บทที่ 103 ยั่วยวนลู่เฉิน
บทที่ 103 ยั่วยวนลู่เฉิน
ต่อไปเป็นเวลาพูดของผู้ชนะทั้งสามคน ตามสถานการณ์ปกติ มันควรจะเป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นและน่าประทับใจที่สุด แต่ผู้ชนะทั้งสามกลับทำหน้าเรียบเฉยหลังจากที่พวกเธอขึ้นไปบนเวที
มีเพียงเฉียวเซิงเท่านั้นที่ดูตื่นเต้นกับโอกาสที่ได้รับ
[คนสองคนที่สงบที่สุดในประวัติศาสตร์]
[อาจจะไม่มีความประหลาดใจเหลืออยู่ เพราะพวกเธอได้รับความนิยมสูงมาตลอด]
[ขอแสดงความยินดีกับเทียนฉีเอนเทอร์เทนเมนต์ที่มีนายพลเพิ่มอีกสองคน!]
[คุณเอาคนสวยของฉันไปไว้ที่ไหน]
[นี่คือการเลือกของพวกเรา ใครบอกว่าพวกเธอจะตกลงเข้าร่วมเทียนฉีเอนเทอร์เทนเมนต์ล่ะ]
แน่นอนว่าการจะเซ็นสัญญาหรือไม่เป็นการตัดสินใจในภายหลัง
ผู้เข้าแข่งขันที่พ่ายแพ้กล่าวอำลากันไปทีละคน เหล่าอาจารย์ต่างก็ส่งข้อความถึงพวกเธอ เมื่อการถ่ายทำรายการวาไรตี้กำลังจะจบลง ซือเฉินประกาศว่า “ทีมงานของรายการได้เตรียมงานเลี้ยงในสำหรับพวกคุณทุกคน ในช่วงเวลาที่อยู่บนเกาะเป็นเวลานาน คุณต้องเหน็ดเหนื่อยกับการฝึกซ้อมและการแข่งขัน ตอนนี้ คุณสามารถวางภาระทั้งหมด สนุกกับชีวิตของคุณให้มากที่สุด และถือว่ามันเป็นการเดินทางมาเที่ยว เก็บเกี่ยวประสบกาณ์ที่มีค่าให้มากที่สุด”
“ส่วนธีมของงานเลี้ยงนี้คือชุดว่ายน้ำ ทางทีมงานได้เตรียมชุดว่ายน้ำมาให้พวกคุณ ผมขอบอกเลยว่ามันสวยมาก”
ด้วยหน้าตาที่ขี้เล่นทำให้เขาดูไม่ลามกแม้แต่น้อย
สาว ๆ พอได้ยินอย่างนั้นต่างก็ตะโกนว่า “คุณลู่และคุณซือจะใส่ชุดว่ายน้ำด้วยหรือเปล่าคะ?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของซือเฉินกว้างขึ้น “แน่นอน ฉันตั้งหน้าตั้งตารอชุดว่ายน้ำของประธานลู่เลย”
ทุกคนฮือฮาด้วยความตื่นเต้น
[โอ้พระเจ้า! ฉันจะได้เห็นประธานลู่ใส่ชุดว่ายน้ำ!]
[วู้ว ฉันประทับใจมาก ทีมงานรายการทำเงินได้มหาศาลและยังใช้ความงามของพี่ชายลู่ของฉันเพื่อทำธุรกิจอีกเหรอ]
[นี่คือสิ่งที่ฉันได้เห็นโดยไม่ต้องเสียเงินจริง ๆ เหรอ?]
[เริ่มกี่โมง? ฉันต้องตั้งนาฬิกาปลุก 10 เรือนไว้เลยเผื่อฉันตื่นสาย!]
[โอ้พระเจ้า ช่วยเลือกชุดว่ายน้ำอนุรักษ์นิยมสำหรับโย่วโย่วของฉันด้วย!]
[อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คุณอยากใส่ชุดว่ายน้ำไหม? มันร้อนมาก!]
[ต้องบอกเลยว่าผู้กำกับเก่งมาก เขารู้ว่าฉันอยากดูอะไร]
ซูโย่วอี๋บีบชายเสื้อของเธออย่างลำบากใจ เนื่องจากเธอมีน้ำหนักลดลง เธอจึงไม่เคยชินกับการใส่เสื้อผ้าที่รัดรูป เธอมักจะใส่ชุดที่ปิดตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ตอนนี้เธอต้องใส่ชุดว่ายน้ำ?
สุนัขจิ้งจอกชำเลืองมองเขาแล้วพูดว่า [ซู่จู่มาทำให้ใหญ่กันเถอะ B+ คือ B+ ก็ไม่ได้เล็กเป็นพิเศษ ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้รูปร่างของคุณดีมาก]
ซูโย่วอี๋ “…”
แน่นอนว่าเธอรู้ว่ารูปร่างของเธอไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน แต่เธอไม่สามารถเปลี่ยนใจได้
“เวลาเริ่มต้นของความสนุกสนานในฤดูร้อนคือบ่ายสี่โมง ทุกคนอย่ามาสายล่ะ”
“ทีมงานของรายการเตรียมชุดว่ายน้ำไว้ไม่มาก มีแค่ 23 ชุด หากคุณต้องการเลือกแบบที่ชอบก็ต้องมาก่อนเวลานะครับ”
เมื่อการถ่ายทอดสดสิ้นสุดลงก็เกือบเที่ยงแล้ว หลังอาหารกลางวัน พวกเธอก็กลับไปที่หอพัก
เนื่องจากภารกิจลดน้ำหนักเสร็จสิ้นลง ระบบจึงคลายข้อจำกัดในการรับประทานอาหารของเธอ ตอนนี้เธอสามารถกินอาหารได้ตามปกติ และไม่สำคัญว่าเธอจะกินน้ำมันหรือเกลือ
ตามคำพูดของจิ้งจอก ระบบกำหนดเกณฑ์ไว้ที่ 50 กิโลกรัม พอน้ำหนักเกินกำหนดเธอก็จะถูกจำกัดการกินอีก
แต่ยังไงเธอก็ไม่ต้องทำอาหารเองระหว่างการถ่ายทำ เธอจึงผ่อนคลายมากขึ้น
จากนั้นซูโย่วอี๋ก็ผล็อยหลับไป หากไม่มีการบังคับของระบบ เวลาในแต่ละวันของเธอจะย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว และนอนหลับได้มากขึ้น
ประมาณสี่โมง ทีมงานเห็นว่าซูโย่วอี๋ยังไม่มาจึงส่งคนไปเคาะประตู
“คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า?”
เมื่อซูโย่วอี๋ตั้งสติได้และเห็นนาฬิกาปลุกชี้ไปที่ 16:20 น. เธอก็รู้ว่ามีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นแล้ว
เธอรีบลุกขึ้นเปิดประตู “ขอโทษค่ะ ฉันนอนเร็วเกินไป”
พนักงานมองเธอแล้วคิดว่า ‘คุณสบายใจจริง ๆ รายการยังถ่ายทำอยู่เลย’
เธอยื่นถุงพลาสติกให้แล้วพูดว่า “เหลือชุดว่ายน้ำอยู่แค่ชุดเดียว เปลี่ยนมันแล้วมากับฉัน”
“ได้ค่ะ” ซูโย่วอี๋กล่าว
หลังจากปิดประตู เธอเปิดถุงพลาสติกแล้วก็ต้องตะลึง นี่คืออะไร ผ้าสองผืนนี่ห่มอะไรได้บ้าง? มันดูเปิดเผยเกินไปหรือเปล่า
ส่วนสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไม่ได้จริงจังกับมัน [นี่มันชุดว่ายน้ำ สาวน้อยหัวโบราณช่างไม่รู้อะไรเลย ตอนนี้คุณโชว์ความสวยได้เต็มที่ ไม่งั้นพอแก่ไปคนจะด่าว่าแก่โดยเปล่าประโยชน์]
ซูโย่วอี๋ยอมรับมันมาอย่างไม่เต็มใจ
แต่ชุดว่ายน้ำนี้ฉูดฉาดเกินไป มีสีแดงและลวดลายเป็นดอกไม้เล็ก ๆ
ตามที่คาดไว้ ของที่เหลือไว่ไม่ใช่ของดีอยู่แล้ว
ซูโย่วอี๋ถอดชุดฝึกออก ทันทีที่มือของเธอสัมผัสเสื้อผ้า เธอก็ถามอย่างระแวดระวัง “นายคอยดูฉันทุกครั้งที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำงั้นเหรอ?”
[ระบบมีกลไกป้องกันความเป็นส่วนตัวของซู่จู่ แม้ว่าฉันต้องการจะดู ก็ไม่เห็น]
พวกมันเป็นภาพราง ๆ เหมือนกระเบื้องโมเสค
“สายแล้ว”
ซูโย่วอี๋หน้าบึ้งใส่ชุดว่ายน้ำ เธอไม่รู้สึกหนาวในฤดูร้อนสักนิดแต่กลับรู้สึกเย็นสบายมาก
เธอเปิดประตูและพูดว่า “ไปกันเถอะค่ะ ฉันขอโทษที่ให้รอ”
พนักงานด้านนอกหันกลับมาและตกใจ
เธอลังเล “ไม่… ไม่นาน ไปกัน… ไปกันเถอะ”
ตลอดทางทีมงานเงียบไม่พูดอะไร จนกระทั่งพาเธอไปยังสถานที่จัดงาน “ซูโย่วอี๋คุณสวยมาก”
คนที่มาถึงก่อนหน้านี้กำลังสนุก
ฉากนี้เต็มไปด้วยความยินดีและเสียงหัวเราะ
หลังจากการจัดเตรียมอย่างตั้งใจโดยทีมงาน งานเลี้ยงก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง มันถูกแบ่งออกเป็นสามส่วนใหญ่ ๆ สระว่ายน้ำ พื้นที่ทำบาร์บีคิว และทะเล
โค้ชมืออาชีพหลายคนพาสาว ๆ ไปสัมผัสกับกิจกรรมทางทะเลทุกประเภท
บางคนกำลังว่ายน้ำในขณะที่คนอื่นกำลังย่างบาร์บิคิว
เมื่อมองไปทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว ซูโย่วอี๋ก็ต้องการหาที่ซ่อนตัว เป็นเพราะเธอสวมชุดว่ายน้ำที่เปิดเผยเกินไป จึงไม่มีความกล้าที่จะเดินไปไหนมาไหน ด้วยผู้คนมากมายขนาดนี้
ไกลออกไปมีเก้าอี้ผ้าใบหนึ่งแถว เธอสวมหมวกกันแดดใบกว้างบนศีรษะแล้วเดินตรงไป
เธอเดินไปอย่างเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็น
เธอทิ้งตัวลงเก้าอี้ผ้าใบ จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างสบายใจ
ในตอนนี้ แสงจากดวงอาทิตย์นั้นไม่ได้ร้อนมาก มันทำให้ซูโบ่วอี๋ค่อย ๆ ผ่อนคลาย
“ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้!” เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านข้าง
เธอผงะ
เมื่อซูโย่วอี๋หันไปมองและเห็นชายที่คุ้นเคยนั่งอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบตัวที่สามถัดจากเธอ และจ้องมองมาที่เธอ
ลู่เฉินที่เคยสวมสูทตลอดเวลา แต่ในตอนนี้เขาอยู่ในกางเกงว่ายน้ำ เผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่สมบูรณ์แบบ และกล้ามเนื้อต้นขาที่แน่น
ด้วยไหล่ที่กว้าง เอวที่เพรียวบาง และหุ่นทรงสามเหลี่ยมกลับหัว ประกอบกับใบหน้าหล่อเหลาของลู่เฉิน ฮอร์โมนชนิดหนึ่งในตัวหญิงสาวก็พลุ่งพล่านทันที
ซูโย่วอี๋มองเขาอยู่สักพันแล้วหันไปอีกทาง
เธอพึมพำกับตัวเองว่า “ความว่างเปล่าคือความงาม ความงามคือความว่างเปล่า”
เธอรู้สึกผิดกับตัวเอง แต่แล้ว…
ติ๊ง!
หลังจากตรวจดูว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบของซู่จู่เป็นไปตามข้อกำหนดของการทดสอบแล้ว การตรวจสอบส่วนที่ชื่อว่า ‘สุขภาพ’ ก็เริ่มขึ้น
[เป้าหมาย: ลู่เฉิน]
[การทดสอบ: ขอให้ลู่เฉินจับจ้องไปที่ซู่จู่มากกว่าสามครั้ง จะผ่านการสอบ]
ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและพอใจ
เธอต้องการทำให้เขาตื้นเต้นจนเลือดกำเดาไหล
การประเมินเริ่มขึ้นแล้ว!
เมื่อได้ยินเนื้อหาของการทดสอบเธอก็เกือบจะเป็นลม
เนื้อหาของการทดสอบแปลง่าย ๆ ว่า ‘ให้ซูโย่วอี๋ยั่วยวนลู่เฉิน!’