ตอนที่ 2: การจัดการเลือด (ตอนที่ 1)
ไป่ เซหมิน รู้สึกสับสน เมื่อได้ยินคำแนะนำที่ไม่ธรรมดาของหญิงสาวสวย อย่างไรก็ตาม แม้จะสับสน แต่เขาก็ยอมรับมันได้ค่อนข้างง่าย
“ฉันเห็นด้วย” ไป่ เซหมิน พยักหน้า การแสดงออกของเขาไม่แยแส แม้ว่าเขาจะไม่ชนะ แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่อยากถูกสังหารโดยไม่ต่อสู้เอาชีวิตรอด “แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่”
ลิลิธกระพริบตาสีแดงสวยของเธอ และขนตายาวของเธอสั่นไหวในเสี้ยววินาที เธอมองคนตรงหน้าด้วยความสนใจและพูดอย่างแปลกใจเล็กน้อย “นายไม่แปลกใจกับสิ่งที่ฉันเพิ่งบอกนายเหรอ นายเชื่อฉันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“เชื่อเธอ?” ไป่ เซหมิน ยิ้มอย่างขมขื่นและชี้ไปที่หน้าต่างก่อนจะมองดูผึ้งขนาดเท่ากำปั้นที่เขาเพิ่งฆ่าไปพร้อมกับพูดว่า “โลกภายนอกมันวุ่นวายไปแล้ว ผึ้งที่ปกติแล้วควรมีขนาดเท่ากับเล็บคน 2 หรือ 3 เล็บ ตอนนี้มันขนาดเท่ากำปั้นผู้ใหญ่… ราวกับว่ายังมีขนาดไม่ใหญ่พอ ข้อความแปลก ๆ เหล่านี้ยังคงกระพริบอยู่ต่อหน้าฉันอย่างแปลก ๆ ทำไมฉันถึงจะไม่เชื่อเธอล่ะ”
“ถึงนายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ต่ำต้อย แต่ฉันก็ชอบนาย… คนที่รู้วิธียอมรับความจริงตามที่เป็นอยู่ ยิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น นายอาจมีชีวิตยืนยาวได้นะมนุษย์” ริมฝีปากของลิลิธโค้งเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ เธอมองไป่ เซหมิน ราวกับว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มีความรักและพูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา และด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวน “นายมาเป็นของฉันได้นะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลนายอย่างดีเลยล่ะ~”
“ฉันขอโทษล้ะกัน แต่ฉันไม่ต้องการให้เธอดูดแก่นแท้ของชีวิตฉันจนตายหรอก” ไป่ เซหมิน พูดอย่างเฉยเมย แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าการพูดคำเหล่านั้น ทำให้พลังใจของเขาหมดไป ผู้หญิงตรงหน้าเขาสวยเกินไป ทุกอิริยาบถ ทุกคำพูด ทุกการขมวดคิ้ว และรอยยิ้ม ล้วนเป็นอันตรายต่อผู้ชายทุกคน
อย่างไรก็ตาม ชีวิตของเขาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในขณะนี้
ลิลิธต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่นานก็รู้ว่าไป่ เซหมิน ไม่สนใจเธอ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ม้วนกระดาษสีแดงในมือ
“นายต้องปรารถนาที่จะเรียนรู้มันและนายจะเรียนรู้มันได้โดยธรรมชาติ” ลิลิธชี้ราวกับว่าเธอรู้เกี่ยวกับความสงสัยของเขา
ไป่ เซหมิน พยักหน้าช้าๆก่อนที่จะหลับตาลง เขาต้องการที่จะเรียนรู้ม้วนหนังสือในมือของเขา และราวกับว่าสมองของเขาได้รับข้อมูลมากมายราวกับเวทมนตร์ ดูเหมือนว่ารูนสีแดงเข้มแปลก ๆ ได้ปรากฏขึ้นในมโนธรรมของเขา
ไป่ เซหมิน รู้สึกว่าเลือดภายในร่างกายไหลเวียนอย่างรวดเร็วอันเป็นผลมาจากอารมณ์ที่ปั่นป่วนของเขา เขาสามารถได้ยินแม้กระทั่งเลือดภายในร่างกายของลิลิธที่ไหลเวียนตามปกติ แสดงให้เห็นว่าเธอสงบเพียงใด ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกไม่ชัดว่า หากเขาต้องการ เขาอาจส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของเลือดของเขาเอง สำหรับเลือดของลิลิธ เขาไม่รู้สึกว่าจะทำอะไรกับมันได้ในขณะนี้
[คุณได้เรียนรู้ทักษะการใช้งานภายนอก คุณสามารถเรียนรู้ 4 ทักษะการใช้งานภายนอกเพิ่มเติม]
เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ตัวอักษรสีเขียวก็กะพริบบนสายตาของเขา และม้วนคัมภีร์สีแดงเลือดที่อยู่ในมือของเขาเมื่อสักครู่นี้ ก็หายไปราวกับว่ามันไม่เคยมีมาก่อน
ไป่ เซหมิน ขมวดคิ้วเพื่อพยายามเข้าใจความหมายของข้อความ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าใจเว้นแต่เขาจะนั่งอยู่ที่นั่นเพื่อศึกษาทุกอย่างอย่างรอบคอบ น่าเสียดายที่เขาไม่มีเวลานั้น
ปัง
ประตูไม้ในห้องของเขาได้รับเสียงดังกึกก้องจากภายนอก และไป่ เจ๋อหมิน ถูกบังคับให้เตรียมตัวสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด
การกระแทกยังคงดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่องและเสียงคำรามมาจากอีกฟากหนึ่งของประตูทำให้เห็นได้ชัดว่ามีซอมบี้อย่างน้อย 1 ตัวพยายามจะเจาะทะลุและเห็นว่าประตูถูกกระแทกแรงแค่ไหนและบานพับดูเหมือนจะหลีกทางไปได้อย่างไร เขารู้ว่าเขาไม่มีเวลามากพอที่จะยืนเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลย
สมองของเขาทำงานอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล เขารีบไปที่ทีวี กระชากสายไฟออกอย่างแรง จากนั้นเขาก็ผูกปลายสายยาวสีดำด้านหนึ่งกับเตียง และปลายอีกด้านหนึ่งกับขาโต๊ะข้างหนึ่ง
หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหาผึ้งและเริ่มจิ้มอะไรบางอย่าง
ลิลิธมองดูการเคลื่อนไหวของเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น โดยไม่ได้ตั้งใจจะแสดงความคิดเห็นใดๆ และเงียบๆ เพื่อไม่ให้รบกวนเขา
ปัง
ในที่สุดประตูไม้ก็ไม่สามารถทนต่อการจู่โจมอย่างต่อเนื่องและเปิดออกด้วยการระเบิดเล็กน้อย ทันทีที่ประตูถูกเตะ นักเรียน 2 คนที่กลายเป็นซอมบี้ก็เดินโซเซเข้ามา
ใบหน้าเปื้อนเลือดของพวกเขาดูพิลึกพิลั่น ไป่เจ๋อหมินสามารถเห็นรอยกัดหลายรอยที่เนื้อหลุดออกมาอย่างน่ากลัว
หากเป็นเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะทนความอยากที่จะอาเจียนจากกลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียนของศพทั้ง 2 ที่กำลังเคลื่อนไหว อย่างไรก็ตาม หลังจากเรียนรู้ทักษะ การจัดการเลือดแล้ว ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปสำหรับเขา
เป็นที่ทราบกันดีว่าอารมณ์ส่งผลต่อระบบหัวใจและหลอดเลือดของร่างกายมนุษย์ในระดับหนึ่ง ยิ่งมีความเครียดมากเท่าใด ปริมาณของเลือดที่สูบฉีดจากหัวใจก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ส่งผลให้ระบบไหลเวียนเพิ่มขึ้น จากนั้น ไป่ เจ๋อหมิน ก็เกิดความคิดบ้าๆ ขึ้นมา… เป็นไปได้ไหมที่การไหลเวียนโลหิตในร่างกายอาจส่งผลต่ออารมณ์เล็กน้อย
เนื่องจากไม่เคยมีใครสามารถควบคุมเลือดเพื่อส่งผลต่ออารมณ์ได้ สิ่งนั้นจึงไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่หลังจากได้รับการควบคุมเลือด ไป่ เจ๋อหมิน ก็พบว่าในขณะที่เขายังประหม่าอยู่บ้าง เขาก็ไม่กลัวเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
ซอมบี้ทั้งสองเคลื่อนตัวค่อนข้างช้าในทิศทางของ ไป่ เซหมิน แม้ว่าดวงตาของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นจะขาวสนิทราวกับตาบอด แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะสามารถได้กลิ่นชีวิตที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา เนื่องจากการเคลื่อนไหวของพวกมันมีทิศทางที่ค่อนข้างชัดเจน
ขณะที่พวกเขาก้าวไปข้างหน้า ซอมบี้ไร้สติทั้งสองก็สะดุดสายไฟที่ไป่เจ๋อหมินวางไว้เหนือพื้นไม่กี่เซนติเมตร เตียงส่งเสียงดังเอี๊ยดและขยับเล็กน้อย เนื่องจากการดึงที่รุนแรง แต่ก็เพียงพอแล้วที่ซอมบี้ทั้งสองจะตกลงไปและใบหน้าของพวกมันก็กระแทกพื้น
ดวงตาของ ไป่ เซหมิน เป็นประกาย ในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วเต็มที่โดยไม่เต็มใจที่จะปล่อยโอกาส เมื่อไปถึงหน้าซอมบี้ตัวแรก เขาก็แทงหัวของสิ่งมีชีวิตที่ช่วยเหลือไม่ได้ในตอนนี้ด้วยเหล็กในที่เขาได้ฆ่าเมื่อไม่นานมานี้อย่างไร้ความปราณี
เหล็กในของผึ้งที่กลายพันธุ์มีความยาว 2 นิ้วของมนุษย์และความกว้างอย่างน้อย 3 นิ้ว มันเลยเจาะหัวซอมบี้ไปอย่างง่ายดาย บดขยี้สมองและฆ่าสิ่งมีชีวิตนั้น
ก่อนที่ซอมบี้ตัวที่ 2 จะตอบสนอง ไป่ เซหมิน ก็รีบแทงหัวของมันอย่างโหดเหี้ยมและฆ่ามันในไม่กี่วินาทีเช่นกัน
[คุณได้รับพลังวิญญาณของ ซอมบี้ธรรมดา ระดับ 4 คุณได้รับ +4 ความแข็งแกร่ง]
[คุณได้รับพลังวิญญาณของ ซอมบี้ธรรมดา ระดับ 3 คุณได้รับ +1 ความแข็งแกร่ง]
[คุณเลื่อนระดับเป็น 2 ระดับ คุณได้รับ 2 คะแนนเพื่อแจกจ่ายอย่างอิสระ]
ก่อนที่ไป่ เจ๋อหมินจะถอนหายใจอย่างโล่งอกและคลายความกังวล ซอมบี้อีกสองตัวก็เดินโซเซเข้ามาในห้องพร้อมกับคำรามไปในทิศทางของเขา
เนื่องจากซอมบี้อีก 2 ตัวนั้นเดินมาอย่างรวดเร็ว ลวดจึงถูกลากไปบนพื้น ทำให้กับดักขนาดเล็กไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตาม ไป่ เซหมินไม่ตื่นตระหนกและตั้งสมาธิอย่างรวดเร็ว ด้วยความคิด เขาระดมมานาภายในร่างกายของเขาตามคำแนะนำของทักษะการจัดการเลือด
หลังจากใช้แต้มมานา 20 แต้ม ไป่เจ๋อหมินก็ใช้เลือดของซอมบี้ 2 ตัวที่เขาฆ่าก่อนหน้านี้ และเมื่อซอมบี้ใหม่ 2 ตัวเดินผ่านซากศพของพวกมัน ลูกศรสีแดง 2 ลูกก็พุ่งออกไปทางด้านหลังของสิ่งมีชีวิตด้วยความเร็วสูงสุด บริเวณหัว
ลูกศรเลือดที่ห่อหุ้มนั้นคมมากหลังจากถูกควบคุมโดยไป่ เซหมิน และเจาะทะลุหัวของซอมบี้ทั้งสองได้อย่างง่ายดาย บดขยี้สมองส่วนหนึ่งและฆ่าสิ่งมีชีวิตทั้งสองได้อย่างง่ายดาย
[คุณได้รับพลังวิญญาณของ ซอมบี้ธรรมดา ระดับ 3 คุณได้รับ +1 ค่าความแข็งแกร่ง]
[คุณได้รับพลังวิญญาณของซอมบี้ธรรมดา 3]
“แข็งแกร่ง!” ดวงตาของไป่เจ๋อหมินเป็นประกายเมื่อเขามองดูมือของเขา อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นว่าจากซากศพของซอมบี้ตัวที่ 2 นั้นเขาไม่ได้รับค่าความแข็งแกร่งหรือคุณสมบัติอื่นใด
เมื่อเห็นการขมวดคิ้วของเขา ลิลิธผู้นิ่งเงียบอธิบายอย่างอดทน: “ยิ่งนายฆ่าสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวกันและระดับเดียวกันได้มากเท่าไร นายก็จะได้รับประโยชน์น้อยลง เมื่อพลังวิญญาณของนาย ได้รับการต่อต้านจากพวกมัน นายจะทำมันได้โดยการฆ่าสิ่งมีชีวิตอื่นเท่านั้น และสามารถได้รับประโยชน์มากขึ้น… แน่นอน นายยังสามารถเพิ่มระดับได้โดยการฆ่าซอมบี้ระดับต่ำเหล่านั้น แต่นายจะได้รับคะแนนสถานะเพียง 2 แต้มเมื่อนายเพิ่มระดับ และมันก็ไม่มีประโยชน์พิเศษใดๆ”
ไป่เซหมินมองดูเธออย่างซาบซึ้ง ซึ่งความสงสัยของเขาถูกไขให้กระจ่าง อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเขาก็ถามอีกครั้งว่า “เธอมาที่นี่ทำไม”
เฉพาะตอนนี้ที่ประสาทของเขาสงบลงเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็กล้าถามคำถามเพิ่มเติม ถ้าเขาทำอย่างนั้นก่อนหน้านี้ เขาอาจจะตายในปากของซอมบี้ หรือถูกผึ้งยักษ์ฆ่าตั้งแต่ก่อนหน้า
ลิลิธขมวดคิ้วและหัวเราะคิกคัก ขณะที่เธอชี้ไปที่ประตูแล้วพูดว่า “ฉันจะอธิบายทุกอย่างทีหลัง สำหรับตอนนี้ นายไม่คิดบ้างหรือว่านายควรมองหาที่ปลอดภัยดีกว่า”
ไป่เซหมินมองไปที่ประตูที่พังและในที่สุดเขาก็พยักหน้า อันที่จริง นี่ไม่ใช่ที่ที่ดีที่สุดที่จะถามคำถาม ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “เธอพูดถูก ขอฉันหยิบของ 2-3 อย่างแล้วเราจะออกจากที่นี่”
เขารีบคว้ากระเป๋าสะพายไว้ที่หลังเขาและเก็บสายเคเบิลที่เขาเคยใช้ก่อนหน้านี้ น้ำบริสุทธิ์ 2 ขวดใหญ่ และขนมที่เขาซื้อมาก่อนหน้านี้ เขาไม่มีเห็นว่ามีสิ่งใดที่มีประโยชน์อีกแล้วที่นั่น
จากนั้นไป่เซหมินก็มองออกไปนอกหน้าต่างและอดที่จะบ่นไม่ได้ว่า “ฉันนี่มันโชคร้ายจริงๆ…”
ห้องของไอ่ เซหมิน อยู่บนชั้น 5 เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปีนลงทางหน้าต่าง เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเดินไปที่ประตูเพื่อออกจากอาคาร
นัยน์ตาทับทิมที่สวยงามของลิลิธมีแวววาบแปลก ๆ ขณะที่เธอมองดูบาดแผลที่ศีรษะของซอมบี้ 2 ตัวที่ไป่ เซหมิน สังหารด้วยทักษะการควบคุมโลหิต ริมฝีปากสีแดงของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ก่อนจะค่อยๆ เดินตามเขาออกไป