95 – ถอนตัวกันไปหมด
ผู้ชมนอกสนามจำนวนนับไม่ถ้วนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นเอี้ยนลี่เฉียงเริ่มแสดงพลังของเขา
สือต้าเฟิงระเบิดเสียงหัวเราะพลังโจมตีของเขาเพิ่มสูงขึ้นอีกครั้ง ทุกครั้งที่เขาใช้วิชามวยแขนสมบูรณ์มันจะส่งเสียงระเบิดซึ่งฟังดูเหมือนประทัดผู้สมัครรอบตัวเขาล้มลงอย่างต่อเนื่อง
หลังจากที่เสิ่นเติ้งสร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนในตอนแรกในเวลานี้ความเร็วของเขายังเพิ่มขึ้นอีกไม่น้อย
ในไม่ช้ามีเพียงภาพธรรมสามประการของเสือ (เอี้ยนลี่เฉียง) ชะนี (สือต้าเฟิง) และนกกระเรียน (เสิ่นเติ้ง) เท่านั้นที่สามารถมองเห็นอยู่ภายในวงกลม
จำนวนผู้สมัครที่ถูกเตะออกหรือโค่นจากสังเวียนยังคงเพิ่มขึ้น ในช่วงเวลาสั้นๆผู้คนที่ยืนอยู่ในวงแหวนลดลงเหลือไม่ถึงยี่สิบ การถือกำเนิดของผู้สมัครที่แข็งแกร่งที่สุดสิบอันดับแรกกำลังใกล้เข้ามา
เอี้ยนลี่เฉียงมองไปที่ฉีตงไหล ฉีตงไหลมีไหวพริบอย่างมากในการใช้กลยุทธ์ของเขาและเข้าร่วมการต่อสู้กับคู่ต่อสู้คนอื่นที่มีความสามารถใกล้เคียงกันอย่างไม่ลดละเพื่อถ่วงเวลา
แต่ในเวลานั้นเองสือต้าเฟิงก็พุ่งตรงไปยังฉีตงไหลโดยไม่คาดคิด โดยไม่มีคำอธิบายใดๆเขาโยนทั้งฉีตงไหลและคู่ต่อสู้ของเขาออกจากวงกลมโดยที่ฉีตงไหลไม่มีสิทธิ์ได้รับรางวัลเกียรติยศสิบอันดับแรก
นอกเหนือจากเอี้ยนลี่เฉียงและทั้งคู่แล้วผู้สมัครที่แข็งแกร่งคนอื่นๆ ในวงกลมต่างก็ชนะคู่ต่อสู้มากกว่าหนึ่งคน ผู้ที่มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าก็ค่อยๆเปิดเผยตัวเอง
ในเวลานี้เอี้ยนลี่เฉียงค่อยๆหยุดการต่อสู้ สือต้าเฟิงและเสิ่นเติ้งก็ทำเช่นเดียวกันเพราะไม่มีจุดให้พวกเขาต่อสู้ต่อไปได้อีกเนื่องจากไม่มีคนเหลืออยู่ในวง
หากพวกเขายังคงเปิดฉากการโจมตีแบบครอบคลุมในตอนนี้เพื่อขับไล่ผู้สมัครคนอื่นๆที่ด้อยกว่าพวกเขาเพียงเล็กน้อย และทำให้ผู้สมัครที่แข็งแกร่งสูญเสียสิทธิ์ในการเข้าสู่สิบอันดับแรกจะเป็นการทำให้ผู้อื่นขุ่นเคือง
แม้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งออกมามากนักก่อนหน้านี้ แต่ในความเป็นจริงทุกการเคลื่อนไหวของเขาถูกคำนวณไว้เป็นอย่างดี
เป้าหมายของเขาคือผู้สมัครที่มีความแข็งแกร่งระดับกลางหรือต่ำ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะถูกเขาโยนออกจากวง
“ฮ่าฮ่าฮ่ายอดเยี่ยมอะไรอย่างนี้!” สือต้าเฟิงหัวเราะอย่างเต็มที่และมุ่งหน้าไปยังเอี้ยนลี่เฉียง
“เราทั้งคู่ควรมีการแข่งขันในภายหลังข้าตื่นเต้นที่ได้เห็นว่าหมัดพยัคฆ์คำรามต่อเนื่องหรือหรือมวยแขนสมบูรณ์ของข้าใครจะแข็งแกร่งกว่า!”
“มันไม่มีความแตกต่างในเรื่องนี้มีเพียงความแตกต่างของผู้ฝึกฝนเท่านั้น!” เอี้ยนลี่เฉียงตอบกลับ วลีนั้นเรียบง่ายแต่มีความหมายที่ลึกซึ้งทำให้สือต้าเฟิงตกตะลึงหลังจากได้ยินมัน
“พูดได้ดี!” เสิ่นเติ้งหันมามองเอี้ยนลี่เฉียงด้วยความประหลาดใจ เขาไม่อาจไม่ยอมรับความแข็งแกร่งของเอี้ยนลี่เฉียง
“หมัดพยัคฆ์คำรามต่อเนื่องคือหมัดพื้นฐานที่สุดเท่าที่มีมา แต่วันนี้เมื่ออยู่ในมือของเจ้ากลับเป็นเหมือนวิชาระดับสูงที่ทำให้ผู้คนตื่นตาจริงๆ!”
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้มและกล่าวว่า
“เมื่อถึงเวลานั้นขอให้พวกเจ้าอ้อมมือด้วย!”
“ ไม่แน่นอน! มันจะไม่เกิดขึ้น…” ใบหน้าของสือต้าเฟิงส่ายไปมา
“แม้ว่าเจ้าจะอายุน้อยกว่าเสิ่นเติ้งและข้า แต่ความสามารถที่เต็มเปี่ยมของวิชาหมัดของเจ้าก็เป็นพลังที่เราไม่อาจประมาทได้ หากข้าออมมือให้กับเจ้าบางทีอาจถูกเจ้าทุบตีจนตาเขียวนั่นคงอัปยศเกินไป! “
“ ข้าก็ไม่กล้าออมมือให้กับเจ้าเช่นเดียวกัน!”
พวกเขาทั้งสามสบตากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทั้งสามคนที่ผู้สมัครเจ็ดคนสุดท้ายที่มีความโดดเด่นก็เอาชนะการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ของตัวเอง เช่นนี้รายชื่อผู้สมัครที่แข็งแกร่งมากที่สุดในปีนี้ก็ปรากฏออกมา
“ผู้สมัครจะมีเวลาพักฟื้นครึ่งชั่วยาม หลังจากนั้นจะเป็นการแข่งขันเพื่อค้นหาผู้แข็งแกร่งมากที่สุดสามอันดับแรก!” ด้านนอกวงกรรมการจากสถาบันศิลปะการต่อสู้ประกาศ จากนั้นเขาก็จุดธูปหนึ่งดอกในกระถางไฟที่อยู่ใกล้ๆทันที
ภายในวงแหวนขนาดใหญ่ผู้เข้าชิงรางวัลเกียรติยศสิบอันดับแรกเริ่มพยายามรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองรวมทั้งพักผ่อนเพื่อให้พลังงานของพวกเขาฟื้นคืนมา
ทุกคนเหลือบมองไปที่ทั้งสามคนซึ่งเป็นตัวเต็งของการสอบในครั้งนี้และมองเห็นพวกเขากำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน
“รายงาน! ข้าถอนตัวจากการต่อสู้เพื่อสามอันดับแรก!”
“ เจ้าคิดมาแล้วเหรอ?” กรรมการถามอีกครั้ง
“ใช่!”
“เจ้าสามารถเดินออกจากวงกลมได้ด้วยตัวเอง แม้ว่าเจ้าจะถอนตัวแต่เจ้าก็จะถูกบรรจุชื่ออยู่ในสิบอันดับแรกเช่นเดิม!”
ผู้สมัครพยักหน้าและเดินออกจากวงโดยตรง ในที่สุดรอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ปีนี้เอี้ยนลี่เฉียง สือต้าเฟิงและเสิ่นเติ้งแข็งแกร่งเกินไป เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ
ในปีก่อนหน้านี้ยังคงมีผู้สมัครที่เต็มใจที่จะท้าทายสามอันดับแรกของการสอบเบื้องต้น อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าจะไม่มีความเป็นไปได้ในปีนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเอี้ยนลี่เฉียงอยู่ใกล้ๆ
ตราบเท่าที่พวกเขาไม่ได้ตาบอดพวกเขาสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าแทนที่จะต้องทนทุกข์กับความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับหรือได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของทั้งสามคนในระหว่างการต่อสู้พวกเขาควรยอมแพ้ตั้งแต่เริ่มต้นเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองไว้
เนื่องจากพวกเขาอยู่ในสิบอันดับแรกแล้วและไม่ได้พ่ายแพ้แม้แต่ครั้งเดียวมันคงดีไม่น้อยเมื่อสามารถเล่าให้คนอื่นฟัง
ในระหว่างการสอบศิลปะการต่อสู้ที่จัดขึ้นทุกปีมีผู้สมัครจำนวนมากที่จะขอถอนตัวในช่วงนี้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่าอายแต่อย่างใด
ผู้สมัครคนอื่นๆก็ไม่ใช่คนโง่เช่นกันเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนถอนตัวพวกเขาก็เริ่มพิจารณาความแข็งแกร่งของทั้งสามคน
“ข้าขอถอนตัวด้วย… “
“ข้าก็ด้วย!”
“ข้าก็ขอถอนตัวเช่นกัน!”
ในพริบตานอกเหนือจากทั้งสามคนแล้ว ผู้สมัครคนอื่นๆทั้งหมดอีกเจ็ดคนที่เหลือล้วนถอนตัวออกไปจนหมดสิ้น การแข่งขันในเพื่อตัดสินอันดับสามอันดับแรกถูกกำหนดให้เป็นการแข่งขันระหว่างสามคนนี้
“เมื่อทุกคนถอนตัวไปแล้วพวกเจ้าที่เหลือยังต้องการเวลาพักอีกหรือไม่” ผู้ตัดสินที่อยู่ด้านนอกวงกลมถาม
“ฮ่าๆ พักผ่อนอะไรยังไงข้าไม่ต้องการมัน! ข้าสามารถต่อสู้ได้ตลอดเวลา!” สือต้าเฟิงเป็นคนแรกที่ตอบ จากนั้นเขาก็มองไปที่ เอี้ยนลี่เฉียงและเสิ่นเติ้ง “ แล้วเจ้าสองคนล่ะ”
เสิ่นเติ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ “ งั้นมาเริ่มกันเลย!”
เอี้ยนลี่เฉียงยิ้ม “ข้าไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น!”
มีเพียงสามรอบสำหรับการจัดอันดับสามอันดับแรก ทุกคนที่เข้าร่วมจะต่อสู้สองรอบตามลำดับ ผู้ที่มีความมากที่สุดจะกลายเป็นผู้ชนะ
ตัวอย่างเช่นหากคะแนนของพวกเขาเท่ากันแต่ละคนชนะการแข่งขันหนึ่งครั้งและแพ้ในอีกครั้งหนึ่งการชี้ขาดจะเป็นหน้าที่ของเสิ่นหงปิงและสือฉางเฟิง