จ้าวแห่งเกาะ ตอนที่ 100 – คนดี
ฉันต้องพึ่งพา! ใช้ลิงเป็นพยานจริงหรือ? กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการดําเนินการของหนิงเล่ย พี่น้องหลินอดไม่ได้ที่จะปิดปากของพวกเธอ
เพียงแค่ลิงน้อยจินไม่เข้าใจคําถามของหนิงเล่ยเลย และมองเธออย่างน่ารักด้วยแววตาสงสัยที่เบิกบาน
หลินรุ่ยที่อยู่ด้านข้างทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เธอเอื้อมมือไปกอดลิงตัวน้อยแล้วพูดว่า
“โอเค โอเค! ฉันขอบอกนะเสี่ยวเล่ย ทําไมคุณถึงต้องการบังคับให้ลิงพูด? นอกจากนี้แม้ว่ามันจะสามารถเป็นพยานได้จริงๆ แต่กัปตันเสี่ยวเล่อก็มองมาที่พวกเรา คุณต้องการอะไรจริงๆ? ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงเช่นนี้บางสิ่งที่ชัดเจนเกินไป แต่ก็น่าเบื่อใช้ไหม? “
ทันทีที่หลินรุ่ยพูดจบ น้องสาวหลินเจียวที่อยู่ข้างๆ ก็รีบตามมาและพูดว่า : “ใช่ พี่สาวเสี่ยวเล่ย พวกเราอยู่ด้วยกันมาหลายวันแล้ว! คุณไม่รู้เหรอว่าพี่เสี่ยวเล่อของเราเป็นอย่างไร? เขา! กล้าหาญและตัวเล็ก! ถ้าคุณปล่อยให้เขาสัมผัสผิดจุ่มหน่อยในสายฝนแบบนี้! ยังไงซะก็เป็นเขาที่มีตาเท่ารูเข็ม! “
ผู้หญิงสองคนนี้ร้องเพลงประสานเสียงและพูดด้วยความสามัคคี โดยธรรมชาติแล้ว หนิงเลยมีการโจมตีที่ไม่ดี
อย่างไรก็ตาม เสี่ยวเล่ออยู่ด้านข้างโกรธมาก ยิ่งเขาไตร่ตรองความหมายของประโยคนี้ เขาก็ยิ่งคิดผิด กล้าหาญและตัวเล็กคืออะไร? มันน่าเบื่อที่จะทําให้ชัดเจนเกินไป? ทั้งหมดนี้ไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นถ้ำมองใช่หรือไม่?
“ผม… “ เสี่ยวเล่อจงใจยืนขึ้นและอธิบายคําสองสามคํา แต่ทันทีที่เห็นการแสดงออกบนใบหน้าของสามสาว ในตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร คิ้วของเขาก็จะเข้มขึ้นและเข้มขึ้น! เขาโกรธมากจนหันหน้าไปทางอื่นและไม่สนใจพวกเธอ
สาวทั้งสามคุยกันอีกสักพักและไม่มีอะไรเกี่ยวกับชีวิตประจําวันอีกต่อไป ต่างก็หลับไป
….
ในเวลานี้ ในปาห่างจากพวกเขาสิบกิโลเมตร เหลาชาง,ฉินเหว่ย และเสี่ยวลี่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้เตี้ยอย่างประหม่า
มีเพียงไม่กี่คนที่โชคดี เมื่อพวกโจรสลัดบุกเข้ามาในป่าในบ่ายวันนี้ เพียงแค่เอาผู้อํานวยการหวังหญิงวัยกลางคนไปและทุบตีหัวหน้าแคมป์ผู้เคราะห์ร้ายจนตาย
ตอนนี้เหลือผู้รอดชีวิตเพียงสามคนในทีมของพวกเขา
“ฉินเหว่ย คุณแน่ใจจริงๆ หรือว่าเหลาหม่าตายแล้ว?” เหลาชางที่จ้องมองฉินเหว่ยอยู่ด้านข้างถามอย่างสงสัย
“แน่ใจมาก! เหลาหม่ากําลังวิ่งมาทางเดียวกับฉัน ฉันฟังโจรสลัดที่อยู่ด้านหลังยิงกระ สุนออกไป และกระสุนก็ระเบิดกิ่งไม้และใบไม้ร่วงต่อหน้าฉันอย่างจัง! หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากเหลาหม่าที่อยู่ข้างหลังฉัน และฉันไม่กล้าหันกลับไปมองเขาเลย… เฮ้ ตอนนี้ คิดว่าน่องของฉันยังคงเปลี่ยนเป็นกล้ามเนื้อ! “ ฉินเหว่ยตอบกลับด้วยความกลัว
เหลาชางจ้องตาเขาอย่างจริงจังเป็นเวลานาน และพูดในใจว่าเด็กตัวเหม็นคนนี้น่าจะเจ้าเล่ห์กลับกลอกใช่ไหม? แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้แสร้งแกล้งให้เป็นแบบนั้น และทุกคนก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ไม่เห็นเหลาหม่าตามมาดูเหมือนจะโชคร้ายจริงๆ!
เสี่ยวลี่ที่ด้านข้างพูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้ : “ฮือ อย่าพูดถึงเหลาหม่าคนนั้น แม้แต่พี่สาวหวังก็ถูกพวกเขาพาตัวไป ฉันก็ได้ยินมันชัดเจน! ดูเหมือนว่าโจรสลัดลากเธอออกจากปาไป ตอนนี้เสียงร้องอันน่าเศร้าของเธอยังดังก้องอยู่ในหูของฉันทันทีที่ฉันหลับตา! ”
เหลาชางพยักหน้าและโบกมือและพูดว่า : “โอเคโอเค! ไม่จําเป็นต้องพูด! ตอนนี้ฉัน ค่อนข้างมั่นใจว่าเราจะไม่สามารถกลับไปที่ชายหาดได้ในขณะนี้ แม้ว่าโจรสลัดจะจากไปชั่วคราว แต่เราก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะกลับมาเมื่อใด ดังนั้นตอนนี้การซ่อนตัวอยู่ในปาจึงเป็นเพียงเกมง่ายๆ “
“ อะไรนะ? ซ่อนตัวอยู่ในป่า เหลาชาง คุณโอเคไหม? ข้างในมันเปียกและมีดใช่ไหมเราไม่ได้กินอะไรเลยด้วยซ้ำ คุณจะอยู่อย่างไร? พวกเราไม่ใช่ทาร์ซานที่โหนเหมือนลิงสามารถขึ้นต้นไม้ไปเก็บผลไม้และกินได้! ” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินเหว่ยก็คัดค้านทันที
“ฮ่าฮ่า!” เหลาชางหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ตอนนี้ทีมของเราเหลือพวกเราสามคนแล้วทําไมคุณยังไม่พอใจกับความคิดเห็นของฉัน”
ฉินเหว่ยไม่ได้แสดงความอ่อนแอใด ๆ เมื่อเขาเห็นแบบนี้และพูดอย่างแดกดันทันที่ : “ เหลาชาง ถ้าแกไม่พูด ข้าก็ลืมไปแล้ว! แกเพิ่งพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับฉันที่อยู่เบื้องหลังทีมของพวกเราในวันนี้ จงใจหาข้อบกพร่องที่ทําให้ฉันผิด ฉันยังไม่สนใจเลย! ยังกล้าที่จะคิดริเริ่มที่จะยั่วยุฉัน เชื่อหรือไม่ว่าตอนนี้ เหลาจื้อสามารถทําให้แกพิการในป่าได้! อย่างไรก็ตาม เสี่ยวลี่อยู่คนเดียวที่นี้ ฉันรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาด และรู้ว่าควรทําอะไร!”
ขณะที่เขาพูด ฉินเหว่ยเผยแววตาที่รุนแรงโดยไม่คาดคิดและเริ่มสํารวจกิ่งไม้ หรือก้อนหินบนพื้นด้วยสายตาของเขาและทุกสิ่งที่สามารถใช้เป็นอาวุธได้
และเมื่อเขากล้าพูดสิ่งเหล่านี้ เหลาชางก็มีความมั่นใจโดยธรรมชาติและเห็นเขายิ้มจาง ๆ : “ฉินเหว่ย ไอ้ลูกหมา แกคิดว่าฉันกลัวแกจริงๆ! ในช่วงแรก แกสามารถรับตําแหน่งได้เพราะเหลาหม่า! ตอนนี้แกและข้าสองคน แกคิดว่าแกได้เปรียบหรือไม่ “
ในขณะที่เขาพูด เขาแสดงท่าทางของเขาและเมื่อเห็นแบบนี้ ทั้งสองคนกําลังจะมา PK จริงๆ! (PK มาจากคําว่า Player Kill หมายถึงการฆ่าตัวละครในเกม)
เสี่ยวลี่ที่อยู่ด้านข้างต่างก็ตกตะลึงและเธอบอกว่าตอนนี้เธอมาถึงช่วงเวลาหนึ่งที่ชีวิตของเรามีความล่อแหลม คุณยังคงต่อสู้เพื่อแย่งชิงอํานาจเหล่านี้อยู่หรือ? เมื่อสองคนนี้ทั้งคู่ต้องการทําอะไรบางอย่าง และทั้งคู่มีความรอบคอบต่อกันเล็กน้อย
ทันใดนั้นก็มีเสียงที่น่ากลัวดังมาจากต้นไม้ใหญ่ข้างๆ พวกเขา : “พึบพึบพึบพึบ…” จากนั้นเงาดําขนาดใหญ่พร้อมปีกก็บินตรงมาจากต้นไม้ใหญ่ ทั้งสามคนรีบกลิ้งตัวคลานและซ่อนตัวกลับใต้พุ่มไม้เดิม
“ แล้ว แล้วนั่นคืออะไร?” เสี่ยวลี่พูดตะกุกตะกัก
“ไม่ ฉันไม่รู้! ฉันเห็นแค่ว่าเจ้าตัวนั้นปีกยาวออกมาแค่ไหน!” ฉินเหว่ยพูดด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน
“ไม่ มันไม่ใช่ปีศาจในลัทธิตะวันตกใช่ไหม? ฉันคิดว่าพวกมันดูเหมือนสัตว์ประหลาดมากมาย ในนรกในทีวีแฟนตาซีของตะวันตก?” เสี่ยวลี่เดา
เหลาชางที่ยังไม่พูดก็ส่ายหัวและพูดว่า “ปีศาจผายลมนะสิ ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นค้างคาว! มีค้างคาวผลไม้ขนาดใหญ่อยู่หลายแห่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแอฟริกา ไม่ต้องกังวล พวกมันไม่กินเนื้อ!”
“ไอ้ค้างคาวตัวนใหญ่เกินไป!” ฉินเหว่ยพูดอย่างเงียบ ๆ
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะพวกเขาถูกรบกวนโดยฝูงค้างคาวผลไม้ขนาดใหญ่ เหลาชางและฉินเหว่ยดูเหมือนจะลืมไปว่าพวกเขากําลังจะยืนขึ้นเพื่อต่อสู้กัน!
พูดไม่ออกทั้งคืน เมื่อดวงอาทิตย์ส่องลงบนใบหน้าของเสี่ยวเล่อ ผ่านช่องว่างของใบไม้หนาในป่าทึบ เวลาก็ล่วงเลยมาเกิน 8 โมงเช้าแล้ว
เขาลุกขึ้นด้วยความอึดฮัด และพบว่าทุกอย่างเป็นปกติในทีมของเขา ยกเว้นว่าเขาไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ และจีนลิงตัวน้อยซึ่งเก็บผลเบอร์รี่จากที่ไหนสักแห่ง กําลังกินอาหารเช้าอย่างสบาย ๆ
และสมาชิกทีมสาวสวยอีกสามคนที่เหลือ ทุกคนนอนอยู่ฝั่งตรงข้าม เสียงหายใจดังหวีดหวิวขึ้นมาทีละนิด
เสี่ยวเล่ออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น ให้กับรูปร่างที่เต็มตาของทั้งสามสาว
ให้ตายเถอะ ผู้หญิงสามคนนี้หลับอุตุ! พวกเธอไม่กังวลกับฉันจริงๆ! ไม่กลัวที่จะตื่นนอนในตอนเช้า และเจอบทโหด ทั้งสามคนทีละคนๆ ….”
แต่ความคิดนี้เป็นเพียงความคิดในใจของเสี่ยวเล่อ เขารู้ดีว่าเขาถูกสามสาวยึดครองไปแล้ว และพวกเธอก็รู้ดีว่าเสี่ยวเล่อเป็นคนดีแค่ไหน มันยากที่จะพูด แต่ความเลวร้ายนั้นจะไม่เลวร้ายอย่างแน่นอน
วิธีการพูด? เป็นประโยคที่สาว ๆ มักพูดถึงระหว่างนัดบอดหรือสารภาพบาป : “เอ่อ กู้เสี่ยวเล่อคุณเป็นคนดี!”