128 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับเทพธิดา
“ฮัลโหล~, มาโกะ-คุง”
ผู้หญิงที่งดงามโบกมือของท่านอยู่ด้านข้างโนอาห์-ซามะ
เธอปล่อยออร่าที่ศักดิ์สิทธิ์, และถูกปกคลุมโดยแสงที่มันวาดรูปร่างเล็กน้อยรอบๆท่าน
แน่นอนว่า, นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเจอท่านกับตัว
แต่ผมรู้รูปร่างนั้นดี
ที่วิหารแห่งน้ำ, ที่มักกาเรน, ที่โฮรัน; ในทุกที่ของโรเซส, รูปปั้นและภาพของท่านได้ถูกตั้ง
ชื่อของคนที่ทุกคนในโรเซสบูชาคือ…
“เออร์-ซามะ…?” (มาโกโตะ)
“ถูกต้อง~” (เออร์)
เธอยิ้มและตาของท่านส่องแสงสีทองที่ประหลาด
แสงนั้นที่งดงามถึงจุดที่ว่าผมรู้สึกว่ามันดูดวิญญานผม, และผมไม่สามารถละสายตาได้, เหมือนตาของผมได้ถูกกำหนดไว้ที่ท่าน…
นั่น…ตาเสน่ห์ของท่าน, ไม่ใช่เหรอ, เออร์-ซามะ?
“หยุดนั่นนะ!” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะตีหัวของเออร์-ซามะ
“โอ้ยย เสน่ห์ไม่มีผลกับมาโกะ-คุงจริงๆ, หือ~” (เออร์)
เออร์-ซามะถูหัวของท่านที่ไม่แสดงสัญญานว่ารู้สึกผิดเลยซักนิด
“ชั้นลดการป้องกันกับเธอไม่ได้เลยจริงๆ มาโกโตะ, เธอต้องไม่ถูกเสน่ห์โดยใครนอกจากชั้นนะ, โอเคมั้ย?” (โนอาห์)
“ผมไม่ได้โดนเสน่ห์ของท่านด้วย, โนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)
แต่ผมไม่มีเจตนาจะก้มหัวให้เทพธิดาคนอื่นนะ
เออร์ซามะได้มองดูการสนทนาของผมกับโนอาห์-ซามะ, แต่ท่านได้ทำสีหน้าตกใจกระทันหัน
“เฮ้, โนอาห์! เธอแสดงตัวของเธอกับมาโกะ-คุงเหรอ?” (เออร์)
“นั่นใช่แล้ว, มีอะไรล่ะ?” (โนอาห์)
“…แม้ว่ามันเป็นแค่ความฝัน, มันมีมนุษย์ที่สามารถเก็บสติของเค้าได้หลังจากมองตรงๆไปที่เทพธิดา, หือห์” (เออร์)
เออร์-ซามะพึมพำ ตะลึง
“ที่ท่านพูดตรงๆตัวนั้นหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)
การสนทนานั้นกวนใจผม
เก็บสติของพวกเขา…
“มาโกะ-คุง, มนุษย์ปรกติไม่สามารถมองตรงๆไปที่ตัวของเทพธิดา อาณาจักรของตัวตนมันต่างกันมากจนสมองของเธอระเบิด นั่นทำไม, เมื่อเทพธอดาพูดกับออราเคิลของเรา, เราแค่ใช้เสียงของเรา เมื่อแสดงตัวของเรา, เราทำมันให้ไม่ชัดเจน” (เออร์)
เออร์-ซามะอธิบาย
มันเป็นทีรู้กันหมดว่าออราเคิลสามารถได้ยินแค่เสียงของเทพธิดา
แล้วก็, ตัวของเออร์-ซามะได้ปล่อยแสงมาซักพักแล้ว และมันพราวตาของผม
แสงมันก็เพื่อสิ่งนั้นเหรอ
หืมม? แต่โนอาห์-ซามะแสดงตัวของท่านตั้งแต่แรกเริ่มเลยนะ
“โนอาห์-ซามะ…” (มาโกโตะ)
ไม่ใช่ว่าผมอยู่ในอันตรายตั้งแต่เจอท่านครั้งแรกเหรอ
โนอาห์-ซามะได้ทำหน้า ‘ทิ้ฮิ้’ และแลบลิ้นของท่านออกมาอย่างน่ารัก
เธอพยายามจะไหลตัวเธอออกไป
“มาโกโตะมีความสามารถโกงๆอย่าง ‘มุมมองจากนอกโลก’, ดังนั้นเสน่ห์ไม่มีผลกับเค้า เธอก็ด้วย, เออร์, เธอไม่จำเป็นต้องใช้รัศมีนั้น, มาโกโตะจะไม่มีปัญหาอะไร” (โนอาห์)
“อะร้า, อย่างนั้นเหรอ งั้น, ชั้นจะหยุดแสงนะ” (เออร์)
พูดสิ่งนี้, แสงที่ปกคลุมเออร์-ซามะได้หายไป
อ้าา, เธอสามารถปิด/เปิด มันได้
“ว่าแต่, ทำไมท่านอยู่ที่นี่ล่ะครับ, เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)
ท่านมาที่ฝันผมได้อย่างง่ายๆเหรอ? คือส่วนที่มันกวนใจผม, แต่ท่านเป็นเทพธิดา ผมคิดว่าท่านสามารถทำอะไรก็ได้ส่วนใหญ่แล้ว
“หืมม, ชั้นอยากจะได้ยินว่าเธอมีอะไรจะพูดก่อนตอบคำถามนั้น เธอมาที่นี่เพราะเธอมีอะไรจะถามกับโนอาห์, ใช่มั้ย?” (เออร์)
“อ้า, ใช่ นั่นถูกต้อง” (มาโกโตะ)
“แน่นอน เธออย่ามาวุ่นวายกับเวลาส่วนตัวของชั้นกับมาโกโตะได้มั้ย?” (โนอาห์)
เออร์-ซามะยิ้มอย่างสง่างาม, และโนอาห์-ซามะดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์เสีย
(ชั้นมันใจว่าเออร์-ซามะอ่านใจได้เหมือนโนอาห์-ซามะ) (มาโกโตะ)
ไม่มีประเด็นที่จะซ่อนอะไร
ผมควรจะพูดมันจากใจ
“โนอาห์-ซามะ, ผมมาที่นี่เพื่อถามท่านบางอย่าง” (มาโกโตะ)
“ชั้นฟังอยู่” (โนอาห์)
ท่านตอบสั้นๆ
“คนรู้จักของท่านที่ผมเจอก่อนหน้านี้, ตาแก่ไท…ผมหมายถึง, ไททัน-ซามะ, โนอาห์-ซามะเรียกท่านให้ผมได้มั้ย? ผมอยากจะถามท่านให้สร้างกำแพงยักษ์ที่ปกป้องมักกาเรน” (มาโกโตะ)
นั่นคือความคิดที่ผมบอกกับฟูจิ-ยัง
เพราะทั้งหมดตาแก่ไททันดูเหมือนจะเชี่ยวชาญในการใช้เวทมนตร์ดิน
ผมคิดว่ามันจะง่ายสำหรับเขาในการสร้างกำแพงยักษ์
เขาพูดว่าเขาจะช่วยผมครั้งนึง
ผมจะใช้การติดค้างนั้น
“หืมม, ชั้นอยากจะช่วยเธอนั่นนะ, แต่…” (โนอาห์)
“มันจะยากเหรอ?” (มาโกโตะ)
โนอาห์-ซามะหันตาไปอย่างมีความหมายที่ข้างท่าน
“ศัตรูของเราอยู่ที่นี่น่ะ, เธอเห็นมั้ย” (โนอาห์)
“อ่ะร้า, เธอทำให้ชั้นเสียใจนะ มาสนิทกันไว้เถอะ เราเพื่อนกัน, ใช่มั้ย?” (เออร์)
“เฮฮฮ๋, งั้น, เธอบอกว่ามันโอเคที่จะเรียกไททันเหรอ?” (โนอาห์)
เออร์-ซามะยิ้มให้คำพูดของโนอาห์-ซามะ
“ฟุฟุ, แต่ชั้นไม่อาจให้ไททันทำตามใจบนพื้นที่ของมนุษย์ ถ้าอัลเธน่า-เน่ซามะเจอนั่นเข้า, มันจะมีปัญหา, ใช่มั้ยล่ะ?” (เออร์)
“เทพธิดาแห่งแสง อัลเธน่า-ซามะ, หือห์…” (มาโกโตะ)
คนที่มีอำนาจสูงที่สุดในโบสถ์เทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหกในทวีปทิศตะวันตก
เทพธิดาที่เป็นใจกลางของมัน
เธอก็ยังเป็นเทพธิดาที่เป็นตัวแทนของความยุติธรรมและชัยชนะ
ในโบสถ์ของเทพธิดา, พวกเขาถูกสอนให้อย่าไปต่อต้านกับเทพธิดาท่านนั้นไม่ว่ายังไง
“ใครสนเกี่ยวกับผู้หญิงนั่นกันล่ะ เธอเป็นสมองหินที่ไม่ฟังเหตุผลเลย” (โนอาห์)
โนอา-ซามะพูดมันอย่างไม่สนุกพร้อมการกอดอก
“เธอทำไม่ได้นะ ชั้นจะเป็นคนที่โดนดุ แล้วก็, เพราะเธอเป็นคนที่ถาม, ฮีโร่ของโรเซส-คุง…” (เออร์)
เออร์-ซามะหันหัวของท่านมาทางผมและยิ้ม
อ้า, ผมมีความรู้สึกไม่ดี
เออร์-ซามะเปิดปากของเธอและพูด…
“{จริงๆแล้ว, ถ้ายังเป็นอย่างนี้, โรเซสอาจล่มสลาย} (เออร์)
“?!”
“เอ๋? เออร์, เธอซีเรียสเหรอ?” (โนอาห์)
ผมได้ไร้คำพูด, และโนอาห์-ซามะส่งเสียงของท่านในความตกใจ
“ยังไงซะ, ชั้นไม่เก่งในการ ‘มองเห็นอนาคต’, แต่ชั้นเลยบอกมันอย่างมั่นใจไม่ได้นะ ชั้นมีความรู้สึกที่ไม่ดีน่ะ, เธอเห็นมั้ย เธอแก้นั่นได้มั้ย?” (เออร์)
แม้ว่าท่านบอกผมเรื่องสำคัญแบบนี้โดยไม่บอกกล่าว…
“ท่านบอกผมตรงๆได้มั้ยว่าผมควรจะทำ อ-อะไร…?” (มาโกโตะ)
ผมต้องยืนยันรายละเอียดก่อน
ประเทศล่มสลายมันเรื่องใหญ่
มอนสเตอร์ที่มี ‘กำหนดภัยพิบัติ: ประเทศ’ จะปรากฏตัวเหรอ?
“เหตุผลคือป่าปีศาจ ที่นั่นมันมอบความรู้สึกแย่ให้ชั้น” (เออร์)
“นั่นมันกว้างนะ…” (มาโกโตะ)
ผมไม่ได้ข้อมูลเลยซักนิด
ป่าปีศาจเป็นดันเจี้ยนที่มันพูดว่ากว้างอย่างบ้าคลั่ง
“ถ้าเธออยากรู้เกี่ยวกับอนาคต, ถามสาวคนนั้น -เทพธิดาแห่งโชคชะตา, อิร่า” (โนอาห์)
“หืมม, เทพธิดาแห่งโชคชะตา, อิร่า, หือห์ เธอได้เก็บตัวของเธอและไม่เจอเราเลย แล้วก็, เธอได้ประกาศไว้ว่าเธอจะไม่พูดเกี่ยวกับอนาคต” (เออร์)
“จริงเหรอ? ยังไงซะ, เธอมีนิสัยที่แย่, ดังนั้นชั้นมั่นใจว่าเธอจะไม่บอกอะไรเรา” (โนอาห์)
เทพธิดาแห่งโชคชะตานิสัยไม่ดีเหรอ…?
การสนทนาของโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะมันอยู่นอกโลกซะจนมันน่ากลัว
เออร์-ซามะหัวเราะคิกคัก
“เหตุผลที่อิร่าทำอย่างนั้นกับโนอาห์เพราะว่าพ่อจูปิเตอร์-ซามะรักโนอาห์อย่างลึกซึ้ง สาวคนนั้นรักพ่อมาก, ดังนั้นเธอไม่ชอบโนอาห์” (เออร์)
“เอ๋?”
ผมเป็นคนที่ส่งเสียงตะลึงออกไป
จูปิเตอร์, คือ, ราชาเทพพระเจ้าจูปิเตอร์ของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์?
เทพเจ้าที่เหลือเชื่อนั้นรักโนอาห์-ซามะ?
(จริงๆเหรอ…?) (มาโกโตะ)
ถ้าผมจำไม่ผิด, โนอาห์-ซามะได้ถูกพูดว่าเธอเป็นคนสวยหมายเลขหนึ่งในดินแดนสวรรค์ (ประกาศเอง)
ถ้าเป็นอย่างนั้น, มันจะไม่แปลกที่คนใหญ่คนโตในหมู่เทพเจ้าจะตกหลุมรักกับเธอ, แต่…
มันค่อนข้างรบกวนจิตใจ
ผมไม่รู้ว่าทำไม
“เฮ้, เธอเธอพูดอะไรแปลกๆแบบนั้น, มาโกโตะจะเข้าใจผิด มาโกโตะ, ราชาเทพเจ้าจูปิเตอร์เป็นขี้หลีอย่างเหลือเชื่อ เขามีภรรยามากกว่า 1,000 และแม้อย่างนั้น, เค้ายังหาภรรยาใหม่อีก เค้าไปสุดยอดของเหี้ย! ไม่มีทางที่ชั้นจะเป็นภรรยาของผู้ชายแบบนั้น!” (โนอาห์)
โนอา-ซามะได้ ‘ฮึ่ม!’ และปฏิเสธมันอย่างแข็งขัน
ภรรยา 1,000 คน
ช่างเป็นตัวเลขที่อุกอาจที่ไม่อาจเทียบได้เลยกับฮีโร่คนหนึ่ง?!
“ข-เข้าใจแล้ว…แต่ผมได้ถูกสอนในวิหารว่าเขาเป็นตัวอย่างที่สมควรติดตามของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด, และเขาเป็นเทพเจ้าที่งดงามนะ” (มาโกโตะ)
ที่ผมได้ถูกสอนอย่างแรกเมื่อมาที่โลกนี้คือความงดงามขนาดไหนในความเป็นเทพเจ้า ของราชาเทพเจ้าจูปิเตอร์
…นั่นฟังดูต่างจากที่ผมได้ยินจริงๆ
“ตั้งแต่ทีแรก, พ่อของเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหกคือจูปิเตอร์, แต่แม่ของพวกเขาทั้งหมดต่างออกไป, เธอรู้มั้ย? ผู้ชายแบบนั้นเป็นเทพเจ้าที่งดงามเหรอ? ฮ่า, นั่นตลกเหอะ” (โนอาห์)
“น-โนอาห์-ซามะ, ไม่ใช่ว่าท่านพูดเยอะไปแล้วเหรอนั้น?” (มาโกโตะ)
เทพธิดาเองได้อยู่ข้างท่านเลยนะ, รู้มั้ย
“ยังไงซะ, พลังของพ่อในฐานะราชานั้นเหลือเชื่อ, แต่พ่อ…นั่นมันค่อนข้าง…” (เออร์)
เออร์-ซามะหัวเราะคิกคัก
…แม่ว่าลูกสาวของเขาเองก็พบว่าเขาน่ามีคำถาม…
“เราออกทะเลไปเยอะแล้วนี้, โนอาห์ แล้วก็, เธอให้ชั้นยืมพลังของสาวกเธอได้มั้ย?” (เออร์)
“แต่เธอไม่เห็นอนาคต, ใช่มั้ย? เธอมีแผนอะไรจะให้มาโกโตะทำ?” (โนอาห์)
“หืมม, ความจริงที่ว่าชั้นเห็นอนาคตไม่ได้ต้องเกี่ยวกับสาวกของเทพเจ้างู, ไทฟอน” (เออร์)
“โบสถ์งู…” (มาโกโตะ)
แม้ว่าท่านคือเทพธิดา, ท่านไม่สามารถเห็นสภาพของผู้ศรัทธาของเทพเจ้าคนอื่น
เพราะพวกเขามีการปกป้องจากพระเจ้าของเทพเจ้าฝ่ายตรงข้าม
กลุ่มผู้ก่อการร้ายที่สร้างเหตุการในโฮรัน, และฝูงมอนสเตอร์แตกตื่นในมักกาเรน
โชคชะตาของเราเกี่ยวพันกัน, หือห์
“คำทำนายสำหรับฮีโร่ของโรเซส, มาโกะ-คุง” (เออร์)
กระทันหันจัง?!
“ไปที่ป่าปีศาจ, และหา ‘บางอย่าง’ นั่นที่มันจะนำพาความล่มสลาย และระหว่างที่ทำมัน, เอาโบสถ์งูออกไปด้วย☆” (เออร์)
หวังพึ่งเธอนะ~, คือที่เออร์-ซามะพูดระหว่างที่ท่านตีไหล่ผม
ไม่มีทางน่า นี่เป็นคำทำนายแรกของผม?
แต่ผมไม่ใช่ผู้ศรัทธาของเออร์-ซามะนะ
“เออร์, มาโกโตะใช้อายุขัยส่วนใหญ่ของเค้าจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ อย่ากดดันเค้ามากสิ” (โนอาห์)
“อ้า, ใช่! ชั้นได้ดูอยู่! มาโกะ-คุงใช้เวทมนตร์ทำลายตัวเอง นั่นต้องห้ามนะ!” (เออร์)
เก่ะห์, ท่านจะบอกนั่นกับเธอเหรอ?
โนอาห์-ซามะ, นั่นไม่ใช่หัวข้อกับระเบิดเหรอ?
“นั่นมันแย่…ไม่ใช่เหรอ?” (มาโกโตะ)
“ที่แย่คืออายุขัยของเธอ, มาโกะ-คุง จำนวนของมันเท่าไหร่แล้วตอนนี้?” (เออร์)
“อืม, ควรจะอยู่นี่…” (โนอาห์)
“โนอาห์-ซามะ, ตั้งแต่เมื่อไหร่…” (มาโกโตะ)
โซลบุคของผมถูกขโมย
เหมือนเคย
“อุว้า…5 ปี” (เออร์)
“มาโกโตะ…มันสั้นกว่าแม้แต่ที่ชั้นเจอเธอครั้งแรกอีกนะ” (โนอาห์)
“ท่านดูดมันออกไปจากผมนะ, โนอาห์-ซามะ!” (มาโกโ๖ะ)
แต่ผมได้ ‘มอบมัน’ ให้เธอด้วยเทคนิคเสียสละนะ
จากโนอาห์-ซามะ, การปรับรายละเอียดปลีกย่อยไม่สามารถทำได้
…เทคนิคเสียสละน่ากลัวอย่างแท้จริง
พูดถึงแล้ว, อายุขัยของผมได้ถูกเพิ่มไปประมาณ 30 ปีเมื่อไม่นาน, แต่กระนั้น
มันได้ถูกลดไปมากกว่าตอนต้นอีก…
ผมแม้แต่จะช่วยประเทศแห่งน้ำจากอันตรายได้มั้ยแบบนี้?
“ช่วยไม่ได้นะ~” (เออร์)
เออร์-ซามะยิ้มอย่างมีนัยยะ
“ชั้นจะบอกทริคลับเพื่อ{เพิ่มอายุขัย}, แค่เพื่อเธอเลย” (เออร์)
“มีอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ, เออร์?” (โนอาห์)
“ฟุฟุฟุ, มันเป็นวิธีพิเศษที่ลับๆสำหรับเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นผู้ปกครองของโลกนี้ มาโกะ-คุง, ให้ชั้นยืมมีดของโนอาห์ได้มั้ย?” (เออร์)
เออ๋, นั่นโอเคเหรอ?
ผมชำเลืองมองโนอาห์-ซามะ
“ยังไงซะ, มันควรจะโอเค ชั้นไม่คิดว่าเธอมีเจตนาไม่ดี” (โนอาห์)
การตอบสนองที่เบาๆได้มา
“เอาเลยครับ” (มาโกโตะ)
ผมมอบมีดให้เออร์-ซามะอย่างลังเล
“อืมงั้น, เราทำนี่, และนี่…” (เออร์)
เออร์-ซามะว่าดสัญลักษณ์แสงที่ซับซ้อนไปในอากาศ, และมันถูกดูดเข้าไปข้างในมีด
แสงที่เป็นลางร้ายของมีดของโนอาห์ซามะได้เข้มขึ้น
◇◇
“และนั่น, คือจะใช้มันยังไง” (เออร์)
“…จริงๆเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมได้สอนว่าจะใช้มีดของเทพธิดาที่ได้ถูก ‘ปรับแต่ง’ โดยเออร์-ซามะยังไง
พูดจากใจ, มันได้ไปเหนือกว่าและเลยนั่นไปอีก กับที่ผมคาดเดาไว้
“ทำเต็มที่ในการเพิ่มอายุขัยของเธอด้วยนี่นะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)
“มันโอเคที่จะช่วยเหลือชั้นมากขนาดนี้เหรอ?” (โนอาห์)
“มันโอเค, มันโอเค วิธีนี้มันมีส่วนช่วยกับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ในทางของมันด้วย, ดังนั้นอัลเธน่า-ซามะจะไม่บ่นมันมากเกี่ยวกับนั่น” (เออร์)
ท่านช่วยผมได้มากในหลายๆทาง
แต่มีบางอย่างที่กวนใจผม
“คนหนึ่งสามารถเพิ่มอายุขัยของเขาโดยโดยการเสนอและหยุดภัยพิบัติ, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ถ้าเธอรับมันที่ละน้อย, เธอจะตายในท้ายที่สุด ชั้นไม่รู้ว่ามีศัตรูอะไรรออยู่, แต่ชั้นไม่คิดว่ามันจะอ่อนแอกว่ามังกรโบราณก่อนหน้า, ใช่มั้ย?” (เออร์)
“…แข็งแร่งกว่ามังกรโบราณ, เธอพูด มาโกโตะจะจัดการกับคู่ต่อสู้แบบนั้นได้เหรอ?” (โนเอาห์)
โนอาห์-ซามะพูดอย่างกังวล
“แข็งแกร่งกว่าแม้แต่นั่น?” (มาโกโตะ)
ผมได้รู้สึกหนักอึ้งแค่จากการได้ยินนั่น
อย่างไรก็ตาม, มันจะมีปัญหากับผมถ้าประเทศแห่งน้ำได้พินาศไป
ผมมีเพื่อนอยู่เยอะที่นั่น
“ผมจะไปที่ป่าปีศาจถ้างั้น” (มาโกโตะ)
เพื่อที่จะสำรวจป่าปีศาจ, ผมต้องไปที่ประเทศแห่งไม้
ยังไงผมก็ไปเจอฮีโร่ของประเทศแห่งไม้อยู่ดี
ระหว่างที่ทำนั่น…ผมจะช่วยประเทศแห่งน้ำ
“งั้นเออร์-ซามะ, มันโอเคที่จะยืมพลังของไททัน-ซามะ, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ใช่, มันโอเค ชั้นจะพยายามซ่อนมันอย่างถูกต้องจากอัลเธน่า-เน่ซามะ เธอต้องไม่ทำอะไรอื่นนอกจากเสริมเขื่อนหินของมักกาเรนนะ, โอเคมั้ย?” (เออร์)
“เข้าใจแล้ว โนอาห์-ซามะ, ได้โปรดเรียกไททัน-ซามะ” (มาโกโตะ)
“ชั้นได้เรียกเค้าแล้ว ชั้นคิดว่าเค้าจะมาถึงใน 30 นาที” (โนอาห์)
เร็ว!
เขาพูดว่าเขาจะเดินทางไปทั้งโลก, แต่กระนั้น, เขามาได้ใน 30 นาที?
ผมต้องกลับไปที่มักกาเรน
“มาโกโตะ, อย่ากดดันตัวเองนะ…แต่ยังไงเธอก็จะทำนั่นอยู่ดี, แต่ระวังตัวด้วย” (โนอาห์)
ผมซาบซึ้งกับคำพวกนั้น, โนอาห์-ซามะ
“ทำเต็มที่นะ, มาโกะ-คุง” (เออร์)
เออร์-ซามาะพูดในน้ำเสียงที่เบาใจตลอดเวลา
ผมได้มอบคำขอบคุณให้เทพธิดาทั้งสอง
ผมได้ถูกห่อหุ้มโดยแสงอย่างช้าๆ
ผมน่าจะตื่นในอีกไม่นาน
“อ้า, อีกอย่างนึงที่ชั้นต้องบอกเธอ, มาโกะ-คุง!” (เออร์)
“เฮ้, แค่กี่อย่างกันที่เธอจะขอกับมาโกโตะของชั้น? เธอมันโอหังมากจัง!” (โนอาห์)
ยังมีอีกเหรอ?
“ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอถ้าเธอทำโซเฟีย-จังร้องไห้, โอเคมั้ย?!” (เออร์)
พูดสิ่งนี้, เออร์-ซามะทำรูปปืนโดยนิ้วของเธอและทำท่ายิง ‘ปัง’
โนอาห์-ซามะได้ ‘อ้า,ใช่’ และพยักหน้า
ผมรู้ครับ
ได้โปรดอย่าพูดเหมือนกับผมเป็นพวกที่ทำให้ผู้หญิงร้องไห้สิ
◇◇
ผมตื่นขึ้น
หน้าของเจ้าหญิงโซเฟียได้อยู่ตรงหน้าผมเลย
เออร์-ซามะเพิ่งจะบอกผมเมื่อกี้นี้
ผมต้องระวังกับปฏิสัมพันธ์ของผม
เอ๋? เจ้าหญิงโซเฟียได้เล็กลง?
“มาโกโตะ-ซัง!”
ผมได้ถูกกอด
โออ้, เธอได้ตรงไปตรงมาอย่างแรกในตอนเช้าเลย, คือที่ผมคิด, แต่แขนได้เล็กกว่าของเจ้าหญิงโซเฟียมาก
“ใจเย็นสิ, เลโอ”
เจ้าหญิงโซเฟียปรากฏตัวจากข้างหลัง
ใช่, เด็กคนนี้มีหน้าของสาว, แต่จริงๆแล้วเป็นหนุ่ม
“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าชายเลนเนิร์ด” (มาโกโตะ)
“ใช่!” (เลโอ)
รอยยิ้มที่ใหญ่ของเจ้าชาย
ดูเหมือนเจ้าชายของโรเซสได้มาถึงแล้ว
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord