิวเซอร์ชื่อดังที่นี่ การถูกไล่ออกในตอนนี้จะทําให้เสียความพยายามทั้งหมด
ทําไม? ทําไมทุกคนถึงช่วยหยุนซือซือ?
ทําไมสวรรค์ถึงดีกับเธอมากขนาดนี้?
หยุนนาไม่ต้องการยอมรับความพ่ายแพ้ในตอนนี้ เธอกัดริมฝีปากล่างด้วยความหงุดหงิด เธอคิดกับตัวเองว่า ถ้าไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุเมื่อกี้ พี่สาวเธอคงได้ดื่มไวน์แก้วนั้นไปแล้วและทุกอย่างก็จะเป็นไปตามที่กําหนดไว้!
เธอจําได้ว่าย่างก้าวของเธอมั่นคง แต่ดูเหมือนมีบางอย่างทําให้เธอสะดุด…
ทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้และเงยหน้าขึ้นมองหยางมีอย่างกะทันหันและพบกับสายตาที่ดูรังเกียจ และดูถูกในใจของเธอชัดเจนทันที
เมื่อกี้มันไม่ใช่อุบัติเหตุ หยางมี..แอบขัดขาเธอ!
คิ้วของมู่หย่าเจ๋อกระตุก ใบหน้าของเขาที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมน เขาหันหลังเดินจากไปอย่างไร้อารมณ์
เรื่องจบลง หยุนนาถูกไล่ขึ้นไปชั้นบนของสถานที่จัดงานในที่สุด
เหอหลิงเซียงไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ เขาทําได้แค่ตามเธอไปชั้นบนเท่านั้น
กู้ซิงเจ๋อบอกกับหยุนซือชื่อว่า “คุณเลอะเทอะแบบนี้ คงเข้าร่วมงานกาล่าไม่ได้แล้ว ผมไปส่งคุณนะ”
“ค่ะ” เธอเห็นด้วย เธอกําลังเตรียมที่จะออกไปกับเขา แต่ผู้ดูแลด้านหลังก็หยุดเธอ
“ขอโทษนะคะ คุณหยุนซือซื้อหรือเปล่าคะ?”
เธอพยักหน้าและถามว่า “ใช่ค่ะ มีอะไรเหรอคะ?”
พนักงานต้อนรับโค้งคํานับอย่างเคารพและแจ้งว่า “สถานที่จัดงานมีห้องแต่งตัวสําหรับวีไอพี โปรดมากับฉัน ฉันจะพาคุณไปเปลี่ยนชุดค่ะ!”
หยุนซือซื้อและกู้ซึ่งเจ๋อมองหน้ากันค่อนข้างแปลกใจ
“คุณไปเถอะ ผมจะรอ” เขาพูดอย่างยิ้ม ๆ
ผู้ดูแลพาเธอไปตามทางเดินยาว
งานกาล่าจัดขึ้นที่ Grand Palace Hotel ซึ่งเป็นหนึ่งในอสังหาริมทรัพย์ภายใต้ Disheng Financial Group
เป็นอันดับหนึ่งของโรงแรมระดับเจ็ดดาวในเอเชีย ภายในเผยให้เห็นถึงรูปแบบของคานแกะสลัก จิตรกรรมฝาผนังที่สวยงามและโคมไฟติดผนังย้อนยุคราคาแพง
โรงแรมอยู่ติดทะเล จากหน้าต่างสูงตั้งแต่พื้นจรดเพดานเราสามารถมองเห็นทัศนียภาพอันงดงามของทะเลยามค่ําคืน
“ที่นี่ค่ะ” พนักงานต้อนรับหยุดอยู่ที่ประตูห้องสวีทห้องหนึ่งและเปิดประตูด้วยความเคารพและชํานาญพร้อมแสดงท่าทางให้เธอเข้าไป
“ขอบคุณค่ะ..” เธอยิ้มขณะเดินเข้าไปในห้อง ห้องมืดดําสนิท
ภายใต้แสงจันทร์จาง ๆ เธอแยกได้อย่างชัดเจนว่าดูเหมือนจะเป็นห้องสวีทหรูหราของท่านประธาน