ตอนที่ 149 แมวดําตัวน้อย
ทันทีที่เย่เฉินได้ยินเสียงร้องนั้น คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นมา เขาขยับมือขวาหอกสังหารก็ปรากฏขึ้นในมือทันที
“โฮก!”
เสียงคํารามของพยัคฆ์ดังขึ้น หยานหู่กระโดดมายังด้านข้างของเย่เฉิน และจ้องมองไปยังทางทิศเหนือ
เย่เฉินเริ่มระมัดระวังตัวมากขึ้น แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของกัปตันหูต่างก็ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรีบเรียกอาวุธที่มีคําว่า “จริง” ของตัวเองออกมา และมองไปยังรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
“นี่มันแมวบ้าอะไรกัน ทําไมเสียงมันถึงดังขนาดนี้…”
“ใช่ มันไม่ใช่สัตว์อสูรธรรมดา ข้าเคยออกไปฆ่าอสูรแมวมาก่อน พี่น้องมากกว่าห้าสิบคนต้องตายไป ถ้านี่เป็นสัตว์ประหลาดนั้น…”
“เย่เฉิน! หากเจ้าช่วยพวกเรากลับไปยังเขตเมืองปลอดภัยได้โดยปลอดภัย สมบัติทั้งสิบสองชิ้นจะเป็นของเจ้า!” ค่าพูดของกัปตันหูถูกส่งออกไปทันที
เมื่อเย่เฉินได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของเขาก็เลิกขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่ได้สนใจคําพูดของกัปตันหู แต่มองตรงไป ทางทิศเหนือ
“โอ้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีกลิ่นเลือดรุนแรงขนาดนี้ ปรากฏว่ามนุษย์กําลังต่อสู้กันเอง” จู่ๆก็มีเสียงที่แหลมคมดังขึ้น
จากนั้นแมวตัวน้อยที่มีสีดําบริสุทธิ์ก็ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน
มันนอนมองอยู่บนกิ่งไม้ ขาของมันห้อยลงมาและหางของมันก็สะบัดอย่างผ่อนคลาย
“บ้าเอ้ย! มะ… แมวพูดได้?”
“มารดามันเถอะ นี่คือสัตว์อสูร?”
“ใช่แล้ว วันนี้ข้าได้เรียนรู้มากมายจริงๆ มีสัตว์ประหลาดดํารงอยู่จริงๆ และมันยังสามารถพูดได้อีกด้วย..”
“ข้าได้ยินคนเรียกเจ้าว่าเย่เฉิน โทษทีนะ เจ้าคือเย่เฉินในเกมหรือเปล่า?” แมวสีดําตัวน้อยกระพริบตาคู่นั้น แล้วถาม
ทันทีที่ได้ยินคําพูดของแมวดําตัวน้อย แสงเย็นเยียบในดวงตาเยู่เฉินก็ปรากฏขึ้นทันที จากนั้นหอกสังหารในมือขวาของเขาก็ถูกยกขึ้นแล้วแทงออกไปอย่างรวดเร็ว
“โอมมม”
มีเสียงทะลุผ่านอากาศ เส้นแสงสีดําก็พุ่งออกไปทันที มันพุ่งไปหาแมวดําตัวน้อยอย่างรวดเร็ว
แมวดําตัวน้อยที่ดูสงบนิ่งก่อนหน้านี้ก็สะดุ้งขึ้นมา รูม่านตาของแมวก็ตั้งขึ้น และทันใดนั้นก็กระโดดถอยออ ไปในระยะไกล
“ฟึ่บ” รูปรากฏขึ้นตรงต้นไม้ที่แมวด่านอนอยู่ก่อนหน้านี้
“หนีต่อไปข้าจะดูว่าเจ้าจะสามารถหนีได้ถึงเมื่อใด!” เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและแทงออกไปในความว่างเปล่า
ปราณหอกสีดําทั้งห้าปรากฏขึ้นในอากาศ ปิดผนึกทุกเส้นทางที่แมวดําตัวน้อยจะหนี้ได้
“อย่า! ข้าไม่ได้มาเพื่อต่อสู้ ข้ามาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเจ้า!” ดวงตาของแมวดําตัวน้อยก็แสดงอาการตื่นตระหนกออกมา มันรีบหลบแล้วกรีดร้อง
มีเสียง “ปัง” ดังขึ้น
ในที่สุด เจ้าแมวดำตัวน้อยที่หลบไปมาก็ถูกปราณหอกสีดําแทง
“เหมียว…..”
จู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องออกมาจากปากของมัน จากนั้นหางของแมวดําตัวน้อยก็ถูกตัดขาด
เมื่อเห็นดังนั้น เย่เฉินก็หรี่ตาลงและกระแทกเท้าขวาลงกับพื้น
มี “ปัง”
ร่างกายของเย่เฉินพุ่งเข้าหาแมวดําตัวน้อยที่กาลังตกลงบนพื้นทันที
“อย่าฆ่าข้า! อย่าฆ่าข้า! ข้าแค่ต้องการจะทําข้อตกลงกับเจ้าจริงๆ มาทําข้อตกลงกัน!” เจ้าแมวดําตัวน้อยส่งเสียงร้องออกมาด้วยความสยดสยอง
เดิมทีมันคิดว่าเย่เฉินไม่สามารถทําร้ายมันได้ แต่ความจริงที่โหดร้ายบอกมันว่าสิ่งที่มันคิดนั้นผิดไป
ถึงแม้ว่าเย่เฉินโจมตีมันโดน มันก็จะเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บแทนที่จะถูกฆ่า
อย่างไรก็ตาม เจ้าแมวดําตัวน้อยคิดผิดอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะคําพูดของเย่เฉินที่ตอบออกมา แต่เป็นเจตนาสังหารที่แผงอยู่ในน้ําเสียงที่เย็นชาของเขา
เมื่อหอกที่แหลมคมกําลังจะแทงไปยังหัวของแมวดําตัวน้อย แมวดําตัวน้อยก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว “เจ้าฮัสกี้ ข้ารู้ว่ามันอยู่ที่ไหน!”
เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ตกตะลึง และหอกที่เพิ่งสัมผัสหัวของแมวดําตัวน้อยก็หยุดลง
เลือดหยดหนึ่งไหลออกจากหน้าผากของแมวดํา
แมวดํามองไปยังปลายของหอกสังหาร ด้วยความตื่นตระหนกและพูดออกมาโดยไม่กล้เคลื่อนไหว
“ข้ารู้… ข้ารู้จริงๆ ว่าเจ้าหมาตัวนั้นอยู่ที่ไหน ตราบใดที่เจ้าสามารถฆ่ามันและล้างแค้นให้น้องสาวของข้าได้ ข้าจะมอบสมบัติที่ข้าพบให้แก่เจ้า”
“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าจะสนใจเจ้าหมาน่าโง่นั้น” เย่เฉินถามแมวดําตัวน้อยด้วยเสียงเย็นชา
“บอสเย่ ตอนเจ้าหมาฮัสกี้นั้นอยู่ที่ช่องแชทโลก มันพูดว่าต้องการตามหาท่าน และมันยังประกาศว่าจะไล่ฆ่าบอสเย่…” มีหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของกัปตันหูตะโกนขึ้นในขณะนั้น
“ปัง”
“ไอ้สารเลว เจ้าอย่าพูดอะไรอีก” อีกคนหนึ่งตบหัวคนที่เพิ่งพูดไป จากนั้นเขาก็ตําหนิเสียงเข้ม
“ก็นั่นคือสิ่งที่เจ้าฮัสกี้น่าโง่นั่นพูด…”
“เจ้า……”
เย่เฉินหรี่ตาเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และเจตนาฆ่าอันเยือกเย็นก็ปรากฏออกมาทันที
“พูดมา เจ้าฮัสกี้ตอนนี้มัน อยู่ที่ไหน” เย่เฉินถามออกมาอย่างเย็นชา และจ้องมองไปที่แมวดําตัวน้อย
ที่อยู่จริงของเจ้าฮัสกี้?
ข้าจําได้ชัดเจนว่าหมาฮัสกีตัวนั้น ไม่ได้อยู่ในเมืองนี้ ในชาติก่อนของข้าทําไมตอนนี้มันถึงอยู่แถวนี้?
เป็นไปได้ไหมว่าข้าไม่รู้เพราะว่ามันหนีไปในภายหลัง…
สมควรแล้ว เจ้าคนงี่เง่านี้ถูกตามล่าจากเผ่าพันธุ์ปีศาจ มันแปลกถ้าหากมันไม่หนีไป…
“ห่างออกไปหลายร้อยไมล์ มีภูเขาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ที่นั้นมีถ้ําแห่งหนึ่งที่เจ้สฮัสกีและนายหญิงของมันอาศัยอยู่” เจ้าแมวดําตัวน้อยได้ยินดังนั้นก็รีบพูดอย่างรวดเร็ว
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาคว้าคอของแมวดําตัวน้อยด้วยมือซ้ายของเขา จากนั้นยกมันขึ้นแล้วพูดว่า:
“อย่าได้โกหกขาเลยดีกว่า มิฉะนั้น เจ้าจะตายอย่างอนาถ!”
“ไม่ ไม่ ข้าสาบานได้ ข้าไม่ได้โกหก น้องสาวของข้าเป็นตกเป้าหมายของเจ้าฮัสก ี้และมันก็ข่มขืนเธอและหนีไป เธอโกรธเป็นอย่างมาก เธอจึงต้องการจะแก้แค้นมัน จึงออกไปจัดการมันแต่เมื่อเธอไปหามันมันก็ข่มขืนเธออีก เธอก็กลับมาพร้อมกับน้ําตาทุกครั้งเป็นแบบนี้ทุกวัน จนข้า…ข้าอยากสังหารมันเพื่อแก้แค้นให้กับน้องสาวของข้า!” แมวดําตัวน้อยพูดอย่างเร่งรีบ
เย่เฉินตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้
มารดามันเถอะ นี่มันบ้าอะไรกัน น้องสาวเจ้าถูกข่มขืนแล้วต้องการแก้แค้น แต่เมื่อไปแก้แค้นก็ถูกข่มขืนอีก น้องสาวเจ้าล้มเหลวในการแก้แค้น แต่ก็ยังคงไปแก้แค้นทุกๆวัน…
บัดซบ นี่น้องสาวเจ้าต้องการแก้แค้น หรือ ติดใจมันจริงๆกันแน่…
ในตอนนี้ ไม่เพียงแต่เย่เฉินเท่านั้นที่ตกตะลึง แต่ยังรวมถึงลูกน้องของกัปตันหู ที่ต่างก็มองหน้ากัน พวกเขาทั้งหมดมึนงงเล็กน้อย
เป็นการแก้แค้นที่น่าขบขันอย่างยิ่ง แต่เห็นได้ชัดว่าเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องร้ายแรงของเจ้าแมวดําตัวน้อย พวกเขาจึงไม่หัวเราะออกมา
“ไปกันเถอะ ถ้าสิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริง ข้าจะฆ่าเจ้าฮัสกี้นั้นให้ แต่ก่อนอื่นเจ้าต้องมอบสมบัติของเจ้าให้ข้าก่อน!“เย่เฉินหายใจออกเป็นเวลานานก่อนจะพูดออกมา
“เจ้า…เจ้าเป็นมนุษย์ที่ฉลาดแกมโกงที่สุด ถ้าข้าเอาสมบัติให้เจ้า เจ้าก็จะฆ่ามันให้กับฆ่าใช่หรือไม่? เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าแมวดําตัวน้อยก็ลังเลใจและ เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามออกมา
“เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า แต่ถ้าเจ้าไม่ยอมรับ ข้าก็จะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้”เย่เฉินหรี่ตาและพูดออกมาอย่างเย็นชา
“ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่หลอกขา” แมวดำตัวน้อยลังเล จากนั้นมันก็ขยับอุ้งเท้าของมัน มีรูปแบบอาคมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้นทันที
บัดซบ!
นี่มันขายอาคมรวมวิญญาณระดับไหนกันแน่!
ทําไมมันใหญ่ขนาดนี้…