ฉินปู้เข่อรู้ว่านางจะมาเรียกจานหานชิวให้ไปดูฉากเด็ด ดังนั้นนางจึงส่ายหัวและพูดว่า “ข้าหักหน้านางครั้งล่าสุดด้วยการเล่นเพลงกลองที่งานเลี้ยงในพระราชวัง นางจึงไม่ได้ต้องการพบข้าหรอก เจ้าคุยกับนางแล้วข้าจะเข้าไปรอข้างในสักครู่”
จานหานชิวหันมองนางที่ไปอยู่หลังฉากกั้นห้องก่อนจะปล่อยให้หลูอี้ต้อนรับลู่ชูอี้
ทันทีที่นางเข้าประตูมา ลู่ชูอี้ก็พูดอย่างกังวลว่า “คืนนี้พระชายาหลี่ชินมาที่ตำหนักของเจ้าหรือไม่?”
“เสี่ยวเข่อหรือ?” จานหานชิวมองอย่างอธิบายไม่ถูกและเหลือบมองฉากกั้นห้อง “หากเจ้ากำลังมองหานาง เจ้าก็ควรไปที่ตำหนักถงจิ้ง เหตุใดเจ้าถึงมาหาข้าเล่า”
ลู่ชูอี้พยักหน้าช้า ๆ แล้วขมวดคิ้ว “ในตอนเย็น แม่นางฉินที่สามมาเรียกพวกเราให้ไปรวมตัวกันที่ตำหนักของนาง ระหว่างทางนางได้ส่งคนไปเชิญพระชายาหลี่ชิน และสาวใช้ที่เรียกนางได้ไปที่ตำหนักถงจิ้ง และได้ยินว่าพระชายากำลังมาหาเจ้าที่นี่”
“แต่เถาเซียงที่อยู่ข้าง ๆ ข้าบอกว่านางเห็นพระชายาหลี่ชินไปในทิศทางตรงกันข้ามกับตำหนักเฟิงหย่า ดังนั้นข้าจึงอดถามเรื่องนี้ไม่ได้”
จานหานชิวเงียบอย่างไม่รู้จะตอบอย่างไรชั่วขณะหนึ่ง
“พระชายาหลี่ชินไม่ได้อยู่ที่นี่กับเจ้าจริง ๆ หรือ?” เมื่อลู่ชูอี้เห็นความเงียบของนางก็ลังเล
นางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าจึงรีบร้อนถึงเพียงนี้ ในตอนที่ทุกคนกำลังสนุกสนานก็ดูเหมือนจะมีใครบางคนเห็นพระชายาหลี่ชินในตำหนักเฮ่อเจียง ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติที่นั่น และทุกคนกำลังจะไปดูความสนุก”
“มีอะไรผิดปกติหรือไม่?” จานหานชิวตกตะลึงไปครู่หนึ่งและสับสนยิ่งกว่าเดิม เสี่ยวเข่ออยู่ในห้องของนาง แล้วเหตุใดถึงมีปัญหาที่อื่น?
ลู่ชูอี้กลอกตาและพูดว่า “ใครจะไปรู้เล่า ตำหนักเฮ่อเจียงไม่ได้ถูกเปิดใช้งาน จะเกิดอะไรขึ้นกับสตรีผู้หนึ่งในยามวิกาล นอกเสียจากกิจอันน่าละอาย”
“ข้ารู้สึกเสียใจแทนแม่นางจานที่สี่ เมื่อวันก่อนเจ้าสนิทสนมกับพระชายาหลี่ชิน แต่ไม่คิดเลยว่านางจะใช้เจ้าเป็นที่กำบังเพื่อหลอกอ๋องหลี่ชิน แล้วไปทำอย่างอื่นเป็นการส่วนตัว บอกข้าทีว่าหากในตอนนี้ท่านอ๋องมาที่นี่เพื่อตามหานางแล้วเจ้าจะทำอย่างไร?”
ฉินปู้เข่อฟังคำพูดยุแยงตะแคงรั่วของลู่ชูอี้ที่กระตุ้นให้เกิดความขัดแย้งในห้อง และรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย นางไปทำสิ่งไม่ดีอะไรไว้ สตรีหลายคนถึงได้คิดร้ายกับนาง
นอกจากฉินชิงเหยียนแล้ว ลู่ชูอี้ผู้นี้กำลังคิดอะไรอยู่ เพียงเพราะปีที่แล้วเจ้าของร่างเดิมคืออันดับหนึ่งและนางเป็นอันดับสอง และปีนี้นางก็กลับกลายเป็นจุดสนใจในงานเลี้ยงในพระราชวังอีกครั้งอย่างนั้นหรือ?!
ความริษยาของสตรีนั้นช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้แล้ว เมื่อลู่ชูอี้เอ่ยปากโน้มน้าวฉินชิงเหยียนก็ทำให้ฉินชิงเหยียนแอบโกรธ และดูเหมือนว่านางจะเป็นคนสร้างความร้าวฉานระหว่างกัน
นอกจากนี้ยังมีต๋งเหม่ยจิงผู้นั้นอีก นางยอมรับว่านางไม่เคยทำให้ต๋งเหม่ยจิงขุ่นเคืองเลยแม้แต่น้อย ทว่าเหตุใดพระชายาขององค์รัชทายาทผู้นี้ถึงเข้าร่วมกับนางด้วย
เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะเป็นเพราะนางไม่กลัวชาตะขาบในคืนนั้น?!
อันที่จริงต๋งเหม่ยจิงมีนิสัยเช่นนั้น ยิ่งคนไม่กลัวนาง นางก็จะยิ่งสนใจและยิ่งอยากพิชิตมากขึ้น โดยเฉพาะคนที่มีใบหน้างดงาม ซึ่งทำให้นางต้องการจะเพลิดเพลินไปกับการกรีดใบหน้านี้ด้วยตนเองอย่างมาก
นอกฉากกั้นห้อง ลู่ชูอี้กำลังชักชวนจานหานชิวให้ไปยังตำหนักเฮ่อเจียงกับนาง หรือเรียกอย่างไพเราะว่าชี้นำให้จานหานชิวชังหน้านาง
ฉินปู้เข่อไม่อาจทนฟังได้อีกต่อไป นางเดินออกมาจากด้านหลังฉากกั้นห้องและพูดอย่างแจ่มใสว่า “แม่นางลู่ ไปกันเถิด ข้าเองก็ต้องการจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นในตำหนักเฮ่อเจียง”
“เจ้า เจ้ามาได้อย่างไร…” ลู่ชูอี้ตกตะลึงและสับสน หากฉินปู้เข่ออยู่ที่นี่ แล้วผู้ใดอยู่ที่ตำหนักเฮ่อเจียง?
ก่อนฉินชิงเหยียนจะจากไป นางบอกให้นางชักชวนสมาชิกที่เป็นสตรีทุกคนในคืนนี้ โดยเฉพาะจานหานชิวที่ต้องพาไปที่นั่นให้ได้ แล้วบัดนี้นางควรทำเช่นไรดี?!
…………………………………………………………………………