84 – แน่นอนว่าฉันไม่ใช่ปลาเค็ม
ฉีตงไหลก็อยู่ในหมู่พวกเขาเช่นกัน เมื่อเขาเห็นเอี้ยนลี่เฉียงเขาต้องการที่จะมุ่งหน้าไปแต่ก็ลังเล ในท้ายที่สุดเขาไม่ได้เคลื่อนไหวและหลีกเลี่ยงสายตาของเอี้ยนลี่เฉียงด้วยความรู้สึกผิด
ในทางกลับกันเอี้ยนลี่เฉียงกำลังจ้องมองไปที่ฉีตงไหล ขณะที่เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของอีกฝ่าย
จนถึงจุดนี้เอี้ยนลี่เฉียงได้ค้นพบอย่างชัดเจนแล้วว่าตระกูลหงติดสินบนฉีตงไหลเมื่อสองเดือนก่อนได้อย่างไร
ตามความเป็นจริงมันทั้งไร้สาระและน่าเศร้าทั้งหมดที่ตระกูลหงทำก็คือการมอบที่ดินดีๆของพวกเขาในเมืองหลิ;เหอให้กับครอบครัวของฉีตงไหลเพื่อเปิดร้านข้าว
ดูเหมือนพวกเขาจะซื้อครอบครัวของฉีตงไหลไปสองสามปีแล้วฉีตงไหลขายตัวเองออกไปเช่นนั้น
ตอนนี้โศกนาฏกรรมได้ส่งผลกระทบต่อตระกูลหงสมาชิกในตระกูลของพวกเขากำลังต่อสู้เพื่อแย่งชิงสมบัติดังนั้นร้านข้าวของครอบครัวของฉีตงไหลจึงถูกยึดคืน
เมื่อสองวันก่อนพ่อแม่ของฉีตงไหลถึงกับไปที่สำนักงานเขตเมืองเพื่อฟ้องคดีโดยบ่นว่าตระกูลหงได้สัญญากับพวกเขาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนโดยไม่คิดค่าเช่าเป็นเวลาสิบปี
ตอนนี้ตระกูลหงตัดสินใจที่จะไม่ให้พวกเขาเช่าอีกต่อไปพวกเขาต้องการที่จะยึดคืนและกลับคำพูดที่ให้ไว้กับครอบครัวของฉีตงไหล
อย่างไรก็ตามพ่อแม่ของฉีตงไหลไม่สามารถแสดงหลักฐานที่มั่นคงและไม่มีหลักฐานในการพิสูจน์เรื่องราวของพวกเขาได้
ในท้ายที่สุดเจ้าหน้าที่ก็ขับไล่พวกเขาออกจากสำนักงานของเมือง
“ ตงไลมานานแล้วเหรอ!”
ฉีตงไหลยิ้มอย่างผิดธรรมชาติดูเหมือนว่าจะไม่ชินกับแสงจ้าที่รุนแรงของเอี้ยนลี่เฉียง
“ สองสามวันที่ผ่านมานี้ข้าอยู่ในเมืองของแคว้นเพื่อการสอบ ลุงของข้าแนะนำอาจารย์ที่ดีให้คนหนึ่งเขาสอนวิชามากมายให้ข้าดังนั้นข้าจึงไม่ได้ไปไหนเลย
แต่หลังจากกลับมาที่บ้านข้าได้ยินว่ามีบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้นในบ้านของเจ้าหลังจากที่ข้ากลับมาเมื่อวานข้าขอโทษจริงๆที่ไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อของเจ้า … “
เพียงแวบเดียวเอี้ยนลี่เฉียงก็สามารถมองเห็นได้ว่าฉีตงไหลมีน้ำใจอย่างแท้จริงหรือไม่
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้ม “ ไม่เป็นไรซูฉางแวะมาแล้วถ้าเจ้ามาด้วยอาจทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ!”
“ มีอะไรต้องกังวล?”
สายตาของเอี้ยนลี่เฉียงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
“ พ่อของข้ากำลังพักฟื้นตอนนี้เขาคงทนไม่ได้ที่จะโดนมดน้ำแข็งตัวอื่นกัด!”
ผิวหน้าของฉีตงไหลเปลี่ยนเป็นซีดขาวอย่างน่ากลัวเมื่อการแสดงออกของเขาหยุดนิ่งอย่างสมบูรณ์
“ ลี่เฉียง…เจ้า…กำลังพูดถึงอะไรทำไมข้าถึงไม่เข้าใจที่เจ้าพูด?”
“ข้ารู้ดีว่าเจ้ารู้ว่าทำไมข้าถึงพ่ายแพ้ในการสอบ ข้ารู้ดีว่าใครเป็นคนแอบเอามดน้ำแข็งมากัดข้าเจ้าอย่าปฏิเสธอีกเลย!” เอี้ยนลี่เฉียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า
“เห็นแก่มิตรภาพเล็กๆน้อยๆของพวกเราข้าจะยกโทษให้เจ้าสักครั้ง แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไปเราจะเป็นคนแปลกหน้าไม่เคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน
โปรดจำไว้ว่าจะไม่มีครั้งต่อไป หากเจ้าต้องการให้คนไม่ทราบนอกจากเจ้าอย่าได้กระทำ สวรรค์รู้เห็นทุกอย่างสหายข้า “
หลังจากที่เขาคุยกับฉีตงไหลเสร็จแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็เดินออกไปโดยไม่หันมามองฉีตงไหลอีก
ใบหน้าของฉีตงไหลพลันเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำในทันที เมื่อได้ยินการสนทนาของพวกเขาผู้คนที่อยู่รอบๆก็มองไปที่ฉีตงไหลราวกับว่าพวกเขาคิดอะไรบางอย่างออก
ในเมืองหลิวเหอไม่มีใครสักคนที่ไม่รู้ว่าตระกูลหงจ้างมือสังหารมาฆ่าพ่อลูกของตระกูลเอี้ยน
หลังจากฟังสิ่งที่เอี้ยนลี่เฉียงพูด ดูเหมือนว่าในการสอบเบื้องต้นครั้งที่แล้วสาเหตุที่เอี้ยนลี่เฉียงถูกหงต๋าบดขยี้น่าจะเป็นเพราะฉีตงไหลเล่นกลอุบายบางอย่าง
ฉีตงไหลเป็นเพื่อนของเอี้ยนลี่เฉียงมาโดยตลอด การมีเพื่อนแบบนี้มันน่ากลัวเกินไป
โดยไม่รู้ตัวทุกสายตาก็มองไปที่ฉีตงไหล พวกเขาแต่ละคนต่างเว้นระยะห่างระหว่างกับฉีตงไหลจนในท้ายที่สุดก็ไม่มีใครอยู่เคียงข้างเขา เขายืนอยู่คนเดียวที่นั่นด้วยความโดดเดี่ยว
นี่เป็นราคาที่ฉีตงไหลต้องจ่าย เนื่องจากเขาสามารถทรยศเพื่อนของเขาได้เขาจึงไม่ควรมีเพื่อนคนอื่นอีกในอนาคต
หากเอี้ยนลี่เฉียงไม่ตอบแทนความเมตตาของฉีตงไหลเขาจะแตกต่างจากปลาเค็มอย่างไร แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ใช่ปลาเค็ม?
ตอนนี้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหงสิ้นสุดลงอย่างสมบูรณ์แล้ว
ในที่สุด เอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า …
สำหรับระยะเวลาที่เหลือเอี้ยนลี่เฉียงไม่เคยตั้งใจที่จะสนทนากับฝูงชนโดยรอบดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ใต้ธงเมืองหลิวเหอในขณะที่เขารอเงียบๆอยู่คนเดียว
หลังจากนั้นประมาณสี่สิบนาทีตามด้วยเสียงกลองสามครั้งคนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกมาจากสถาบันศิลปะการต่อสู้ กระตุ้นให้พื้นที่ฝึกซ้อมทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยความโกลาหลทันที