ตอนที่ 160 ผมจะสอนให้
เขายังคงเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอเคยสัมผัส?
มู่หย่าเจอรู้สึกประหลาดใจ
เขาคิดว่าตอนนี้เธอคงจะแต่งงานหรือมีผู้ชายอื่นไปแล้ว
หัวใจที่ชั่วร้ายของเขารู้สึกพึงพอใจจึงบีบใบหน้าอันอ่อนโยนและเรียบเนียนของเธอ
“เข้ามาใกล้ ๆ สิ ผมจะสอนให้”
มู่หย่าเจ๋อจับมือหยุนซือซื้อแล้วนํานิ้วเรียวของเธอไปใกล้คอเสื้อของเขาเพื่อปลดหูกระต่ายออก จากนั้นก็พูดว่า “ปลดมันออก”
ปลดมันออก….
ดวงตาของเธอกลับมาว่างเปล่าราวกับเธอเป็นตุ๊กตาไร้วิญญาณที่ถูกสิ่ง แล้วเธอก็ปลดหูกระต่ายของเขาออก
“ปลดกระดุมเสื้อฉันสิ”
หยุนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ และกลืนน้ําลาย จากนั้นเธอค่อย ๆ เลื่อนมือไปใกล้หน้าอกของเขาและปลดกระดุมเสื้อของเขาอย่างเงอะงะ
การเคลื่อนไหวของเธอช้ามากมู่หย่าเจ๋อจึงรู้สึกไม่พอใจและกัดริมฝีปากของเธอเพื่อลงโทษที่เธอ
หยุนซือซื้อเอาแต่ก้มหน้าและรู้สึกเขินอายในขณะที่ยังคงปลดกระดุมเสื้อของเขาทีละเม็ด
เสื้อเชิ้ตสั่งทําของมู่หย่าเจ๋อดูหรูหราและมีรายละเอียดมาก กระดุมทุกเม็ดบนเสื้อเชิ้ตของเขานั้นยากมากที่จะปลดออกซึ่งเธอไม่เข้าใจว่าทําไม
แก้มของหยุนซือซือค่อยๆร้อนขึ้นอย่างไม่สามารถช่วยได้ เธอเม้มริมฝีปากจากนั้นเธอก็มองไปที่เขา เธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นดวงตาของเขาเหมือนเปลวไฟ
“คุณ…”
หยุนซือซื้อยังไม่พูดจบ มู่หย่าเจ๋อก็จับข้อมือและดึงเธอเข้าใกล้หน้าอกของเขาทันที
จากนั้นเขาก็เลื่อนนิ้วเรียวไปที่คางของเธอและจูบเข้าที่ริมฝีปากบางๆ เขาสอดลิ้นและหมุนวนไปมาภายในปากหวานของเธอราวกับมันกําลังเต้นรํา
เมื่อลิ้นของเขาที่ลิ้มรสไวน์แดงกลมกล่อมยังคงวนเวียนอยู่ระหว่างริมฝีปากและฟัน
การเต้นของหัวใจของเธอก็เร็วขึ้นและรอยแดงที่น่าสงสัยบนแก้มของเธอก็ปรากฏขึ้น
มู่หย่าเจ๋อพยุงร่างของเธอที่กําลังนั่งทับขาเขา โดยโอบเอวเธอไว้อย่างแรง
จากนั้นเขาขยับตัวขึ้นพิงโซฟาและเอนหลัง เขายังคงโอบเอวเธอด้วยมือซ้ายและเลื่อนมือขวาไปหลังคอของเธอเพื่อจูบเธอให้ลึกขึ้น
เขายังคงจูบริมฝีปากนุ่มของเธออย่างลึกซึ้ง หัวใจของหยุนซือซื้ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้ากระจายไปทั่วร่างกายดูเหมือนเธอไม่ได้คิดอะไรอื่นนอีกต่อไปแล้ว …
เธอทําอะไรไม่ถูกและไม่รู้ว่าจะจัดการกับจูบของเขาอย่างไร แม้กระทั่งลมหายใจที่แผ่วเบาของเธอก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆหยาบกระด้าง
การสร้างของพระเจ้านั้นมหัศจรรย์มาก พระเจ้าสามารถทําให้ชายและหญิงปรับเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์ เพื่อให้พวกเขาอยู่ด้วยกันได้เช่นนี้
แม้แต่จูบของมู่หย่าเจ๋อก็ดูเหมือนมีเวทมนตร์ ซึ่งสามารถดึงความทรงจําอันยาวนานของเธอกลับมาได้อย่างง่ายดาย
เขายิ้มอย่างชั่วร้าย นิ้วเรียวของเขาเปิดสายเสื้อและปลดกระดุมของเธอโดยไม่รู้ตัว ปลายนิ้วเย็น ๆ ลูบไล้ไปตามหลังคอของเธอ
เธอตกใจและเอื้อมมือไปจับมือเขา
มู่หย่าเจอจับมือของเธอและดึงมาตรงหน้าเขา
เมื่อปลายนิ้วของหยุนซือซือแตะลงบนกระดุมเสื้อของเขาอีกครั้ง ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนดอกกุหลาบสีแดง
เขาเลียและจูบริมฝีปากของเธอ แล้วกระซิบว่า “ช่วยผมปลดกระดุมที่”
จากนั้นจูบของมู่หย่าเจ๋อก็ลูบไล้ลงไปที่ตา จมูก ริมฝีปากและคางของเธออีกครั้ง ในขณะที่เธอค่อยๆบิดกระดุมและค่อยๆดึงออก
เขาเงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายดวงตานกฟีนิกซ์ของเขาเหล่ลึก
ในที่สุดเขาก็ทําให้เธอปลดกระดุมเสื้อของเขาได้
สติของหยุนซือซือหายไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเธอดันเสื้อของเขาออกจากไหล่……
ตอนต่อไป →